2014 - ΣΥΝΤΡΙΨΤΕ το «ΤΟΥΝΕΛ»!
Του Νίκου Μπογιοπουλου
Ευχαριστώ τον κ.Σαμαρά. Παρά τις έγνοιες του το τήρησε το έθιμο.
Στο προχτεσινό διάγγελμά του μου το υποσχέθηκε και πάλι:
Το 2014 - μου είπε - θα φανεί φως στην άκρη του τούνελ.
Σαράντα χρόνια τώρα, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, θυμάμαι κι έναν καλό κύριο
- όχι πάντα τον ίδιο - να βγαίνει κάθε παραμονή πρωτοχρονιάς και να μου λέει
ότι με το νέο χρόνο θα έρθει και το φως. Να με διαβεβαιώνει ότι υπάρχει φως.
Και ότι αν είμαι καλός, υπάκουος και ήσυχος τότε θα το δω κι εγώ.
Εγώ, εν τω μεταξύ, παραμένω στο τούνελ. Γεννήθηκα στο τούνελ, μεγάλωσα στο τούνελ
και γερνάω μέσα στο τούνελ. Κι ο πατέρας μου το ίδιο. Και εκεί που παραλίγο να το συνηθίσω
το τούνελ τους μαζί με τα ψεύτικα τα. τούλια τα μεγάλα τους, τώρα βλέπω και το γιό μου
να τον έχουνε αλυσοδέσει μέσα στο τούνελ. Και τα άλλα παιδιά.
Που και σ' αυτά, τα ίδια τους λένε. Που πάνε κι αυτά να τα παραμυθιάσουν. Να τα ευνουχίσουν.
Με τα ίδια λόγια. Με τις ίδιες ψευτιές. Και τότε μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι.
Χτυπούν οι φλέβες μέσα μου. Θέλουν μαζί με εμένα
να θάψουν και το γιό μου - και τα άλλα παιδιά - μέσα στο τούνελ τους.
Ε, λοιπόν, θα τους πάρει το τούνελ τον πατέρα! Το φως θα έρθει!
Όχι γιατί το λένε αυτοί. Αλλά γιατί το σκοτάδι τους παράγινε. Κι όσο το σκοτάδι τους γίνεται έρεβος, τόσο περισσότερο ξεχνούν: Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν ξημερώσει! Και θα ξημερώσει!
Παρά και ενάντιά τους - ναι! - το βλέπω το φως να έρχεται. Το βλέπω στα μάτια του γιού μου
και των άλλων παιδιών. Στα μάτια τους που λάμπουν!
Στα μάτια τους που πετάνε σπίθες! Που βγάζουν φωτιές!
Το φως θα έρθει! Το φως είναι από τη φλόγα που θα γίνει πυρκαγιά κάθαρσης και αναγέννησης! Έρχεται! Που πάει να πει:
Φως - ανάτασης από το βούρκο του τούνελ τους. Φως - αλληλεγγύης και ανασύνταξης των εκατομμυρίων ψυχών που χειμάζονται στην καταχνιά του. Φως - ανυπακοής, απειθαρχίας
και αντίστασης στην μαυρίλα του. Φως - αντεπίθεσης και ξεκίνημα για το χτίσιμο εκείνου του λαϊκού ξέφωτου που θα σαρώσει την αιθαλομίχλη τους. Που θα καταργήσει τα μαγκάλια τους.
Που θα φέρει την πλήρη, την οριστική, την αμετάκλητη συντριβή του τούνελ τους.
Το φως θα έρθει! Ακόμα κι αν χρειαστεί να καούμε, ας του ανοίξουμε το δρόμο, κρατώντας ζωντανή
τη φωτιά του δίκιου, της ελπίδας, των ονείρων. Έχεις δίκιο ποιητή μου:
«Αν δεν καώ εγώ/ Αν δεν καείς εσύ/ Αν δεν καούμε εμείς/ Πώς θα γενούν τα σκοτάδια λάμψη».
Που σημαίνει ότι δεν θα μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα από το τούνελ τους.
Δεν θα μείνει τίποτα από τους «μονοδρόμους» του. Από τις δήθεν διαφορετικές «λωρίδες» του.
Από όλους τους «τροχονόμους» του.
Το φως έρχεται! Θα το φροντίσουμε εμείς μαζί με τα παιδιά μας.
Θα το φέρουμε για μας και για τα παιδιά μας.
Τα μάτια σας 2014! Είμαστε το φως που έρχεται!
Καλή χρονιά!
Ευχαριστώ τον κ.Σαμαρά. Παρά τις έγνοιες του το τήρησε το έθιμο.
Στο προχτεσινό διάγγελμά του μου το υποσχέθηκε και πάλι:
Το 2014 - μου είπε - θα φανεί φως στην άκρη του τούνελ.
Σαράντα χρόνια τώρα, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, θυμάμαι κι έναν καλό κύριο
- όχι πάντα τον ίδιο - να βγαίνει κάθε παραμονή πρωτοχρονιάς και να μου λέει
ότι με το νέο χρόνο θα έρθει και το φως. Να με διαβεβαιώνει ότι υπάρχει φως.
Και ότι αν είμαι καλός, υπάκουος και ήσυχος τότε θα το δω κι εγώ.
Εγώ, εν τω μεταξύ, παραμένω στο τούνελ. Γεννήθηκα στο τούνελ, μεγάλωσα στο τούνελ
και γερνάω μέσα στο τούνελ. Κι ο πατέρας μου το ίδιο. Και εκεί που παραλίγο να το συνηθίσω
το τούνελ τους μαζί με τα ψεύτικα τα. τούλια τα μεγάλα τους, τώρα βλέπω και το γιό μου
να τον έχουνε αλυσοδέσει μέσα στο τούνελ. Και τα άλλα παιδιά.
Που και σ' αυτά, τα ίδια τους λένε. Που πάνε κι αυτά να τα παραμυθιάσουν. Να τα ευνουχίσουν.
Με τα ίδια λόγια. Με τις ίδιες ψευτιές. Και τότε μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι.
Χτυπούν οι φλέβες μέσα μου. Θέλουν μαζί με εμένα
να θάψουν και το γιό μου - και τα άλλα παιδιά - μέσα στο τούνελ τους.
Ε, λοιπόν, θα τους πάρει το τούνελ τον πατέρα! Το φως θα έρθει!
Όχι γιατί το λένε αυτοί. Αλλά γιατί το σκοτάδι τους παράγινε. Κι όσο το σκοτάδι τους γίνεται έρεβος, τόσο περισσότερο ξεχνούν: Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν ξημερώσει! Και θα ξημερώσει!
Παρά και ενάντιά τους - ναι! - το βλέπω το φως να έρχεται. Το βλέπω στα μάτια του γιού μου
και των άλλων παιδιών. Στα μάτια τους που λάμπουν!
Στα μάτια τους που πετάνε σπίθες! Που βγάζουν φωτιές!
Το φως θα έρθει! Το φως είναι από τη φλόγα που θα γίνει πυρκαγιά κάθαρσης και αναγέννησης! Έρχεται! Που πάει να πει:
Φως - ανάτασης από το βούρκο του τούνελ τους. Φως - αλληλεγγύης και ανασύνταξης των εκατομμυρίων ψυχών που χειμάζονται στην καταχνιά του. Φως - ανυπακοής, απειθαρχίας
και αντίστασης στην μαυρίλα του. Φως - αντεπίθεσης και ξεκίνημα για το χτίσιμο εκείνου του λαϊκού ξέφωτου που θα σαρώσει την αιθαλομίχλη τους. Που θα καταργήσει τα μαγκάλια τους.
Που θα φέρει την πλήρη, την οριστική, την αμετάκλητη συντριβή του τούνελ τους.
Το φως θα έρθει! Ακόμα κι αν χρειαστεί να καούμε, ας του ανοίξουμε το δρόμο, κρατώντας ζωντανή
τη φωτιά του δίκιου, της ελπίδας, των ονείρων. Έχεις δίκιο ποιητή μου:
«Αν δεν καώ εγώ/ Αν δεν καείς εσύ/ Αν δεν καούμε εμείς/ Πώς θα γενούν τα σκοτάδια λάμψη».
Που σημαίνει ότι δεν θα μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα από το τούνελ τους.
Δεν θα μείνει τίποτα από τους «μονοδρόμους» του. Από τις δήθεν διαφορετικές «λωρίδες» του.
Από όλους τους «τροχονόμους» του.
Το φως έρχεται! Θα το φροντίσουμε εμείς μαζί με τα παιδιά μας.
Θα το φέρουμε για μας και για τα παιδιά μας.
Τα μάτια σας 2014! Είμαστε το φως που έρχεται!
Καλή χρονιά!
Αναδημοσίευση απο τον ΕΝΙΚΟ.
