Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

ΝΑ ΚΑΤΕΒΟΥΝ ΟΙ ΚΕΡΑΙΕΣ ΤΗς VODAFON ΑΠΟ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΩΡΑ

Η αναστάτωση απο την ύπαρξη κεραιών κινητής τηλεφωνίας στις ταράτσες σπιτιών μέσα σε κατοικημένες περιοχές και σχολεία, είναι μεγάλη.Οι κεραίες αυτές καλά "καμουφλαρισμένες" ,όπως αυτή στην Λεβαδείας 57, ώστε να μην γίνονται αντιληπτές απειλούν καθημερινά την υγεία των κατοίκων.Η πρακτική αυτή των εταιρειών της κινητής τηλεφωνίας με την συνεργασία δυστυχώς των ιδιοκτητών των συγκεκριμμένων σπιτιών,πολλοί των οποίων είναι χρόνια γείτονες μας,είναι παράλληλα αντικοινωνική, αφού στο όνομα του κέρδους δεν ενδιαφέρονται για την υγεία ούτε των ίδιων των παιδιών τους,πόσο μάλλον των υπολοίπων κατοίκων.
Ήδη οι κάτοικοι οργανώνονται σε Επιτροπές με σκοπό να σταματήσει η απαιλή πάνω απο τα κεφάλια τους.Δίνοντας λίγο χρόνο στους ιδιοκτήτες των συγκεκριμμένων σπιτιών να κατεβάσουν τις κεραίες, διαφορετικά κλιμακώνουν τις αντιδράσεις τους καταγγέλωντας τους στην ΕΕΤΤ μαζεύοντας υπογραφές και αποφασισμένοι να κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις τους απέναντι στην ασυδοσία των εταιρειών κινητής και ορισμένων συμπολιτών μας.
ΚΑΜΙΑ ΚΕΡΑΙΑ ΣΕ ΚΑΤΟΙΚΗΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ - ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΩΡΑ!

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

ΚΕΡΑΙΕΣ ΚΙΝΗΤΗΣ

Ο εφιαλτης των Κεραιών κινητής τηλεφωνίας που είναι εγκαταστημενες στις ταρατσες σπιιτων στην Γλυφαδα συνεχίζεται.Τουλαχιστον δύο απο αυτές,η μια στην οδό Λεβαδείας,ανακαλύφθηκαν πρόσφατα απο τους γείτονες των κατοικιών αυτών.
Ήδη επιτροπές κατοίκων έχουν συγκροτηθεί και πρόκειται να ξεκινήσουν ενέργειες για το κατέβασμα των κεραιών.
Σύντομα θα υπάρχουν νεώτερα.

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΥΡΙΖΑ ΓΛΥΦΑΔΑΣ

Καλούνται την Πέμπτη 17/12/2009 στις 7:30 μμ στο ΚΑΠΗ Καραχάλιου(οδός Σ.Βέμπο) ολα τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ ΓΛΥΦΑΔΑΣ σε ανοικτή συνέλευση, με σκοπό να συζητήσουμε τα εξής:
  1. Οργανωτικά για την συγκρότηση της Τοπικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ στην Γλυφάδα
  2. Δράση για την επισφαλή εργασία και την ανεργία.
  3. Αντιμετώπιση των τοπικών προβλημάτων.
Η παρουσία όλων μας είναι απαραίτητη μπροστά στα κοινωνικά μέτωπα που αντιμετωπίζουμε και που διογκώνονται

Συνέντευξη Τύπου ΣΥΡΙΖΑ για τους ελαστικά απασχολούμενους και τους άνεργους

Ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας και οι Δημ. Στρατούλης, Ελένη Σωτηρίου και Δικαίος Ψυκάκος εκ μέρους της Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασαν σήμερα σε συνέντευξη Τύπου την καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ για τους ελαστικά απασχολούμενους και τους άνεργους
Στη συνέντευξη συντόνισε ο συντονιστής της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, Αντώνης Νταβανέλλος. Παρευρίσκονταν επίσης και ο Κατσάπης Μάνος, άνεργος, Βαβουρέλη Μαρία, συμβασιούχος ΟΤΑ, και Αγγελίνα Χατζοπούλου εργαζόμενη με stage.
Ο Αλ. Τσίπρας στην εισήγησή του τόνισε:
"Είχαμε προγραμματίσει σήμερα να παρουσιάσουμε και θα παρουσιάσουμε την καμπάνια που ετοιμάζουμε για τις επισφαλείς σχέσεις εργασίας. Και κατά την προεκλογική περίοδο είχαμε αναδείξει το θέμα της απασχόλησης ως μείζον θέμα της δικής μας προεκλογικής εκστρατείας. Ακριβώς διότι είχαμε εντοπίσει ότι προχωράμε σε μια άνεργη ανάκαμψη, έτσι είχαμε πει.
Βεβαίως οι εξελίξεις μετά τις εκλογές αναδεικνύουν ότι προχωράμε όντως σε μια διαδικασία παρατεταμένης κρίσης στις εργασιακές σχέσεις. Δεν ξέρω όμως αν προχωράμε και σε ανάκαμψη. Το σίγουρο όμως είναι ότι έχουμε μια απίστευτη στροφή 180 μοιρών στις προεκλογικές εξαγγελίες του κόμματος που σήμερα βρίσκεται στην κυβέρνηση, του ΠΑΣΟΚ.
Χθες ο Πρωθυπουργός μας είπε ότι κινδυνεύει η πατρίς. Ούτε λίγο, ούτε πολύ μας είπε ότι η Ελλάδα ανήκει τους Έλληνες, μονάχα αν οι Έλληνες μάθουν να ζουν χωρίς δώρο Πάσχα και Χριστουγέννων.
Πρόκειται για μια στροφή και για μια κρίση αναξιοπιστίας. Και η στροφή έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Πριν τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Γ. Παπανδρέου μιλούσε για την ανάγκη να προχωρήσουμε σε στήριξη των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων ως εργαλείο αντιμετώπισης της κρίσης. Και η βασική του διαφορά από τον κ. Καραμανλή, ο οποίος μιλούσε για πάγωμα μισθών και συντάξεων, ήταν ότι, έστω και με αισχυντηλό τρόπο, έλεγε ότι θα αυξηθούν οι χαμηλοί μισθοί και οι συντάξεις.
Στο Ασφαλιστικό. Προεκλογικά είχαν πει ότι θα καταργήσουν το νόμο Πετραλιά. Τώρα προχωρούν σε αλλαγές που υπονομεύουν το δημόσιο αναδιανεμητικό και αλληλέγγυο χαρακτήρα της ασφάλισης προς όφελος των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών, με ταυτόχρονη απαλλοτρίωση ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Στην υπόθεση των συμβασιούχων ή των stagiers βλέπουμε ένα πολύ σκληρό πρόσωπο.
Στον Προϋπολογισμό που κατατέθηκε και θα συζητηθεί την ερχόμενη βδομάδα στη Βουλή αποτυπώνεται με αριθμούς ότι, όταν η κυβέρνηση μιλάει για νοικοκύρεμα των εξόδων, δεν εννοεί τίποτα παραπάνω από μείωση, συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους. Από τα 1,6 δις € που περικόπτονται, το 1,2 είναι από τα ασφαλιστικά Ταμεία και τα υπόλοιπα 400 εκατομμύρια από την κατάργηση του Ταμείου για τη Φτώχεια. Ενώ στο σχέδιο το επιπλέον 1 δις σε δαπάνες αποτελεί το πρόσθετο κόστος του δανεισμού της χώρας λόγω των αυξημένων επιτοκίων των τραπεζών. Αυτό το 1 δις δηλαδή πήγε στους τραπεζίτες, στις τσέπες τους, που δανείστηκαν με επιτόκιο 1% από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και ακολούθως δάνεισαν το κράτος με επιτόκιο 5%.
Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε μια μεγάλη απάτη δύο μόλις μήνες μετά τις εκλογές. Δύο μόλις μήνες αφότου ο ελληνικός λαός καταδίκασε μια πολιτική σκληρής προσαρμογής στις επιθετικές διαθέσεις των αγορών. Δύο μόλις μήνες αφότου ο ελληνικός λαός πίστεψε τον κ. Γ. Παπανδρέου που μίλησε για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και μίλησε και για αναδιανομή του πλούτου. Μας είπε ο κ. Παπανδρέου ότι έχει σχέδιο, ότι έχει διασυνδέσεις στην Ε.Ε. και ότι θα διαπραγματευθεί και θα πετύχει μια άλλη πολιτική. Και πριν καλά-καλά ξεχαστούν τα μεγάλα λόγια στα προεκλογικά μπαλκόνια, χωρίς καν να κρατούνται τα προσχήματα. Μια μας μιλούν ανεύθυνα, ανεύθυνα απαντώντας στους κερδοσκόπους που καραδοκούν περί χρεωκοπίας και τώρα περί διακινδύνευσης της εθνικής μας κυριαρχίας.
Όπως είπα και πιο πριν, πρόκειται για βαθιά κρίση αξιοπιστίας. Αν υπάρχει ένας μεγάλος εθνικός κίνδυνος, εθνικής διάστασης κίνδυνος αυτός ο κίνδυνος είναι το φάρμακο που προτείνεται για την αντιμετώπιση της κρίσης να αποδειχθεί χειρότερο από την ίδια την ασθένεια.
Εμείς προειδοποιήσαμε και προεκλογικά, προειδοποιούμε και σήμερα. Μέτρα άδικα στο εισόδημα ή στην κοινωνική ασφάλιση, όχι μόνο δεν θα μας βγάλουν από την κρίση, αλλά θα κάνουν την κρίση ακόμα χειρότερη. Η δική μας θέση ήταν και είναι σαφής. Τα προβλήματα είναι υπαρκτά. Δεν αντιμετωπίζονται όμως με αποσπασματικά και κοινωνικά άδικα μέτρα. Δεν αντιμετωπίζονται με κινδυνολογία. Η χώρα χρειάζεται σχέδιο για την κοινωνική συνοχή, την κοινωνική προστασία και αλλαγές, μεταρρυθμίσεις μακράς πνοής για την αναδιανομή του πλούτου, για την στήριξη της απασχόλησης, για την πάταξη της φοροδιαφυγής, για τη διασφάλιση της κοινωνικής αλληλεγγύης, της κοινωνικής ασφάλισης και για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Λύσεις υπάρχουν. Δύσκολες μεν, αλλά υπάρχουν.
Δεν είναι λύση το πάγωμα μισθών και συντάξεων. Είναι λάδι στη φωτιά.
Δεν είναι λύση η περικοπή του 14ου μισθού. Είναι μαχαίρι στην πληγή.
Δεν είναι λύση η υποταγή στις κερδοσκοπικές διαθέσεις των αγορών. Λύση είναι η φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου. Λύση είναι η αναδιανομή του πλούτου. Λύση είναι η στήριξη της απασχόλησης.
Λύση είναι η μαχητική διεκδίκηση στο πλαίσιο της Ε.Ε.
Μήπως το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία είναι ένα πρόβλημα που αφορά μονάχα την Ελλάδα; Μήπως είναι ελληνικό το πρόβλημα; Μήπως το πρόβλημα αυτό δεν έχει καμία σχέση με τις διεθνείς αγορές που τώρα μας επιβάλλουν ασφυξία; Δεν μπορεί να συναινέσουμε και δεν θα συναινέσουμε σε μια διαδικασία που μετατρέπει τη χώρα μας σε πειραματόζωο της Ε.Ε.
Η κυβέρνηση πορεύεται χωρίς σχέδιο στο σημαντικότερο πρόβλημα ου αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία, που είναι το πρόβλημα της διάρρηξης της κοινωνικής συνοχής, με τις απολύσεις και τη διεύρυνση, τη διόγκωση της ανεργίας. Μόλις χθες ο Υπουργός Εργασίας μίλησε για νούμερα που όταν τα λέγαμε εμείς προεκλογικά μας κοίταζαν λοξά σαν να ήμασταν τρελοί, μίλησε για μια ανεργία στο 20%. Οι προσωρινά απασχολούμενοι στη χώρα έχουν φτάσει τους 350 χιλιάδες, οι μερικά απασχολούμενοι στους 270 χιλιάδες, οι ενοικιαζόμενοι τους 30 χιλιάδες, οι εργαζόμενοι σε εργολάβους τους 70 χιλιάδες, περισσότεροι από 80 χιλιάδες νέες και νέοι δέχθηκαν υποσχέσεις, πελατειακού χαρακτήρα ενδεχομένως, πολλοί απ΄ αυτούς από τα δυο κόμματα εξουσίας. Διορισμούς στο δημόσιο που μετατράπηκαν στην πορεία σε θέσεις ανασφάλιστης εργασίας ή εργασίας σε προγράμματα stage και 270 χιλιάδες μισθωτοί εργάζονται σήμερα με μπλοκάκι, ενώ οι ανασφάλιστοι εργαζόμενοι στη χώρα ξεπερνούν τους 600 χιλιάδες.
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι, πέρα από το δημοσιονομικό έλλειμμα, έχουμε να αντιμετωπίσουμε κι ένα κοινωνικό έλλειμμα που διαρκώς διευρύνεται και διογκώνεται.
Εμείς λέμε ότι δεν μπορεί ως κοινωνία να κάνουμε τα στραβά μάτια σ' αυτή τη βραδυφλεγή βόμβα. Ξεκινάμε καμπάνια με χρονικό ορίζοντα την Πρωτομαγιά, με δυο βασικούς άξονες: Τη διασφάλιση της σταθερής εργασίας, τη διεκδίκηση δηλαδή σταθερών σχέσεων εργασίας και την κατάργηση των ελαστικών σχέσεων.
Πιστεύουμε ότι αυτή η καμπάνια δεν είναι μία επικοινωνιακού χαρακτήρα παρέμβαση που κάνουμε. Είναι μια ουσιαστική παρέμβαση. Προεκλογικά μιλήσαμε για την ανάγκη σε βάθος πενταετίας 500 χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και είχαμε καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς αυτό μπορεί να εξασφαλιστεί. Με μια στοχευμένη πολιτική κενών θέσεων εργασίας. Με ρήτρα απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα. Να μην μπορεί δηλαδή οι κερδοφόρες επιχειρήσεις να προχωράνε σε απολύσεις. Να μην μπορούν οι επιχειρήσεις εκείνες, οι οποίες παίρνουν κρατικό ή ευρωπαϊκό χρήμα, να προχωράνε σε απολύσεις.
Καθώς και για την αύξηση των δημοσίων δαπανών, που θα επιφέρουν μια πολιτική νέων θέσεων εργασίας αλλά και θα καλύψουν τα τεράστια οργανικά κενά στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, εκεί που υπάρχουν πραγματικά πολύ μεγάλες ανάγκες.
Επιπλέον μιλήσαμε πολύ έντονα για την ανάγκη να καταργηθεί αυτό το καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα. Και βρήκαμε τότε ξαφνικά τη σύμπνοια στις δικές μας θέσεις του κ. Παπανδρέου, ο οποίος μίλησε κι αυτός για εργασιακό μεσαίωνα. Και σήμερα βλέπουμε, με πρόσχημα βεβαίως τις πιέσεις της Ε.Ε., ότι, όχι μόνον δεν καταργείται αυτός ο εργασιακός μεσαίωνας, αλλά διευρύνεται και στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα.
Υπ' αυτή την έννοια, εμείς το επόμενο διάστημα θα σταθούμε απέναντι σε πολιτικές που θα διευρύνουν την κρίση. Θα διεκδικήσουμε με συγκεκριμένες προτάσεις λύσεις και πολιτικές που θα ανακουφίσουν τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα, θα δημιουργήσουν ασπίδα αλληλεγγύης και κοινωνικής προστασίας στους εργαζόμενους, στους νέους εργαζόμενους, στους επισφαλώς εργαζόμενους.
Δεν μπορούμε να συναινέσουμε με μια πολιτική που μας οδηγεί στο χείλος του γκρεμού. Αντιθέτως, θα είμαστε εδώ για να οργανώσουμε τις αντιστάσεις, κυρίως όμως και να προβάλουμε την εναλλακτική πρόταση, την εναλλακτική λύση. Δεν είναι ουδέτερα τα πράγματα για να πάμε σε ευρύτερες κοινωνικές συναινέσεις. Υπάρχει η αριστερή πρόταση και υπάρχει και η νεοφιλελεύθερη, η δεξιά πρόταση. Αν ο κ. Παπανδρέου θέλει τη δική μας συναίνεση για να εφαρμόσει τη δεξιά πολιτική του κ. Καραμανλή που καταδικάστηκε στις προηγούμενες εκλογές, δεν θα μας βρει συμμέτοχους. Αν θέλει να συζητήσουμε την εφαρμογή μιας αριστερής πολιτικής, εμείς θα είμαστε εδώ για να την υποδείξουμε. Δυστυχώς όμως έχει αποφασίσει αλλιώς και θα μας βρει απέναντι".
Ο Δημήτρης Στρατούλης εκ μέρους της Επιτροπής Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε την καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ για τους ελαστικά απασχολούμενους και τους ανέργους.
ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑ
"ΟΙ ΑΟΡΑΤΟΙ"
Α) ΔΙΑΡΚΕΙΑ: Εξάμηνη (Δεκέμβριος 2009-Μάιος 2010)
Β) ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΜΠΑΝΙΑΣ
" Ανάδειξη του ζητήματος των "αόρατων" ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων (ευαισθητοποίηση της κοινωνίας)
" Δικτύωση και συντονισμός της δράσης τους (καταγραφή χώρων, δημιουργία σωματείων)
" Προώθηση συγκεκριμένων πρωτοβουλιών από την Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ (ερωτήσεις, επερωτήσεις, τροπολογίες, προτάσεις νόμου)
" Καταγραφή του ΣΥΡΙΖΑ ως του κόμματος που "βλέπει" τους "αόρατους"
" Δημιουργία μητρώου των μελών του ΣΥΡΙΖΑ που εργάζονται με ελαστικές εργασιακές σχέσεις ή είναι άνεργοι, ποιοι συμμετέχουν σε σωματεία κλπ. ώστε να πρωταγωνιστήσουν οργανωμένα και συλλογικά στους αγώνες τους.
Η καμπάνια ξεκινά σήμερα με τη συνέντευξη τύπου. Παρουσιάζουμε τις θέσεις μας για την εργασιακή επισφάλεια και την ανεργία, καθώς και τα υλικά και την ιδέα της καμπάνιας "ΟΙ ΑΟΡΑΤΟΙ".
Γ) ΜΕΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΜΠΑΝΙΑΣ
6 Αφίσες: "Οι Αόρατοι".
Φυλλάδιο: ΜΑΘΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΟΥ.
Καταχωρήσεις: Καταχωρούμε αφίσες στα έντυπα μέσα ενημέρωσης.
Ρ/Φ σποτ που θα παίζει ως ηχητικό αρχείο στα σάιτ (syn.gr, syriza.gr, stokokkino.gr, avgi.gr κλπ.) και στα μπλογκ.
Διαδίκτυο: Παραγωγή viral video. Δημιουργία μπάνερ με τις αφίσες της καμπάνιας το οποίο θα λινκάρει στο μπλογκ (http://aoratoi.wordpress.com) όπου θα υπάρχει όλη η καμπάνια και θα καταγράφεται η εξέλιξή της, και στο οποίο θα έχουν πρόσβαση οι "αόρατοι".
Προωθείται ταυτόχρονα η έκδοση "περιφερειακών ειδών" (κονκάρδες, αυτοκόλλητα, κάρτες κλπ.) με τα υλικά της καμπάνιας.
Παράλληλη προώθηση της διαδικασίας συλλογής υπογραφών για την εργασιακή επισφάλεια. Στόχος μας δεν θα είναι μόνο η "ανακάλυψη" επισφαλώς εργαζόμενων και ανέργων και ο συντονισμός τους αλλά και η δημιουργία ενός μεγάλου κινήματος αλληλεγγύης. Με αυτή την έννοια το κείμενο υπογραφών θα απευθύνεται σε όλο τον κόσμο της εργασίας, δηλαδή στους πάντες, αποτελώντας την αφορμή για να βγούμε στην κοινωνία, να μιλήσουμε με όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο.
Πέρα από το ότι θα τονίζουμε ότι είναι "αόρατοι" εργαζόμενοι, δηλαδή χωρίς δικαιώματα στους χώρους εργασίας, θα αναδείξουμε και τη διάσταση των αναγκών τους. Πέρα από τη διεκδίκηση θέσεων πλήρους, σταθερής και ασφαλισμένης εργασίας, οι δράσεις μας θα απλώνονται σε πολλούς τομείς, από την ακρίβεια στα σουπερμάρκετ μέχρι τα εξωφρενικά εισιτήρια σε συναυλίες, από τις πιστωτικές κάρτες μέχρι το νοίκι και από τις προκλητικές δηλώσεις του ΣΕΒ και του διοικητή της ΤτΕ μέχρι τον Τρισέ και τον Αλμούνια.
Θα οργανώσουμε επίσης μια πανευρωπαϊκή συζήτηση ή και συνέδριο περί επισφάλειας και ανεργίας στην Αθήνα με γνωστά ονόματα.
Οργανώνονται δημόσιες εκδηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ γι' αυτά τα θέματα παντού, καθώς και περιοδείες του Προέδρου της Κ.Ο., βουλευτών, στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και συνδικαλιστών σε εργασιακούς χώρους, συναντήσεις με επιτροπές ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων στην Τ.Α., με το πανελλαδικό συντονιστικό των stagiers και των συμβασιούχων.
Προτείνουμε και ενισχύσουμε τη διαδικασία σύστασης σωματείων εργαζομένων και στον ιδιωτικό τομέα.
Η καμπάνια ολοκληρώνεται με συγκέντρωση-συναυλία μετά την πρωτομαγιάτικη πορεία.
Εννοείται ότι ανά πάσα στιγμή η καμπάνια αναπροσαρμόζεται ή εμπλουτίζεται με βάση τις εξελίξεις και την εμπειρία κατά τη διάρκεια υλοποίησης.
Το κεντρικό σύνθημα είναι ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΦΑΛΗ ΕΡΓΑΣΙΑ - ΠΛΗΡΗ ΣΤΑΘΕΡΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ
Η Ελένη Σωτηρίου τόνισε:
"Άλλος ένας στόχος, αρκετά σημαντικός, είναι ο εξής. Υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι εργαζόμενων και πολύ περισσότερο νέων που δεν γνωρίζει τα δικαιώματά του όσον αφορά τη δουλειά, ακόμα και αυτά τα οποία είναι υπό διωγμό.
Υπάρχουν πάρα πολλά δικαιώματα που έχουν καταργηθεί ή έχουν περιοριστεί. Παρόλα αυτά εξακολουθούν και είναι σε ισχύ μια σειρά απ' αυτά. Άρα αυτό που θέλουμε να αναδείξουμε και μέσα από την καμπάνια είναι το γεγονός ότι όλοι οι εργαζόμενοι έχουν συγκεκριμένα δικαιώματα που είναι ακόμα σε ισχύ. Η έμφαση είναι στους νέους εργαζόμενους πολύ περισσότερο.
Θέλω να αναφέρω μερικά απ' αυτά.
Ένα παράδειγμα. Είναι δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου το να αμείβεται με αμοιβές που δεν είναι χαμηλότερες απ' ότι ορίζει η Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Είναι δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου να έχει συγκεκριμένο ωράριο, το οποίο να μην είναι 50, 60, 70 ώρες την εβδομάδα, αλλά να είναι το 40ωρο το γνωστό, άσχετα αν στην πράξη το έχουν καταργήσει, με βάση το νόμο όμως εξακολουθεί να υπάρχει. Είναι δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου αν είναι φοιτητής ή αν σπουδάζει να έχει συγκεκριμένη άδεια. Είναι δικαίωμα της κάθε εργαζόμενης γυναίκας να έχει συγκεκριμένη άδεια εγκυμοσύνης και άδεια λοχείας. Είναι δικαίωμα του κάθε εργαζομένου να γνωρίζει τι είναι ο μισθός που παίρνει, ποια είναι τα επιδόματά του, ποιες είναι οι αποδοχές του, ποιες οι υπερωρίες του και μια σειρά πράγματα. Είναι δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου να μην αποδέχεται καμία κλαδική μεταβολή της σύμβασής του, δηλαδή μετατροπή της σύμβασής του σε μια άλλη που περιορίζει τα δικαιώματά του σε ότι αφορά το ωράριο, το μισθολογικό και μια σειρά από τέτοια ζητήματα.
Είναι αρκετά ακόμα, παρ' όλο που τα έχουμε ξεχάσει, αλλά ανέφερα μερικά ενδεικτικά απ΄ αυτά.
Αυτό που θέλω να πω και θεωρώ ότι είναι το πιο σημαντικό και θέλουμε μέσα απ΄ αυτήν την εξάμηνη καμπάνια να το αναδείξουμε είναι ότι υπάρχει ένα δικαίωμα το οποίο είναι το πιο σημαντικό και το πιο κύριο απ' όλα. Και αυτό το δικαίωμα είναι ο κάθε εργαζόμενος να συνδικαλίζεται, ο κάθε εργαζόμενος να διεκδικεί συλλογικά ότι αφορά στην εργασία του και γενικά ότι αφορά στα δικαιώματά του και την αξιοπρέπειά του μέσα στη δουλειά. Είναι δικαίωμά του λοιπόν να οργανώνεται συνδικαλιστικά, να έχει συγκεκριμένη δράση, είναι δικαίωμά του να συμμετέχει σε όλες τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις που ορίζονται είτε από τον κλάδο του, είτε από όλους τους συνδικαλιστικούς φορείς.
Υπάρχει κι ένα δικαίωμα που είναι ταυτόχρονα και υποχρέωση για τον κάθε εργαζόμενο. Κι αυτό είναι να διεκδικεί συλλογικά, το να συμβάλει στο να μην μείνει κανένας μόνος του σ΄ όλη αυτή την κατάσταση και σε όλη την επίθεση που συνεχώς οξύνεται. Είναι δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου και υποχρέωσή του -και ο ΣΥΡΙΖΑ θα συμβάλει σ' αυτό- το να ξαναφτιάξει, να οικοδομήσει έναν άλλον συνδικαλισμό με ένα άλλο περιεχόμενο, πιο μαχητικό, πιο διεκδικητικό και πιο αποφασιστικό.
.. Αυτό που θέλουμε να κάνουμε -και ο ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει όλες του τις δυνάμεις σ΄ αυτή την εξάμηνη καμπάνια- είναι τελικά να αγωνιστούμε, να διεκδικήσουμε το αυτονόητο. Και το αυτονόητο είναι η πλήρης, ασφαλισμένη, αξιοπρεπής δουλειά, η δουλειά με δικαιώματα. Σε αυτό θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις".
Ο Δικαίος Ψυκάκος τόνισε:
" Ένας σημαντικός στόχος της καμπάνιας που ξεκινάμε είναι όχι μόνο η ανάδειξη του ζητήματος της επισφάλειας, των "αόρατων" εργαζόμενων και η ευαισθητοποίηση της κοινωνίας πάνω σε αυτό αλλά κυρίως η ενεργοποίηση η δική τους.
Η κατανόηση ότι δεν αποτελούν ένα μειοψηφικό κομμάτι στο χώρο εργασίας αλλά τείνει να γίνει το κυρίαρχο μοντέλο εργασίας, αν δεν τους σταματήσουμε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα συμβάλλει με όλες του τις δυνάμεις στο συντονισμό αυτού του κόσμου, στην οργάνωσή του, στη δημιουργία σωματείων και συντονιστικών σε όλους τους χώρους όπου βρίσκονται και εργάζονται".
ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ:
ΠΛΗΡΗ, ΣΤΑΘΕΡΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

******
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
- Στην πρόταση του κ. Λοβέρδου για διάλογο η κα Παπαρήγα απάντησε χθες λέγοντας έχουμε πόλεμο. Ενστερνίζεστε εσείς ότι έχουμε πόλεμο;
Αλ.Τσίπρας: "Ο διάλογος είναι καλό πράγμα αλλά δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως φάρμακο για κάθε νόσο. Πόσο δε μάλλον όταν είναι δεδομένο - έχουμε πάρα πολλές ενδείξεις επ' αυτού- ότι η πολιτική που θα ακολουθήσει στους κρίσιμους τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας είναι προαποφασισμένη. Ως εκ τούτου, δεν κατανοούμε τι είδους κοινωνική συναίνεση είναι αυτή που ζητείται από την πλευρά της κυβέρνησης. Κοινωνική συναίνεση σε βαθιά άδικες αντικοινωνικές πολιτικές δεν μπορεί να υπάρξει, ούτε στη χώρα μας ούτε σε άλλες χώρες. Τα δελτία ειδήσεων δείχνουν συνεχώς την Ιρλανδία, δεν δείχνουν όμως ότι ένα εκατομμύριο Ιρλανδοί ήταν στον δρόμο διότι τους κόβουν τους μισθούς τους και τις συντάξεις τους.
Ούτε πολιτική συναίνεση μπορεί να υπάρξει. Για την αντιμετώπιση της κρίσης, υπάρχουν διαφορετικές στρατηγικές. Υπάρχει η δεξιά νεοφιλελεύθερη στρατηγική που εφαρμόζεται και ασκούνται και πιέσεις για να εφαρμοστεί απ' τα κυρίαρχα λόμπυ στην ΕΕ και υπάρχει και η αριστερή στρατηγική. Μια στρατηγική που θέλει να περάσουμε την κρίση με την κοινωνία όρθια και όχι ισοπεδωμένη. Η στρατηγική της Αριστεράς για την αντιμετώπιση της κρίσης, είναι το πρόγραμμά μας. Στοιχεία σε συνθηματικό επίπεδο από αυτό το πρόγραμμα χρησιμοποίησε το ΠΑΣΟΚ για να εκλεγεί κυβέρνηση και σήμερα μας ζητάει συναίνεση για να εφαρμόσει ακριβώς τα αντίθετα. Για να εφαρμόσει δηλαδή την δεξιά στρατηγική. Προφανώς, όταν μιλάει για συνεννόηση, μάλλον δεν απευθύνεται σε εμάς. Ο αποδέκτης της πρόσκλησης είναι ο κ. Σαμαράς και ενδεχομένως και ο κ. Καρατζαφέρης. Εάν είναι για να εφαρμόσει στοιχεία του προγράμματός μας και μια αριστερή στρατηγική, τότε αυτή η συναίνεση δεν θα είχε αποδέκτη τον κ. Σαμαρά ή τον κ. Καρατζαφέρη αλλά θα είναι μια πρόσκληση που θα αναφέρεται στην Αριστερά. Εμείς έχουμε διευθύνσεις, τηλέφωνα αν θέλουν να απευθυνθούν σε εμάς για να εφαρμοστεί Αριστερή στρατηγική να μας πάρουν τηλέφωνο, αρκεί να μη μας πάρει τηλέφωνο ο Χρυσοχοΐδης γιατί είναι μαρτυριάρης στις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις. Όμως δεν πρόκειται γι' αυτό. Πρόκειται για ένα επικοινωνιακό τερτίπι π[ου σαν στόχο έχει την δημιουργία εθνικής συνεννόησης των δυο βασικών μεγάλων κομμάτων σε μια δεξιά στρατηγική. Εμείς θα είμαστε απέναντι σ' αυτό το σχεδιασμό αλλά δεν θα είμαστε μόνοι μας. Θα είμαστε απέναντι μαζί με την συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας και μαζί με την συντριπτική πλειοψηφία της βάσης του ΠΑΣΟΚ".
- Είμαστε δηλαδή σε πόλεμο;
Αλ.Τσίπρας: "Δεν έχει νόημα να παίζουμε με τις λέξεις. Αυτή τη στιγμή η κοινωνία είναι ένα καζάνι που βράζει. Ο πόλεμος δεν είναι μια διαδικασία που θα διεξαχθεί στα πάνελ της τηλεόρασης και σε κλειστά τραπέζια. Αυτή τη στιγμή υπάρχει κοινωνική ένταση. Μεγάλη κοινωνική ένταση και μεγάλη κοινωνική ανησυχία. Υπό αυτή την έννοια, εμείς δεν είμαστε σε πόλεμο με τον κ. Λοβέρδο αλλά είμαστε σε πόλεμο με τις πολιτικές που χρόνια τώρα εφαρμόζουν άδικα κοινωνικά μέτρα και θέλουν θυσίες από τους εργαζόμενους οι οποίες όμως δεν θα έχουν αντίκρισμα.
Διότι τι αντίκρισμα θα έχει η κατάργηση του δέκατου τέταρτου μισθού, το πάγωμα των μισθών και των συντάξεων; Η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ προεκλογικά για τις αυξήσεις στους μισθούς, έστω και αν αυτές οι αυξήσεις ήταν μηδαμινές και δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν ως εργαλείο, ήταν μια επιχειρηματολογία σωστή. Οι αυξήσεις στα χαμηλά εισοδήματα εργαλείο για την αντιμετώπιση της κρίσης, η τόνωση της ενεργού ζήτησης της οικονομίας. Τα ξεχάσαμε όλα αυτά; Άρα λοιπόν εμείς δεν θέλουμε να παίζουμε με τις λέξεις. Προειδοποιούμε, όμως, ότι δεν μπορούν να κοροϊδεύουν τον ελληνικό λαό και δεν μπορούν να θέλουν να αντιμετωπίσουν την κρίση με τις πολιτικές που δημιούργησαν την κρίση".
- Προγραμματίζεται διαδηλώσεις τώρα με το ασφαλιστικό
Αλ.Τσίπρας: "Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αγώνων. Είναι προφανές ότι το επόμενο διάστημα οι κοινωνικοί φορείς, συνδικάτα, οργανώσεις θα βρεθούν απέναντι σ' αυτές τις πολιτικές επιλογές και θα το πράξουν και με διαδηλώσεις. Οι διαδηλώσεις όμως και οι κοινωνικές δράσεις, χωρίς προγραμματική στόχευση είναι διαδηλώσεις και αγώνες ατελέσφοροι. Και οι προγραμματικές προτάσεις οι οποίες δεν συνοδεύονται από αγώνες κοινωνικούς είναι προτάσεις που μένουν στα χαρτιά. Εμείς, λοιπόν το επόμενο διάστημα θα ασκήσουμε μια σοβαρή αντιπολίτευση προτάσεων αλλά και μεγάλων κοινωνικών αγώνων".
- Για την συνάντηση με τον Συνήγορο του Πολίτη και το θέμα που έθεσε για τις διαδηλώσεις και νέο νόμο.
Αλ.Τσίπρας: "Στην συνάντηση χθες με τον Συνήγορο του Πολίτη είχαμε μια πολύ θετική ανταπόκριση στις απόψεις και τις θέσεις μας για την ανάγκη προστασίας των ατομικών, πολιτικών δικαιωμάτων. Είναι δημοκρατικές κατακτήσεις που προστατεύονται από τους νόμους και μάλιστα ο κ. Καμίνης προχώρησε και ένα βήμα πιο πέρα. Μίλησε για την ανάγκη αλλαγής του θεσμικού πλαισίου ώστε να προστατεύονται οι διαδηλωτές. Το άρθρο 11 του συντάγματος μιλάει για τις συναθροίσεις και έχει δίκιο ο Καμίνης όταν λέει ότι από μόνο του το άρθρο 11 δεν μπορεί να προστατεύσει τους διαδηλωτές από την βία που πολλές φορές ασκούν οι δυνάμεις ασφαλείας και τάξης ακόμα και αναίτια όπως είδαμε το προηγούμενο διάστημα. Τόσο στο συλλαλητήριο της Κυριακής όσο όμως και με μεμονωμένα περιστατικά που βλέπουν το φως της δημοσιότητας όπως αυτό που καταγγείλαμε στα Χανιά αλλά και αυτό που βγήκε θες στη δημοσιότητα και αφορά έναν νέο που κατέβηκε με τις πυτζάμες να πετάξει τα σκουπίδια και βρέθηκε για τρεις μέρες να τρώει ξύλο και να κρατείται σε αυτές τις αθρόες προσαγωγές που έγιναν από την αστυνομία στο νέο της δόγμα. Εμείς πραγματικά βρήκαμε έναν συνήγορο, σύμμαχο στην προσπάθειά μας να αγωνιστούμε για την τήρηση της δημοκρατικής νομιμότητας και τον βρήκαμε στο πρόσωπο του Συνηγόρου του Πολίτη".

ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΙΑ

ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ

ΕΠΙΣΚΕΥΘΗΤΕ ΤΟ BLOG

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

ΤVXS.gr (BETA) - Α. Καρράς: «Κατέβηκα στην πορεία για να αμυνθώ»

ΤVXS.gr (BETA) - Α. Καρράς: «Κατέβηκα στην πορεία για να αμυνθώ»

Εγκύκλιος της Γραμματείας και της Οργανωτικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την υλοποίηση των αποφάσεων της 3ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης.

Η 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε στην απόφαση να θεσπίσει την ιδιότητα του «μέλους ΣΥΡΙΖΑ» για όλους και όλες τους συντρόφους/σες, μέλη συνιστωσών ή μη ενταγμένους/ ες σ’ αυτές. Η διαδικασία αυτή θα έχει εξωστρεφή χαρακτηριστικά, θα συνδυάζεται με καμπάνιες παρέμβασης στη συγκυρία, με οργανωμένη προσπάθεια εγγραφής μελών και θα οργανώνεται με την ευθύνη των Τοπικών – Κλαδικών – Νομαρχιακών Επιτροπών του ΣΥΡΙΖΑ. Συνδέεται με την προσπάθεια για την καλύτερη συγκρότηση αλλά και επέκταση (όπου μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν) του δικτύου των Τοπικών Επιτροπών του ΣΥΡΙΖΑ.

Συγκεκριμένα:

* Συγκρότηση Τοπικών Επιτροπών όπου δεν υπάρχουν και επανασύσταση όπου η λειτουργία τους έχει ατονήσει.
* Οργάνωση μαζικών Γενικών Συνελεύσεων με αντικείμενο τον απολογισμό της 3ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης αλλά και γενικότερα πολιτικά ζητήματα όπως προκύπτουν απ’ την επικαιρότητα και τις τοπικές ανάγκες.
* Κατάληξη της Γενικής Συνέλευσης με την εγγραφή μελών ΣΥΡΙΖΑ και την δημιουργία Ενιαίου Μητρώου Μελών καθώς και την ανάδειξη (δια της συναίνεσης ή εκλογής) Συντονιστικής Επιτροπής ή Γραμματείας. Κάθε σύντροφος/ σα καλείται να εγγραφεί στο μητρώο της τοπικής οργάνωσης και να παραλάβει την Κάρτα Μέλους ΣΥΡΙΖΑ.
* Η διαδικασία εγγραφής μελών παίρνει τα χαρακτηριστικά καμπάνιας για περίπου 3 μήνες (ως το τέλος Φλεβάρη).
* Για την εξυπηρέτηση των παραπάνω θα κυκλοφορήσουν άμεσα με την ευθύνη της Γραμματείας και της Οργανωτικής Επιτροπής τα εξής υλικά: η Κάρτα Μέλους ΣΥΡΙΖΑ, και η αφίσα «ΣΥΡΙΖΑ Παντού» για την προπαγάνδιση των Γενικών Συνελεύσεων αλλά και την καμπάνια εγγραφής μελών.
* Κάθε Τοπική, Κλαδική, Νομαρχιακή Επιτροπή που ολοκληρώνει την διαδικασία της Γενικής Συνέλευσης και την ανάδειξη (δια της συναίνεσης ή της εκλογής) Συντονιστικής Επιτροπής ή Γραμματείας οφείλει να ενημερώσει την Οργανωτική Επιτροπή στην ηλεκτρονική διεύθυνση grafeia@syriza.gr προκειμένου να υπάρξει επίκαιρη χαρτογράφηση του οργανωτικού ιστού του ΣΥΡΙΖΑ και ανασυγκρότηση της λειτουργίας του.
* Τέλος Φλεβάρη – αρχές Μάρτη, θα συγκληθεί η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, με θέμα την αποτίμηση της οργανωτικής καμπάνιας, αλλά και την προετοιμασία της 4ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ.

Για τα υπόλοιπα ζητήματα που αποφασίστηκαν στην 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη θα υπάρξει μέσα στην επόμενη εβδομάδα ενημέρωση και πρόταση συγκεκριμενοποίησης της υλοποίησής τους.

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

Για τις χθεσινοβραδινές δηλώσεις του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΟΕ


Με αφορμή την προκλητική παρέμβαση του υπουργού Χρυσοχοΐδη στα ΜΜΕ και ειδικά σε χθεσινοβραδινή εκπομπή στο Mega, έχουμε να πούμε τα εξής:

Οι παρεμβάσεις του υπουργού προκαλούν φόβο, ανατριχίλα και ξυπνούν άσχημες μνήμες στον δημοκρατικό πολίτη. Το ύφος, η αμετροέπεια, ο αυταρχισμός, ο προσωπικός τόνος, η καταγγελία των πάντων, ο ρόλος και εισαγγελέα και δικαστή, η αυτοαναγόρευση του υπουργού σε σωτήρα της δημοκρατίας, θυμίζουν άλλες εποχές και άλλα καθεστώτα.

Ο υπουργός Χρυσοχοΐδης απευθύνεται στην κοινωνία και όχι στις ομάδες της βίας. Κάνει επικοινωνιακή πολιτική με άλλοθι τη βία. Λέει στους πολίτες: «Μπορεί να μην έχετε να φάτε, μπορεί να επιβιώνετε με το ζόρι, αλλά το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ και θα φροντίσει για την ησυχία σας». Στις δραματικές κοινωνικές επιπτώσεις από την πλήρη εφαρμογή του νεοφιλελευθερισμού, στην κρίση και στην ανασφάλεια, το ΠΑΣΟΚ ψάχνει καταφύγιο στο φόβο και την καλλιεργούμενη «απαίτηση» για τάξη και ασφάλεια.

Ο υπουργός με την αντιδημοκρατική εκτροπή και τον προκλητικά κατασταλτικό τρόπο που αντιμετωπίζει τη νεολαία, στέλνει ένα κομμάτι της νέας γενιάς στον χουλιγκανισμό, την απολίτικη βία, ακόμη και στις σφαίρες. Είναι ο ηθικός αυτουργός μιας μελλοντικής στροφής σε άγριες μορφές εκδίκησης. Ένα τμήμα της νεολαίας που νιώθει την αξιοπρέπειά του να τσαλαπατιέται από τον αυτόκλητο μικρό Καίσαρα της έννομης τάξης, θα βγει από το δρόμο του μαζικού πολιτικού αγώνα και θα καταφύγει αλλού. Την επόμενη φορά, ο υπουργός ας μην είναι τόσο έκπληκτος από το νεαρότατο των ηλικιών που ο ίδιος στέλνει μεθοδικά (και γνωρίζοντας τι κάνει) στην τρομοκρατία.

Η εκτεταμένη καταστολή, οι προληπτικές συλλήψεις, οι προσαγωγές με στόχο το φακέλωμα, η εισβολή σε στέκια, οι μαζικοί ξυλοδαρμοί, η καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, οι δολοφονικοί διεμβολισμοί διαδηλωτών από μηχανόβιους αστυνομικούς, θα βρουν απέναντί τους τη δημοκρατική κοινωνία.

Ο εκτροχιασμός της συμπεριφοράς, των σχεδιασμών, του ύφους Χρυσοχοΐδη, είναι απαράδεκτος. Το ΠΑΣΟΚ για να αντιμετωπίσει την χρεοκοπία της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του, επιλέγει έναν επικίνδυνο δρόμο. Η αριστερά θα σταθεί απέναντι, επιμένοντας στον μαζικό, αγωνιστικό, διεκδικητικό αγώνα των πολλών, των εργαζόμενων και των νέων, των «συνηθισμένων ανθρώπων», γνωρίζοντας ότι έχει πολλά δικά της κενά και ανεπάρκειες να καλύψει..

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

ΨΗΦΙΣΜΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ

ΑΠΟ:
ΔΗΜΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ
ΓΡΑΦ. ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

Ψήφισμα αρ. 284

Μετά τα θλιβερά γεγονότα που συνέβησαν στην πόλη μας, το Δημοτικό Συμβούλιο Κερατσινίου κατά πλειοψηφία (των κ. Δημητρίου Μουρίκη και κας Σοφίας Θωμάρεη εχόντων την άποψη ότι πρέπει να γίνει δεκτό το υποβληθέν δικό τους ψήφισμα) αποφάσισε:
1ον Δηλώνουμε ότι δεν ανεχόμαστε στην πόλη μας την κρατική καταστολή για πολιτικές πράξεις και ενέργειες
2ον Καταγγέλλουμε την επίθεση της αστυνομίας στον πολιτικό χώρο ΡΕΣΑΛΤΟ του Κερατσινίου και το Δημαρχιακό Μέγαρο.
3ον Η πολιτική κίνηση ΡΕΣΑΛΤΟ λειτουργεί και δραστηριοποιείται στην πόλη μας με πολιτικές, καλλιτεχνικές, πολιτιστικές και άλλες εκδηλώσεις.
4ον Ζητάμε να αφεθούν ελεύθεροι οι 64 συλληφθέντες πολίτες που συνελήφθησαν στην πόλη μας
5ον Δηλώνουμε ότι κανένα αδίκημα ή καταστροφή δεν συντελέστηκε στο Δημαρχειακό Μέγαρο.
6ον Η πράξη της εισόδου στο Δημαρχείο των 42 συλληφθέντων για μας είναι μία καθαρά πολιτική πράξη και την αποδεχόμαστε.
7ον Καταγγέλουμε τα ΜΜΕ που διαστρέβλωσαν και παραποίησαν τα γεγονότα συνειδητά ή από λάθος πληροφόρηση.
8ον Η Διοίκηση του Δήμου να οργανώσει συνέντευξη τύπου για να αποκαταστήσει την αλήθεια, διότη στην πόλη μας θεωρούμε θεμιτή την πολιτική πράξη.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΛΕΟΝΤΙΑΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Κοινοποίηση
1. Υπουργό Προστασίας του Πολίτη
2. Υπουργό Εσωτερικών και Αποκέντρωσης
3. Εισαγγελία Πειραιά
4. ΜΜΕ


υ.γ. Αυτοί που δεν το ψήφισαν είναι του ΚΚΕ , άλλωστε ήταν και η μόνη παράταξη που δεν εμφανίσθηκε το Σάββατο το βράδυ στο Δημαρχείο , ούτε καν να δουν τι έγινε

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ για το σημερινό συλλαλητήριο για τον έναν χρόνο από την δολοφονία του Αλ. Γρηγορόπουλου


Παρά το κλίμα τρομοκρατίας των προηγούμενων ημερών, χιλιάδες δημοκρατικοί πολίτες και ιδιαίτερα νέες και νέοι έδωσαν το παρόν στη διαδήλωση μνήμης για την δολοφονία του Αλ. Γρηγορόπουλου. Ήταν ένα ειρηνικό δυναμικό παρόν και ταυτόχρονα ένα μήνυμα πως η νέα γενιά διεκδικεί μια νέα σχέση με την κοινωνία σε μια καλύτερη κοινωνία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ περιφρούρησε τα μπλοκ των δυνάμεων παρά την αναίτια επίθεση που δέχτηκε από δυνάμεις των ΜΑΤ στην οδό Σταδίου και Πεσματζόγλου. Επίθεση που μας γεννά ερωτηματικά αφού το μόνο που εξυπηρετούσε ήταν η διάχυση των οργανωμένων δυνάμεων στη διαδήλωση και την εισροή σε αυτό δυνάμεων των αυτοαποκαλούμενων αντιεξουσιαστών.

Καταγγέλλουμε την αλόγιστη χρήση χημικών από την πλευρά της ΕΛ.ΑΣ και τις απρόκλητες επιθέσεις εναντίον των μαθητικών και φοιτητικών μπλοκ που συμμετείχαν στην πορεία.

Θέλουμε ταυτόχρονα να καταγγείλουμε την βάρβαρη επίθεση ενάντια στον πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών* κατά την διάρκεια εισβολής στην πρυτανεία αυτόκλητων «υπερεπαναστατών», δήθεν αντιεξουσιαστών, που με την πρακτική τους υποδηλώνουν την βαθιά εξουσιαστική και αντιδημοκρατική συμπεριφορά τους.

Μια νέα γενιά γαλουχείται στις αξίες της συλλογικής δράσης, της διεκδίκησης του μαζικού ειρηνικού αγώνα. Μια νέα πολιτικοποίηση γεννιέται, πηγή έμπνευσης και ελπίδας για ολόκληρη την κοινωνία.

*Ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με στενούς συνεργάτες του πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών του μετέφερε τις ευχές του για γρήγορη ανάρρωση.

Σε νέα μονοπάτια ο ΣΥΡΙΖΑ

Του Κ. Ζαγάρα


Σε νέα μονοπάτια βαδίζει η ριζοσπαστική και ανανεωτική αριστερά μετά την 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αποφάσεις για δημοκρατική εμβάθυνση, με τη θέσπιση της έννοιας μέλους και τη δημιουργία Επιτροπών ΣΥΡΙΖΑ παντού, ανοίγουν νέα σελίδα. ενώ πλέον το σχήμα εισέρχεται σε φάση υλοποίησής τους.

Προωθούνται οι αποφάσεις της Συνδιάσκεψης

Ικανοποιημένα από τα αποτελέσματα της Συνδιάσκεψης δηλώνουν τα στελέχη του συμμαχικού σχήματος, ενώ το στίγμα για την επόμενη μέρα δίνει ο Αλ. Τσίπρας, προτείνοντας να ανοίξει η συζήτηση για την ανασύνθεση της αριστεράς.

Μιλώντας στην "Αυγή της Κυριακής" ο συντονιστής της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, Αντ. Νταβανέλος, χαρακτήρισε τις αποφάσεις “εξαιρετικά προωθητικές”, υπογραμμίζοντας ότι “πρέπει αμέσως να υλοποιηθούν”. Συμπλήρωσε μάλιστα ότι για να πραγματοποιηθεί αυτό, πρέπει “να γίνει μέσα σε κλίμα δράσης, εξωστρέφειας και διεκδίκησης, ώστε να μπει ο κόσμος στις γραμμές του σχήματος”.

Προωθούνται οι αποφάσεις

Η προώθηση των αποφάσεων της Συνδιάσκεψης απασχολεί πλέον τις δυνάμεις του πολιτικού υποκειμένου, ενώ αναζητούνται τρόποι άμεσης εφαρμογής τους. Στην κατεύθυνση αυτή η Γραμματεία κάλεσε τις Τοπικές, Κλαδικές και Θεματικές Επιτροπές να συγκροτηθούν και να οργανώσουν γενικές συνελεύσεις, που μεταξύ άλλων θα πρέπει, με δική τους ευθύνη, να ανοίξουν ενιαίο Μητρώο Μελών. Παράλληλα η Γραμματεία του σχήματος ανέλαβε να “φιλοτεχνήσει” την κάρτα μέλους. Περί τα τέλη Φεβρουαρίου - αρχές Μαρτίου αναμένεται να συγκροτηθεί και η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή, που θα αποτιμήσει τα οργανωτικά ζητήματα που εκκρεμούν. Ταυτόχρονα θα εκτιμήσει πού βρίσκονται οι διαδικασίες της Επιτροπής που αναλαμβάνει να διερευνήσει και να προετοιμάσει τη συζήτηση για την επόμενη σαφώς συγκροτημένη, 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη.

Εν τω μεταξύ, τις επόμενες ημέρες αναμένεται να κλείσουν και τα θέματα του Γραφείου Τύπου, του περιοδικού και του site, με τον γραμματέα του ΣΥΝ, Δ. Βίτσα, να προτείνει τη θέση του εκπροσώπου Τύπου να καταλαμβάνει ο εκάστοτε συντονιστής του σχήματος.

Επιστροφή στην κοινωνία

Πέρα από τα οργανωτικά ζητήματα, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ οργανώνουν και συγκροτούν τις εξωστρεφείς δράσεις και την “επιστροφή” τους στην κοινωνία. “Οφείλουμε να οξύνουμε την πολιτική μας παρέμβαση και να ξεκαθαρίσουμε την κατεύθυνση και τον ορίζοντα που πρέπει να κατευθυνθούμε”, υπογραμμίζει ο Αντ. Νταβανέλος. Τα ζητήματα της οικονομικής και πολιτικής συγκυρίας, μαζί με τα θέματα και τις αγωνίες του κόσμου της εργασίας, θα βρεθούν στην κορυφή της ατζέντας του σχήματος, ενώ παράλληλα προγραμματίζεται να ανοίξει καμπάνια με θέμα “γίνε μέλος του ΣΥΡΙΖΑ” εν όψει της σύγκλησης της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής.

Τέλος, την Τετάρτη θα υπάρξει κοινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Η Αφροδίτη Αλ Σαλέχ, μιλάει στην "Αυγή" - Η Αυγή online

Η Αφροδίτη Αλ Σαλέχ, μιλάει στην "Αυγή" - Η Αυγή online

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ σχετικά με τη χθεσινή απόφαση της συνόδου των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ για μεγαλύτερη εμπλοκή στον πόλεμο το

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ Η ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ
ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΕΜΠΛΟΚΗ ΑΛΛΑ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ

Καταγγέλλουμε την απόφαση των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ για μεγαλύτερη εμπλοκή στον πόλεμο του Αφγανιστάν, σύμφωνα με τις επιταγές της Ουάσιγκτον.

Επιλέγουν την καταστροφική κλιμάκωση του πολέμου αντί της αναζήτησης πολιτικής λύσης με διαπραγματεύσεις, αγνοώντας τα διδάγματα της ιστορίας. Ενός πολέμου που εξελίσσεται σε πολυδιάστατη τραγωδία όχι μόνο για τον πολύπαθο λαό του Αφγανιστάν αλλά και για το γειτονικό Πακιστάν, με απρόβλεπτες συνέπειες για την σταθερότητα και την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή.

Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να αρνηθεί την αποστολή πρόσθετης δύναμης και να απεμπλακεί πλήρως από το βάρβαρο αυτό πόλεμο, που ήδη διαρκεί πάνω από οχτώ χρόνια, και έχει τεράστιο ανθρώπινο και οικονομικό κόστος για όλους τους εμπλεκόμενους.

Επαναλαμβάνουμε για μια ακόμη φορά ως ΣΥΝ και ως Ευρωπαϊκή Αριστερά ότι δεν υπάρχει στρατιωτική λύση στο πρόβλημα του Αφγανιστάν. Ο πόλεμος πρέπει να τερματιστεί και το ΝΑΤΟ να αποχωρήσει. Η απαίτηση για την άμεση προώθηση ενός σχεδίου ειρήνης, με ευθύνη του ΟΗΕ και στη βάση των αρχών του, γίνεται πιο επιτακτική σήμερα. Σ’ αυτή την κατεύθυνση θα έπρεπε να συμβάλλει και η Ελλάδα αντί να συναποφασίζει την κλιμάκωση του πολέμου.

To Γραφείο Τύπου

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009

Σκέψεις γύρω από έναν συκοφαντημένο Δεκέμβρη

Του ΝΟΤΗ ΑΝΑΝΙΑΔΗ

Η φωτογραφία του Γιώργου Γιαννακού έχει τραβηχτεί γύρω στις 3 το μεσημέρι τη Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου του 2008. Οδός Ηρώων Πολυτεχνείου, πρώην Βασιλέως Κωνσταντίνου, τέως Σωκράτους, στο κέντρο του Πειραιά. Λίγες ώρες πριν από το «άγριο ξέσπασμα» της Αθήνας, όπως εξαιρετικά συμπύκνωσε στον τίτλο της την επομένη η «Αυγή», στον ειρηνικό, φιλήσυχο, μικροαστικό Πειραιά, που από επεισόδια είναι συνηθισμένος μόνο όταν παίζει ο «Θρύλος», γινόταν και εδώ χαμός.

Και εδώ, για πρώτη φορά μετά τον Δεκέμβρη του '44, επιθέσεις (στοχευμένες όμως αυτές, χωρίς ζημιές σε καταστήματα, άλλες δημόσιες ή ιδιωτικές περιουσίες) στην Αστυνομική Διεύθυνση και περιφερειακά αστυνομικά τμήματα της πόλης.

Είναι εντυπωσιακό πως στο δρομάκι της Αγ. Κωνσταντίνου, κάτω απ’ την Ασφάλεια του Πειραιά, εκεί όπου αυθαιρέτως αυτοκίνητα της αστυνομίας και ιδιωτικά αυτοκίνητα αστυνομικών, μαζί με λίγα καταστηματαρχών της περιοχής, έχουν κάνει κατάληψη τον περσινό Δεκέμβρη, έσπασαν μόνο αυτοκίνητα της αστυνομίας και δυο - τρία εμφανώς ασφαλίτικα.

Προσωπικοί και επαγγελματικοί λόγοι με έκαναν «τουρίστα της εξέγερσης» πέρυσι. Δευτέρα το πρωί στην Αθήνα, από το μεσημέρι στον Πειραιά, Τρίτη και Τετάρτη στην Θεσσαλονίκη, Πέμπτη στον Βόλο. Ο συκοφαντημένος Δεκέμβρης είχε παντού την ίδια οργή, αλλά ένιωθες ότι κάπου - κάπου οι τοπικές κοινωνίες του έδιναν το δικό τους άρωμα.

Στη Σύρο ο τοπικός αστυνομικός διευθυντής, διέταξε τους ένστολους υπαλλήλους του να σταθούν προσοχή και με το πηλήκιο υπό μάλης, σε ένδειξη πένθους, μπροστά απ’ την Αστυνομική Διεύθυνση του νησιού, την οποία έτσι γλύτωσε από σίγουρο σπάσιμο. Στον Βόλο οι μικροέμποροι, κυρίως, που κάθονταν μπροστά στα μαγαζιά τους, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η μικρή σχετικά τοπική κοινωνία γνωρίζεται μεταξύ της, απέτρεψαν σε πολύ μεγάλο βαθμό βανδαλισμούς κατά ιδιωτικών καταστημάτων.

Στον Πειραιά η πυροσβεστική παρέμβαση των δύο δημοτικών συμβούλων του Λιμανιού της Αγωνίας, του προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου και ορισμένων άλλων παραγόντων της πόλης λειτούργησε στην ίδια κατεύθυνση. Στη φοιτητική Θεσσαλονίκη περίσσεψαν τα σπασίματα και ο δυναμισμός - χουλιγκανισμό τον χαρακτήρισαν κάποιοι.

Και στην Αθήνα, φυσικά, τα είχαμε όλα για μια βδομάδα. Από μεγαλειώδεις ειρηνικές πορείες μέχρι απαράδεκτα σπασίματα και από φαντασιακούς εμπρησμούς της Βιβλιοθήκης (που ποτέ δεν συνέβησαν, προς απογοήτευση των τηλεοπτικών δικτύων, και όσων ζητούσαν να κατέβει ο στρατός στον δρόμο), μέχρι σκληρές συγκρούσεις με τα ΜΑΤ, που, όταν δεν βρίσκονταν σε… άμυνα, επεδείκνυαν τις υπηρεσιακές τους ικανότητες, συχνά εις βάρος 13χρονων και 14χρονων μαθητών.

«Άνοιξη στην καρδιά του χειμώνα…»

Αλλά όλα δεν τα είχε ο περσινός Δεκέμβρης; Όλα. Απ’ όλα, πολλοί αναλώθηκαν σε μια προσπάθεια καταδίκης του «Δεκέμβρη του Αλέξη». Λίγοι - αισθητά λιγότεροι - σε μια προσπάθεια αποθέωσης του εξεγερσιακού του μηνύματος. Ελάχιστοι προσπάθησαν να τον εξηγήσουν και να τον αναλύσουν.

Ήταν, λέει, καθοδηγούμενος. (Κάποιοι, μάλιστα, υποστήριξαν ότι τους χιλιάδες διαδηλωτές καθοδηγούσε ο… ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Αν μπορούσε να καθοδηγήσει τόσο καλά ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα).

Άλλοι πάλι είδαν το διαδίκτυο, τα sms, τη σύγχρονη τεχνολογία του… διαβόλου πίσω από την εντός λίγων ωρών, μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, αντίδραση σχεδόν σε κάθε πόλη της χώρας. Ελάχιστοι κάθισαν να σκεφτούν ότι, ναι, η σύγχρονη τεχνολογία επιτρέπει τη διάχυση της πληροφορίας και τον συντονισμό, αλλά, αν υπήρχε κάποιο… καθοδηγητικό κέντρο, όπως πολλοί το ήθελαν, η Αλέκα, ο Καραμανλής, ο Πολύδωρας και ο γνωστός ακροδεξιός ένοικος της πολυκατοικίας, τότε θα μπορούσαμε να είχαμε πολύ περισσότερους Δεκέμβρηδες κάθε χρόνο.

Και κάτι για εμάς: Υπήρξαν αριστεροί που δήλωσαν σοκαρισμένοι, όχι μόνο από τη βιαιότητα του περσινού ξεσπάσματος, αλλά ακόμη και από τον… αντιφεμινισμό που απέπνεαν βασικά συνθήματα των περσινών διαδηλώσεων, αλλά και ο προσφιλής χαρακτηρισμός των μπάτσων ως μ…ά.

Προφανώς, δεν έχουν ακούσει νεαρά κορίτσια των 16, 20,22 χρόνων να μιλάνε μεταξύ τους ή με φίλους τους στις παρέες τους. Προφανώς, η ρητορική της κάθε γενιάς αλλάζει, χωρίς να κοιτάζει τη μελαγχολία της προηγούμενης. Προφανέστατα, 40άρηδες και 50άρηδες δεν μπορούν να καταλάβουν τη γλώσσα και τα σημαινόμενα της γλώσσας των 20άρηδων. Δυστυχώς, γι’ αυτούς (για εμάς τους 40άρηδες, 50άρηδες, δηλαδή), ούτε τα αδιέξοδα, την οργή και την άλλου τύπου, πολλές φορές υπόγεια, πολιτικοποίηση των 20άρηδων μπορούν να καταλάβουν.

Και κάτι τελευταίο: Το περίφημο «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», που καταγγέλθηκε ως ισοπεδωτικό ή και ρατσιστικό ακόμη, είναι (θυμάστε;) ένα σύνθημα που ξεκίνησε από τις καταλήψεις κατά του Ν. 815, τέτοιες μέρες πριν από 30 χρόνια, το μακρινό 1979. Με τα χρόνια κέρδισε πολιτικό χώρο, έγινε κυρίαρχο σύνθημα στις διαδηλώσεις, το φώναζαν μέχρι πρόσφατα Κνίτες και Πασόκοι ακόμη.

Τώρα πλέον έχει αποσυρθεί. Συκοφαντήθηκε (με τη βοήθεια και των εκτελεστών νεαρών ανύποπτων αστυφυλάκων όλους αυτούς τους μήνες) και αυτό. Όπως και ο περσινός Δεκέμβρης. Αλλά και ο Νοέμβρης του '73 δεν είχε συκοφαντηθεί σε εκείνη την περίφημη έκδοση της Πανσπουδαστικής λίγους μήνες μετά;


ΥΓ. : Όπως έγραφε και ο Μανόλης Αναγνωστάκης «Δυο κατηγορίες πάντα: οι δρώντες και οι θεατές».

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

Ένας χρόνος από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Ένας χρόνος από το αυθόρμητο, μαζικό, πανελλαδικό ξέσπασμα της Νεολαίας. Μια εξέγερση εναντίον αυτών που δολοφόνησαν και εναντίον όλων εκείνων που κάνουν τη ζωή των νέων αβίωτη από την αδικία, την ανασφάλεια, τις διακρίσεις και την καταστολή.

Το πολιτικό σύστημα, το οικονομικό και μιντιακό κατεστημένο προσπάθησε να ακυρώσει στη συνείδηση της κοινωνίας την εξέγερση των νέων, επιχείρησε να συκοφαντήσει τον αγώνα τους αποδίδοντας τους σκοτεινά ελατήρια και προθέσεις. Τους φοβήθηκαν.

Τότε και σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε και υποστηρίζει ότι η Νεολαία έχει λόγους που εξεγείρεται, που αγωνίζεται, που διεκδικεί. Ιδιαίτερα σήμερα που οι νέοι και οι νέες είναι τα πρώτα θύματα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, είναι εκείνοι που πληρώνουν την οικονομική κρίση με μαζική ανεργία, με μισθούς πείνας των 500 και 600 ευρώ, με εργασιακή ανασφάλεια, με τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, με τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις από το νεοφιλελεύθερο δικομματικό σύστημα. Υποσχέσεις που ξεχνιούνται μόλις γίνουν κυβέρνηση και αντικαθίστανται από την κρατική καταστολή, την επιτήρηση, την αστυνομική βία. Χθες η ΝΔ. , σήμερα το ΠΑΣΟΚ

Ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει τους αγώνες των νέων γιατί οι νέοι έχουν δίκιο. Το κάναμε πέρυσι θα το επαναλάβουμε και φέτος. Συμμετέχουμε στο συλλαλητήριο της Κυριακής 6 Δεκεμβρίου, υποστηρίζουμε την πανεκπαιδευτική κινητοποίηση της Δευτέρας 7 Δεκεμβρίου

4/12/2009
Η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΣΥΓΚΡΟΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ!

Οι 50 ημέρες της παραμονής του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, είναι πλεον υπεραρκετές, για να κατανοήσουν όλοι, ότι ο Πρωθυπουργός δεν έρχεται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα και τις Βρυξέλλες, όπως με επικοινωνιακό τρόπο θέλησε να εμφανίσει στο χθεσινό συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου. Η σύγκρουση αφορά τον εαυτό του σε σχέση με τις προεκλογικές του υποσχέσεις, αλλά και το μέτωπο που ανοίγει ενάντια στους εργαζόμενους και τους ανέργους.
Σήμερα λοιπόν, 50 ημέρες μετά τις εκλογές οι αυξημένες προσδοκίες που δημιουργήθηκαν για ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων, πνίγονται στα ρηχά των κυβερνητικών πεπραγμένων.
Από τη μια η Κυβέρνηση εγκαταλείπει μια προς μια τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, δείχνοντας μια απίστευτη υπακοή και προσαρμογή στο πνεύμα και το γράμμα των δημοσιονομικών πολιτικών του Συμφώνου Σταθερότητας, και από την άλλη Πρωθυπουργός και Υπουργοί βάζουν απέναντί τους την Κοινωνία, τους εργαζόμενους και τις ανάγκες τους.
Αυτό που σημερα είναι σε εξέλιξη είναι μια κυβερνητική σύγκρουση με τους εργαζόμενους και μόνο, επειδή:
• Η προεκλογική δέσμευση για γενναία αναδιανομή του εισοδήματος, έχει ήδη μετατραπεί σε πάγωμα μισθών πάνω από 2.000 ευρώ μικτά, πάγωμα του ΕΚΑΣ και αυξήσεις κοντά στο μηδεν.
• Η διεύρυνση, ενίσχυση και προστασία της εργασίας, έχει ήδη μετατραπεί σε 110.000 απολύσεις του Δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα.
• Η στήριξη ενός Δημόσιου Κοινωνικού Ασφαλιστικού Συστήματος με ισχυρά τα χαρακτηριστικά της Αναδιανομής και της Αλληλεγγύης, έχει ήδη βαπτιστεί «νάρκη» που την πατήσαμε, σύμφωνα με τον κ. Λοβέρδο. Η δε λύση του Ασφαλιστικού, ηδη αναζητείται στις δομικές αλλαγές, δηλαδή στο σταδιακό ξήλωμα της Δημόσιας Ασφάλισης.
• Η κατάργηση του Νόμου Πετραλιά για το Ασφαλιστικό, από κατηγορηματική δέσμευση έγινε «πάγωμα» για ένα έτος και μετά βλέπουμε, ενώ η υπόσχεση για χρηματοοικονομική στήριξη του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, έχει ήδη μετατραπεί σε μείωση των δαπανών τους κατά 1,7 δις €, στον Κρατικό Προϋπολογισμό.
• Το κτύπημα της εισφοροδιαφυγής και της μαύρης – ανασφάλιστης εργασίας, έχει ήδη μετατραπεί σε «κατάρρευση εσόδων», διαβρώνοντας την οικονομική αποτελεσματικότητα του Ασφαλιστικού.
• Η δέσμευση για ανάκτηση του Δημοσίου ελέγχου για στρατηγικού και εθνικού συμφέροντος επιχειρήσεις (ΟΤΕ – ΟΛΠ) , μετατράπηκε εν μια νυκτί σε πολιτική του «ότι γέγονε, γέγονε» και μεταφράζεται ήδη σε πολιτική περαιτέρω εκποίησης του Δημόσιου πλούτου.

Είναι φανερό πλέον με ποιον γίνεται η σύγκρουση της Κυβέρνησης.
Γίνεται με την Κοινωνία και τους εργαζόμενους.
Και όχι με τις Βρυξέλλες, το νεοφιλελεύθερο Σύμφωνο Σταθερότητας, τα τραπεζικά και άλλα μεγαλο-εργοδοτικά συμφέροντα.

Με ποια Ευρώπη είμαστε;

Η πραγματικότητα του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων και επισφαλώς απασχολούμενων είναι παρατεταμένα παρούσα τα δύο τελευταία χρόνια και θα διευρυνθεί χωρίς αμφιβολία τους επόμενους μήνες, κάτω από την πίεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που ζητεί τη λήψη άμεσων δημοσιονομικών μέτρων. Βρισκόμαστε δηλαδή μπροστά σε μια συνεχιζόμενη "αναδιανομή από την ανάποδη", όπως εύστοχα έγραφε το editorial της “Κυριακάτικης Αυγής”, καθώς η κρατική παρέμβαση στην οικονομία, που διεφάνη προ έτους, περιορίστηκε αυστηρά στη στήριξη των τραπεζών μέσω της διοχέτευσης των 28 δισ. ευρώ.

Την περασμένη Κυριακή, το "Βήμα", κυκλοφορούσε με τίτλο "Τα Δεκεμβριανά της Οικονομίας", όπου αναλυτικά καταγραφόταν η δεινή θέση της ελληνικής οικονομίας, τα παιχνίδια των διεθνών κερδοσκόπων, τα "μέτρα - σοκ" που προτείνουν οι Βρυξέλλες στη χώρας μας προκειμένου "να κρατηθεί" στην Ευρωζώνη. Όλα αυτά κατατείνουν στο συμπέρασμα ότι σε αυτή τη φάση η χώρας μας, λόγω και της κοινωνικοοικονομικής κρίσης που σοβεί τα τελευταία χρόνια και σήμερα επιταχύνεται με την παγκόσμια οικονομική κρίση, ίσως βρίσκεται στη δυσχερέστερη θέση μεταξύ των 27 της Ε.Ε. Επομένως δεν είναι ανύπαρκτος ο προβληματισμός αν τελικά η χώρας μας "αποδειχθεί ο αδύναμος κρίκος της Ευρώπης".

Τα "Δεκεμβριανά" της οικονομίας, που περιγράφει το “Βήμα”, θα γίνουν τα "Απριλιανά της εργασίας", τα "Απριλιανά του ασφαλιστικού" ενδεχομένως. Τα πράγματα δημοσιονομικά μπορεί και να συμμαζευτούν κάποια στιγμή και για λόγους πρεστίζ της Ε.Ε, οι απειλές προς την χώρα μας να μαλακώσουν, αλλά η χώρα είναι ήδη υπό την πλέον αυστηρή επιτήρηση και το τίμημα θα είναι σκληρότερο από ποτέ! Ας προσέξουμε λίγο περισσότερο τους δεκάδες χιλιάδες απολυμένους συμβασιούχους και stagiaires που διαδηλώνουν τον τελευταίο μήνα στην Αθήνα και τις άλλες μεγάλες πόλεις ζητώντας δουλειά, τους εκατοντάδες απολυμένους που θα πολλαπλασιάζονται διεκδικώντας στοιχειώδη προστασία και οικονομική αρωγή.

Με αυτά τα δεδομένα είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα κληθούμε ως χώρος σχετικά γρήγορα να απαντήσουμε ξανά σε ένα αντίστοιχο, πλην άτυπο δίλημμα που έρχεται ως συνέχεια του δημοψηφίσματος για το Ευρωσύνταγμα το 2005. Με ποια Ευρώπη είμαστε;

Όσοι από τη δεκαετία του '70 αντιμετωπίζαμε και ως πεδίο ταξικής πάλης την Ευρώπη και διακηρύτταμε εύστοχα και διορατικά την "Ευρώπη των Εργαζομένων" δεν μπορούμε να πορευόμαστε σήμερα ως απλοί ευρωπαϊστές, να βολευόμαστε ως κοσμοπολίτες, να μιλάμε με μισόλογα για το Σύμφωνο Σταθερότητας, να μην αναγνωρίζουμε ευθαρσώς σήμερα το λάθος της παροχής κριτικής ψήφου στη Συνθήκη του Μάαστριχ. Δεν γίνεται να οπισθοχωρούμε υπό τον εκβιασμό ότι κάποιοι θα μας κατηγορήσουν ότι απεμπολούμε τα ευρωπαϊκά μας χαρακτηριστικά, ότι μας σέρνουν και εδώ οι αριστεριστές και το ΚΚΕ. Εκτός και αν Ευρωπαίος είναι μόνο όποιος αποδέχεται, έστω ψιθυρίζοντας κάποιες ενστάσεις, τον Μπαρόζο, τον Αλμούνια και τον Τρισέ.

Για τους λόγους αυτούς, θα πρέπει να ξανασυζητήσουμε τον λεγόμενο "αριστερό ευρωπαϊσμό", αλλά με τους νέους όρους που διαμορφώνει η πραγματικότητα. Η Ευρώπη και ο κόσμος όλος άλλαξε δραματικά την τελευταία δεκαετία και στη σημερινή δύσκολη οικονομική συγκυρία, ναι ενδεχομένως οι πλέον αδύναμοι κρίκοι που θα κληθούν να πληρώσουν το μάρμαρο "να δώσουν άλλη προοπτική και τροπή στις ευρωπαϊκές εξελίξεις". Όχι όμως ο καθένας μόνος του, αλλά όλοι μαζί. Αλλά πρέπει ο καθένας να ετοιμάζεται για αυτή τη συνάντηση τακτοποιώντας παραλείψεις και λάθη του παρελθόντος, αναγνωρίζοντας την πραγματικότητα του νέου τοπίου, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση μιας "νέας Ευρωπαϊκής ταυτότητας".

Ας συζητήσουμε έγκαιρα και ψύχραιμα ένα κορυφαίο θέμα στρατηγικής, που, κάθε φορά που επανέρχεται, διχάζει και κλείνει με μέσους όρους. Ας συζητήσουμε λοιπόν, με επιχειρήματα χωρίς να ευτελίζουμε απόψεις.
Του Α. Πετρόπουλου (Εφημ.ΑΥΓΗ)

Για τη μωβ σημαία

Της ΝΤΙΝΑ ΒΑΪΟΥ

Με αφορμή τις μικρές και μεγάλες καταιγίδες που χτύπησαν τον χώρο της ανανεωτικής αριστεράς από το καλοκαίρι κι εδώ, αλλά και την 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, οι σελίδες της Αυγής και της Εποχής κατακλύσθηκαν από αναλύσεις, απόψεις, θέσεις. Δεν είναι στόχος αυτού του κειμένου να σχολιάσει, και μάλιστα εκ των υστέρων, τους παράλληλους μονόλογους, όπως έμοιαζαν στα μάτια (ή στα αυτιά) κάποιων που δεν γνωρίζουν τις λεπτομέρειες των εσωτερικών συσχετισμών και αντιπαραθέσεων ανάμεσα σε «συνιστώσες», «τάσεις» ή όπως αλλιώς (αυτο)προσδιορίζονται οι πολιτικές ομάδες που συναποτελούν τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι μια πολύ ηχηρή απουσία: με ελάχιστες εξαιρέσεις έλλειψε η προβληματική που συνδέεται με την «τρίτη σημαία», εκείνη τη μώβ, που εμφανίζεται στο σήμα του ΣΥΡΙΖΑ σηματοδοτώντας τις έμφυλες ανισότητες. Κι αυτό παρά τις θέσεις που έχει επεξεργαστεί το Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ από τη συγκρότησή του, τον Απρίλιο του 2008. Δεν πρόκειται για μια «παράλειψη» που διορθώνεται προσθέτοντας… ολίγον γυναίκες ή δυο φράσεις στα προγραμματικά ή άλλα κείμενα - πάντα με δυσανάλογα μεγάλη προσπάθεια και πίεση από την πλευρά των γυναικών για τα αυτονόητα. Πρόκειται για μια κουλτούρα που φέρνει την ανανεωτική αριστερά πολλά βήματα πίσω από εκεί που βρισκόταν προ 25ετίας ως προς την κατανόηση του κοινωνικού περίγυρου και άρα των δυνατοτήτων να δράσει αποτελεσματικά μέσα σ’ αυτόν. Μια κουλτούρα που συχνά χρησιμοποιεί δημόσια ένα λόγο υποτιμητικό για τις γυναίκες, τόσο προφορικά (από τον ραδιοφωνικό σταθμό) όσο και γραπτά (από τις δύο εφημερίδες), στο όνομα ενός ακατανόητου «χιούμορ» ή μιας περιρρέουσας «μαγκιάς», η οποία διαμορφώνει ένα πεδίο ανοχής, αν όχι αποδοχής του σεξισμού.

Το παράδειγμα της επισφαλούς εργασίας, που βρίσκεται τελευταία στο επίκεντρο των προβληματισμών, είναι μια μικρή σχετική εικονογράφηση. Η περιρρέουσα αντίληψη είναι πως «μας αναγκάζει η κρίση που πλήττει τεράστια μερίδα του πληθυσμού» να αγνοούμε τις «άλλες» αντιθέσεις στην κοινωνία (βλ. συνέντευξη Α.Τ. στην Εποχή, 25/10/09). Το πρόβλημα είναι όμως πως οι αντιθέσεις δεν είναι «άλλες», πως προσπερνώντας τις έμφυλες ανισότητες διατυπώνεται μια ανάλυση στην καλύτερη περίπτωση ελλιπής και στη χειρότερη λάθος, στη βάση της οποίας σχεδιάζονται αντίστοιχα και οι πολιτικές προτάσεις.

Ένα ολόκληρο αφιέρωμα στην επισφάλεια της εργασίας (Εποχή 22/11/09) δεν είχε ούτε μια λέξη να πει για το γεγονός ότι πρόκειται κυρίως για (νέες) γυναίκες, ντόπιες και μετανάστριες που, για πολλούς και με ακρίβεια τεκμηριωμένους πλέον λόγους, βρίσκονται στις πιο επισφαλείς θέσεις εργασίας. Ακόμη, χρειάστηκε η τραγική επίθεση στην Κ. Κούνεβα για να πεισθούν τα συνδικαλιστικά στελέχη (και) της ανανεωτικής αριστεράς, μετά από μεγάλη πίεση και κινητοποίηση γυναικών, πως οι λεγόμενες άτυπες μορφές εργασίας είναι κανόνας κι όχι εξαίρεση, πως οι καθαρίστριες (όπως και οι φασονίστριες, οι πωλήτριες, κ.λπ.) είναι «πραγματικές εργαζόμενες», πως οι ζωές πολλών εργαζομένων γυναικών έχουν γίνει αναλώσιμες - πως μια αριστερή πολιτική για τον κόσμο της εργασίας δεν μπορεί να έχει ως πρότυπο έναν «εργαζόμενο» που δεν ενδημεί σ’ αυτή τη χώρα.



Η εστίαση στην εργασία δεν θέλει καθόλου να υποβαθμίσει άλλα μεγάλα θέματα που έχουν απασχολήσει το Δίκτυο Γυναικών και, από μία αρνητική μάλλον σκοπιά, όλο τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο λόγος για την ισάριθμη εκπροσώπηση γυναικών ως θεμελιώδες ζήτημα δημοκρατίας, για τη βία κατά των γυναικών, για τη μετανάστευση, για τον λόγο που διατυπώνει και η «δική μας» αριστερά και πολλά ακόμη, που δεν χωράνε σε μια σύντομη Συνάντηση. Θέματα που απαιτούν διαφορετικές αξιολογήσεις για την «κύρια» και τις «άλλες» κοινωνικές αντιθέσεις, για τους τρόπους προσέγγισης της κοινωνικής πραγματικότητας, καθώς και για τη συγκρότηση συγκεκριμένων πολιτικών προτάσεων στο πλαίσιο της ανανεωτικής αριστεράς.



* Η Ντίνα Βαΐου είναι καθηγήτρια στο Ε.Μ.Πολυτεχνείο
ΠΗΓΗ:ΕΦΗΜ.ΑΥΓΗ

Η καταστροφή των εργασιακών σχέσεων και ο κόσμος της εργασιακής επισφάλειας στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα

Προς τους Υπουργούς Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης - Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Η εργατική τάξη της χώρας μας, εδώ και 20 χρόνια, βρίσκεται αντιμέτωπη με τη σφοδρότερη επίθεση στα δικαιώματά της και κυρίως στο δικαίωμα για πλήρη, ουσιαστική και ποιοτική εργασία.

Οι εργασιακές σχέσεις βρίσκονται σήμερα κυριολεκτικά στο μάτι του κυκλώνα. Επίμονη και συστηματική είναι η προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των κρατών μελών της και των Διεθνών καπιταλιστικών Οργανισμών (κυρίως του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ), να προωθήσουν την «απορύθμιση» της αγοράς εργασίας και την πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων.

Κομβικό σημείο στην πορεία αυτή, υπήρξε η περίφημη Λευκή Βίβλος του Ντελόρ για την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση, που σηματοδότησε τη μεγαλύτερη επίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα της εργατικής τάξης στη διάρκεια ενός ολόκληρου αιώνα.

Μέχρι και σήμερα, η Λευκή Βίβλος του κ. Ντελόρ (1-11-1993), αποτελεί το Α και το Ω της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών-μελών, σ’ ό,τι αφορά στην απασχόληση. Όλες οι Σύνοδοι Κορυφής, από το 1994 μέχρι σήμερα και με ιδιαίτερη έμφαση αυτή της Λισσαβόνας του έτους 2000 (στρατηγική της Λισσαβόνας), έχουν θέσει ως στόχους και έχουν προωθήσει σε μεγάλο βαθμό:

- τη μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους εργασίας, που αφορά τις εισφορές στην κοινωνική ασφάλιση και συνεπάγεται δραματικές συνέπειες για τα Ασφαλιστικά Ταμεία και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων.

- τη γενίκευση της μερικής απασχόλησης και των ελαστικών μορφών απασχόλησης.

- την προώθηση διάφορων άτυπων μορφών απασχόλησης, με εργαζόμενους χωρίς συλλογική έκφραση και με άγνωστα τα βασικά δικαιώματα της εξαρτημένης εργασίας (συλλογικές συμβάσεις, δώρα, άδειες, ασφάλιση, ωράριο κλπ).

- την προώθηση της γεωγραφικής και κλαδικής κινητικότητας του εργατικού δυναμικού.

Η ελαστική απασχόληση παίρνει μορφές, που τίθεται πλέον το ερώτημα πότε ένας εργαζόμενος μπορεί να θεωρείται απασχολούμενος. Τα όρια της μερικής απασχόλησης και των άτυπων μορφών, φτάνουν μέχρι και ελάχιστες ώρες την εβδομάδα, αλλά και μέχρι τη μορφή του stand-by ή της απασχόλησης σε κενά (ρεπό), ακόμη και σε απασχόληση χωρίς μισθό και άλλα δικαιώματα, αλλά μόνο με φιλοδώρημα (couriers, pitsa-boys κλπ).

Η μερική και γενικότερα η ελαστική απασχόληση στον ιδιωτικό, αλλά και τον δημόσιο τομέα, οδηγεί σε νέους τύπους εργαζομένων, που τελικά είναι μερικά εργαζόμενοι, μερικά αμειβόμενοι, αλλά και μερικά ασφαλισμένοι, που ίσως δεν πάρουν ποτέ σύνταξη από το ασφαλιστικό σύστημα, όπως το γνωρίσαμε μέχρι σήμερα.

Σ’ αυτά τα πλαίσια έχουμε αλλεπάλληλους νόμους των κυβερνήσεων και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που προωθούν αυτές τις πολιτικές, αν και οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου εμφανίζονται ανικανοποίητοι και απαιτούν ακόμη περισσότερα μέτρα και μεγαλύτερες ταχύτητες στην εφαρμογή των «διαρθρωτικών» πολιτικών.

Συγκεκριμένα γίνεται λόγος για τους ακόλουθους νόμους:

1892/90 (ΝΔ): Διαμόρφωση για πρώτη φορά πλαισίου λειτουργίας της μερικής απασχόλησης και διευθέτησης του χρόνου εργασίας σε τρίμηνη βάση.

2639/98 (ΠΑΣΟΚ): Επέκταση της μερική απασχόλησης σε επιχειρήσεις και οργανισμούς του δημοσίου τομέα, διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου σε εξαμηνιαία και ετήσια βάση, ενώ προωθείται η ίδρυση Ιδιωτικών Γραφείων Συμβούλων Εργασίας για την «εξεύρεση» θέσεων εργασίας σε ημεδαπούς ή αλλοδαπούς.

2874/2000 (ΠΑΣΟΚ): Παροχή δυνατότητας περαιτέρω (μεγαλύτερης) διευθέτησης του χρόνου εργασίας.

2956/2001(ΠΑΣΟΚ): Δημιουργία εταιρειών που ενοικιάζουν εργαζομένους σε άλλες επιχειρήσεις, ενώ παρέχεται η δυνατότητα σε Εταιρείες Προσωρινής Απασχόλησης να προσλαμβάνουν εργαζόμενους μόνο με συμβάσεις ορισμένου χρόνου.

3385/2005 (ΝΔ): Επαναφορά σε ισχύ πεντάωρης ανά εβδομάδα υπερεργασίας, ενώ νομιμοποιείται η ακραία διευθυντική ευελιξία στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.

3429/2005 (ΝΔ νόμος Αλογοσκούφη): Απορύθμιση εργασιακών σχέσεων στο Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ. Ελεύθερες απολύσεις και ανεξέλεγκτες προσλήψεις στις ΔΕΚΟ. Κατάργηση για τους νεοπροσλαμβανόμενους ρυθμίσεων εσωτερικών κανονισμών ή Συλλογικών Συμβάσεων για αποδοχές, άδειες, επιδόματα κλπ. Κρατική επέμβαση στο περιεχόμενο των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων. Αφαίρεση δικαιώματος προσφυγής στον ΟΜΕΔ, όταν ο εργοδότης αρνείται να διαπραγματευθεί.

Στην ίδια κατεύθυνση το ΔΝΤ και ο ΟΟΣΑ, συναγωνίζονται ποιος θα απαιτήσει πιο ακραίες νεοφιλελεύθερες επιλογές από την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση.

Μόλις πρόσφατα, ο ΟΟΣΑ, σε συνέχεια ανάλογων πρόσφατων υποδείξεων του ΔΝΤ, «συμβουλεύει» τη νέα ελληνική κυβέρνηση να «ξεζουμίσει» ακόμη περισσότερο τους «ξεζουμισμένους».

Στην έκθεσή του, που δόθηκε στη δημοσιότητα ταυτόχρονα με τον Προϋπολογισμό 2010, ο καλός Διεθνής Οργανισμός, σημειώνει ότι η προσήλωση στη δημοσιονομική εξυγίανση είναι στοιχειώδης προϋπόθεση εμπιστοσύνης της αγοράς. Όχι των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, αλλά της αγοράς.

Και μας δίνει τη γνωστή συνταγή: «περικοπές δαπανών, φορολογικό κυνηγητό, νέα μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού και στο σύστημα υγείας, ακόμη πιο ευέλικτη αγορά εργασίας». Η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα, λέει, απαιτεί περισσότερες μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό και ασφαλιστικό σύστημα. Η αύξηση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας και προϊόντων θα είναι σημαντική για την επίτευξη υψηλών ποσοστών ανάπτυξης. Το ίδιο πάντα και μονότονο ρεφρέν. Ανάπτυξη ονομάζεται η ενίσχυση των κερδών του κεφαλαίου, συμπιέζοντας και συνθλίβοντας τα λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις. Μια επίμονη νεοφιλελεύθερη, αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική, που βρίσκει τις κυβερνήσεις (δεξιές ή σοσιαλδημοκρατικές) πρόθυμες να την εφαρμόσουν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι η δραστική μείωση της ανεργίας και η πλήρης και σταθερή εργασία είναι συνυφασμένες με την προώθηση μιας αντι-νεοφιλελεύθερης πολιτικής με κέντρο της τα δικαιώματα και κατακτήσεις της εργατικής τάξης, των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, της ίδιας της κοινωνίας.

Ο αγώνας για την πλήρη, σταθερή και ασφαλή εργασία για όλους και όλες, είναι η απάντηση της Αριστεράς στο νεοφιλελεύθερο σχέδιο της γενίκευσης της επισφαλούς απασχόλησης και της εργασιακής περιπλάνησης, που θίγει πρώτα από όλους τη νεολαία και τις γυναίκες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει και διεκδικεί:

• Κατάργηση όλων των ελαστικών, μερικών και άτυπων μορφών εργασίας και αντικατάστασή τους από σχέσεις πλήρους απασχόλησης.

• Αντικατάσταση των συμβάσεων έργου, των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και προσωρινής απασχόλησης με συμβάσεις αορίστου χρόνου. Τακτοποίηση με συμβάσεις αορίστου χρόνου στον ιδιωτικό τομέα και με ενιαία σχέση μονίμου υπαλλήλου στο Δημόσιο όλων των σημερινών συμβασιούχων, που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Κατάργηση έκτοτε του θεσμού του συμβασιούχου.

• Άμεση άρση του Προεδρικού Διατάγματος 164/2004 «Παυλόπουλου».

• Διαμόρφωση τριών ισότιμων στα δικαιώματα μορφών εργασίας:

- Μόνιμη – Ενιαία – Πλήρης σχέση εργασίας στο Δημόσιο-ΟΤΑ-ΝΠΔΔ.

- Σταθερή – τακτική – Ενιαία – Πλήρης εργασία με βάση τους Οργανισμούς – Κανονισμούς, που έχουν υπογραφεί με ΣΣΕ στις ΔΕΚΟ.

- Σταθερή – Τακτική – Ενιαία – Πλήρης εργασία με συμβάσεις αορίστου χρόνου στον ιδιωτικό τομέα.

• Κατάργηση των αντεργατικών νομοθετικών ρυθμίσεων και οδηγιών, που αφορούν τη διευθέτηση του συνολικού χρόνου απασχόλησης, την ενοικίαση εργαζομένων, τα προγράμματα stage, συμβάσεις έργου, εφαρμογή οδηγίας Μπολγκενστάιν, flexicurity, κλπ. Αναγνώριση και κάλυψη αναδρομικά, με δαπάνες του Δημοσίου ή του ΟΑΕΔ, όλων των εργασιακών, μισθολογικών, ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των εργαζομένων αυτών των κατηγοριών.

• Κατάργηση όλων των αρνητικών διακρίσεων σε βάρος των νέων, που έχουν θεσπισθεί από το 1992 μέχρι σήμερα. Επέκταση της εφαρμογής της εργατικής νομοθεσίας σε νέες κατηγορίες, κυρίως νέων, που εργάζονται με άτυπες και ελαστικές μορφές απασχόλησης. Αντιμετώπιση της ευελιξίας ως μέσου απορύθμισης των εργασιακών σχέσεων.

• Κατάργηση των υπεργολαβιών στον δημόσιο τομέα και κάλυψη των διαρκών και μόνιμων αναγκών με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.

• Μέτρα προστασίας του νόμιμου ωραρίου εργασίας, ενίσχυση των μηχανισμών ελέγχου και εφαρμογής της εργατικής νομοθεσίας, ιδιαίτερα Επιθεωρήσεις Εργασίας, ΙΚΑ, ΟΑΕΔ κλπ και θεσμοθέτηση της συμμετοχής εκπροσώπων των Συνδικάτων και των εργαζομένων στην Επιχείρηση στις ελεγκτικές διαδικασίες.

Με βάση όλα τα παραπάνω,

Ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:

1) Είναι στις προτεραιότητες της κυβερνητικής πολιτικής η κατάργηση όλων των ελαστικών, μερικών και άτυπων μορφών εργασίας και η αντικατάστασή τους από σχέσεις αξιοπρεπούς και πλήρους απασχόλησης στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα της οικονομίας; Πότε θα μπει ένα τέλος στην επισφάλεια και θα εξασφαλιστεί πλήρης και ποιοτική εργασία για όλους;

2) Θα προχωρήσουν στην κατάργηση των νόμων 1892/90, 2639/98, 2874/00, 2956/01, 3385/05, 3429/05 και του άρθρου 56 του ν. 3691/08, που αφορούν στη διευθέτηση του συνολικού χρόνου εργασίας, την ενοικιαζόμενη εργασία, τον περιορισμό των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, την αρνητική διάκριση παλιών και νέων εργαζομένων, τη διαλείπουσα εργασία και την εργασία με δελτίο παροχής υπηρεσιών;

3) Θα προχωρήσουν στην εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας σε εργαζόμενους, που η απασχόλησή τους υποκρύπτει εξαρτημένη μισθωτή εργασία, όπως εργαζόμενοι με δελτία παροχής υπηρεσιών, τηλεργαζόμενοι, φασονίστες κλπ; Θα καταργηθούν κάποτε οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου στον ιδιωτικό τομέα, μετατρεπόμενες σε συμβάσεις αορίστου χρόνου;

4) Πότε και πώς θα διασφαλίσουν όλα τα εργασιακά, μισθολογικά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα όσων εργάζονται με ελαστικές μορφές απασχόλησης, μέχρι αυτές να καταργηθούν;

5) Γιατί δεν προχωρούν σε ουσιαστική αύξηση των επιθεωρητών εργασίας και δεν ενισχύουν τις αρμοδιότητές τους με τη δυνατότητα επιβολής εκτελεστέων ποινών στις επιχειρήσεις που παραβιάζουν την εργατική νομοθεσία και τα ωράρια εργασίας των εργαζομένων;

6) Γιατί δεν καταργούνται οι υπεργολαβίες στον δημόσιο τομέα (καθαρίστριες, φύλακες σχολείων κλπ) και δεν καλύπτονται οι ανάγκες με τη μονιμοποίηση του ήδη εργαζόμενου προσωπικού και νέες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού;

7) Θα προχωρήσετε στην κατάργηση του ΠΔ 164/04; Είναι στις προθέσεις σας να μπει οριστικό τέλος στην ομηρία των συμβασιούχων με τη μονιμοποίηση όσων καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες;

8) Θα καταργηθεί το φαινόμενο συνύπαρξης προσωπικού με σχέσεις δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου στον ίδιο εργασιακό χώρο; Θα καθιερωθεί η ενιαία μόνιμη σχέση εργασίας στο δημόσιο;

9) Είναι στις προθέσεις σας να τερματισθεί η πρόσληψη εκτάκτων και συμβασιούχων με πρόσχημα τις κατ’ ευφημισμό πρόσκαιρες και επείγουσες ανάγκες, καθώς και η χρήση ανασφάλιστης εργασίας μέσω προγραμμάτων stage;

οι επερωτώντες βουλευτές

Παναγιώτης Λαφαζάνης, Φώτης Κουβέλης, Βασίλης Μουλόπουλος, Μιχάλης Κριτσωτάκης, Νίκος Τσούκαλης, Λίτσα Αμανατίδου-Πασχαλίδου, Ηρώ Διώτη, Θοδωρής Δρίτσας, Τάσος Κουράκης, Θανάσης Λεβέντης, Γρηγόρης Ψαριανός, Αλέξης Τσίπρας

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

«Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ» ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ -- Ομιλία του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα στο διεθνές συνέδριο του Economist για την πράσι

να μπω στο θέμα, οφείλω να θέσω ένα αρχικό ερώτημα: Αν η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει επιφέρει ανατροπές στην απασχόληση;

Θεωρούμε ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Αυτό που συμβαίνει πραγματικά είναι ότι με την κρίση, επιδεινώνονται τάσεις που υπήρχαν ήδη στον τομέα της απασχόλησης από πιο παλιά.

Η απελευθέρωση της κίνησης κεφαλαίων σε παγκόσμιο επίπεδο και η στρατηγική που παραχωρούσε κάθε κοινωνική πρόοδο στην καλή πρόθεση της ελεύθερης αγοράς, ήταν αυτό που ανέτρεψε πραγματικά τα δεδομένα στον τομέα της απασχόλησης.

Η κερδοφορία του κεφαλαίου βασίστηκε από τότε στη συμπίεση του κόστους εργασίας. Από τις αρχές της τελευταίας δεκαετίας του περασμένου αιώνα, ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια του εργατικού δυναμικού άρχισαν να εξωθούνται προς την ελαστική απασχόληση, τη μερική απασχόληση, την ανασφάλιστη εργασία ή και την ανεργία. ΜΕ αφορμή και πρόσχημα την παγκόσμια οικονομική κρίση, οι πιέσεις αυτές, γίνονται σήμερα ακόμα οξύτερες.

Θεωρούμε επομένως ότι μιας ουσιαστική απάντηση στο ζήτημα της απασχόλησης, δεν μπορεί να είναι απλώς ο προσανατολισμός της επιχειρηματικότητας προς κάποιον νέο παραγωγικό τομέα, είτε αυτός σχετίζεται με το περιβάλλον ,είτε όχι. Πρώτο και βασικό ερώτημα είναι αν ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης θα έχει ως επίκεντρο την κερδοφορία του κεφαλαίου και τις αγορές, ή την εργασία και το κοινωνικό όφελος που παράγεται από αυτήν.

Χωρίς να διευκρινιστεί αυτή η παράμετρος, δεν μπορεί να υπάρξει απάντηση στο ζήτημα της απασχόλησης. Η προώθηση πράσινων επενδύσεων που θα βασιζόταν στη συμπίεση του κόστους εργασίας και τη δημιουργία θέσεων επισφαλούς απασχόλησης, δεν μπορεί να δώσει καμία απάντηση στις σοβαρές κοινωνικές επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Στην καλύτερη περίπτωση θα βελτίωνε κάποιους οικονομικούς και χρηματιστηριακούς δείκτες, χωρίς αυτό να σημαίνει ιδιαίτερα πράγματα για την κοινωνία.

Ένα δεύτερο ερώτημα είναι αν αυτό που ονομάζουμε πράσινη ανάπτυξη απαντά στα προβλήματα της περιβαλλοντικής κρίσης.

Είναι γεγονός ότι η περιβαλλοντική κρίση είναι εδώ. Και απασχολεί ολοένα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, ειδικά στον τομέα της διατροφής, της ενέργειας, της ποιότητα ζωής. Με την έννοια αυτή, η διοχέτευση πόρων σε τομείς που θα στοχεύουν στην περιβαλλοντική προστασία και την αναστροφή των παραμέτρων της οικολογικής κρίσης, είναι πια αναγκαία. Το ερώτημα όμως είναι, αν μιλώντας για πράσινη ανάπτυξη, οι πολίτες και οι αγορές καταλαβαίνουν το ίδιο πράγμα.

Ισχυρίζομαι πως όχι. Ακόμα και αν η πράσινη ανάπτυξη, έτσι όπως ορίζεται θα μπορούσε να αποτελέσει διέξοδο για την κερδοφορία των επιχειρήσεων και την τόνωση των δεικτών της οικονομίας, σίγουρα δεν μπορεί να αποτελεί ολοκληρωμένη απάντηση στο περιβαλλοντικό ζήτημα.

Θα φέρω ένα παράδειγμα. Τα στοιχεία των τελευταίων μηνών δείχνουν ότι εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης, οι πράσινες επενδύσεις μειώθηκαν κατά 40% παγκοσμίως. Είναι προφανές, ότι ο ρυθμός καταστροφής του περιβάλλοντος δεν ακολουθεί τις διακυμάνσεις των οικονομικών μεγεθών. Ούτε φυσικά μπορεί να τις περιμένει.

Επί πλέον, γεννάται το ερώτημα τι πραγματικά θεωρείται πράσινη ανάπτυξη. Η πυρηνική ενέργεια, είναι πράσινη ανάπτυξη ή όχι; Τα μεταλλαγμένα, είναι πράσινη ανάπτυξη ή όχι; Η καύση των απορριμμάτων, είναι πράσινη ανάπτυξη, ή όχι; Διότι σε αυτούς τους τομείς, εκδηλώνεται έντονο επιχειρηματικό ενδιαφέρον, και μάλιστα με πρόσχημα τα σοβαρά περιβαλλοντικά αδιέξοδα.

Χρειάζεται επίσης κατά την άποψή μας, ιδιαίτερη αυστηρότητα στον ορισμό της έννοιας ανάπτυξη. Γιατί όπως είπα και στην αρχή, ανάπτυξη δεν μπορεί πλέον να θεωρείται η παραγωγική δραστηριότητα που απλώς αποφέρει μερίσματα σε μετόχους ανωνύμων εταιρειών. Ανάπτυξη για μας είναι η διαδικασία που παράγει κοινωνικό όφελος, στοχεύει στις ανθρώπινες ανάγκες, διευρύνει τα δημόσια αγαθά και αναπαράγει τον παραγόμενο πλούτο. Και οι αγορές, έχουν αποδείξει ότι ούτε μπορούν, ούτε ενδιαφέρονται να αντιμετωπίσουν τέτοια ζητήματα, αν δεν αποκομίζουν τα αντίστοιχα κέρδη.

Ιδού λοιπόν οι αντιφάσεις που προκύπτουν: Για την κοινωνία, πράσινη ανάπτυξη είναι η αντικατάσταση του αυτοκινήτου με το ποδήλατο και τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Η απελευθέρωση οικοδομήσιμων χώρων και η μετατροπή τους σε πάρκα. Η στροφή από τις μεγάλες τουριστικές επενδύσεις, στον ήπιο τουρισμό χαμηλής έντασης. Τέτοιου είδους μετασχηματισμοί, για το περιβάλλον και την κοινωνία είναι σημαντικό όφελος. Αλλά για την αγορά, είναι έγκλημα. Ποια λοιπόν από τις δύο τάσεις ορίζεται ως πράσινη ανάπτυξη, δηλαδή ως διέξοδος στο ζήτημα της απασχόλησης αλλά ταυτόχρονα και της περιβαλλοντικής κρίσης.

Διαπιστώνετε ότι μια επιμονή στην ορθολογική ανάλυση των όρων και των ορισμών, μας φέρνει μπροστά σε ένα υπαρκτό πρόβλημα, που η αριστερά το έχει αναδείξει εδώ και καιρό. Το συμφέρον των αγορών δεν είναι αυτονόητα συνδεδεμένο με το κοινωνικό συμφέρον, πόσο μάλλον με το συμφέρον του πλανήτη. Για την αγορά, συμφέρον είναι δίπλα στους κοινούς λαμπτήρες των 90 λεπτών, να πωλούνται λαμπτήρες περιβαλλοντικά φιλικοί, που κοστίζουν 7.5 ευρώ. Για τον πλανήτη, συμφέρον είναι οι λαμπτήρες των 90 λεπτών να είναι περιβαλλοντικά φιλικοί.

Η δική μας θεώρηση ξεκινά από την αντίληψη ότι το περιβάλλον είναι δημόσιο αγαθό. Θα χρειαστεί εδώ να υπενθυμίσω ότι σε μεγάλο βαθμό, η επέκταση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, στηρίχτηκε στην επέκταση της σφαίρας των δραστηριοτήτων του συνολικά εις βάρος των δημόσιων αγαθών, όπως η υγεία, η παιδεία, οι ελεύθεροι χώροι των πόλεων. Όμως, η πρόσφατη οικονομική κρίση, ξαναθέτει τα ζητήματα του οικονομικού μοντέλου ανάπτυξης. Και μας οδηγεί αβίαστα στο ερώτημα για το ποιόν δρόμο πρέπει να ακολουθήσουμε από εδώ και εμπρός. Αν δηλαδή θα ξαναφέρουμε τα δημόσια αγαθά στο επίκεντρο της ανάπτυξης, η αν θα συνεχίσουμε την σημερινό δρόμο, περιμένοντας την επόμενη τράπεζα του Ντουμπάι να χρεοκοπήσει, για να ξαναμπούμε σε έναν νέο βαθύτερο υφεσιακό κύκλο.

Στην πυρήνα μιας νέας αντίληψης για την ανάπτυξη, εντάσσεται και μια πρόταση που θα καλούσε σε ένα σημαντικό επενδυτικό πρόγραμμα σε πράσινες τεχνολογίες. Ένα πρόγραμμα που θα αφορά εξ ίσου την έρευνα, την παραγωγή, την εξειδίκευση του εργατικού δυναμικού. Και το οποίο παράλληλα θα στηρίζεται στην λογική της σταθερής ασφαλισμένης εργασίας. Μόνο έτσι θεωρώ ότι μπορεί να παραχθεί κοινωνικό αποτέλεσμα που να αποτελεί ταυτόχρονη απάντηση στα προβλήματα τόσο της περιβαλλοντικής, όσο και της οικονομικής κρίσης. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, διστάζω να το αποκαλέσω «πράσινη ανάπτυξη», έως ότου αποσαφηνιστεί ότι αυτό που εμείς προτείνουμε είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, πολύ πιο ουσιαστικό και πολύ πιο ρεαλιστικό, από μια απλή σύνδεση των κοινωνικών αναγκών και της περιβαλλοντικής ευαισθησίας με τις επιταγές του κέρδους.

Μέσα από αυτό το πρίσμα, δεν μπορούμε να μιλάμε γενικά και αόριστα για επενδύσεις, αδιαφορώντας για τον κοινωνικό χαρακτήρα των επενδύσεων αυτών, την ποιότητά και τις συνθήκες των θέσεων εργασίας, καθώς και τη διάχυση των ωφελημάτων στην κοινωνία. Είναι λοιπόν σημαντικό να επισημάνουμε ότι αναγκαία βασικά χαρακτηριστικά της δικής μας πράσινης ανάπτυξης, πρέπει να είναι η μικρή κλίμακα, σε άμεση σύνδεση και με προστιθέμενες αξίες για τις τοπικές κοινωνίες, καθώς και η έμφαση σε τεχνολογίες εντάσεως εργασίας, σε αντιδιαστολή με μεγάλες επενδύσεις εντάσεως κεφαλαίου, όπως το “πράσινο” real estate, οι μεγάλες επενδύσεις στο τουρισμό ή την ενέργεια, τα μεγάλα τεχνικά έργα, η καύση των απορριμμάτων.

Το ερώτημα είναι βέβαια ποιος θα πληρώσει το κόστος. Γιατί η διοχέτευση επενδύσεων στην έρευνα και την παραγωγή με τέτοιους όρους, καθώς και η επίσης απαραίτητη ταυτόχρονη επιβολή μέτρων, ελέγχων και περιορισμών για την περιβαλλοντική προστασία, συνεπάγονται μείωση της κερδοφορίας. Απαιτούν επίσης αναδιανομή του πλούτου με στόχο το κοινωνικό όφελος, μέσα από την φορολογία του πλούτου και των κερδών.

Καταλήγω λοιπόν, αναδιατυπώνοντας το αρχικό ερώτημα. Κατά την άποψή μου, είναι στενή οπτική το να ορίζουμε την έξοδο από την κρίση –οικονομική και περιβαλλοντική - ως ζητούμενο και την πράσινη ανάπτυξη ως απάντηση. Τόσο το ένα, όσο και το άλλο, είναι σήμερα ζητούμενα. Και η απάντηση, είναι η έξοδος από το σημερινό μοντέλο ανάπτυξης, το οποίο προκάλεσε τις κρίσεις αυτές. Για να συμβεί βεβαίως κάτι τέτοιο, απαιτείται η διαμόρφωση νέων συσχετισμών ανάμεσα στις κοινωνικές δυνάμεις και ειδικά ανάμεσα στην εργασία και το κεφάλαιο. Αλλά αυτό είναι μια ιστορία που ξεφεύγει από το αντικείμενο του παρόντος συνεδρίου και αναφέρεται σε ζητήματα πολιτικής και κοινωνικής ανάλυσης».

Πέμπτη, 3/12 - ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΙΔΑ - Οι θέσεις της Αριστεράς για μια ισχυρή και δίκαιη παγκόσμια συμφωνία για την κλιματική αλλαγή

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου, 09:30 - 15:00, Ξενοδοχείο Athens Imperial, Αθήνα

Εν όψει της διεθνούς Διάσκεψης στην Κοπεγχάγη, η Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς και της Αριστεράς των Πρασίνων των Βορείων Χωρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (GUE/NGL) και ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Χουντής διοργανώνουν ημερίδα με θέμα "Οι θέσεις της Αριστεράς για μια δεσμευτική και δίκαιη παγκόσμια συμφωνία για την κλιματική αλλαγή", που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009, 9.30 - 15.00, στο ξενοδοχείο Athens Imperial (Αχιλλέως 2-6, Μεταξουργείο).

Το αναλυτικό πρόγραμμα της ημερίδας έχει ως εξής:

9.30 – 10.30: Έναρξη

• Νίκος Χουντής, Ευρωβουλευτής, ΣΥΡΙΖΑ
• Αλέξης Τσίπρας, Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας ΣΥΡΙΖΑ

• Σταύρος Δήμας, Επίτροπος της ΕΕ για το Περιβάλλον

10.30-12.30: Το διεθνές πλαίσιο των διαπραγματεύσεων για το κλίμα

• Marisa Matias: Ευρωβουλευτής, Μπλόκο της Αριστεράς Πορτογαλίας, Μέλος της Επιτροπής Περιβάλλοντος του ΕΚ
• Kartika Liotard, Ευρωβουλευτής, Σοσιαλιστικό Κόμμα Ολλανδίας, Μέλος της Επιτροπής Περιβάλλοντος του ΕΚ
• Δημήτρης Ιμπραήμ, Ελλ. Γραφείο Greenpeace – Υπεύθυνος καμπάνιας για το κλίμα και την ενέργεια
• Τάκης Χατζηγεωργίου, Ευρωβουλευτής, ΑΚΕΛ

12.30-13.00: διάλειμμα

13.00-15.00: Κλιματική αλλαγή και ενεργειακή πολιτική στην Ελλάδα

• Κώστας Μαθιουδάκης, Υπουργείο Περιβάλλοντος, Γεν. Γραμματέας Κλιματικής Αλλαγής και Ενέργειας
• Δέσποινα Σπανούδη, ΣΥΡΙΖΑ – Θεματική Περιβάλλον & Οικολογία
• Θεοδότα Νάντσου, WWF Greece – Υπεύθυνη πολιτικών
• Νίκος Χουντής, Ευρωβουλευτής, ΣΥΡΙΖΑ

Πληροφορίες: τηλ. 210-3378530, email: chountis@syn.gr

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

"ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΓΕΜΑΤΟ - Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ"

Η νεολαία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΝΟΤΙΩΝ ΠΡΟΑΣΤΙΩΝ και η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ σας καλούν στην εκδήλωση με θέμα "ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΓΕΜΑΤΟ - Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ" που θα γίνει την Τρίτη 1 Δεκεμβρίου και ώρα 19.00 στο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ - ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ, Λεωφόρος Αγίας Βαρβάρας 24 στο ΠΑΛΑΙΟ ΦΑΛΗΡΟ.

ΟΜΙΛΗΤΕΣ :

ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΕΤΡΑΚΗ - Καθηγήτρια κοινωνιολογίας - Πάντειο Πανεπιστήμιο.

ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΛΚΑΝΔΗΣ - Φοιτητής Παντείου - Μέλος Κεντρικής Επιτροπής ΣΥΝ.

ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ ΒΑΜΒΟΥΡΕΛΗΣ - Απόφοιτος Ε.Μ.Π.- Γραμματέας Νοτίων Προαστ

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗς 3ης ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Μπαίνουμε σε μια περίοδο κρίσιμη: Από τη δράση της αριστεράς ,από τη δράση μας, θα εξαρτηθούν πολλά. Τόσο το επίπεδο των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων ,όσο και ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων , η σταθερότητα – ακόμη και η επιβίωση του πολιτικού τοπίου που ονομάσαμε « δικομματισμό».

Σ’ αυτήν την περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπαίνει σαν άγραφο χαρτί: στις Διακηρύξεις του ‘03 και του ’07,στα εκλογικά προγράμματα μας, στους «15 άμεσους στόχους πάλης» δεσμευτήκαμε στην πάλη για την ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού, στην αντίθεση στον δικομματισμό και την κεντροαριστερά ,στην αναφορά στον στρατηγικό στόχο του σοσιαλισμού. Αυτά είναι κεκτημένα. Δεν μπορούν να τεθούν σε αναθεώρηση ή αμφισβήτηση. Είναι μια στέρεα βάση πάνω στην οποία έχουμε το καθήκον να χτίσουμε, να περιγράψουμε τη γραμμή μας για τη νέα κατάσταση που δημιουργήθηκε μετά τις εκλογές. Αντιμετωπίζουμε πλέον μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση . Μια κυβέρνηση που σε ελάχιστο χρόνο βιάστηκε να αποδείξει ότι θα ακολουθήσει την πορεία όλων των ευρωπαϊκών σοσιαλδημοκρατικών.

Σύμφωνα με την συζήτηση και τον προβληματισμό που αναπτύχθηκε η παρούσα Πανελλαδική Σύσκεψη κατέληξε :

1. Άμεση υλοποίηση των αποφάσεων της 1ης Πανελλαδικής Σύσκεψης: Γραφείο Τύπου και εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ ,έκδοση περιοδικού και λειτουργία του site με συντακτική επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ. Συγκρότηση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.
2. Βασικά «κύτταρα» της οργανωτικής συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι Τοπικές, Νομαρχιακές και κλαδικές Επιτροπές . Λειτουργούν με κέντρο την Συνέλευση των μελών που έχει το δικαίωμα να αποφασίσει – με συναίνεση ή ενισχυμένη πλειοψηφία- για τα τοπικά ή Νομαρχιακά ή Κλαδικά ,πολιτικά ζητήματα και για την ανάδειξη της Συντονιστικής Γραμματείας κάθε επιτροπής.
3. Θεσπίζεται η έννοια του «μέλους» του ΣΥΡΙΖΑ, σε άμεση σύνδεση με τις Τοπικές ή Νομαρχιακές (ή και «θεματικές» όπου έχει αναπτυχθεί ουσιαστική δράση και συμμετοχή) επιτροπές του. Σε κάθε Επιτροπή δημιουργείται Ενιαίο Μητρώο Μελών που περιλαμβάνει τα μέλη των συνιστωσών, αλλά και τους/τις ανένταχτους/ανένταχτες. Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ εφοδιάζονται με «κάρτα μέλους» με ευθύνη της αντίστοιχης επιτροπής.
4. Κορυφαίο σώμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη. Συγκαλείται τακτικά μια φορά το χρόνο και έκτακτα –με ευθύνη της Γραμματείας-όταν προκύπτει σοβαρό θέμα. Οι αντιπρόσωποι ορίζονται με αποφάσεις των Τοπικών –Νομαρχιακών –Κλαδικών Επιτροπών με συναίνεση ή εκλογή ,με μέριμνα για πλουραλιστική εκπροσώπηση ,ώστε η σύνθεσή της να καθίσταται ισχυρή και αναμφισβήτητη.
5. Την ευθύνη ανάμεσα σε δύο Πανελλαδικές Συνδιασκέψεις έχει η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. Συγκροτείται με την μέθοδο της συναίνεσης. Συμμετέχει τουλάχιστον ένας ή μια εκπρόσωπος από κάθε συνιστώσα και ανένταχτοι-ες (σε αριθμό και σύνθεση που κάθε φορά συμφωνούνται στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη).
6. Ενισχύεται αποφασιστικά το Ταμείο ΣΥΡΙΖΑ ώστε να διασφαλίζεται η κεντρική και τοπική λειτουργία του.
7. Για όλα τα υπόλοιπα ζητήματα -όσα αναπτύχθηκαν στην παρούσα Πανελλαδική Συνδιάσκεψη αλλά και όποια μπορεί να προκύψουν κατά την εμβάθυνση των ζητημάτων- συγκροτείται ανοιχτή Επιτροπή που αναλαμβάνει σε συνεργασία με τη Γραμματεία να διερευνήσει και να προετοιμάσει τη συζήτηση για την επόμενη σαφώς συγκροτημένη 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη με τη συμμετοχή αντιπροσωπειών απ΄ όλες τις τοπικές, κλαδικές και θεματικές επιτροπές. Αυτή θα συγκληθεί μέσα στο 2010, με προσπάθεια να πραγματοποιηθεί στο πρώτο εξάμηνο του έτους

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

Παρέμβαση του Αλέκου Αλαβάνου στην 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Πρώτο : Το ενωτικό μας εγχείρημα, ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι σε δύσκολη κατάσταση. Μπορεί όμως να απογειωθεί.

Υπήρξε, σύμφωνα με διάφορες τοποθετήσεις, ένα εκλογικό αποτέλεσμα θετικό. Σε αυτό δεν είχα καμία προσωπική συμμετοχή.

Όμως :

Οι τρεις βασικοί μας στόχοι στη φάση διακυβέρνησης της ΝΔ δεν πραγματοποιήθηκαν τελικά : Η ακύρωση του δικομματισμού. Η αλλαγή συσχετισμών μέσα στη ιστορική αριστερά, μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ. Το πλατύ άνοιγμα στη νεολαία και τα πρωτοποριακά της στοιχεία.

Και οι τρεις αυτοί στόχοι, αδιανόητοι κάποτε, αποδείχθηκαν ρεαλιστικοί. Κατακτήθηκαν στη διάρκεια της κούρσας. Και χάθηκαν και οι τρεις πριν τον τερματισμό.

Για τελευταία φορά: Γνωρίζω ότι κανείς άλλος μέσα στην αίθουσα δεν έχει τόση ευθύνη όσο εγώ. Για πρωτοβουλίες μετά τις εκλογές του 2007. Για την υποτίμηση των μηχανισμών.

Η αποτυχία είχε συντελεστεί ήδη πριν τις εκλογές.

Κι όμως : Εκείνοι οι μήνες και τα χρόνια αναδεικνύουν την ασύλληπτη μετασχηματιστική δύναμη που διαθέτει η ριζοσπαστική αριστερά.

Μη ξεχνάμε.

Εδώ μέσα γεννήθηκε και άνθισε για δυο χρόνια μια αριστερά με αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση.

Από εδώ μέσα πυροδοτήθηκαν και εκφράσθηκαν κινήματα που μένουν πια στην ιστορία, όπως με το άρθρο 16.

Εδώ μέσα αναδείχθηκε η αντιπολίτευση.

Εδώ μέσα αποφασίσθηκαν οι πρωτοβουλίες που μας ανάδειξαν σε σημείο αναφοράς για όλο τον δημοκρατικό χώρο.

Εδώ μέσα ξεκίνησε κι έσπασε το φράγμα από το 1989 ανάμεσα στον λαϊκό κόσμο και την αριστερά.

Εδώ μέσα το όνειρο για «αλλαγή του τοπίου» άρχισε να ξεδιπλώνεται και να σχηματοποιεί την πολιτική πραγματικότητα.

Οι δυνατότητες μας, λοιπόν, ήταν και παραμένουν μεγάλες.

Ας χαρεί το οικονομικό και εκδοτικό κατεστημένο λίγο ακόμη. Ας έχει την ψευδαίσθηση ότι κατάφερε να έχει μια αριστερά με τις μικρές προγραμματικές της διορθώσεις, με«διαγωγή κοσμιωτάτη».

Για λίγο όμως. Ας χαρεί για λίγες βδομάδες, για λίγους μήνες.

Παρά τη σημερινή παρένθεση, έχουμε την τεχνογνωσία. Να σπέρνουμε τον φόβο στο σύστημα. Αυτό είναι το πιο αξιόπιστο κριτήριο της δύναμής μας

Φόβο που προκαλείται όχι από την βία, αλλά από την ακαταμάχητη δύναμη της μαζικής λαϊκής δράσης.

Φόβο που απορρέει από την ικανότητά μας να συγκρουστούμε και να ακυρώσουμε την πολιτική λειτουργία της εναλλαγής και να εγκαινιάσουμε μια νέα διαδρομή για όλη τη χώρα.

Οφείλουμε να ξαναβρούμε το νήμα που χάσαμε.

Δεύτερο : Η πρώτη ευκαιρία με την διακυβέρνηση της ΝΔ χάθηκε. Είμαστε σε πολύ πιο δύσκολη θέση. Όμως η δεύτερη ευκαιρία με το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να χαθεί.

Δεν ταυτίζουμε το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ. Δεν αγνοούμε τις διαφοροποιήσεις του σε οικολογικά ή θεσμικά θέματα. Δεν κρίνουμε προθέσεις.

Βλέπουμε όμως πολύ καλά ότι κινείται μέσα στα ασφυκτικά όρια που έχει θέσει το εγχώριο και ευρωπαϊκό κατεστημένο.

Η πραγματική κυβέρνηση δεν είναι στην Αθήνα. Είναι στις Βρυξέλλες.

Τον Έλληνα Πρωθυπουργό παριστάνουν ο Ισπανός Αλμούνια, ο γάλλος Τρισέ, ο πορτογάλος Μπαρόζο.

Καμιά αλλαγή δεν μπορεί να προωθηθεί στη χώρα μας με τον ευρωπαϊσμό που οδηγεί στην υποταγή στις Βρυξέλλες.

Εδώ βρίσκεται ο γόρδιος δεσμός στην πολιτική της χώρας.

Σύγκρουση με όλα τα κοινωνικά μέσα, με τη λογική των spread, της κερδοσκοπίας στα ομόλογα, της επιτήρησης.

Αν επιμένει η κυβέρνηση, την περιμένει ένας εργατικός «Δεκέμβρης».

Εδώ θα κριθεί η αξιοπιστία κάθε πολιτικής δύναμης – και η δική μας.

Κι ας μιλήσουμε με ειλικρίνεια.

Δεν είναι δυνατόν σήμερα, τις ώρες της «επιτήρησης», να μιλάμε σε εργάτες και αγρότες για ένα ΣΥΡΙΖΑ του «ευρωπαϊσμού».

Δεν είναι δυνατόν τα μέλη και οι φίλοι μας να είναι αιχμάλωτοι μια μικρής ομάδας επαγγελματικών στελεχών μιας συνιστώσας που ακόμη δεν έχουν συναισθανθεί την ευθύνη τους από την υπερψήφιση του Μάαστριχτ.

Όπως δεν είναι δυνατόν τη στιγμή που δίνουμε την πιο δύσκολη μάχη για τον Δεκέμβρη τα ίδια στελέχη να αναμασούν την επίθεση της Παπαρήγα και του Καρατζαφέρη ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ και τη νεολαία.

Όπως δεν είναι δυνατόν για τον ίδιο λόγο η δημοκρατία στον ΣΥΡΙΖΑ να είναι κλειδωμένη έξω από την εξώπορτα.

Αυτή η ομηρεία πρέπει να λήξει. Σήμερα κιόλας.

Τρίτο : Η δική μας πολιτική για την Ευρώπη δεν έχει καμία σχέση με τον ευρωπαϊσμό.

Το είπε προχθές ο Αλέν Μπαντιού στο Γαλλικό Ινστιτούτο στην Αθήνα.

«Εδώ είχατε την εξέγερση του Δεκέμβρη που αποτέλεσε ένα μήνυμα ελευθερίας προς την Ευρώπη. Τα Δεκεμβριανά ανάδειξαν τις δυνατότητες για τη νεολαία σε όλο τον κόσμο.»

Οι «10 μέρες που συγκλόνισαν την Ελλάδα» συγκλόνισαν όλη την Ευρώπη.

Η Ελλάδα είναι σήμερα η πιο προβληματική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι ο αδύναμος κρίκος της.

Με τα κινήματα των δύο προηγούμενων χρόνων αναδεικνύονταν και ως ο αδύναμος πολιτικός κρίκος για τις κυρίαρχες δυνάμεις του ευρωπαϊκού χώρου.

Εδώ. Σε αυτή τη χώρα. Με την επιτήρηση να οδηγεί την οικονομία σε πάγωμα, την κοινωνία σε διάλυση, τον ρατσισμό σε άνθιση , τους εργαζόμενους σε ουρές ανέργων, τους νέους και τις νέες στη ματαίωση και τις ουσίες – μπορούμε να κάνουμε αυτό που τελικά δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν οι σύντροφοί μας στη Γαλλία ή στην Ιρλανδία ή στη Δανία.

Ο κλήρος έχει πέσει στη χώρα μας. Και στην Αριστερά της.

Διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις εδώ, στη χώρα μας, να συντρίψουμε τη συνθήκη του Μάαστριχτ.

Μπορούμε να δώσουμε άλλη τροπή στις ευρωπαϊκές εξελίξεις.

Μπορούμε να φέρουμε ένα μοναδικό απελευθερωτικό άνεμο σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτή είναι η ευρωπαϊκή ταυτότητα της Ελλάδας.

Τέταρτο : Γι’ αυτό η αντιπολίτευση μας πρέπει να είναι δυναμική, προωθημένη, σκληρή.

Γι’ αυτό δεν μπορούμε να στοιχιζόμαστε πίσω από μια απλά «προγραμματική» αντιπολίτευση.

Η αντιπολίτευση πρέπει να είναι δομική, να αποδομεί τις κεντρικές επιλογές του κατεστημένου.

Πρέπει να είναι κινηματική, να ενεργοποιεί την κοινωνία.

Πρέπει να είναι συγκρουσιακή, να επιδιώκει να κερδίσει τη μάχη του δρόμου.

Πρέπει να είναι αντισυστημική, να οδηγεί σε ανατροπές.

Κυρίως πρέπει να ενσωματώνεται στους δύο θετικούς στόχους που είχαμε θέσει στις μεγάλες στιγμές του ΣΥΡΙΖΑ. :

- Αλλάζουμε το Τοπίο

- Νέα κοινωνική πλειοψηφία με επίκεντρο την αριστερά

Να μας αναδείξει πάλι στη θέση που είχαμε βάσιμα διεκδικήσει και δεν έχουμε σήμερα:

Τη θέση του πρωταγωνιστή των εξελίξεων.

Πέμπτο : Πολλοί θα πουν : Με τόσο μεγάλη κρίση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κάνει τόσο μεγάλα πράγματα.

Ας σκεφθούν όμως :

Δεν μας πτόησε η ολοκληρωτική επίθεση του συστήματος.

Δεν μας πτόησε η συμμαχία από το ΛΑΟΣ μέχρι το ΚΚΕ.

Δεν μας πτόησαν τα Μέσα Ενημέρωσης που συνδέουν τον ΣΥΡΙΖΑ με εικόνες τρόμου και πυρκαγιές.

Δεν έχουμε ηττηθεί από τους αντιπάλους μας.

Αντίθετα από την επίθεση δυναμώνουμε. Αποκτούμε ταυτότητα. Γινόμαστε ο Άλλος απέναντι σε ένα σάπιο πολιτικό σύστημα.

Παγιδευόμαστε όμως εκ των έσω. Με την αφύπνιση των μηχανισμών, τις εξουσιαστικές λογικές, τις απολίτικες δράσεις.

Και η κύρια ζημιά τους, αυτό που δεν μπόρεσε να πετύχει η δεξιά: η αποδόμηση της ηθικής υπεροχής και του φορτίου αξιών που σε τόσο σύντομο διάστημα, σε ένα χώρο που παρήγαγε πριν υποψήφιους Προέδρους Δημοκρατίας, είχαμε κατακτήσει.

Με ρωτούν πολλοί: «Εξήγησέ μας».

Καμία άλλη εξήγηση. Για καμία σαπουνόπερα.

Θα είμαι όμως σαφής. Κανείς πια συμβιβασμός στο όνομα του κομματικού πατριωτισμού με τους μηχανισμούς. Ούτε σε προεκλογικές. Ούτε σε εκλογικές. Ούτε σε μετεκλογικές περιόδους.

Αλλιώς, στο όνομα της κομματικότητας, πολλοί θα ήμασταν ακόμα στον Περισσό.

Έκτο : η οργανωτική διάρθρωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε να ακολουθήσει το αυτόνομο πολιτικό του πνεύμα.

Πολιτικά, όλοι μαζί βαδίζαμε προς το μέλλον. Οργανωτικά ξυπνούσε το παρελθόν της Αριστεράς.

Η πολιτική ηγεμονία εκτός των τειχών, προσκρούει πια σε διοικητισμό και υπαγορεύσεις εντός των τειχών.

Ο πολιτικός σκοπός για δημοκρατία άρχισε να υποκύπτει σε ένα οργανωτικό μέσο με έλλειμμα δημοκρατίας.

Κι όμως υπάρχει ελπίδα.

Ήδη έχει αναδυθεί με δυναμισμό ακόμα και μέσα από τις εργασίες μιάς Συνδιάσκεψης που δεν ψηφίζει και κάνει «Επιτροπές Ανασύνθεσης».

Χαιρετίζω τις συντρόφισσες και τους συντρόφους που με απλά λόγια λένε :

- Μέλος του ΣΥΡΙΖΑ . Χωρίς διακρίσεις. Με τη θέλησή του.

- Τοπικές οργανώσεις με εξουσία

- Υλοποίηση των αποφάσεων της Πρώτης Συνδιάσκεψης

- Συνέδριο σε τακτό χρόνο

Χαιρετίζω όσους και όσες έχουν κατανοήσει ότι σε όλους αυτούς που πίστεψαν και εμπνεύσθηκαν από το μοναδικό εγχείρημά μας οφείλουμε να απαντήσουμε με ειλικρίνεια και απλότητα. Κι όχι με σχέδια Ανάν, με προσχήματα και ιδιοτέλειες.

Χαιρετίζω το «Δώσε Πάσα», την «Ένωση Οπαδών ΣΥΡΙΖΑ», όλες τις διαδικτυακές προσπάθειες που έφεραν ήδη μια οριζόντια επαφή από τα κάτω.

Χαιρετίζω τις κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν ήδη ανοίξει Μητρώο Μελών.

Διαμορφώνεται πλέον ένα νέο πλαίσιο. Σε μια φάση διαιρέσεων, πολλαπλές δυνάμεις δεν διαιρούν. Ενώνονται και ενώνουν.

Δυνάμεις που δεν εμπνέονται με τις «έσωθεν» αναμετρήσεις, αλλά με τις «έξωθεν» μάχες.

Δυνάμεις που δεν εξαντλούνται σε ένα γραφειοκρατικό τέλμα, αλλά επιχειρούν να αποκαταστήσουν προς τα έξω πάλι ένα ΣΥΡΙΖΑ ως ένα χώρο αλληλεγγύης και αξιών.

Δυνάμεις που επιδιώκουν να διευρύνουν την κοινή δράση με τον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και της αμφισβήτησης.

Δυνάμεις που γνωρίζουν ότι : Με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μας χωρίζουν κάθε μέρα περισσότερα. Με την λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ μπορούν να μας ενώνουν κάθε μέρα περισσότερα.

Σε αυτό το πλαίσιο, σε αυτή τη σύγκλιση, σε αυτό το ρεύμα βρίσκεται η μεγάλη ελπίδα.

Έβδομο: Θα ήθελα κλείνοντας να απευθυνθώ στις δυνάμεις του συστήματος που επιχαίρουν για μας.

Κάνετε λάθος.

Κάνετε λάθος αν νομίζετε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οριστικά «συνεμορφώθη με τας υποδείξεις» των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, εγχώριας ή γερμανικής ιδιοκτησίας, και των δημοσκόπων.

Κάνετε λάθος αν νομίζετε ότι στο μηνολόγιο της νεολαίας υπάρχει μόνο ένας Δεκέμβρης κι αυτός, ευτυχώς, πέρασε.

Κάνετε λάθος, αν νομίσατε ότι ξεμπερδέψατε με τη δική μου γενιά. Την τελευταία λέξη δεν την έχετε ακούσει ακόμη.

Μπορεί να πουν βέβαια ότι τόση σιγουριά σε μια εποχή κρίσης μόνο «ψυχοπαθείς» μπορεί να την έχουν. Και το έχετε ακούσει σίγουρα.

Ίσως έχουν δίκιο.

Αν δεν είμαστε τρελοί, ίσως να μην είμαστε στην αριστερά.

Τρελοί από πόνο σε ένα σύστημα όπου χιλιάδες νέοι και νέες χάνονται κάθε χρόνο από ναρκωτικά, αυτοκτονίες, εργατικά ατυχήματα, θάνατο στην άσφαλτο.

Τρελοί από παραισθήσεις , γιατί όταν βρίσκουμε φοιτητές και φοιτήτριες να διαδηλώνουν στους δρόμους βλέπουμε από πάνω τους να υπερίπτανται με φτερά οι παρέες των ΕΠΟΝιτών, των Λαμπράκηδων, των αντιδικτατορικών οργανώσεων.

Τρελοί από προσδοκία για μια νέα γενιά που σωστά γυρνά την πλάτη στον κομματισμό χωρίς ορίζοντες. Που πονάει, που κλαίει, που αποτυχαίνει, που αποκλείεται κι είναι έτοιμη για ένα ειρηνικό Αντάρτικο πόλεων, που θα αμφισβητήσει , θα αφυπνίσει, θα εμπνεύσει όλη την κοινωνία.

Τρελοί, για δέσιμο, από το όνειρο: Όπως μπόρεσε μια φούχτα αριστερών φοιτητών και φοιτητριών μέσα στη δικτατορία να εμπνεύσει όλη τη χώρα, μπορούμε και τώρα.

Όπως η ΕΔΑ, δύναμη συνεργασίας, μέσα στην αμερικανοκρατία, εξέφρασε όλο το δημοκρατικό ρεύμα, μπορούμε και τώρα.

Και κυρίως όπως το ΕΑΜ. Το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο έχει αφήσει μια αδυσώπητη και ανεξίτηλη ευχή και κατάρα στην ελληνική αριστερά. Να πετύχει αυτό που επέτυχε το ίδιο, να κερδίσει την ψυχή του ελληνικού λαού. Και να πετύχει εκεί που το ίδιο απέτυχε: τη νίκη μέχρι το τέρμα.

Ας ακούσουμε την ιστορία μας. Ας ανοίξουμε πάλι τους ορίζοντές μας.

Μπορούμε. Μέσα από δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από σας, να αναδειχθεί αυτό το Μέτωπο Αλλαγής, για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και αδελφοσύνης, για τον σοσιαλισμό, που θα κερδίσει πάλι την ψυχή της πατρίδας μας.

Ευχαριστώ.

Ομιλία του Προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα στην 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Οι εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, ανέδειξαν μια νέα κυβέρνηση. Είναι αμφίβολο, όμως, αν θα αναδείξουν και μια νέα πολιτική κατεύθυνση.

Κάθε μέρα που περνάει επιβεβαιώνεται η προεκλογική μας εκτίμηση ότι τα δυο κόμματα του δικομματισμού είχαν δυο απολύτως συμπληρωματικά προγράμματα.

Και πράγματι όσο περνάει ο καιρός τα πεπραγμένα της νέας κυβέρνησης θυμίζουν περισσότερο το προεκλογικό πρόγραμμα της ΝΔ, παρά τις προεκλογικές εξαγγελίες του ΠΑΣΟΚ.

Ταυτόχρονα, όμως, οι εκλογές παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε, ανέδειξαν στην Βουλή μια ισχυρή κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, με την εντολή να αποτελέσει εκ νέου την πραγματική αντιπολίτευση απέναντι στις κυρίαρχες πολιτικές επιλογές και να εκφράσει τις διεκδικήσεις της ξεχασμένης κοινωνίας.

Πριν καν κλείσουν οι πρώτες 100 ημέρες, τα πρώτα κοινωνικά μέτωπα έχουν ήδη ανοίξει, στο ζήτημα των συμβασιούχων, των ωρομίσθιων και των εργαζόμενων με stage.

Και η μάχη αυτή θα δοθεί σε κάθε επίπεδο.

Αλλά είναι μια μάχη που μπορεί να κερδηθεί στους δρόμους, με την δράση των νέων ανθρώπων και την δημιουργία ενός μεγάλου κινήματος γύρω από την εργασιακή επισφάλεια. Και εκεί πρέπει βρίσκεται ένας από τους πιο μεγάλους μας στόχους την επόμενη περίοδο.

Ταυτόχρονα, όμως, όλα δείχνουν ότι η μεγάλη σύγκρουση θα γίνει για το ασφαλιστικό.

Το πώς η κοινωνία μπορεί να αποτρέψει ένα τέτοιο σχέδιο, το ξέρουμε. Το είδαμε με την ήττα της κυβέρνησης Σημίτη και την αδυναμία της να προωθήσει το σχέδιο Γιαννίτση.

Εγκαλούμε, λοιπόν, ευθέως την κυβέρνηση για διγλωσσία και υποκρισία.

Διγλωσσία γιατί σήμερα επιλέγει την ασάφεια και σηκώνει δήθεν τα χέρια μπροστά στο τεράστιο δημοσιονομικό πρόβλημα, το οποίο χρησιμοποιεί ως πρόσχημα για να ανοίξει το ασφαλιστικό.

Αν έχουν τη βούληση να στηρίξουν το ασφαλιστικό σύστημα, οι προτάσεις είναι εδώ, τις ξέρουν, δεν έχουν παρά να τις υλοποιήσουν.

Χρειάζονται νέοι πόροι. Μαζί με την πάταξη της εισοφοροδιαφυγής και την κατάργηση της επισφαλούς εργασίας.

Νέοι πόροι λοιπόν. Αλλά το σχέδιό τους είναι σε άλλη κατεύθυνση.

Μιλούν για δομικές αλλαγές. Δικαιούμαστε να πιστεύουμε ότι έχουν στο μυαλό τους τη μετάβαση στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Αν δεν είναι έτσι ας το διαψεύσουν.

Γι αυτό τους λέμε να μην ξεχνάνε το στραπάτσο της κυβέρνησης Σημίτη. Της οποίας τα σχέδια σαρώθηκαν από τους ενωτικούς αγώνες των εργαζομένων.

Στην κατεύθυνση αυτή, καλέσαμε τον πρωθυπουργό να σταματήσει να παίζει με κλειστά χαρτιά. Να βγει δημόσια και να ξεκαθαρίσει τις προθέσεις του.

Και δηλώσαμε ότι εμείς είμαστε κάθε στιγμή έτοιμοι να υπερασπιστούμε απέναντι στα όποια κυβερνητικά επιχειρήματα, το δικαίωμα όλων των εργαζόμενων στην κοινωνική ασφάλιση με σαφείς θέσεις και με τεκμηριωμένες προτάσεις αναδιανομής πόρων.

Μέχρι στιγμής κρύβονται. Θα πάρουν, όμως, την απάντηση στους δρόμους.

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Πριν από μερικούς μήνες ζήσαμε μια τεράστιων διαστάσεων παγκόσμια οικονομική κρίση. Εχθές υπήρξε ακόμα ένας σοβαρός κλυδωνισμός και μεγάλη πτώση στις χρηματαγορές.

Η κυβέρνηση υιοθέτησε εντελώς ανεύθυνα τη σπέκουλα για χρεοκοπία με σκοπό να κατεβάσει απότομα τον πήχη των προσδοκιών του κόσμου.

Και τώρα το πληρώνει. Αυτή τη σπέκουλα τη λούζεται.

Αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι το κυρίαρχο σχέδιο για μια άνεργη ανάκαμψη, δεν λειτουργεί.

Η έξοδος από την κρίση συνδέθηκε με περιοριστικές πολιτικές, με θυσίες για τους φτωχούς και τους αδύναμους, με προσπάθειες να στηριχτεί η αγορά και το κεφάλαιο. Αλλά και με την διακριτική υπόδειξη ότι η ανάκαμψη θα συνοδεύεται με ανεργία και φτώχεια.

Το μεγάλο στοίχημα λοιπόν τώρα είναι να προτάξουμε το δικό μας εναλλακτικό σχέδιο.

Δεν μπορεί τα φάρμακο για την κρίση να είναι χειρότερο από την ίδια την ασθένεια.

Δεν μπορεί η Ευρώπη και οι λαοί της να είναι δέσμιοι του Συμφώνου Σταθερότητας.

Δεν μπορεί η Ελλάδα να είναι το πειραματόζωο κάθε νεοφιλελεύθερου κομισάριου.

Είναι λοιπόν ώρα να βγούμε μπροστά με τις δικές μας θέσεις, και να τις κάνουμε αίτημα για ολόκληρη την κοινωνία.

Με την προγραμματική και αγωνιστική μας αντιπολίτευση.

Να οικοδομήσουμε ένα πλατύ αγωνιστικό μέτωπο αλληλεγγύης κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Για τη στήριξη του ασφαλιστικού συστήματος.

Για τη στήριξη των χαμηλών εισοδημάτων, για την αναδιανομή του πλούτου, για τη προστασία του κοινωνικού κράτους, των δημόσιων αγαθών και του περιβάλλοντος. Για τον έλεγχο του κερδοσκοπικού κεφαλαίου.

Οι αγώνες είναι μπροστά μας και είναι αγώνες στην Βουλή, είναι αγώνες στους δρόμους, είναι αγώνες σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα.

Μόνο που τις τελευταίες μέρες ο κόσμος μας αντί να προετοιμάζεται για τις νέες μάχες, βρίσκεται σε μια μεγάλη αμηχανία.

Βλέπει γύρω του τα κοινωνικά μέτωπα να οξύνονται και όμως τα τύμπανα της μάχης για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν ηχούν στα κοινωνικά μέτωπα, αλλά για μια ακόμα φορά στις εσωτερικές μας διαδικασίες.

Ακούω και διαβάζω τις εφημερίδες και έχω την εντύπωση ότι η συζήτηση αυτή ξεπερνάει τον εύλογο προβληματισμό για την αντιμετώπιση οργανωτικών προβλημάτων ή την κάλυψη λειτουργικών ελλειμμάτων που παρατηρήθηκαν στην ως τώρα δράση μας και υπεισέρχεται σε πιο ουσιαστικά ελλείμματα και αδυναμίες.

Και αναφέρομαι σε πολιτικά ελλείμματα και αδυναμίες που συνήθως υποβαθμίζουμε, ίσως γιατί ξέρουμε πόσο δύσκολο και επίπονο είναι να αναμετρηθούμε με αυτές.

Όλοι όσοι βρεθήκαμε, χρόνια τώρα σε αυτή τη δύσκολη και πρωτόγνωρη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ, βρεθήκαμε με στόχο να υπερβούμε τη παθογένεια της πολυδιάσπασης και του κατακερματισμού της αριστεράς

Ο κατακερματισμός της Αριστεράς, όμως, δεν είναι μόνο αιτία οργανωτικών αδυναμιών, είναι και αποτέλεσμα άλλων, "διαρθρωτικών", πολιτικών, στρατηγικών και προγραμματικών ελλειμμάτων της Αριστεράς.

Αυτό σημαίνει ότι δεν βρεθήκαμε μαζί στον ΣΥΡΙΖΑ για να κάνει ο ένας μαθήματα στον άλλο.

Βρεθήκαμε όλοι μαζί γιατί μας ένωσε η πεποίθηση ότι ο διπλανός μας δεν είναι εχθρός.

Βρεθήκαμε όλοι μαζί γιατί οραματιστήκαμε μια μεγάλη αριστερά, από τα αριστερά της αριστεράς ως τα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας και αυτή η σπορά της ενότητας ήταν που μπόλιασε και ενέπνευσε χιλιάδες αριστερούς απογοητευμένους από τη περίοδο της ήττας, κουρασμένους από τις απανωτές διασπάσεις και ανένταχτους αλλά όχι ανενεργούς πολίτες.

Ενέπνευσε τους απογοητευμένους της γενιάς του πολυτεχνείου.

Ενέπνευσε τη γενιά της ήττας και της αποστράτευσης που βρέθηκε μετά το 92 ανέστια χωρίς να προλάβει καν τη κομματική της ενηλικίωση.

Ενέπνευσε όμως κυρίως και τη νεότερη γενιά αγωνιστών, δίνοντας της το όραμα μιας νέας αριστεράς που δε θα τρώει από τα έτοιμα των αγώνων του χθες, αλλά θα οργανώνει και θα πρωταγωνιστεί στους αγώνες του αύριο.

Και εμείς μάθαμε να συνυπάρχουμε και να πορευόμαστε μαζί με συντρόφους που μέχρι χθες ήμασταν απέναντι.

Και μάθαμε και να ακούμε την άλλη άποψη, να συνθέτουμε και να οικοδομούμε συναινέσεις.

Γιατί δεν φτιάξαμε τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο για να γίνουμε πιο πολλοί αλλά και για να γίνουμε όλοι διαφορετικοί.

Γιατί πιστέψαμε στη προοπτική της όσμωσης και της ανασύνθεσης της αριστεράς.

Γιατί πιστέψαμε ότι το στοιχείο της διαφορετικότητας και του πλουραλισμού είναι πλούτος και όχι απειλή.

Γιατί πιστέψαμε ότι η ενότητα μέσα από τη διαφορετικότητα είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της νέας ταυτότητας της αριστεράς του 21 αιώνα

Γιατί πιστέψαμε ότι οι παλιές αντιθέσεις που πηγάζουν από την ιδεολογική καταγωγή των ρευμάτων σκέψης της πολυσυλλεκτικής μας αριστεράς, θα δώσουν σιγά-σιγά τη θέση τους σε νέες που θα είναι πιο πραγματικές γιατί θα βασίζονται στις αντιθέσεις του σήμερα.

Γιατί πιστέψαμε ότι μέσα από την όσμωση και τη κοινή δράση θα έρθει κάποια στιγμή που θα μάθουμε να λειτουργούμε ως κοινές συνισταμένες μιας αριστεράς που διαλέγεται και αλληλεπιδρά και όχι ως συνιστώσες, μιας αριστεράς που διαρκώς θα τρώγεται με τον εαυτό της.

Και παρά τις δυσκολίες καταφέραμε να βρούμε κοινούς βηματισμούς, να περπατήσουμε μαζί και να ξεπεράσουμε τη παθογένεια του πολυκερματισμού και της εμφύλιας διχόνοιας της αριστεράς.

Και αγωνιστήκαμε μαζί απέναντι στο πραγματικό εχθρό που δεν είναι στις γραμμές μας, δεν είναι αυτός που έχει άλλη άποψη, αλλά βρίσκεται απέναντι στα πραγματικά πεδία της μάχης και όχι στους ανεμόμυλους της ενδοαριστερής εσωστρέφειας.

Δεν υπάρχουν, σύντροφοι, εσωτερικοί αντίπαλοι, ούτε μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει αν χάσει κάποιος από αυτούς που τον συναποτελούν.

Είναι εύκολο να βρει ο καθένας έναν αντίπαλο εδώ μέσα και να του ανοίξει μέτωπο. Υποθέτω ότι αυτό θα βρει και εύκολη απήχηση στα Μέσα Ενημέρωσης.

Αλλά ο εχθρός δεν είναι εδώ μέσα.

Εδώ μέσα βρίσκονται οργανώσεις και άνθρωποι, που χάρη στην πρωτοβουλία της δημιουργίας του ΣΥΡΙΖΑ σταμάτησαν να πορεύονται ξεχωριστά και ένωσαν τις δυνάμεις τους σε ένα κοινό εγχείρημα.

Εδώ μέσα βρίσκονται οι άνθρωποι που έδωσαν τη μάχη των εκλογών με πίστη με ελπίδα, χωρίς προσωπικές φιλοδοξίες, χωρίς να διεκδικούν κάτι για τον εαυτό τους.

Και όλοι και όλες όσοι έδωσαν αυτή τη μάχη δεν βλέπουν εσωτερικούς εχθρούς ανάμεσά μας. Βλέπουν συναγωνιστές και συντρόφους. Με τους οποίους μπορεί να διαφωνούν, αλλά έχουν αποφασίσει να βαδίζουν μαζί.

Βλέπουν συναγωνιστές και συντρόφους που θέλουν να ηττηθεί οριστικά στο μυαλό όλων των αριστερών η λογική του εσωτερικού εχθρού που πηγάζει από τις χειρότερες στιγμές της ιστορίας του κομουνιστικού κινήματος και την οποία, δυστυχώς, η ηγεσία του ΚΚΕ υπηρετεί τα τελευταία χρόνια με περισσότερο σθένος από ποτέ.

Ο εχθρός για όλους εμάς δεν βρίσκεται δίπλα μας, αλλά βρίσκεται απέναντι.

Βρίσκεται εκεί που οι εργοδότες δεν τηρούν τις συλλογικές συμβάσεις, εκεί που προχωράνε σε αναιτιολόγητες απολύσεις.

Εκεί που οι τράπεζες παίρνουν στο πλειστηριασμό τα σπίτια μεροκαματιάρηδων για χρέη μερικών χιλιάδων ευρώ.

Εκεί που οι νονοί της νύχτας βάζουν κάγκελα στις παραλίες.

Εκεί που οι μπουλντόζες βάζουν μπρος στις πέντε το πρωί για να ξεριζώσουν τα δέντρα στο παρκάκι της γειτονιάς για να χτίσει ο εργολάβος.

Εκεί που σκοτώνονται οι εργάτες επειδή σκάνε οι υψικάμινοι γιατί η συντήρηση τους κοστίσει.

Εκεί που τα κυκλώματα ρίχνουν βιτριόλι σε συνδικαλίστριες εργάτριες που τολμάν να σηκώσουν κεφάλι.

Εκεί που το κράτος δολοφονεί έναν 16χρονο, έτσι χωρίς λόγο.

Εκεί είναι οι εχθροί της αριστεράς. Εκεί είναι οι δικές μας θέσεις μάχης και όχι εδώ μέσα στις συσκέψεις και στους διαδρόμους των κομματικών μας γραφείων.

Εκεί έξω ζει και αναπνέει μια κοινωνική αριστερά που μας έχει ξεπεράσει.

Και αυτός ο κόσμος δε θα μας περιμένει για πάντα αν διαρκώς εκπέμπουμε μια εικόνα μίζερης εσωστρέφειας.

Είναι ο κόσμος που μας στήριξε με τη ψήφο του για άλλη μια φορά, όταν κάποιοι μας ετοιμάζανε κόλλυβα.

Κι όταν είδαν ότι αντί για κηδεία είχαμε μια μικρή ανάσταση, έβαλαν τα κόλλυβα στο ψυγείο για να μας τα ξαναζεστάνουν 50 μέρες μετά.

Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη.

Έχουμε χορτάσει από διασπάσεις και από ρήξεις στην αριστερά, δεν χρειαζόμαστε άλλες.

Τώρα είναι η ώρα της ενότητας, τώρα ξεπροβάλει η ώρα της ανασύνθεσης και όχι των ρήξεων και των διασπάσεων.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκροτήθηκε ως συμμαχία οργανωμένων αριστερών δυνάμεων. Όμως η δύναμή του και η επιτυχία του είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη δυνατότητα να εμπνέει και να κινητοποιεί ανθρώπους πέρα από την οργανωμένη του βάση.

Το πρώτο πρόβλημα που έχει λοιπόν να λύσει η συνδιάσκεψη, είναι το πώς αυτοί οι άνθρωποι θα συμμετέχουν με ισότιμο τρόπο στις διαδικασίες.

Και πως θα μπορούν να συμβάλλουν ουσιαστικά στη λήψη των πολιτικών αποφάσεων.

Από την μια λοιπόν το θέμα είναι η ισοτιμία των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, ανεξαρτήτως από το αν είναι οργανωμένα ή όχι.

Από την άλλη, οφείλουμε να προχωρήσουμε σε όλα τα βήματα, σεβόμενοι την αυτονομία και την ανεξαρτησία όλων ανεξαιρέτως των συνιστωσών. Και αυτό διασφαλίζεται αν συνεννοηθούμε ότι οι αποφάσεις στα σημαντικά ζητήματα, θα λαμβάνονται με την ευρύτερη δυνατή συναίνεση.

Θεωρώ ότι προχωρώντας με αυτή την αρχή, που είναι αυτονόητη για μια πολιτική συμμαχία, μπορούμε να διερευνήσουμε τα οργανωτικά σχήματα που μας βοηθούν να προχωρήσουμε.

Και να βρούμε ικανοποιητικές λύσεις στα ζητήματα της αντιπροσώπευσης, της εκλογής οργάνων ή της συγκρότησης εκλεγμένων σωμάτων με αποφασιστικό χαρακτήρα. Χωρίς κανείς να κινδυνεύει να ακυρωθεί πολιτικά, είτε λόγω μεγεθών, είτε λόγω απουσίας πολιτικής ένταξης.

Και πιστεύω ότι αυτή η συζήτηση είναι τεράστιο λάθος να λέμε ότι είναι οργανωτική, είναι βαθύτατα πολιτική.

Όσο και αν έχει επικεντρωθεί σε συζητήσεις για το μητρώο μελών, για τις ποσοστώσεις και για την κατανομή της κρατικής επιχορήγησης, η αφετηρία των προβλημάτων είναι πολιτική.

Και σχετίζεται με την φυσιογνωμία και τα χαρακτηριστικά του εγχειρήματος. Τα ελλείμματα μας, δεν είναι οργανωτικού χαρακτήρα, αν και αδιαμφισβήτητα υπάρχουν και αυτά. Τα ελλείμματά μας είναι πολιτικά και πάνω σε αυτή τη βάση οφείλουμε να τα αντιμετωπίσουμε.

Πάνω σε αυτή τη βάση, θεωρώ ότι εκ των πραγμάτων ανοίγει ένα ζήτημα ευρύτερο από τα οργανωτικά. Και σε αυτό μπορούμε να δώσουμε μια λέξη που μπορεί να είναι πραγματικά μαγική αν της δώσουμε περιεχόμενο, και η λέξη αυτή ακούει στο όνομα ανασύνθεση.

Για να το θέσω απλά. Έχουμε αποδεχτεί όλοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ότι ο ΣΥΡΖΙΑ είναι κάτι περισσότερο από πολιτική συμμαχία, αλλά κάτι λιγότερο από πολιτικό κόμμα.

Μια πολιτική συμμαχία περιορίζεται εκ των πραγμάτων στα όρια που θέτει η πολιτική αυτονομία των συνιστωσών της.

Ένας πολιτικός φορέας μπορεί να προχωρήσει πιο μακριά, αλλά χρειάζεται τα φυσιογνωμικά, πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά που θα το ενοποιούν.

Θεωρώ ότι αργά ή γρήγορα, ανεξάρτητα από τα όποια οργανωτικά μέτρα που θα αποφασίσουμε σε αυτή τη συνδιάσκεψη, θα αναγκαστούμε να προχωρήσουμε είτε προς τη μία είτε προς την άλλη κατεύθυνση.

Αλλιώς, όσο προωθημένες αποφάσεις και να πάρουμε, δεν θα έχουμε απαντήσει στα πραγματικά προβλήματα.

Γιατί για κάθε οργανωτικό πρόβλημα υπάρχει και μια πολιτική αιτία. Αλλά το αντίστροφο δεν ισχύει πάντα. Για κάθε πολιτικό πρόβλημα δεν υπάρχει και μια οργανωτική απάντηση.

Είναι προφανές ότι η υπόθεση της ανασύνθεσης δεν είναι απλή. Αλλά νομίζω ότι είναι μια συζήτηση που μπορεί και πρέπει να ξεκινήσει εντός του ΣΥΡΙΖΑ.

Με ανοιχτό ακόμα και το ζήτημα της συγκρότησης ενός ενιαίου πολυτασικού φορέα, οργανωμένου πάνω σε βαθιές δημοκρατικές αρχές, αντίστοιχες με τις δημοκρατικές αρχές με τις οποίες θέλουμε να μπολιάσουμε την κοινωνία.

Για εμάς η δημοκρατία είναι μια αξία αδιαπραγμάτευτη.

Θέλουμε να λειτουργούμε δημοκρατικά. Θέλουμε στις κορυφαίες μας επιλογές, ο λαός του ΣΥΡΙΖΑ, τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, να έχουν τον καθοριστικό λόγο.

Να χαράζουν πολιτικές και να δεσμεύουν τις ηγεσίες στη βάση όμως κοινά συμφωνημένων αρχών και αξιών.

Η συζήτηση, λοιπόν, αυτή, μπορεί να ξεκινήσει και να προχωρήσει σε βάθος παράλληλα με την κουβέντα για τα οργανωτικά.

Με μοναδική δέσμευση όλων εδώ μέσα, ότι όποια και αν είναι η εξέλιξη της, δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για τον αρχικό μας σκοπό. Την ευρύτερη δυνατή ενότητα της Αριστεράς.

Στην κατεύθυνση αυτή, οφείλω να υπογραμμίσω ότι θα μείνουμε προσηλωμένοι στην ιδέα της ενότητας και της κοινής δράσης της αριστεράς.

Για χάρη της ενότητας θα βάζουμε στην άκρη τις προσωπικές μας φιλοδοξίες όπως κάναμε προεκλογικά κερδίζοντας στην κοινωνία ένα μέρος του ηθικού πλεονεκτήματος που είχαμε απολέσει.

Θα συνεχίσουμε να λειτουργούμε καταλυτικά, στην κατεύθυνση της ανασύνθεσης, πάντα με σεβασμό στους συμμάχους και στους ανένταχτους συντρόφους.

Ας μην φοβηθούμε λοιπόν να ανοίξουμε τη συζήτηση για τα πολιτικά. Ας μη φοβηθούμε να ανοίξουμε μια συζήτηση που θα μας δώσει δύναμη για μια νέα έφοδο προς το μέλλον.

Αρκεί αυτή τη συζήτηση να τη κάνουμε συγκροτημένα, με ειλικρίνεια και με μάτια και το νου στραμμένα έξω.

Εκεί που η κοινωνία πιέζεται, δίνει μάχες και έχει ανάγκη από τη δική μας παρουσία στη πρώτη γραμμή των αγώνων.