Αλ. Τσίπρας: Πάμε μπροστά, δεν θα επιτρέψουμε να επιστρέψει το παλαιό κατεστημένο
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας κατά τη δευτερολογία του στην Πανελλήνια Σύσκεψη αναφέρθηκε στη διαρκή πάλη για τον κοινωνικό μετασχηματισμό καθώς και στο βασικό στίγμα της εκλογικής μάχης.
"Δεν θα καταφέρουν να φορτώσουν στους 7 μήνες διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ αμαρτίες 40 χρόνων" τόνισε ο Αλέξης Τσίπρας κατά τη δευτερολογία του στην πανελλαδική συνδιάσκεψη του κόμματος, ενώ παράλληλα αποδέχθηκε την πρόσκληση του Βαγγέλη Μεϊμαράκη για ντιμπέιτ, λέγοντας "όσα θέλει και με όποιον θέλει".
Μίλησε για τον αυταρχισμό της πολιτικής της Ν.Δ. ενώ απέκλεισε ενδεχόμενη συνεργασία με το παλαιοκομματικό κατεστημένο.
"Με ποιους να συνεργαστούμε; Με αυτούς που έπαιρναν για χρόνια το 3% από τα μαύρα ταμεία της Ζήμενς και δημιούργησαν το παράλληλο κύκλωμα της διαδρομής του μαύρου χρήματος" επεσήμανε χαρακτηριστικά ο Αλέξης Τσίπρας.
Όσον αφορά την κατάρτιση των ψηφοδελτίων η Πανελλαδική Σύσκεψη ενέκρινε την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα, να οριστικοποιήσει τα ψηφοδέλτια η Κεντρική Επιτροπή.
Στην δευτερολογία του ο Αλέξης Τσίπρας τόνισε ότι "έχουμε μια ευκαιρία, μετά το δυσάρεστο γεγονός της αποχώρησης συντρόφων, να έχουμε με μια μεγαλύτερη άνεση να ψάξουμε να βρούμε τους ανθρώπους κείνους που κατά γενική ομολογία είναι αριστεροί σε επίπεδο ηθικότητας, εντιμότητας, ικανότητας, αξιοσύνης" και επεσήμανε ότι "τις τελευταίες μέρες έχω γίνει δέκτης αιτημάτων σημαντικών ανθρώπων για συμμετοχή στα ψηφοδέλτια. Όποιος έρχεται και μου ζητάει να έχει εκλόγιμη θέση δεν θα είναι στα ψηφοδέλτια. Φτάνουν πια τα σταριλίκα, τα παθήματά μας να γίνουνε μαθήματά μας".
Ολόκληρη η δευτερολογία του Αλέξη Τσίπρα:
Θα μιλήσω προσωπικά, έτσι αισθάνομαι, νομίζω και οι περισσότεροι από την ηγεσία του κόμματος. Αυτό το διήμερο είχαμε τη δυνατότητα να έρθουμε σε επαφή με το πραγματικό κλίμα που επικρατεί, τόσο στο στελεχικό δυναμικό του κόμματος, όσο, όμως, και στις οργανώσεις.
Διότι, τις τελευταίες μέρες αναδεικνύεται η εικόνα ενός κόμματος σε αποσύνθεση που δεν μπορεί να δώσει τη μάχη. Αυτό αναδεικνύεται από μερίδα των μέσων ενημέρωσης.
Όμως, η πραγματικότητα που αναδείχθηκε από τη σημερινή και τη χθεσινή διαδικασία, είναι μια πραγματικότητα εντελώς διαφορετική.
Προφανώς, όλο αυτό το διάστημα βρεθήκαμε αντιμέτωποι και με τις αδυναμίες μας. Προφανώς και υπήρξε, αυτό που ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης πριν ονόμασε «αριστερή μελαγχολία».
Όμως, αυτό το διήμερο μας δίνει τη δυνατότητα να δώσουμε ένα τέλος στη μελαγχολία και να μιλήσουμε για την αισιοδοξία και της σκέψης και της βούλησης, παραφράζοντας τα λόγια κάποιου σημαντικού διανοούμενου της Αριστεράς.
Είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε αυτό και θα το κάνουμε. Και πιστεύω ότι αυτό το κλίμα θα αντανακλά και το πραγματικό κλίμα στην κοινωνία.
Είμαστε εδώ, είμαστε όρθιοι. Είμαστε όρθιοι να συνεχίσουμε με το ίδιο σθένος να δίνουμε τη μάχη, πρώτα απ' όλα για μην επιτρέψουμε να επιστρέψει στη χώρα το παλιό κατεστημένο που τη βύθιζε, 40 χρόνια τώρα. Και έχουμε χρέος να προστατεύσουμε τη χώρα και τον λαό μας από αυτό το κατεστημένο, που, αν και σήμερα καμουφλάρεται, φοράει την προβιά της ήρεμης δύναμης, του μεσαίου χώρου, που είμαστε βέβαιοι ότι αν επιστρέψει, θα επιστρέψει με τους χειρότερους όρους για το λαό μας.
Όμως, η πραγματικότητα που αναδείχθηκε από τη σημερινή και τη χθεσινή διαδικασία, είναι μια πραγματικότητα εντελώς διαφορετική.
Προφανώς, όλο αυτό το διάστημα βρεθήκαμε αντιμέτωποι και με τις αδυναμίες μας. Προφανώς και υπήρξε, αυτό που ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης πριν ονόμασε «αριστερή μελαγχολία».
Όμως, αυτό το διήμερο μας δίνει τη δυνατότητα να δώσουμε ένα τέλος στη μελαγχολία και να μιλήσουμε για την αισιοδοξία και της σκέψης και της βούλησης, παραφράζοντας τα λόγια κάποιου σημαντικού διανοούμενου της Αριστεράς.
Είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε αυτό και θα το κάνουμε. Και πιστεύω ότι αυτό το κλίμα θα αντανακλά και το πραγματικό κλίμα στην κοινωνία.
Είμαστε εδώ, είμαστε όρθιοι. Είμαστε όρθιοι να συνεχίσουμε με το ίδιο σθένος να δίνουμε τη μάχη, πρώτα απ' όλα για μην επιτρέψουμε να επιστρέψει στη χώρα το παλιό κατεστημένο που τη βύθιζε, 40 χρόνια τώρα. Και έχουμε χρέος να προστατεύσουμε τη χώρα και τον λαό μας από αυτό το κατεστημένο, που, αν και σήμερα καμουφλάρεται, φοράει την προβιά της ήρεμης δύναμης, του μεσαίου χώρου, που είμαστε βέβαιοι ότι αν επιστρέψει, θα επιστρέψει με τους χειρότερους όρους για το λαό μας.
Είμαστε εδώ με αποφασιστικότητα να πάμε μπροστά.
Και αυτές τις τρεις εβδομάδες θα οργώσουμε την Ελλάδα, για να μην επιτρέψουμε στο παρελθόν να επιστρέψει. Και κυρίως, να μην αφήσουμε στη μέση τις ελπίδες και τις προσδοκίες, ελπίδες και προσδοκίες που δεν αφορούν μια σύγκρουση. Η μάχη για τον κοινωνικό μετασχηματισμό, όπως έχουμε μάθει όλα αυτά τα χρόνια, και από την ιστορία της Αριστεράς, αλλά και από τους μεγάλους θεωρητικούς που στο δικό μας το χώρο έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους. Δεν είναι η μια μεγάλη στιγμή, η μια μεγάλη νύχτα της εφόδου στα χειμερινά ή στα θερινά ανάκτορα. Αλλά είναι μια διαρκής διαδικασία πάλης, αγώνα, ταξικής πάλης, πολιτικής πάλης, κοινωνικού μετασχηματισμού, σε μια σειρά από παράπλευρες αντιθέσεις αυτής της κυρίαρχης αντίθεσης μεταξύ κεφαλαίο και εργασίας. Σε αυτές τις αντιθέσεις πρέπει να δώσουμε τις μάχες μας, τις καθημερινές μάχες. Και ο μετασχηματισμός, αυτός ο ορίζοντας, που είπε πριν ο σύντροφος Δουζίνας, είναι που μας καθοδηγεί, αλλά και απομακρύνεται ταυτόχρονα, αλλά μας δίνει, επίσης, την προοπτική. Αυτές οι καθημερινές μάχες θα είναι μάχες διαρκείς, αρκεί να τις δίνουμε με τη συνείδησή μας, με την πίστη μας και με την προσήλωσή μας σε αξίες και σε ιδανικά.
Και αυτές τις τρεις εβδομάδες θα οργώσουμε την Ελλάδα, για να μην επιτρέψουμε στο παρελθόν να επιστρέψει. Και κυρίως, να μην αφήσουμε στη μέση τις ελπίδες και τις προσδοκίες, ελπίδες και προσδοκίες που δεν αφορούν μια σύγκρουση. Η μάχη για τον κοινωνικό μετασχηματισμό, όπως έχουμε μάθει όλα αυτά τα χρόνια, και από την ιστορία της Αριστεράς, αλλά και από τους μεγάλους θεωρητικούς που στο δικό μας το χώρο έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους. Δεν είναι η μια μεγάλη στιγμή, η μια μεγάλη νύχτα της εφόδου στα χειμερινά ή στα θερινά ανάκτορα. Αλλά είναι μια διαρκής διαδικασία πάλης, αγώνα, ταξικής πάλης, πολιτικής πάλης, κοινωνικού μετασχηματισμού, σε μια σειρά από παράπλευρες αντιθέσεις αυτής της κυρίαρχης αντίθεσης μεταξύ κεφαλαίο και εργασίας. Σε αυτές τις αντιθέσεις πρέπει να δώσουμε τις μάχες μας, τις καθημερινές μάχες. Και ο μετασχηματισμός, αυτός ο ορίζοντας, που είπε πριν ο σύντροφος Δουζίνας, είναι που μας καθοδηγεί, αλλά και απομακρύνεται ταυτόχρονα, αλλά μας δίνει, επίσης, την προοπτική. Αυτές οι καθημερινές μάχες θα είναι μάχες διαρκείς, αρκεί να τις δίνουμε με τη συνείδησή μας, με την πίστη μας και με την προσήλωσή μας σε αξίες και σε ιδανικά.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Αναγκαστικά -ακριβώς διότι εδώ θεωρώ ότι κλείνει ένας κύκλος και ανοίγει ο κύκλος της μάχης - ίσως από εδώ και στο εξής είμαι λίγο πιο πεζός. Αλλά, από εδώ και στο εξής θα μιλήσω με τη γλώσσα της μάχης που πρέπει να έχουμε από αύριο.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η βαθιά επιθυμία του πολιτικού κατεστημένου στη χώρα μας, είναι να κάνει πράξη την αριστερή παρένθεση. Μια παρένθεση αριστερή, μια παρένθεση 7 μηνών για να ξεπλυθούν αμαρτίες 40 χρόνων.
Ε, λοιπόν αυτό, δεν θα τους αφήσουμε να τους περάσει.
Ε, λοιπόν αυτό, δεν θα τους αφήσουμε να τους περάσει.
Γι' αυτό σα καλώ σε αυτή την εκλογική αντιπαράθεση, να μιλήσουμε όχι μόνο στη καρδιά, αλλά και στο νου των πολιτών.
Οι αντίπαλοί μας έχουν μια συγκεκριμένη στρατηγική -νομίζω όλοι τη διακρίνουμε- μια στρατηγική συσκότισης των πραγματικών διλημμάτων.
Ποιο είναι το βασικό τους «φόντο», το βασικό τους στίγμα: «Έλα μωρέ, όλοι το ίδιο είμαστε. Αφού και ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε συμφωνία, όλοι το ίδιο είμαστε. Αφού έκανε συμφωνία με την Ευρώπη».
Οι αντίπαλοί μας έχουν μια συγκεκριμένη στρατηγική -νομίζω όλοι τη διακρίνουμε- μια στρατηγική συσκότισης των πραγματικών διλημμάτων.
Ποιο είναι το βασικό τους «φόντο», το βασικό τους στίγμα: «Έλα μωρέ, όλοι το ίδιο είμαστε. Αφού και ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε συμφωνία, όλοι το ίδιο είμαστε. Αφού έκανε συμφωνία με την Ευρώπη».
Και αυτοί που βύθισαν τη χώρα και μετά αποδέχτηκαν τα πάντα, όχι μόνο χωρίς αντίσταση, αλλά και με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση αποδέχτηκαν τα πάντα, και εμείς που ματώσαμε, συγκρουστήκαμε, δώσαμε σκληρές μάχες για να αποτρέψουμε όσα περισσότερα αρνητικά σε αυτή τη συμφωνία, είμαστε το ίδιο πράγμα.
Και σα να μη φτάνει αυτό, μας λένε, επιχειρώντας να μας φορτώσουν τις αμαρτίες 40 χρόνων, ότι το ίδιο είναι όσα έγιναν τα 40 αυτά χρόνια, με τους επτά μήνες διακυβέρνησης με το πιστόλι στο κρόταφο. Το ίδιο είναι τα 40 χρόνια που φόρτωσαν στις πλάτες του ελληνικού λαού υπέρογκα ελλείμματα και ένα δυσβάσταχτο χρέος. Τώρα, πήραμε για πρώτη φορά τη δέσμευση ότι αυτό το χρέος θα αναδιαρθρωθεί, ενώ οι άλλοι έλεγαν ότι ήταν βιώσιμο.
Το ίδιο λοιπόν τα 40 χρόνια, που γέμιζαν με χρέος και ελλείμματα τον ελληνικό λαό, τα 40 χρόνια που δημιούργησαν αυτό το κράτος της διαφθοράς και της διαπλοκής, με τις φούσκες του χρηματιστηρίου, με τη φούσκα των τραπεζών, με το τρίγωνο της αμαρτίας που κυβερνά αυτόν τον τόπο: Τράπεζες, ΜΜΕ, πολιτικό σύστημα.
Το ίδιο, λοιπόν, όλα αυτά, με μας, που θέλαμε να δώσουμε, και δώσαμε, τον αγώνα για αλλάξουμε αυτούς τους συσχετισμούς – γνωρίζοντας, όμως, ότι για να αλλάξεις αυτούς τους συσχετισμούς και να τα χτυπήσεις όλα αυτά δεν αρκεί μόνο να έχεις την κυβέρνηση του τόπου. Διότι ένα μόνο μέρος της πραγματικής εξουσίας βρίσκεται στο Μέγαρο Μαξίμου. Αλλά, πρέπει και να έχεις τους συσχετισμούς τους κοινωνικούς, της μάχης, της πάλης, να δίνεις τους αγώνες μαζί με το λαό μέρα-μέρα, να μπορείς να χτυπήσεις τους θύλακες του παλιού καθεστώτος που βρίσκονται μέσα στον κρατικό μηχανισμό και αποτέλεσαν βασικό εμπόδιο στη δική μας προσπάθεια, τους 7 αυτούς μήνες.
Όμως, τους 7 αυτούς μήνες έγιναν πολλά, ενώ ταυτόχρονα η χώρα ήταν «στον αέρα». Τώρα, αυτό που τους φοβίζει είναι ότι η χώρα δεν θα βρίσκεται «στον αέρα», θα υπάρχει οικονομική σταθερότητα με τη δυσκολία αυτής της συμφωνίας, άρα, αν ο λαός μας δώσει τη δύναμη, την ισχυρή δύναμη, όχι μόνο θα συγκρουστούμε, αλλά θα καταφέρουμε και να ξεριζώσουμε το παλιό καθεστώς μέσα από τους αρμούς της εξουσίας.
Και γι αυτό, βέβαια, σπεύδουν να δώσουν τον ύστατο μεγάλο αγώνα.
Και -προσέξτε- αυτόν τον αγώνα, όχι για να μας κερδίσουν στις εκλογές, γιατί αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Ποιος είναι ο αγώνας τους; Ποια είναι η μεγάλη τους αγωνία; Είναι να μην έχει τη δυνατότητα ο ΣΥΡΙΖΑ να φτιάξει κυβέρνηση στην επόμενη Βουλή, χωρίς να χρειάζεται τα δεκανίκια των δυνάμεων του συστήματος. Αυτή είναι η μεγάλη τους αγωνία.
Και πώς προσπαθούν να παραμυθιάσουν τους πολίτες αυτές τις μέρες; Με το «όλοι το ίδιο είναι». Και με το «εμείς θέλουμε να συνεργαστούμε, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει τη συνεργασία;»
Μα να συνεργαστούμε με ποιους; Με ποιους ακριβώς να συνεργαστούμε;
Και σα να μη φτάνει αυτό, μας λένε, επιχειρώντας να μας φορτώσουν τις αμαρτίες 40 χρόνων, ότι το ίδιο είναι όσα έγιναν τα 40 αυτά χρόνια, με τους επτά μήνες διακυβέρνησης με το πιστόλι στο κρόταφο. Το ίδιο είναι τα 40 χρόνια που φόρτωσαν στις πλάτες του ελληνικού λαού υπέρογκα ελλείμματα και ένα δυσβάσταχτο χρέος. Τώρα, πήραμε για πρώτη φορά τη δέσμευση ότι αυτό το χρέος θα αναδιαρθρωθεί, ενώ οι άλλοι έλεγαν ότι ήταν βιώσιμο.
Το ίδιο λοιπόν τα 40 χρόνια, που γέμιζαν με χρέος και ελλείμματα τον ελληνικό λαό, τα 40 χρόνια που δημιούργησαν αυτό το κράτος της διαφθοράς και της διαπλοκής, με τις φούσκες του χρηματιστηρίου, με τη φούσκα των τραπεζών, με το τρίγωνο της αμαρτίας που κυβερνά αυτόν τον τόπο: Τράπεζες, ΜΜΕ, πολιτικό σύστημα.
Το ίδιο, λοιπόν, όλα αυτά, με μας, που θέλαμε να δώσουμε, και δώσαμε, τον αγώνα για αλλάξουμε αυτούς τους συσχετισμούς – γνωρίζοντας, όμως, ότι για να αλλάξεις αυτούς τους συσχετισμούς και να τα χτυπήσεις όλα αυτά δεν αρκεί μόνο να έχεις την κυβέρνηση του τόπου. Διότι ένα μόνο μέρος της πραγματικής εξουσίας βρίσκεται στο Μέγαρο Μαξίμου. Αλλά, πρέπει και να έχεις τους συσχετισμούς τους κοινωνικούς, της μάχης, της πάλης, να δίνεις τους αγώνες μαζί με το λαό μέρα-μέρα, να μπορείς να χτυπήσεις τους θύλακες του παλιού καθεστώτος που βρίσκονται μέσα στον κρατικό μηχανισμό και αποτέλεσαν βασικό εμπόδιο στη δική μας προσπάθεια, τους 7 αυτούς μήνες.
Όμως, τους 7 αυτούς μήνες έγιναν πολλά, ενώ ταυτόχρονα η χώρα ήταν «στον αέρα». Τώρα, αυτό που τους φοβίζει είναι ότι η χώρα δεν θα βρίσκεται «στον αέρα», θα υπάρχει οικονομική σταθερότητα με τη δυσκολία αυτής της συμφωνίας, άρα, αν ο λαός μας δώσει τη δύναμη, την ισχυρή δύναμη, όχι μόνο θα συγκρουστούμε, αλλά θα καταφέρουμε και να ξεριζώσουμε το παλιό καθεστώς μέσα από τους αρμούς της εξουσίας.
Και γι αυτό, βέβαια, σπεύδουν να δώσουν τον ύστατο μεγάλο αγώνα.
Και -προσέξτε- αυτόν τον αγώνα, όχι για να μας κερδίσουν στις εκλογές, γιατί αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Ποιος είναι ο αγώνας τους; Ποια είναι η μεγάλη τους αγωνία; Είναι να μην έχει τη δυνατότητα ο ΣΥΡΙΖΑ να φτιάξει κυβέρνηση στην επόμενη Βουλή, χωρίς να χρειάζεται τα δεκανίκια των δυνάμεων του συστήματος. Αυτή είναι η μεγάλη τους αγωνία.
Και πώς προσπαθούν να παραμυθιάσουν τους πολίτες αυτές τις μέρες; Με το «όλοι το ίδιο είναι». Και με το «εμείς θέλουμε να συνεργαστούμε, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει τη συνεργασία;»
Μα να συνεργαστούμε με ποιους; Με ποιους ακριβώς να συνεργαστούμε;
Με αυτούς, που ενώ εμείς ανοίξαμε τα συρτάρια και τις λίστες Λαγκάρντ, και κάθε κατεργάρης ήρθε στον πάγκο και πλήρωνε και πληρώνει, με αυτούς που τα κρύβανε στα συρτάρια τους για χρόνια; Με αυτούς έπαιρναν για χρόνια το 3% από τα μαύρα ταμεία της ΖΙΜΕΝΣ; Με αυτούς να συνεργαστούμε; Ή με όσους δημιούργησαν το παράλληλο κύκλωμα της διαδρομής του μαύρου χρήματος από τις μίζες στα εξοπλιστικά προγράμματα;
Για κοιτάξτε ποια είναι η σύγκριση συντρόφισσες και σύντροφοι και ποιοι είναι το ίδιο. Επειδή βρεθήκαμε, μετά από μια σκληρή μάχη, στην ανάγκη να πάμε σε έναν συμβιβασμό με την Ευρώπη, είμαστε το ίδιο;
Για κοιτάξτε ποια είναι η σύγκριση συντρόφισσες και σύντροφοι και ποιοι είναι το ίδιο. Επειδή βρεθήκαμε, μετά από μια σκληρή μάχη, στην ανάγκη να πάμε σε έναν συμβιβασμό με την Ευρώπη, είμαστε το ίδιο;
Ε, λοιπόν όχι!
Δεν είμαστε το ίδιο με τη Νέα Δημοκρατία του κυρίου Μεΐμαράκη, και μας φαίνεται αδιανόητο να μας καλεί να συγκυβερνήσουμε τον τόπο. Και δεν θα το πράξουμε. Ο ελληνικός λαός θα στείλει βαθειά στην ιστορία το παλιό πολιτικό καθεστώς και τον τρόπο διακυβέρνησής του.
Διότι η ΝΔ, ανεξάρτητα το ποιος είναι στην ηγεσία, η ΝΔ, αλλά και ο κ. Μεϊμαράκης –ας μην ξεχνάμε, δεν μπορεί να εκφράζει το καινούργιο ένας αρχηγός που στα νιάτα του ήταν αρχηγός των «Κενταύρων» της πολιτικής ζωής. Η ΝΔ, λοιπόν, εκφράζει το πιο παλιό από το παλιό πολιτικό σύστημα.
Διότι η ΝΔ, ανεξάρτητα το ποιος είναι στην ηγεσία, η ΝΔ, αλλά και ο κ. Μεϊμαράκης –ας μην ξεχνάμε, δεν μπορεί να εκφράζει το καινούργιο ένας αρχηγός που στα νιάτα του ήταν αρχηγός των «Κενταύρων» της πολιτικής ζωής. Η ΝΔ, λοιπόν, εκφράζει το πιο παλιό από το παλιό πολιτικό σύστημα.
Αυτό το παρελθόν των 40 χρόνων ήταν και είναι ο στυλοβάτης του παλιού συστήματος. Είναι ο ηθικός αυτουργός όλων όσοι έχουν οδηγήσει την Ελλάδα στο σημερινό αδιέξοδο. Έθρεψε και γιγάντωσε τη διαπλοκή, ταυτίστηκε με κάθε είδους σκάνδαλα, χρηματισμούς, μαύρα ταμεία και μαύρο χρήμα, στήριξε διαχρονικά την πολιτική της στον πιο ακραίο αυταρχισμό.
Άραγε, συντρόφισσες και σύντροφοι, η απόφαση του κ. Σαμαρά, τον Ιούνη του 2013, μέσα σε μια νύχτα να ρίξει μαύρο στις οθόνες και να κλείσει την ΕΡΤ, ήταν μνημονιακή υποχρέωση; Τον υποχρέωνε κανένα μνημόνιο να το κάνει αυτό; Η απόφασή τους να συγκρουστούν και να χτυπήσουν με τα ΜΑΤ τις καθαρίστριες και να τις απολύσουν από το Υπουργείο Οικονομικών, ήταν μνημονιακή υποχρέωση; Όχι, αλλά ήταν στο dna της πολιτικής και της ιδεολογίας τους. Και παραμένει στο dna της πολιτικής και της ιδεολογίας τους ο ποιος σκληρός αυταρχισμός.
Και αναρωτιέμαι: Αν αύριο, λοιπόν, οδηγηθούμε πίσω - μας λέει η ΝΔ και ο κ. Μεϊμαράκης ότι «7 μήνες γυρίσατε τη χώρα πίσω» και εμείς έχουμε να επιδείξουμε ένα πρόγραμμα φιλολαϊκών μεταρρυθμίσεων, προοδευτικών μεταρρυθμίσεων, αλλαγών, αυτές που μπορούσαμε να κάνουμε, τι θα κάνει άραγε; Θα τα πάρει πίσω; Θα ξανακλείσει αύριο την ΕΡΤ; Θα ξανααπολύσει τις καθαρίστριες και τους 2.500 εκπαιδευτικούς, θα ξαναβάλει τα 5 ευρώ στα νοσοκομεία; Να μας απαντήσουν. Τις 100 δόσεις θα τις πάρουν πίσω; Το πρόγραμμα για την ανθρωπιστική κρίση; Είναι ερωτήματα αυτά, τα οποία πρέπει να θέσουμε μπροστά, στην εκλογική μάχη το επόμενο διάστημα.
Άραγε, συντρόφισσες και σύντροφοι, η απόφαση του κ. Σαμαρά, τον Ιούνη του 2013, μέσα σε μια νύχτα να ρίξει μαύρο στις οθόνες και να κλείσει την ΕΡΤ, ήταν μνημονιακή υποχρέωση; Τον υποχρέωνε κανένα μνημόνιο να το κάνει αυτό; Η απόφασή τους να συγκρουστούν και να χτυπήσουν με τα ΜΑΤ τις καθαρίστριες και να τις απολύσουν από το Υπουργείο Οικονομικών, ήταν μνημονιακή υποχρέωση; Όχι, αλλά ήταν στο dna της πολιτικής και της ιδεολογίας τους. Και παραμένει στο dna της πολιτικής και της ιδεολογίας τους ο ποιος σκληρός αυταρχισμός.
Και αναρωτιέμαι: Αν αύριο, λοιπόν, οδηγηθούμε πίσω - μας λέει η ΝΔ και ο κ. Μεϊμαράκης ότι «7 μήνες γυρίσατε τη χώρα πίσω» και εμείς έχουμε να επιδείξουμε ένα πρόγραμμα φιλολαϊκών μεταρρυθμίσεων, προοδευτικών μεταρρυθμίσεων, αλλαγών, αυτές που μπορούσαμε να κάνουμε, τι θα κάνει άραγε; Θα τα πάρει πίσω; Θα ξανακλείσει αύριο την ΕΡΤ; Θα ξανααπολύσει τις καθαρίστριες και τους 2.500 εκπαιδευτικούς, θα ξαναβάλει τα 5 ευρώ στα νοσοκομεία; Να μας απαντήσουν. Τις 100 δόσεις θα τις πάρουν πίσω; Το πρόγραμμα για την ανθρωπιστική κρίση; Είναι ερωτήματα αυτά, τα οποία πρέπει να θέσουμε μπροστά, στην εκλογική μάχη το επόμενο διάστημα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Αυτό το κόμμα, το πιο παλιό από το παλιό, που σήμερα είναι ο βασικός μας αντίπαλος σε αυτή την εκλογική μάχη, με τα γνωστά πρόσωπα στην ηγεσία του, αν και αλλάζουν, τον γνωστό ρεβανσισμό που διακατέχει τη λογική τους, είναι και το πιο μεγάλο πολιτικό εμπόδιο στον δρόμο, όχι μόνο για ένα μεγάλο μεταρρυθμιστικό σχέδιο που έχει ανάγκη η χώρα, αλλά και για την πιο μικρή μεταρρύθμιση, πόσο δε μάλλον για τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που θα δώσουν ανάσα, διέξοδο στην κοινωνία και την χώρα.
Διότι, σε αντίθεση με αυτούς που ήθελαν στο παρελθόν να παίρνουν λαϊκή εντολή και να την μεταχειρίζονται ως τα παλαιότερα των υποδημάτων τους αλλάζοντας στρατηγική, εμάς μας τιμά και είμαστε υπερήφανοι ότι απευθυνόμαστε στον ελληνικό λαό. Όπως μας τιμά, και είμαστε υπερήφανοι, που δώσαμε τη δυνατότητα να εκφραστεί αυτό το «γαμώτο» του ελληνικού λαού –επιτρέψτε μου την έκφραση - για όλα όσα συνέβησαν τα τελευταία 40 χρόνια, που εκφράστηκε με το 62% του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα.
Και εμείς τα δημοψηφίσματα, το βάθεμα της δημοκρατίας, θα τα εντάξουμε σε ένα πολιτικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων που θέλουμε να αλλάξει ακόμα και το θεσμικό μοντέλο οργάνωσης.
Θέλουμε, λοιπόν, να δώσουμε τη μάχη να απαλλαγούμε από το παλιό, το φθαρμένο, το επικίνδυνο πολιτικό σύστημα, και σε ένα βάθος ενός ορίζοντα τετραετίας να απαλλαγούμε σταδιακά, να απεγκλωβιστούμε, να ξεφύγουμε από την μέγγενη της άρσης κυριαρχίας των προγραμμάτων.
Να απεγκλωβιστούμε, δηλαδή, από την παγίδα του νεοφιλελευθερισμού στην οποία μας οδήγησε το χρέος και η διαχείριση των τελευταίων 40 χρόνων, έστω των τελευταίων 15 χρόνων. Γιατί το χρέος και η μέγγενη του χρέους και οι πολιτικές αποφάσεις, οι επιλογές που μας οδήγησαν στα μνημόνια, σίγουρα οφείλονται στις πολιτικές που ακολουθήθηκαν τουλάχιστον από το '96 και μετά.
Θέλω, λοιπόν, σε αυτό το σημείο να σας πω ότι το κρίσιμο για εμάς σε αυτή την εκλογική μάχη είναι να αναδείξουμε το πραγματικό διακύβευμα της κάλπης. Και να αναδείξουμε το πόσο αδιανόητο είναι, όχι μόνο να προσπαθούν να φορτώσουν σε εμάς, όχι μόνο τις αμαρτίες τους, αλλά και να διαμορφώσουν την εντύπωση ότι «όλοι ίδιοι είναι» σε αυτό το πολιτικό σύστημα, σε αυτό το πολιτικό στερέωμα. Μπορεί να αναγκαστήκαμε να έρθουμε σε συμβιβασμό με την Ευρώπη, αλλά δεν θα συμβιβαστούμε με όσους οδήγησαν τον λαό μας σε αυτή την οδυνηρή θέση εντός Ελλάδας.
Ακούω, βέβαια, ότι ο Πρόεδρος της Ν.Δ., ο κ. Μειμαράκης, με το γνωστό και απαράμιλλο ύφος του, μου ζητάει ντιμπέιτ. Άκου λέει. Μόνο ένα; Και ένα και δύο και τέσσερα και όσα θέλει και όποτε θέλει και με όποιον θέλει.
Διότι, εμείς δεν κρυφτήκαμε ποτέ, εγώ προσωπικά δεν κρύφτηκα ποτέ. Και θέλω να σας πω ότι έχω πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στο κριτήριο και το αισθητήριο του ελληνικού λαού. Διότι, ο ελληνικός λαός θα κρίνει θέσεις και προγράμματα, αλλά κρίνει και συγκρίνει όχι μόνο απόψεις, θέσεις και προθέσεις. Πάνω απ' όλα κρίνει και συγκρίνει την καθαρότητα, την εντιμότητα, την ειλικρίνεια. Καταλαβαίνει ο ελληνικός λαός ποιος του λέει το δίκιο, το σωστό, την αλήθεια, και ποιος προσπαθεί να τον παραπλανήσει.
Διότι, σε αντίθεση με αυτούς που ήθελαν στο παρελθόν να παίρνουν λαϊκή εντολή και να την μεταχειρίζονται ως τα παλαιότερα των υποδημάτων τους αλλάζοντας στρατηγική, εμάς μας τιμά και είμαστε υπερήφανοι ότι απευθυνόμαστε στον ελληνικό λαό. Όπως μας τιμά, και είμαστε υπερήφανοι, που δώσαμε τη δυνατότητα να εκφραστεί αυτό το «γαμώτο» του ελληνικού λαού –επιτρέψτε μου την έκφραση - για όλα όσα συνέβησαν τα τελευταία 40 χρόνια, που εκφράστηκε με το 62% του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα.
Και εμείς τα δημοψηφίσματα, το βάθεμα της δημοκρατίας, θα τα εντάξουμε σε ένα πολιτικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων που θέλουμε να αλλάξει ακόμα και το θεσμικό μοντέλο οργάνωσης.
Θέλουμε, λοιπόν, να δώσουμε τη μάχη να απαλλαγούμε από το παλιό, το φθαρμένο, το επικίνδυνο πολιτικό σύστημα, και σε ένα βάθος ενός ορίζοντα τετραετίας να απαλλαγούμε σταδιακά, να απεγκλωβιστούμε, να ξεφύγουμε από την μέγγενη της άρσης κυριαρχίας των προγραμμάτων.
Να απεγκλωβιστούμε, δηλαδή, από την παγίδα του νεοφιλελευθερισμού στην οποία μας οδήγησε το χρέος και η διαχείριση των τελευταίων 40 χρόνων, έστω των τελευταίων 15 χρόνων. Γιατί το χρέος και η μέγγενη του χρέους και οι πολιτικές αποφάσεις, οι επιλογές που μας οδήγησαν στα μνημόνια, σίγουρα οφείλονται στις πολιτικές που ακολουθήθηκαν τουλάχιστον από το '96 και μετά.
Θέλω, λοιπόν, σε αυτό το σημείο να σας πω ότι το κρίσιμο για εμάς σε αυτή την εκλογική μάχη είναι να αναδείξουμε το πραγματικό διακύβευμα της κάλπης. Και να αναδείξουμε το πόσο αδιανόητο είναι, όχι μόνο να προσπαθούν να φορτώσουν σε εμάς, όχι μόνο τις αμαρτίες τους, αλλά και να διαμορφώσουν την εντύπωση ότι «όλοι ίδιοι είναι» σε αυτό το πολιτικό σύστημα, σε αυτό το πολιτικό στερέωμα. Μπορεί να αναγκαστήκαμε να έρθουμε σε συμβιβασμό με την Ευρώπη, αλλά δεν θα συμβιβαστούμε με όσους οδήγησαν τον λαό μας σε αυτή την οδυνηρή θέση εντός Ελλάδας.
Ακούω, βέβαια, ότι ο Πρόεδρος της Ν.Δ., ο κ. Μειμαράκης, με το γνωστό και απαράμιλλο ύφος του, μου ζητάει ντιμπέιτ. Άκου λέει. Μόνο ένα; Και ένα και δύο και τέσσερα και όσα θέλει και όποτε θέλει και με όποιον θέλει.
Διότι, εμείς δεν κρυφτήκαμε ποτέ, εγώ προσωπικά δεν κρύφτηκα ποτέ. Και θέλω να σας πω ότι έχω πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στο κριτήριο και το αισθητήριο του ελληνικού λαού. Διότι, ο ελληνικός λαός θα κρίνει θέσεις και προγράμματα, αλλά κρίνει και συγκρίνει όχι μόνο απόψεις, θέσεις και προθέσεις. Πάνω απ' όλα κρίνει και συγκρίνει την καθαρότητα, την εντιμότητα, την ειλικρίνεια. Καταλαβαίνει ο ελληνικός λαός ποιος του λέει το δίκιο, το σωστό, την αλήθεια, και ποιος προσπαθεί να τον παραπλανήσει.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Χθες έφθασε στα χέρια μας και σήμερα είχαμε τη δυνατότητα να το παραλάβουμε στην είσοδο και σε βιβλιαράκι, μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια που έκαναν οι σύντροφοί μας, της Επιτροπής Προγράμματος, ώστε να μας παρουσιάσουν ένα προσχέδιο, το οποίο όλοι είχαμε τη δυνατότητα να μελετήσουμε –κάποιοι ίσως να το ξεφυλλίσουν-, αλλά υπήρξαν καταθέσεις, παρεμβάσεις ουσιαστικές.
Αυτό το πρόγραμμα θέλει, μετά και τις τελευταίες προσθήκες, παρεμβάσεις που ακούστηκαν και ενδεχομένως θα ακουστούν και τις επόμενες μέρες, μια τελική επεξεργασία.
Άκουσα τον σύντροφο Δρίτσα να προτείνει, και συμφωνώ απόλυτα μαζί του, πέραν του διημέρου της Συνδιάσκεψης να υπάρξει και μια σύγκλιση σε σώμα της ΚΕ, η οποία θα εγκρίνει το τελικό πρόγραμμα, ενδεχομένως και τις υποψηφιότητες για τα ψηφοδέλτια. Και είναι απολύτως ορθό.
Το πρόγραμμα αυτό θα μας δώσει τη δυνατότητα να απευθυνθούμε με πολύ συγκεκριμένους όρους, με σκέψεις συγκεκριμένες στον ελληνικό λαό για την επόμενη τετραετία, έχοντας πια τη γνώση, την εμπειρία, έχοντας πια τη δυνατότητα να γνωρίζουμε ποια από αυτά αποτελούν μάχες – και λέμε ότι αποτελούν μάχες – ποια από αυτά μάχες με τους πιστωτές, ποια από αυτά μάχες με τις βεβαιότητες και τις αδυναμίες.
Είναι, όμως, ένα πρόγραμμα που σε βάθος τετραετίας όχι μόνο μπορεί να υλοποιηθεί, αλλά να δώσει μια διαφορετική προοπτική σε αυτό τον τόπο.
Συμφωνώ με την άποψη του Ευκλείδη Τσακαλώτου, ότι πέραν του συνολικού επεξεργασμένου αναλυτικού προγράμματος, χρειάζονται και κάποιες πολύ συγκεκριμένες προτεραιότητες. Γιατί όταν έχεις 200 προτεραιότητες, δεν είναι προτεραιότητες. Προτεραιότητες είναι από τα 200 σημεία να έχεις τα 10. Και αυτό θα κάνουμε το επόμενο διάστημα, και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου αλλά βεβαίως και πριν από την τελική ευθεία, ώστε η μάχη αυτή να γίνει σε ένα επίπεδο ουσιαστικού διαλόγου και ανταλλαγής επιχειρημάτων.
Χθες έφθασε στα χέρια μας και σήμερα είχαμε τη δυνατότητα να το παραλάβουμε στην είσοδο και σε βιβλιαράκι, μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια που έκαναν οι σύντροφοί μας, της Επιτροπής Προγράμματος, ώστε να μας παρουσιάσουν ένα προσχέδιο, το οποίο όλοι είχαμε τη δυνατότητα να μελετήσουμε –κάποιοι ίσως να το ξεφυλλίσουν-, αλλά υπήρξαν καταθέσεις, παρεμβάσεις ουσιαστικές.
Αυτό το πρόγραμμα θέλει, μετά και τις τελευταίες προσθήκες, παρεμβάσεις που ακούστηκαν και ενδεχομένως θα ακουστούν και τις επόμενες μέρες, μια τελική επεξεργασία.
Άκουσα τον σύντροφο Δρίτσα να προτείνει, και συμφωνώ απόλυτα μαζί του, πέραν του διημέρου της Συνδιάσκεψης να υπάρξει και μια σύγκλιση σε σώμα της ΚΕ, η οποία θα εγκρίνει το τελικό πρόγραμμα, ενδεχομένως και τις υποψηφιότητες για τα ψηφοδέλτια. Και είναι απολύτως ορθό.
Το πρόγραμμα αυτό θα μας δώσει τη δυνατότητα να απευθυνθούμε με πολύ συγκεκριμένους όρους, με σκέψεις συγκεκριμένες στον ελληνικό λαό για την επόμενη τετραετία, έχοντας πια τη γνώση, την εμπειρία, έχοντας πια τη δυνατότητα να γνωρίζουμε ποια από αυτά αποτελούν μάχες – και λέμε ότι αποτελούν μάχες – ποια από αυτά μάχες με τους πιστωτές, ποια από αυτά μάχες με τις βεβαιότητες και τις αδυναμίες.
Είναι, όμως, ένα πρόγραμμα που σε βάθος τετραετίας όχι μόνο μπορεί να υλοποιηθεί, αλλά να δώσει μια διαφορετική προοπτική σε αυτό τον τόπο.
Συμφωνώ με την άποψη του Ευκλείδη Τσακαλώτου, ότι πέραν του συνολικού επεξεργασμένου αναλυτικού προγράμματος, χρειάζονται και κάποιες πολύ συγκεκριμένες προτεραιότητες. Γιατί όταν έχεις 200 προτεραιότητες, δεν είναι προτεραιότητες. Προτεραιότητες είναι από τα 200 σημεία να έχεις τα 10. Και αυτό θα κάνουμε το επόμενο διάστημα, και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου αλλά βεβαίως και πριν από την τελική ευθεία, ώστε η μάχη αυτή να γίνει σε ένα επίπεδο ουσιαστικού διαλόγου και ανταλλαγής επιχειρημάτων.
Θέλω, όμως, να πω και δυο λόγια για την υπόθεση των ψηφοδελτίων.
Σε αυτές τις εκλογές, όπως γνωρίζετε όλοι, υπάρχει μια ιδιαιτερότητα. Δεν υπάρχει ο σταυρός προτίμησης. Ως εκ τούτου, η κατάρτιση της λίστας παίζει ένα πολύ σημαντικό ρόλο, καθοριστικό, και στην προτεραιότητα εκλογής των υποψηφίων.
Έχουμε μια ευκαιρία, βεβαίως δεν θα την επιλέγαμε αυτή την ευκαιρία, αλλά μας δίνεται μετά το δυσάρεστο γεγονός της αποχώρησης από το κόμμα συντρόφων που είχαν εκλεγεί βουλευτές στις 25 Γενάρη, να έχουμε σε αυτές τις εκλογικές λίστες και κάποιους που θα έχουν τη δυνατότητα να έχουν περισσότερες πιθανότητες να εκλεγούν και κάποιους που θα έχουν λιγότερες πιθανότητες να βγουν.
Ποιες είναι οι δυνατότητες που έχουμε; Οι δυνατότητες που έχουμε είναι με μια μεγαλύτερη άνεση, κυρίως τις τοπικές κοινωνίες, να ψάξουμε να βρούμε – δεν λέω ιεραρχικά πού θα μπούνε – στα ψηφοδέλτιά μας – και θα πω μετά μια σκέψη προσωπική – τους ανθρώπους εκείνους που, κατά γενική ομολογία και τεκμήριο των τοπικών κοινωνιών, είναι αριστεροί, όχι κατ' ανάγκη γιατί έχουν μια σφραγίδα της αριστεράς, αλλά γιατί είναι αριστεροί σε επίπεδο ηθικής, εντιμότητας, ικανότητας, αξιοσύνης.
Και βεβαίως, έχουμε τη δυνατότητα να δούμε εκείνους τους ανθρώπους που δεν συμμετέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θέλουν να συμβάλουν σε αυτή την προσπάθεια, συμμετέχοντας, ίσως, από άλλες συλλογικότητες, στα ψηφοδέλτιά μας.
Προσέξτε, όμως, κάτι. Τις τελευταίες μέρες έχω γίνει δέκτης πάρα πολλών αιτημάτων σημαντικών ανθρώπων, αξιόλογων, για συμμετοχή στα ψηφοδέλτια.
Εγώ έχω μια αρχή και σας ζητώ να την υιοθετήσουμε. Όποιος έρχεται και μου ζητά να έχει εκλόγιμη θέση, δεν θα είναι στα ψηφοδέλτια. Όποιος έρχεται και μου ζητά να έχει θέση στη μάχη να μπούμε μαζί, να βοηθήσουμε σαν στρατιώτες για να πετύχουμε αυτό το εγχείρημα, να έχει θέση και σε εκλόγιμη θέση.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Απ' τα παθήματά μας να μάθουμε. Φτάνουν πια τα σταριλίκια, αρκετά πια με τους σταρ, να βάλουμε μπροστά τους έντιμους ανθρώπους, τους άξιους ανθρώπους, να δώσουμε τη μάχη για την Αριστερά, να δώσουμε τη μάχη για τη χώρα, να δώσουμε τη μάχη για την κοινωνία.
Σας ζητώ, λοιπόν, αυτή την ορμή και την αποφασιστικότητα να την μετατρέψουμε σε αισιοδοξία και δύναμη. Ζητώ απ' όλους εσάς να απευθυνθείτε στους συντρόφους και τις συντρόφισσες, τα μέλη του κόμματος, αλλά και σε όλη την κοινωνία, όχι μόνο σε αυτούς που μας ψήφισαν τον Γενάρη, αλλά και αυτούς που ταλαντεύτηκαν και ακόμα ταλαντεύονται, να προσκαλέσουμε σε μια μεγάλη πανστρατιά όχι για να σωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για να ανέβει ψηλά η χώρα μας, για να μην γυρίσει πίσω η Ελλάδα.
Να μην αφήσουμε το παλιό καθεστώς να ξανάρθει, να παλινορθωθεί και να δημιουργήσει συνθήκες εγκλωβισμού για τις επόμενες γενιές. Σε αυτή την πανστρατιά να δώσουμε όλοι και όλες την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών μας, της πίστης μας, της αισιοδοξίας μας.
Και να είστε βέβαιοι θα τα καταφέρουμε και στις 20 του Σεπτέμβρη, αλλά κυρίως θα τα καταφέρουμε στην μεγάλη τετραετία όπου θα κριθεί το αν η Αριστερά εκτός από το να καταγγέλλει και να αγωνίζεται, μπορεί να αλλάξει και πέντε πράγματα σε αυτόν τον τόπο.
Καλή δύναμη.
Σε αυτές τις εκλογές, όπως γνωρίζετε όλοι, υπάρχει μια ιδιαιτερότητα. Δεν υπάρχει ο σταυρός προτίμησης. Ως εκ τούτου, η κατάρτιση της λίστας παίζει ένα πολύ σημαντικό ρόλο, καθοριστικό, και στην προτεραιότητα εκλογής των υποψηφίων.
Έχουμε μια ευκαιρία, βεβαίως δεν θα την επιλέγαμε αυτή την ευκαιρία, αλλά μας δίνεται μετά το δυσάρεστο γεγονός της αποχώρησης από το κόμμα συντρόφων που είχαν εκλεγεί βουλευτές στις 25 Γενάρη, να έχουμε σε αυτές τις εκλογικές λίστες και κάποιους που θα έχουν τη δυνατότητα να έχουν περισσότερες πιθανότητες να εκλεγούν και κάποιους που θα έχουν λιγότερες πιθανότητες να βγουν.
Ποιες είναι οι δυνατότητες που έχουμε; Οι δυνατότητες που έχουμε είναι με μια μεγαλύτερη άνεση, κυρίως τις τοπικές κοινωνίες, να ψάξουμε να βρούμε – δεν λέω ιεραρχικά πού θα μπούνε – στα ψηφοδέλτιά μας – και θα πω μετά μια σκέψη προσωπική – τους ανθρώπους εκείνους που, κατά γενική ομολογία και τεκμήριο των τοπικών κοινωνιών, είναι αριστεροί, όχι κατ' ανάγκη γιατί έχουν μια σφραγίδα της αριστεράς, αλλά γιατί είναι αριστεροί σε επίπεδο ηθικής, εντιμότητας, ικανότητας, αξιοσύνης.
Και βεβαίως, έχουμε τη δυνατότητα να δούμε εκείνους τους ανθρώπους που δεν συμμετέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θέλουν να συμβάλουν σε αυτή την προσπάθεια, συμμετέχοντας, ίσως, από άλλες συλλογικότητες, στα ψηφοδέλτιά μας.
Προσέξτε, όμως, κάτι. Τις τελευταίες μέρες έχω γίνει δέκτης πάρα πολλών αιτημάτων σημαντικών ανθρώπων, αξιόλογων, για συμμετοχή στα ψηφοδέλτια.
Εγώ έχω μια αρχή και σας ζητώ να την υιοθετήσουμε. Όποιος έρχεται και μου ζητά να έχει εκλόγιμη θέση, δεν θα είναι στα ψηφοδέλτια. Όποιος έρχεται και μου ζητά να έχει θέση στη μάχη να μπούμε μαζί, να βοηθήσουμε σαν στρατιώτες για να πετύχουμε αυτό το εγχείρημα, να έχει θέση και σε εκλόγιμη θέση.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Απ' τα παθήματά μας να μάθουμε. Φτάνουν πια τα σταριλίκια, αρκετά πια με τους σταρ, να βάλουμε μπροστά τους έντιμους ανθρώπους, τους άξιους ανθρώπους, να δώσουμε τη μάχη για την Αριστερά, να δώσουμε τη μάχη για τη χώρα, να δώσουμε τη μάχη για την κοινωνία.
Σας ζητώ, λοιπόν, αυτή την ορμή και την αποφασιστικότητα να την μετατρέψουμε σε αισιοδοξία και δύναμη. Ζητώ απ' όλους εσάς να απευθυνθείτε στους συντρόφους και τις συντρόφισσες, τα μέλη του κόμματος, αλλά και σε όλη την κοινωνία, όχι μόνο σε αυτούς που μας ψήφισαν τον Γενάρη, αλλά και αυτούς που ταλαντεύτηκαν και ακόμα ταλαντεύονται, να προσκαλέσουμε σε μια μεγάλη πανστρατιά όχι για να σωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για να ανέβει ψηλά η χώρα μας, για να μην γυρίσει πίσω η Ελλάδα.
Να μην αφήσουμε το παλιό καθεστώς να ξανάρθει, να παλινορθωθεί και να δημιουργήσει συνθήκες εγκλωβισμού για τις επόμενες γενιές. Σε αυτή την πανστρατιά να δώσουμε όλοι και όλες την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών μας, της πίστης μας, της αισιοδοξίας μας.
Και να είστε βέβαιοι θα τα καταφέρουμε και στις 20 του Σεπτέμβρη, αλλά κυρίως θα τα καταφέρουμε στην μεγάλη τετραετία όπου θα κριθεί το αν η Αριστερά εκτός από το να καταγγέλλει και να αγωνίζεται, μπορεί να αλλάξει και πέντε πράγματα σε αυτόν τον τόπο.
Καλή δύναμη.
- See more at: http://left.gr/news/al-tsipras-pame-mprosta-den-tha-epitrepsoyme-na-epistrepsei-palaio-katestimeno#sthash.V6XSmwcU.dpuf
