Ψέμα: «Οι καθηγητές σχεδιάζουν να απεργήσουν γιατί αρνούνται να εργαστούν δυο ώρες παραπάνω.»
Αλήθεια: Η αύξηση του ωραρίου και οι υποχρεωτικές μεταθέσεις είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Έχουν προηγηθεί μια σειρά σκληρών μνημονιακών μέτρων, που υπονομεύουν το δημόσιο σχολείο και περιορίζουν ή και καταργούν το δικαίωμα της μόρφωσης για δεκάδες χιλιάδες νέους-νέες.
Πιο συγκεκριμένα:
Συγχωνεύτηκαν ή καταργήθηκαν 2000 σχολικές μονάδες την τελευταία διετία
Σταμάτησαν να λειτουργούν θεσμοί και προγράμματα αντισταθμιστικής εκπαίδευσης (Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη στα Λύκεια και Ενισχυτική Διδασκαλία στα Γυμνάσια, τμήματα υποδοχής κλπ)
Εγκαταλείφθηκαν τα Αθλητικά, Μουσικά, Καλλιτεχνικά σχολεία καθώς και άλλες μορφωτικές δραστηριότητες (Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, Πολιτιστικά Προγράμματα κλπ)
Τα σχολεία για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες αποδυναμώθηκαν, έμειναν για μεγάλα διαστήματα χωρίς το αναγκαίο διδακτικό και βοηθητικό προσωπικό
Οι δαπάνες για τη δημόσια εκπαίδευση μειώθηκαν δραματικά τα τελευταία χρόνια με τραγικές συνέπειες στη λειτουργία των σχολείων
Η φετινή σχολική χρονιά για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες τελειώνει με πάνω από 1200 κενά διδακτικού προσωπικού στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, γεγονός που αναγνώρισε και ο Υφυπουργός Παιδείας (παραδείγματα: το ΕΠΑΛ Μούδρου δεν είχε καθηγητές σε τέσσερις ειδικότητες, πανελλαδικά εξεταζόμενων μαθημάτων.)
Ψέμα: «Το ωράριο των καθηγητών είναι μικρό και οι επιπλέον 2 ώρες συνιστούν ελάχιστη θυσία»
Αλήθεια: Στην πραγματικότητα το διδακτικό ωράριο των καθηγητών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση αρχίζει από τις 21 ώρες την εβδομάδα και αποκλιμακώνεται ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας σε 19, 18 και τελικά 16 μετά την εικοσαετία.
Ταυτόχρονα, όμως, το ωράριο εργασίας των εκπαιδευτικών υπερβαίνει το διδακτικό ωράριο και φτάνει μέχρι τις 30 ώρες, τουλάχιστον, υποχρεωτικά, αλλά στην πράξη μπορεί να υπερβαίνει και τις 40 ώρες, και περιλαμβάνει πληθώρα γραφειοκρατικών εργασιών και καθηκόντων, προκειμένου να λειτουργήσει το σχολείο! Αν συνυπολογίσουμε και την εργασία στο σπίτι, που συνίσταται στην προετοιμασία της διδασκαλίας για την επόμενη μέρα και τη διόρθωση των συχνών γραπτών εργασιών των μαθητών και των διαγωνισμάτων, προκύπτει ένας αυξημένος όγκος ωρών που ξεπερνά, κατά πολύ, το ημερήσιο οκτάωρο!
Ο μέσος όρος διδακτικών ωρών για τους εκπαιδευτικούς των 25 χωρών από τις 27 της Ε.Ε. για την κατώτερη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Γυμνάσιο) είναι 19,1 και για αυτούς της ανώτερης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (Λύκειο) είναι 18,4. Στην Ελλάδα, όπου δεν υπάρχει αντίστοιχος διαχωρισμός, ο μέσος όρος διδασκαλίας είναι 18,5, αντίστοιχος του μέσου όρου Ε.Ε. (19,1 και 18,4).
Όσον αφορά τους Έλληνες εκπαιδευτικούς προκύπτει ότι ως προς τον χρόνο εργασίας συνολικά σε ετήσια βάση στο σχολείο είναι 1.170 ώρες για το Γυμνάσιο και το Λύκειο, όταν ο μέσος όρος για την Ε.Ε./19 είναι 1.133 και 1.108, αντίστοιχα.
Ο μέσος όρος των καθαρών εργάσιμων εβδομάδων για τους εκπαιδευτικούς κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους είναι 38,6 εβδομάδες, ενώ στην Ελλάδα οι εργάσιμες εβδομάδες για τους εκπαιδευτικούς είναι 39, λίγο πάνω από τον μέσο όρο Ε.Ε./27.
Με έμφαση υπογραμμίζουμε ότι:
(α) Το διδακτικό ωράριο σχετίζεται άμεσα με το επίπεδο παρεχόμενης γνώσης. Για αυτό και παγκόσμια υπάρχει θεσμοθετημένο όριο.
(β) Τα αιτήματα της ΟΛΜΕ
Το πλαίσιο αιτημάτων που προβάλλει η ΟΛΜΕ περιλαμβάνει τις ελάχιστες προϋποθέσεις για να σταματήσει η πορεία υποβάθμισης του δημόσιου σχολείου και να στηριχτεί η λειτουργία και η προοπτική του.
Συγκεκριμένα:
Να μην καταργηθούν και να μην συγχωνευτούν σχολεία
Να μην γίνει καμιά απόλυση εκπαιδευτικού
Να μην γίνουν υποχρεωτικές μεταθέσεις εκπαιδευτικών
Να μειωθεί ο αριθμός μαθητών ανά τμήμα στους 25 κατ’ ανώτατο όριο
Να μην προχωρήσουν οι σχεδιασμοί του υπουργείου για καθιέρωση πανελλαδικών εξετάσεων στις τρεις τάξεις του λυκείου
Να καταργηθούν οι ρυθμίσεις που θέτουν σε υποχρεωτική αργία δεκάδες εκπαιδευτικούς και υπαλλήλους ευρύτερα καταργώντας το τεκμήριο της αθωότητας
Ψέμα: Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι «δεν πρόκειται να απολυθούν εκπαιδευτικοί μόνιμοι ή αναπληρωτές»
Αλήθεια: Ο σχεδιασμός της κυβέρνησης και της τρόικα είναι να μειωθεί το προσωπικό της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης μέσα σε μια εξαετία (2012-2016) κατά 35%. Ήδη οι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας μειώθηκαν κατά 15.500 μετά την τελευταία τριετία (από 102.000 το 2010 μειώθηκαν στους 86.500 φέτος) και σχεδιάζεται να περιοριστούν στους 67.000 το 2016. Έχουν ήδη απολυθεί 7.000 περίπου αναπληρωτές, που εργάζονταν τα προηγούμενα χρόνια καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες λειτουργίας των σχολείων και θα απολυθούν άλλες 3.500 περίπου το καλοκαίρι εφόσον δεν θα προσληφθούν ξανά από 1/9/2013. Ο σχεδιασμός από τους 87.000 να πάμε στους 67.000 καθηγητές περιλαμβάνει 3.500 απολύσεις αναπληρωτών, 7.000 συνταξιοδοτήσεις και 10.000 απολύσεις μόνιμων καθηγητών.
Είναι σαφές ότι όσοι δεν αποδεχτούν την καταναγκαστική μετάθεσή τους θα δουν το δρόμο της απόλυσης.
Ψέμα: «Οι καθηγητές θα μετακινούνται μέσα στα όρια της περιφέρειας τους»
Αλήθεια: Με το σύστημα της αύξησης των ωρών διδασκαλίας και τις συγχωνεύσεις, δεν θα υπάρχει περιφέρεια της χώρας όπου δεν θα υπάρχουν υπεράριθμοι. (πιθανά πλην περιοχών όπως η Δ΄ Δωδεκανήσου). Μόνο στη Γ Αθηνών( Δυτ. Αθήνα) θα προκύψουν 1000 «υπεράριθμοι». Στην πραγματικότητα, πλην ελαχίστων, οι περισσότεροι είτε θα μετακινούνται οπουδήποτε στην χώρα είτε θα κινδυνεύουν με διαθεσιμότητα ή απόλυση. Με μισθούς όμως 620 ευρώ , ακόμη και η μετακίνηση ισοδυναμεί με απόλυση. Η σύγκριση με τον κλάδο των στρατιωτικών είναι ατυχής και προκλητική γιατί είναι άλλα τα επαγγελματικά αλλά και οικονομικά δεδομένα.
Ψέμα: «Στις διατάξεις αξιολόγησης πουθενά δεν τεκμηριώνεται άμεσα ή έμμεσα διαδικασία απόλυσης ή διαθεσιμότητας εκπαιδευτικών»
Αλήθεια: Είναι γεγονός ότι άλλα προβλέπονται στην ισχύουσα νομοθεσία.
Συγκεκριμένα: στο άρθρο 95 του Νόμου 3528/07 προβλέπεται ότι «υπάλληλος ο οποίος εγγράφεται σε δύο διαδοχικούς πίνακες μη προακτέων στον ίδιο βαθμό παραπέμπεται… υποχρεωτικώς προς κρίση στο υπηρεσιακό συμβούλιο, το οποίο… μπορεί να τον απολύσει ή να τον υποβιβάσει κατά ένα βαθμό».
Ψέμα: «Οι καθηγητές ευθύνονται για την παραπαιδεία»
Αλήθεια: Για την παραπαιδεία αποκλειστικός ένοχος είναι το εκπαιδευτικό σύστημα των κυβερνήσεων , που αντιμετωπίζουν το Λύκειο σαν ένα τεράστιο, αποκλειστικό προθάλαμο των πανεπιστημίων. Ιδιαίτερα τα μέτρα για το «Νέο Λύκειο» που προωθεί η συγκυβέρνηση και προβλέπουν εξετάσεις και στις 3 τάξεις του Λυκείου, θα επιδεινώσουν παραπέρα το πρόβλημα. Η αριστερά έχει συγκεκριμένες προτάσεις για την αποδέσμευση από τον οικονομικό και παιδαγωγικό βραχνά των πανελλήνιων εξετάσεων.
Παράδειγμα:
Το ιλιγγιώδες ποσό των 5,1 δισ. ευρώ «εκταμιεύθηκε» το 2008 από τους προϋπολογισμούς των ελληνικών νοικοκυριών για «αγορά» εκπαιδευτικών υπηρεσιών πάσης φύσεως. Η δημόσια δωρεάν εκπαίδευση αποτελεί ένα μύθο , με αποκλειστική ευθύνη του κράτους. Και βέβαια τα ποσά αυτά δεν πηγαίνουν σε ιδιαίτερα: τη στιγμή που η συγκυβέρνηση σχεδιάζει να απολύσει καθηγητές ξένων γλωσσών δαπανήθηκαν 711 εκατ. Ευρώ για εκμάθηση ξένων γλωσσών. Σε ωδεία, σχολές θεάτρου και καλών τεχνών γυμναστήρια και σχολές χορού δαπανήθηκαν 1, 9 δις ευρώ τη στιγμή που απολύονται καθηγητές μουσικής, καλλιτεχνικών, γυμναστικής, θεατρολογίας. Είναι προφανές ότι η συγκυβέρνηση παραδίδει την εκπαίδευση στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
http://syrizaalimou.wordpress.com/
http://syrizaalimou.wordpress.com/2013/05/13/%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%88%CE%AD%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-2/
