Το δίλημμα "Μνημόνιο ή δημοκρατία" παραμένει δραματικά επίκαιρο.
Πολλές ενδείξεις συνηγορούν στην εκτίμηση ότι η παρούσα κυβέρνηση παράγει πολιτικό χάος. Η δογματική προσήλωσή της στο Μνημόνιο, η στρατηγική της έντασης με τη θεωρία των "δύο άκρων", η ολομέτωπη επίθεσή της προς την κοινωνία επιβεβαιώνουν την εκτίμηση ότι η παραμονή της κυβέρνησης προκαλεί ανεπανόρθωτες ζημίες στην κοινωνία, την οικονομία και τη διεθνή θέση της χώρας. Πρόκειται για κυβέρνηση λαϊκής μειοψηφίας, που συνεχώς αποδυναμώνεται, ενώ αυξάνονται οι εσωτερικές τριβές που αποδιοργανώνουν την εικόνα σταθερής διακυβέρνησης που θέλησε να φιλοτεχνήσει ο Σαμαράς. Κι αυτά δεν είναι μια συνηθισμένη αντιπολιτευτική συνθηματολογία. Διεθνείς παράγοντες, απ' αυτούς στους οποίους η κυβέρνηση στηρίζεται καθοριστικά, επισημαίνουν ότι οι Σαμαράς και Βενιζέλος "εκπροσωπούν την παλιά Ελλάδα".
Κοντά στο φάσμα της οικονομικής χρεωκοπίας πλανάται τώρα η απειλή της διεθνούς απομόνωσης της χώρας εξαιτίας της πολιτικής κατευνασμού που επιδεικνύει επί ένα έτος η κυβέρνηση έναντι της Χρυσής Αυγής. Η πολιτική αυτή ανταποκρίνεται στις υστερόβουλες σκέψεις του Μαξίμου να αξιοποιήσει τη Χ.Α. ως παράγοντα ανωμαλίας, ως άλλοθι για τη στρατηγική της έντασης με στόχο την παρεμπόδιση της Αριστεράς να κυβερνήσει, ακόμη κι αν κερδίσει στις εκλογές...
Με τι άλλο ισοδυναμούν οι επαναλαμβανόμενες δηλώσεις των δύο έμπιστων συνεργατών του πρωθυπουργού (Λαζαρίδης, Μπαλτάκος) ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι "εκτός συνταγματικού τόξου" ή ότι "ταυτίζεται με τη Χ.Α."; Με τι άλλο ισοδυναμεί η επιχείρηση εξομοίωσης των εγκληματικών ενεργειών της Χ.Α. με τα κινήματα κοινωνικής ανυπακοής; Με τη θεωρία των "δύο άκρων" επιχειρείται η ανατροπή του δημοκρατικού χαρακτήρα της Μεταπολίτευσης και η παλινδρόμηση της χώρας στην εμφυλιοπολεμική περίοδο. Είναι περίεργο ότι αυτοί που συστήνονται ως υπέρμαχοι της ευρωπαϊκής παρουσίας σπρώχνουν τη χώρα σε τροχιά απομάκρυνσης από τις ευρωπαϊκές πολιτικές - κοινωνικές συνθήκες.
Σαμαράς και Βενιζέλος λειτουργούν τυχοδιωκτικά. Ενδιαφέρονται μόνο για τη δική τους πολιτική επιβίωση. Είναι έτοιμοι να εφαρμόσουν όλα όσα έχουν υπογράψει με τα Μνημόνια, με έμφαση τώρα στην καταρράκωση του συνταξιοδοτικού, αλλά και πρόθυμοι να συνομολογήσουν και νέα δυσβάσταχτα μέτρα. Το μόνο που ζητούν είναι τα νέα μέτρα να ανακοινωθούν μετά τις βουλευτικές εκλογές, το αργότερο τον Ιούνιο (χωρίς να αποκλείεται το ενδεχόμενο εκλογικού αιφνιδιασμού νωρίτερα). Και μέχρι τότε ελπίζουν οι πιστωτές να καλύψουν κάτω από το τραπέζι το χρηματοδοτικό κενό, ακόμη και να "μαγειρέψουν" τα στατιστικά στοιχεία, όπως ζήτησε ο Βενιζέλος από τον Άσμουσεν.
Οι σημερινές εκλογές στη Γερμανία δεν θα ανατρέψουν την πορεία των ευρωπαϊκών εξελίξεων. Σε συνάρτηση όμως με την πορεία της ευρωπαϊκής οικονομικής - πολιτικής κρίσης δεν θα εμποδίσουν μια νέα δυναμική κατά της ακραίας λιτότητας που αναδύεται ως ανάγκη για τους ευρωπαϊκούς λαούς. Η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου δεν έχει ούτε την πολιτική νομιμοποίηση, ούτε την πολιτική βούληση, ούτε την πολιτική δύναμη να διαπραγματευτεί και να διεκδικήσει την ανατροπή της λιτότητας και έναν ορίζοντα ανάπτυξης με δημοκρατία και δουλειά. Η κυβέρνηση Σαμαρά εγγράφεται στον συσχετισμό δυνάμεων που αποδιαρθρώνει την Ε.Ε.
Σαμαράς και Βενιζέλος θα τα παίξουν όλα για όλα. Όσο χρόνο παραμείνουν γαντζωμένοι στην κυβέρνηση, θα ξετυλίξουν τη στρατηγική της έντασης, αδιαφορώντας αν με τον τρόπο αυτό διχάζουν την κοινωνία, υπονομεύουν τη δημοκρατία και ρίχνουν τη χώρα σε μεγαλύτερα αδιέξοδα. Η ισχυρή Αριστερά, ικανή να αναλαμβάνει ενωτικές πολιτικές πρωτοβουλίες υπεράσπισης της δημοκρατίας και αντιμετώπισης των κοινωνικών επιπτώσεων της λιτότητας, αποτελεί τον καταλύτη υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Η ισχυρή Αριστερά είναι αναγκαία συνθήκη για την πολιτική σταθερότητα, η οποία μπορεί να διασφαλιστεί σε κοινωνικό - οικονομικό περιβάλλον ανάπτυξης, δηλαδή εκτός Μνημονίου. Το δίλημμα "Μνημόνιο ή δημοκρατία" παραμένει δραματικά επίκαιρο.
πηγή: Η ΑΥΓΗ
