το κύριο άρθρο της"Αυγής"
Κάθε φορά που δημοσιεύεται η έκθεση της Oxfam για την κατανομή του πλούτου στον πλανήτη, έρχεται στη μνήμη το "Αγανακτήστε", το κύκνειο άσμα του Στεφάν Εσέλ, ενός γενναίου και σοφού ανθρώπου που έζησε μακρά και περιπετειώδη ζωή, πριν εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο πλήρης ημερών πριν από δυο χρόνια. Ο Γάλλος αντιστασιακός, που επέζησε από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπούχενβαλντ και πρωταγωνίστησε στη σύνταξη της Χάρτας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, κάλεσε στα βαθιά γεράματα, το 2010, τους πολίτες να "αγανακτήσουν" με τον καπιταλισμό - καζίνο που καταστρέφει αργά και βασανιστικά όλα τα επιτεύγματα της Ευρώπης μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο - την κοινωνική ασφάλιση, το κράτος πρόνοιας, την καθολική πρόσβαση στην Υγεία και την Παιδεία.

Τα στοιχεία που έδωσε η Oxfam χθες στη δημοσιότητα προκαλούν κάτι παραπάνω από αγανάκτηση: Το 2015, οι 62 πλουσιότεροι στον κόσμο είχαν στην κατοχή τους τόσο πλούτο όσο ο φτωχότερος μισός πλανήτης - 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Την τελευταία πενταετία ο πλούτος αυτών των περιούσιων 62 αυξήθηκε κατά 44%, ενώ των 3,5 δισεκατομμυρίων φτωχότερων μειώθηκε κατά 41%. Κάθε χρόνο που περνάει το άνοιγμα της ψαλίδας αυξάνεται δραματικά. Κι αυτή η θεμελιώδης ανισότητα τινάζει στον αέρα κάθε έννοια ανθρωπίνου δικαιώματος. Υποτίθεται -κι αυτή είναι η βασική αξία που επικαλούνται τουλάχιστον οι ευρωπαϊκές κοινωνίες- ότι "όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι σε ό,τι αφορά την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματά τους". Όμως, πώς να είσαι ελεύθερος αν δεν έχεις να φας; Και πώς διασφαλίζεται η ισότητα στις ευκαιρίες να κάνεις κάτι στη ζωή σου, όταν έχεις γεννηθεί στη... λάθος μεριά;
Τα στοιχεία της έκθεσης καταρρίπτουν και το αγαπημένο επιχείρημα αυτών που λένε "κακώς αγανακτείτε, απλώς ζηλεύετε την εξυπνάδα και τη σκληρή δουλειά των πλουσίων": Πόσο πιο σκληρά δουλεύει το αφεντικό π.χ. της Zara -ένας από τους 62- από τις ράφτρες που φτιάχνουν τα ρούχα του, για δύο δολάρια την ημέρα; Και πόσο φτωχότερος θα ήταν εάν πλήρωνε ένα κανονικό μεροκάματο;
Αυτή η ανισότητα έχει και άλλες... παράπλευρες απώλειες. Στη λειτουργία της δημοκρατίας: Από ένα ποσό και πάνω, ο πλούτος είναι δύναμη. Δύναμη να αγοράζεις τους νόμους που σε βολεύουν για να γίνεσαι ακόμη πιο πλούσιος, να φοροδιαφεύγεις νομότυπα, να διαμορφώνεις τις εργασιακές σχέσεις όπως θέλεις. Στις μη ευνομούμενες χώρες το λένε "λάδωμα", στις ευνομούμενες το λένε "λόμπινγκ".
Αν ζούσε ακόμη ο Εσέλ, θα έλεγε "Επαναστατήστε".