ΣΣΕ: Το θεμέλιο των εργασιακών
Δημοσίευση: 13 Νοεμβρίου 2016 Η ΑΥΓΗ
Η αποδιάρθρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, που οδήγησε στην
κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας μεταξύ 2008 και 2015 και
μετέφερε στους εργαζόμενους μεγάλο βάρος της βίαιης οικονομικής προσαρμογής
των τελευταίων ετών, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα τραύματα που άφησαν τα
Μνημόνια στον κόσμο της εργασίας και κατ’ επέκταση στη ραχοκοκαλιά της
ελληνικής κοινωνίας. Τις επόμενες ημέρες πρόκειται να ξεκινήσει ένας κύκλος
σκληρών και επίπονων διαπραγματεύσεων μεταξύ κυβέρνησης και θεσμών όσον
αφορά την αποκατάσταση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, τον κατώτατο
μισθό και τις ομαδικές απολύσεις. Η ελληνική πλευρά, έχοντας στο οπλοστάσιο των
επιχειρημάτων της το «ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο», έχει να αντιπαλέψει
ακραίες τοποθετήσεις που εκφράζονται από πλευράς ΔΝΤ αλλά και εσωτερικές
δυνάμεις, όπως ο ΣΕΒ, που θεωρούν τις επιχειρησιακές συμβάσεις ανώτερες των
κλαδικών.
Για την κυβέρνηση, η αποκατάσταση των Συλλογικών Συμβάσεων δεν αποτελεί
απλώς ένα διακύβευμα πολιτικού και ιδεολογικού χαρακτήρα, αλλά κομβικό σημείο
αλλαγής προσανατολισμού της παραγωγικής διαδικασίας προς όφελος των
δυνάμεων της εργασίας. Η έκβαση της μάχης των Συλλογικών Συμβάσεων είναι
αυτή που θα κρίνει και την κατεύθυνση της διαπραγμάτευσης για το επίπεδο του
κατώτατου μισθού σε συνδυασμό με το χρονικό πλαίσιο, τους ηλικιακούς
διαχωρισμούς που οι θεσμοί προωθούν, αλλά και περαιτέρω επικίνδυνες για τους
νέους εργαζόμενους κατηγοριοποιήσεις (υποκατώτατος μισθός). Στόχος αλλά και
καθήκον της κυβέρνησης είναι η ανάκτηση των δικαιωμάτων και η προστασία του
κόσμου της εργασίας, στο πλαίσιο της κοινωνικής συνοχής της Ε.Ε., ώστε να μπει
τέλος στην πορεία απορρύθμισης που η χώρα ακολούθησε τα τελευταία χρόνια.
Βαριά η ευθύνη της νέας ηγεσίας του υπουργείου Εργασίας, που καλείται να φέρει
εις πέρας τη διαπραγμάτευση με τους θεσμούς για ζητήματα ζωτικής σημασίας για
το μέλλον των εργαζόμενων και της οικονομίας, αλλά εξίσου βαριά είναι και τα
διαπραγματευτικά της χαρτιά, όπως το “ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο” και το
πόρισμα της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, που συνηγορούν στην κατεύθυνση του
να πάψει η Ελλάδα να αποτελεί τον “αδύναμο κρίκο” της Ε.Ε. και να αντιμετωπίζεται
ως χώρα περιορισμένων εργασιακών δικαιωμάτων.
Δημοσίευση: 13 Νοεμβρίου 2016 Η ΑΥΓΗ
Στόχος αλλά και
καθήκον της κυβέρνησης είναι η ανάκτηση των δικαιωμάτων και η προστασία του
κόσμου της εργασίας, στο πλαίσιο της κοινωνικής συνοχής της Ε.Ε., ώστε να μπει
τέλος στην πορεία απορρύθμισης που η χώρα ακολούθησε τα τελευταία χρόνια.
Η αποδιάρθρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, που οδήγησε στην
κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας μεταξύ 2008 και 2015 και
μετέφερε στους εργαζόμενους μεγάλο βάρος της βίαιης οικονομικής προσαρμογής
των τελευταίων ετών, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα τραύματα που άφησαν τα
Μνημόνια στον κόσμο της εργασίας και κατ’ επέκταση στη ραχοκοκαλιά της
ελληνικής κοινωνίας. Τις επόμενες ημέρες πρόκειται να ξεκινήσει ένας κύκλος
σκληρών και επίπονων διαπραγματεύσεων μεταξύ κυβέρνησης και θεσμών όσον
αφορά την αποκατάσταση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, τον κατώτατο
μισθό και τις ομαδικές απολύσεις. Η ελληνική πλευρά, έχοντας στο οπλοστάσιο των
επιχειρημάτων της το «ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο», έχει να αντιπαλέψει
ακραίες τοποθετήσεις που εκφράζονται από πλευράς ΔΝΤ αλλά και εσωτερικές
δυνάμεις, όπως ο ΣΕΒ, που θεωρούν τις επιχειρησιακές συμβάσεις ανώτερες των
κλαδικών.
Για την κυβέρνηση, η αποκατάσταση των Συλλογικών Συμβάσεων δεν αποτελεί
απλώς ένα διακύβευμα πολιτικού και ιδεολογικού χαρακτήρα, αλλά κομβικό σημείο
αλλαγής προσανατολισμού της παραγωγικής διαδικασίας προς όφελος των
δυνάμεων της εργασίας. Η έκβαση της μάχης των Συλλογικών Συμβάσεων είναι
αυτή που θα κρίνει και την κατεύθυνση της διαπραγμάτευσης για το επίπεδο του
κατώτατου μισθού σε συνδυασμό με το χρονικό πλαίσιο, τους ηλικιακούς
διαχωρισμούς που οι θεσμοί προωθούν, αλλά και περαιτέρω επικίνδυνες για τους
νέους εργαζόμενους κατηγοριοποιήσεις (υποκατώτατος μισθός). Στόχος αλλά και
καθήκον της κυβέρνησης είναι η ανάκτηση των δικαιωμάτων και η προστασία του
κόσμου της εργασίας, στο πλαίσιο της κοινωνικής συνοχής της Ε.Ε., ώστε να μπει
τέλος στην πορεία απορρύθμισης που η χώρα ακολούθησε τα τελευταία χρόνια.
Βαριά η ευθύνη της νέας ηγεσίας του υπουργείου Εργασίας, που καλείται να φέρει
εις πέρας τη διαπραγμάτευση με τους θεσμούς για ζητήματα ζωτικής σημασίας για
το μέλλον των εργαζόμενων και της οικονομίας, αλλά εξίσου βαριά είναι και τα
διαπραγματευτικά της χαρτιά, όπως το “ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο” και το
πόρισμα της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, που συνηγορούν στην κατεύθυνση του
να πάψει η Ελλάδα να αποτελεί τον “αδύναμο κρίκο” της Ε.Ε. και να αντιμετωπίζεται
ως χώρα περιορισμένων εργασιακών δικαιωμάτων.
