Αφρίν όπως φρίκη...
Η
ΑΥΓΗ: 20 Μαρτίου
2018
Πριν από λίγες
ημέρες συμπληρώθηκαν επτά μαύρα χρόνια μιας ατέλειωτης τραγωδίας στη Συρία,
όπου οι σφαγές, οι βομβαρδισμοί, οι εξανδραποδισμοί, οι εξοντώσεις των
"άλλων", τα εκατομμύρια των προσφύγων...
Πριν από λίγες ημέρες συμπληρώθηκαν επτά
μαύρα χρόνια μιας ατέλειωτης τραγωδίας στη Συρία, όπου οι σφαγές, οι
βομβαρδισμοί, οι εξανδραποδισμοί, οι εξοντώσεις των «άλλων», τα εκατομμύρια των
προσφύγων έχουν σφραγίσει ανεξίτηλα τους πάντες.
Αυτές τις ημέρες ήρθε και η ανθρωπιστική
καταστροφή στο Αφρίν, μετά από δύο μήνες επιχειρήσεων των τουρκικών δυνάμεων,
να κορυφώσει τη φρίκη και να μας συγκλονίσει, αν δεν έχουμε πλέον μείνει απλοί
θεατές. Τα θύματα αυτής της ατέλειωτης τραγωδίας, όπως κάθε θύμα μιας ανελέητης
σύγκρουσης, θα ήλπιζαν, θα περίμεναν κάποια φωνή αλληλεγγύης, κάποια βοήθεια,
κάποιες κινήσεις από τη λεγόμενη διεθνή κοινότητα, όμως συνάντησαν την
εκκωφαντική σιωπή. Τι κόσμος είναι αυτός που αρκείται στην... παρακολούθηση της
βαρβαρότητας και της διεθνούς υποκρισίας;
Έναν αιώνα μετά τη «μοιρασιά» των μεγάλων
στη Μέση Ανατολή, οι σημερινές υπερδυνάμεις ξαναμοιράζουν τις ενεργειακές και
γεωστρατηγικές επιδιώξεις τους, αφήνοντας τον σουλτάνο Ερντογάν ανενόχλητο
σε... επίδειξη περιφερειακής ισχύος και επιβολής.
Με την εκκωφαντική σιωπή τους, την αδράνεια
και τα «ψίχουλα» υποκριτικών δηλώσεων, οι διεθνείς οργανισμοί, η διεθνής
κοινότητα, οι διάφοροι ισχυροί αποδεικνύονται ελάχιστοι ή ανύπαρκτοι μπροστά
στο διαρκές έγκλημα. Είναι δυνατόν η Ευρώπη να αρκείται σε δηλώσεις όπως οι
χθεσινές της Φεντερίκα Μογκερίνι για «σαφή κλιμάκωση της έντασης στη Συρία»;
Φοβερό! Τις διάβασε ο Ερντογάν και θορυβήθηκε. Και αν οι δηλώσεις του ειδικού
απεσταλμένου του ΟΗΕ για τη Συρία Στεφάν Ντε Μιστούρα περί «απογοητευτικής»
κατάστασης λένε κάτι, τότε εμείς μάλλον είμαστε κουφοί. Το δε Στέιτ Ντιπάρτμεντ
δηλώνει «βαθιά προβληματισμένο».
Λίγες μέρες πριν, τέσσερις ισχυροί (ΗΠΑ,
Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία) απείλησαν τον τσάρο Πούτιν για την εξόντωση διπλών
πρακτόρων. Τώρα ούτε λέξη για την εξόντωση και τον διωγμό των Κούρδων στην
Αφρίν. Δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Κρανίου τόπος λοιπόν το Αφρίν, η Γιούτα, η
ίδια η Συρία και σχεδόν όλη η ευρύτερη περιοχή και, ενώ οι καμπάνες της
τραγωδίας ηχούν, δεν μπορούμε να μένουμε απαθείς. Με τη σιωπή δεν χτίζουμε
σταθερότητα και με τους «μικροϋπολογισμούς» δεν αφυπνίζονται και δεν
διαφοροποιούνται συνειδήσεις.
Μόνο ντροπή και οργή μπορεί να νιώθουμε για
όσα γίνονται δίπλα μας και σκοτεινιάζουν το αύριο...
