Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009

Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε το μέλλον, για το οποίο μας προετοιμάζουν



H ομιλία του προέδρου του ΣΥΝ, Αλέξη Τσίπρα, στην Κεντρική Προεκλογική Συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,
Εδώ από την Αθήνα, από την Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, οι χιλιάδες νέες και νέοι του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, η γενιά της μεταπολίτευσης και του αντιδικτατορικού αγώνα, οι Λαμπράκηδες, η ηρωική γενιά της Εθνικής Αντίστασης, όλοι μαζί, στέλνουμε σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Ένα δυνατό μήνυμα. Ένα μήνυμα ελπίδας, ένα μήνυμα αισιοδοξίας.
Είμαστε εδώ, με ζεστές καρδιές και με χαμόγελο, και δίνουμε την μάχη ενωμένοι, συσπειρωμένοι και αισιόδοξοι.
Αισιόδοξοι ότι θα πάμε καλά! Και ότι στις 5 του Οκτώβρη ο ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι πιο ισχυρός, πιο αποτελεσματικός, πιο ώριμος και δυνατός. Και πάντα στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αγώνων.
Είμαστε εδώ και στέλνουμε το μήνυμα ότι η ριζοσπαστική και ανανεωτική αριστερά, είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης. Στο πλευρό των εργαζόμενων, των νέων, των πιο αδύναμων στρωμάτων της κοινωνίας.
Στους αγώνες για δημοκρατία και κοινωνική αλληλεγγύη.
Στην υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών και του περιβάλλοντος.
Στην μάχη για δημοκρατικά δικαιώματα και κοινωνικές ελευθερίες.
Στην πάλη ενάντια στο ρατσισμό, την ξενοφοβία και τον κοινωνικό συντηρητισμό.
Και την επόμενη των εκλογών, θα είμαστε πάλι εκεί, σε κάθε κοινωνικό μέτωπο, μεγάλο ή μικρό. Και θα είμαστε ακόμα πιο δυνατοί, με ακόμα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
Αυτή είναι η υπόσχεσή μας. Και ο ΣΥΡΙΖΑ, το γνωρίζετε καλά, δεν πρόκειται να διαψεύσει τις υποσχέσεις που δίνει προεκλογικά.
Συντρόφισσες και σύντροφοι φίλες και φίλοι
Χιλιάδες εργαζόμενοι χάνουν κάθε μέρα τη δουλειά τους, ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας βλέπει την θέση του να επιδεινώνεται και τις προσδοκίες του για το μέλλον να περιορίζονται ασφυκτικά.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ αρνούνται να συζητήσουν προγραμματικά.
Περιορίζονται σε ένα θέατρο εντυπώσεων. Και αναζητούν την χαμένη τους δυναμική σε αντιπαραθέσεις χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο.
Και χωρίς κανένα νόημα για όλους αυτούς τους ανθρώπους που πιέζονται.
Που αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας. Που βλέπουν τα όνειρά τους να συρρικνώνονται στα 700 ευρώ. Που παλεύουν να ζήσουν με μια σύνταξη κάτω από τις βασικές τους ανάγκες.
Τι έχουν να πουν σε αυτό τον κόσμο, που η πολιτική τους τον έφερε σε αυτή τη θέση;
Ο κύριος Καραμανλής βρίσκεται σε πραγματικά δύσκολη θέση. Βρίσκει μπροστά του όλα τα αδιέξοδα που προκάλεσε στον τόπο η διακυβέρνηση του.
Όχι μόνο οι κουμπάροι, τα δομημένα ομόλογα, το Βατοπέδι, τα μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα. Αλλά οι κεντρικές πολιτικές του επιλογές.
Επιλογές που δημιούργησαν τεράστια κοινωνικά προβλήματα.
Που αύξησαν τις κοινωνικές ανισότητες.
Που οδήγησαν μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας στην φτώχεια και την ανασφάλεια.
Που ξεπούλησαν τον δημόσιο πλούτο στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα.
Ο κ. Καραμανλής, είναι φανερό, ότι αναζητά ένα σωσίβιο. Και το σωσίβιο αυτό είναι η κρίση.
Αξίζει να τον προσέξετε. Μιλάει σαν η κρίση να είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Σα να ήρθε απ έξω, όπως η νέα γρίπη.
Και απέναντι σε αυτή την κρίση, προβάλλει τον εαυτό του ως τον μόνο υπεύθυνο να την αντιμετωπίσει.
Για τον κ. Καραμανλή λοιπόν, υπευθυνότητα είναι η ακόμα πιο μεγάλη εισοδηματική και φορολογική πίεση για τους ανθρώπους που ζουν από τη δουλειά τους.
Υπευθυνότητα είναι ο ακόμα μεγαλύτερος περιορισμός των κοινωνικών δαπανών.

Και βέβαια η λεηλασία του δημόσιου πλούτου και η παραχώρησή του στα ιδιωτικά συμφέροντα.
Για τον κ. Καραμανλή, υπευθυνότητα είναι να οργιάζουν οι τράπεζες.
Για τον κ. Καραμανλή υπευθυνότητα είναι μια ανάπτυξη που παραχωρεί τα δάση, τα ακτές, την δημόσια γη για κερδοσκοπική εκμετάλλευση.
Για τον κ. Καραμανλή, υπευθυνότητα είναι το μεγάλο κόλπο με τα προγράμματα stage, το μαζικό φτηνό ρουσφέτι και το εμπόριο της απελπισμένης ανάγκης των νέων ανθρώπων για δουλειά.
Τα ακούνε αυτά οι φίλοι του κ. Καραμανλή και συγκινούνται.
Τα ακούνε οι τραπεζίτες
Τα ακούνε οι μεγάλες επιχειρήσεις,
Τα ακούνε οι εκπρόσωποι του ξένου κεφαλαίου,
Τον ακούνε τα golden boys.
Και λένε, να ένας υπεύθυνος και ρεαλιστής πολιτικός.
Να ένας πολιτικός που θα πάρει δύσκολες αποφάσεις, αντίθετες με τις κοινωνικές ανάγκες και το δημόσιο συμφέρον, για να διασφαλίσει τα δικά μας συμφέροντα και τα δικά μας κέρδη.
Αλλά δυστυχώς για όλους αυτούς, όσο κι αν προσπαθούν να διαμορφώνουν πλαστά διλήμματα και να διαμορφώνουν το κλίμα, σε αυτή τη χώρα έχουμε ακόμα δημοκρατία.
Και την Κυριακή που μας έρχεται, δεν μιλάνε δεν μιλάνε οι τραπεζίτες, οι μεγαλοεργολάβοι, οι μεγαλοεκδότες και οι εφοπλιστές. Μιλάει ο κόσμος. Μιλούν οι εργαζόμενοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι νέοι άνθρωποι.
Μιλάει ο ελληνικός λαός, που είναι έτοιμος να ανταποδώσει στη κυβέρνηση της ΝΔ μια βαριά, μια συντριπτική ήττα.
Μια βαριά ήττα η οποία της αξίζει απολύτως.
Όχι μόνο γιατί κορόιδεψε τον ελληνικό λαό.
Όχι μόνο γιατί διέψευσε τις προσδοκίες και τις ελπίδες του, αλλά και γιατί επιμένει ακόμη και σήμερα να μας ζητά την επιλογή της ομαδικής αυτοκτονίας.
Αυτή η ήττα, όμως, δεν θα είναι μοναχά ήττα του Καραμανλή και της ΝΔ.
Θα είναι και ήττα ενός οικονομικού μοντέλου που θέλει να γιατρέψει τη φτώχια με περισσότερη φτώχεια.
Για αυτό και ο κ. Παπανδρέου προσπαθεί να αποφύγει να τοποθετηθεί επί της ουσίας των προβλημάτων και ζητά από τους πολίτες λευκή επιταγή.
Και το κάνει όχι επειδή δεν έχει τι να πει. Αλλά για να μην ανοίξει τα χαρτιά του.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στη δεξιά πολιτική, την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και του εργασιακού μεσαίωνα που υλοποιήθηκε την τελευταία περίοδο της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και άνοιξε το δρόμο στη Νέα Δημοκρατία να τα λεηλατήσει όλα.
Αναφέρομαι και στην ασθενική αντιπολίτευση που έκανε, πέντε χρόνια τώρα, στη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Αναφέρομαι στην μεγάλη ευκολία με την οποία ο κος Παπανδρέου τις τελευταίες μέρες, , διένυσε την απόσταση από το σοσιαλισμό στη βαρβαρότητα, πριν ακόμα αναλάβει τη διακυβέρνηση του τόπου. Φανταστείτε τι έχει να γίνει μετά.
Αφού από τώρα μετακινείται από διακηρυγμένες παλαιότερα θέσεις του.
Από όσα έλεγε πριν από ένα χρόνο, ότι θα ανατρέψει το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, το ξεπούλημα του ΟΤΕ στους Γερμανούς, των λιμανιών στους Κινέζους, της Ολυμπιακής σε επιχειρηματικά συμφέροντα, τώρα αρκείται στο να επαναλαμβάνει ότι θα τηρήσει τις συμφωνίες και να επαίρεται που πρώτο το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε τη διαδικασία της ιδιωτικοποίησης της Ολυμπιακής.
Και δε χάνει ευκαιρία να διαμορφώνει το κλίμα για την επίσημη δικαιολογία που θα ακούμε καθημερινά από τις 5 Οκτώβρη και μετά :
Δε φταίμε εμείς που δεν θα δώσουμε ούτε αυτά τα λίγα που υποσχεθήκαμε. Φταίνε οι προηγούμενοι που άφησαν άδεια τα ταμεία.
Φταίνε αυτοί, που παραλάβαμε χάος, που παραλάβαμε καμένη γη.
Αυτό είναι το έργο που θα δούμε ξανά μπροστά μας μετά τις εκλογές.
Αυτός είναι και ο λόγος που πίσω από την αφόρητη γενικολογία και ευκολία των συνθημάτων του ΠΑΣΟΚ, διακρίνεται μια μεγάλη σιωπή.
Μια μεγάλη σιωπή για τις προθέσεις τους γύρω από το ασφαλιστικό σύστημα.
Μια μεγάλη σιωπή για το αν θέλουν δωρεάν δημόσια παιδεία
Για το αν η πολιτική τους στοχεύει σε σταθερές και μόνιμες θέσεις εργασίας, ή στην γενίκευση της ελαστικής απασχόλησης, της δουλειάς χωρίς ωράριο, χωρίς ένσημα, χωρίς αμοιβή και χωρίς δικαιώματα.
Μια μεγάλη σιωπή για τα προγράμματα stage, τη φτηνή ανασφάλιστη εργασία με τις διαρκώς ανανεούμενες εξάμηνες συμβάσεις.
Αυτή την πρωτοφανή μορφή εργασιακής ομηρείας και εκμετάλλευσης, που το κόμμα του κ. Παπανδρέου καθιέρωσε, μαζί με τις ενοικιάσεις εργαζομένων και τα περίφημα μπλοκάκια.
Και που σήμερα ο κ. Παπανδρέου καταγγέλλει μεν, αλλά θέλει να τα επεκτείνει στον ιδιωτικό τομέα, διαλύοντας εντελώς την αγορά εργασίας και τα εργασιακά δικαιώματα όπου έχουν απομείνει.
Μια μεγάλη σιωπή, λοιπόν, και ένα γενικώς θα τα δούμε όλα μετά.
Μετά τις εκλογές, μετά την απομάκρυνση των ψηφοφόρων από το ταμείο, όταν κανένα λάθος δε θα αναγνωρίζεται.
Είναι, όμως, σε όλους πια, γνωστό το τι θα δούμε μετά.
Το έχουμε ξαναδεί το έργο.
Λέμε λοιπόν στον κόσμο. Δεν υπάρχει λόγος να παρακολουθήσετε και άλλη μια φορά το ίδιο έργο.
Τους δοκιμάσατε, τους ξέρετε καλά.
Και ξέρετε πόσο διαφέρει η προεκλογική τους ρητορική, από την πολιτική που τελικά θα ακολουθήσουν.
Θα συνεχίσουν να λεηλατούν τα δημόσια αγαθά, να συρρικνώνουν δικαιώματα και κατακτήσεις. Και θα προσπαθούν να φορτώσουν την σκληρή πραγματικότητα στην διαφθορά. Και την διαφθορά ο ένας στον άλλον.
Και αυτό την στιγμή που δεν έχουν ακόμα καταφέρει να εντοπίσουν που στο καλό καταχωνιάστηκαν στα ταμεία τους, τα χρήματα του ελληνικού λαού με τα οποία τους λάδωσε η Siemens.
Γι αυτό, φίλες και φίλοι, στις 4 Οκτωβρίου, το ζήτημα δεν είναι να αλλάξει το κόμμα που θα κυβερνήσει. Το ζήτημα είναι να αλλάξει η πολιτική που θα μας κυβερνά.
Και αυτό μπορεί να το εγγυηθεί μόνο μια ισχυρή αριστερά, ένας ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ.
Και το λέμε αυτό γιατί όλο αυτό το διάστημα που η πολιτική τους, η πολιτική και των δύο, επιτίθεται στην κοινωνία, εμείς ήμασταν σταθερά στο πλευρό της κοινωνίας.
Ήμασταν στο πλευρό των ανθρώπων που ζουν από τη δουλειά τους.
Ήμασταν στο πλευρό των των απολυμένων και των άνεργών.
Ήμασταν στο πλευρό των φοιτητών και των φοιτητριών, που υπερασπίστηκαν το δημόσιο πανεπιστήμιο.
Ήμασταν στο πλευρό των τοπικών κοινωνιών που ξεσηκώθηκαν για τα τεράστια περιβαλλοντικά προβλήματα, διεκδικώντας ποιότητα ζωής.
Ήμασταν στο πλευρό των δεκάδων χιλιάδων εξεγερμένων νέων, που με αφορμή μια ωμή δολοφονία ενός συνομηλίκου τους, ξέσπασαν και ζήτησαν ξανά το δικαίωμά τους να ονειρεύονται ένα καλύτερο μέλλον.
Ήμασταν εκεί, στην πρωτοπορία των κοινωνικών αγώνων.

Φίλες και φίλοι,
Σήμερα, τόσο ο κ. Καραμανλής, όσο και ο κ. Παπανδρέου, επικαλούνται την διεθνή διάσταση της κρίσης. Είναι ένα εξαιρετικό άλλοθι για αυτά που ετοιμάζονται να κάνουν.
Ωστόσο οι διεθνείς εξελίξεις τόσο στο πεδίο της οικονομίας όσο και στο πεδίο των γεωπολιτικών ισορροπιών, δεν μας αφήνουν περιθώρια εφησυχασμού.
Μας ανησυχούν οι εξελίξεις στην ευρύτερη γειτονιά μας. Και η αναμενόμενη κυβερνητική εναλλαγή στη χώρα μας, δε πρόκειται να μας κάνει να νιώσουμε περισσότερο ασφαλείς. Αφού δεν πρόκειται να αλλάξει η στρατηγική υποτέλειας στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στη περιοχή.
Μας ανησυχεί ιδιαίτερα, στο διεθνές πεδίο, η μονόπλευρη στοχοποίηση του ΙΡΑΝ, όταν εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι το Ισραήλ αναπτύσσει πυρηνικό οπλοστάσιο και ακριβώς γι αυτό αρνείται να γίνει μέλος της Διεθνούς Επιτροπής Ενέργειας.
Μας ανησυχούν ιδιαίτερα τα τύμπανα του πολέμου που για μια ακόμη φορά ηχούν στο ΙΡΑΝ και στη Μέση Ανατολή και μας κάνει εντύπωση που ενώ ο Τούρκος πρωθυπουργός, καταδίκασε ρητά και χαρακτήρισε «τρέλα» το ενδεχόμενο ενός πολέμου με το ΙΡΑΝ, εδώ ούτε η απερχόμενη κυβέρνηση της ΝΔ, ούτε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αναφέρονται καν στο θέμα αυτό.
Καλούμε λοιπόν το λαό μας σε επαγρύπνηση. Καλούμε όλα τα κόμματα να καταδικάσουν τις φιλοπόλεμες λογικές.
Ζητούμε η ευρύτερη περιοχή της Νοτιανατολικής Ευρώπης, των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής να κηρυχθεί ελεύθερη από πυρηνικά όπλα και ξένες στρατιωτικές βάσεις.
Και καλούμε τον ελληνικό λαό να αγωνιστεί μαζί μας για να γυρίσουν όλοι οι έλληνες στρατιώτες που βρίσκονται έξω από τα σύνορά μας, για να σταματήσουν τα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή.
Φίλες και φίλοι,
Πριν από λίγες μέρες έγινε, στο Πίτσμπουργκ των ΗΠΑ, η συνάντηση των λεγόμενων G20, δηλαδή των είκοσι ισχυρότερων χωρών του κόσμου.
Τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά.
Οι προτάσεις για την έξοδο από την κρίση είναι προτάσεις των ίδιων κέντρων εξουσίας που οδήγησαν την παγκόσμια οικονομία κατ ευθείαν στην κρίση. Και κινούνται σε συντηρητική, αναποτελεσματική και κοινωνικά άδικη κατεύθυνση.
Και πάνω σε αυτό το σχέδιο δεν ακούσαμε κανένα σχόλιο από την κυβέρνηση, παρότι μας λέει από το πρωί ως το βράδυ ότι η κρίση είναι διεθνής και δεν ευθύνεται η πολιτική της.
Αλλά και ο κ. Παπανδρέου που τόσο διαφήμισε την παρουσία του στις διαβουλεύσεις, με την ιδιότητα του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, δεν τον ακούσαμε να πει κουβέντα για τις αποφάσεις των G20.
Δεν τους ακούσαμε να πουν κουβέντα, γιατί τόσο η δεξιά όσο και η σοσιαλδημοκρατία και σε διεθνές και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ψάχνουν να βρούνε τρόπο να τετραγωνίσουν το κύκλο.
Ψάχνουν να βρούνε τρόπο ώστε μια κρίση του παγκόσμιου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού να αντιμετωπιστεί με περισσότερο νεοφιλελευθερισμό, με περισσότερες ανισότητες, με μεγαλύτερη φτώχεια.
Για αυτό λοιπόν η αριστερά σε όλο τον κόσμο και στην Ευρώπη, αντιστέκεται σε αυτή τη προοπτική και αγωνίζεται για να ανατρέψει το νεοφιλελευθερισμό, αντιτάσσοντας στην οικονομία των εμπορεύσιμων αξιών και του κέρδους, την οικονομία των κοινωνικών αναγκών.
Γιατί για εμάς, για την αριστερά που οραματίζεται ένα άλλο κόσμο με δικαιοσύνη και δημοκρατία, η έξοδος από την κρίση απαιτεί συγκεκριμένο πρόγραμμα διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων.
Και προϋποθέτει σύγκρουση με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.
Ας το καταλάβουμε μια και καλή.
Έξοδος από την κρίση, ευνοϊκή για όλους, σαν αυτή που επαγγέλλονται ο κ. Καραμανλής και ο κ. Παπανδρέου δεν υπάρχει.
Και αυτό ισχύει, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για όλο τον κόσμο.
Γι αυτό, εμείς. απέναντι σε αυτή την κρίση, που τα δύο μεγάλα κόμματα χρησιμοποιούν ως πρόσχημα για να λεηλατήσουν οτιδήποτε έχει πια απομείνει, καταθέσαμε το δικό μας πολιτικό πρόγραμμα.
Ένα πρόγραμμα απόλυτα ρεαλιστικό και εφαρμόσιμο.
Ένα πρόγραμμα που ζητάει την στήριξη του από την κοινωνία και τους εργαζόμενους.

Και εμείς λέμε: Η έξοδος από την κρίση απαιτεί στήριξη των χαμηλών εισοδημάτων
Η έξοδος από την κρίση απαιτεί πολιτική για δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Η έξοδος από την κρίση απαιτεί αναδιανομή του πλούτου.
Η έξοδος από την κρίση απαιτεί στρατηγική για σταθερή και μόνιμη εργασία.
Η έξοδος από την κρίση απαιτεί ένα σχέδιο για την μείωση των στρατιωτικών εξοπλισμών στο 50%.
Η έξοδος από την κρίση απαιτεί μια πολιτική που θα στηρίζει αποφασιστικά την δημόσια παιδεία, την δημόσια υγεία και τα δημόσια αγαθά, και ιδιαίτερα το περιβάλλον.
Γιατί η οικονομία και η ανάπτυξη πρέπει να είναι στην υπηρεσία του περιβάλλοντος και της κοινωνίας.
Δεν γίνεται πράσινη ανάπτυξη με μεγάλα εμπορικά κέντρα σε χώρους πρασίνου. Δεν γίνεται πράσινη ανάπτυξη με την εκτροπή των ποταμών.
Δεν γίνεται πράσινη ανάπτυξη με γιγαντιαίες ξενοδοχειακές μονάδες και γήπεδα γκολφ σε δημόσιες εκτάσεις που καταπατούνται με τα χρυσόβουλα των σουλτάνων.
Αυτές είναι λοιπόν οι μεγάλες μας διαφορές από τα δυο κόμματα εξουσίας.
Λέμε λοιπόν στους πολίτες κοιτώντας τους στα μάτια.
Μην ακούτε πια την κατεστημένη και απογοητευτική ρητορική τους.
Υψώστε την δική σας φωνή.

Και ενισχύστε την δική σας φωνή.
Ενισχύστε αποφασιστικά την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Στις 4 Οκτωβρίου το δίλημμα σας δεν είναι αν θα έχουμε ακόμα η πιο ισχυρή αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Γιατί όσο πιο ισχυρή αυτοδυναμία προκύψει τόσο πιο ανίσχυρη θα είναι η φωνή της ξεχασμένης κοινωνίας, απέναντί της.
Στις 4 Οκτωβρίου ψηφίζουμε για να είναι ακόμα πιο ισχυρή στη βουλή και στους αγώνες η φωνή των άνεργων που μένουν στο έλεος των απολύσεων, των εργαζόμενων που διεκδικούνε να ζουν από τη δουλειά τους, των νέων που διεκδικούν να μπορούν να κοιτάνε το μέλλον τους με περηφάνια και αξιοπρέπεια.
Και αυτή η φωνή, το γνωρίζετε πλέον καλά, είναι η φωνή του ΣΥΡΙΖΑ.
Η φωνή της σύγχρονης ριζοσπαστικής αριστεράς.
Η φωνή της πιο αποτελεσματικής αριστερής αντιπολίτευσης στη βουλή και στους αγώνες.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Είμαστε αισιόδοξοι ότι θα πετύχουμε τους στόχους μας, κυρίως γιατί κοιτάμε στα μάτια τους πολίτες και δεν έχουμε τίποτα να τους κρύψουμε.
Ούτε τα προβλήματα και τις αδυναμίες μας κρύψαμε ποτέ, ούτε όμως και οι δράσεις και οι παρεμβάσεις μας όλο το προηγούμενο διάστημα μπορούν να ξεχαστούν.
Και αυτές οι δράσεις είναι για μας η πιο σπουδαία προίκα.
Γιατί όλο το προηγούμενο διάστημα, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η μοναδική αντιπολίτευση. Με συνεχείς παρεμβάσεις στη βουλή, στους δρόμους και στις ιδέες.
Και αν καταφέραμε να ριζώσουμε μέσα στους κοινωνικούς αγώνες το πετύχαμε για έναν και μοναδικό λόγο. Γιατί στρατηγική μας είναι η ενότητα.
Φτιάξαμε τον ΣΥΡΙΖΑ, όλοι εμείς κόμματα της αριστεράς, ανένταχτοι άνθρωποι, πολιτικά σχήματα με διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες.
Άνθρωποι από πολλές γενιές, κάθε μια γενιά, με την δική της μεγάλη συνεισφορά στους κοινωνικούς αγώνες.
Και βαδίσαμε τον δρόμο της ενότητας, έναν δρόμο με δυσκολίες. Αλλά με πίστη στην δύναμη της κοινής δράσης.
Αυτό τον δρόμο της ενότητας θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε.
Γιατί πιστεύουμε ότι μόνο μέσα από την πιο πλατειά ενότητα, την ενότητα των δυνάμεων της Αριστεράς και της οικολογίας, μπορούμε να ανατρέψουμε το σημερινό σκηνικό, τους σημερινούς συσχετισμούς.
Μόνο μέσα από την ενότητα μπορούμε να αλλάξουμε το τοπίο.
Χαιρετίζουμε, λοιπόν, τους Γερμανούς και τους Πορτογάλους συντρόφους μας, που μέσα από τον ίδιο δρόμο, κάνουν ξανά την Αριστερά ελπίδα για το μέλλον τα Ευρώπης.
Η νίκη τους είναι και δική μας νίκη. Είναι νίκη για κάθε αριστερό για κάθε ριζοσπάστη για κάθε κομμουνιστή.
Γι αυτή την ελπίδα αγωνιζόμαστε και εμείς.
Και αυτοί που σήμερα μάχονται κάθε ιδέα για την ενότητα με όλες τους τις δυνάμεις και προτιμάνε να κάνουν πολιτική μέσα από το κάστρο τους, πολύ γρήγορα θα βρεθούν μπροστά στο αδιέξοδο των πολιτικών τους επιλογών.
Γιατί η ενότητα της αριστεράς είναι σήμερα μια ιδέα ώριμη στον κόσμο και την κοινωνία. Και όποιος πορεύεται χωριστά δεν έχει τίποτα να κερδίσει. Ο μόνος που κερδίζει από τον κατακερματισμό της Αριστεράς είναι το ίδιο το σύστημα.
Η δική μας Ριζοσπαστική Αριστερά, η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι μοναχική δεν είναι ανάδελφη.
Είναι μέρος της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας οικογένειας της Αριστεράς, με όλες τα ρεύματα και τις τάσεις της. Είναι σύμμαχος των κινημάτων σε κάθε επίπεδο, εθνικό, ευρωπαϊκό ή παγκόσμιο.
Γι’ αυτό μετέχουμε στο Ευρωπαϊκό και το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ.
Γι’ αυτό κατεβαίνουμε σε πανευρωπαϊκές διαδηλώσεις κατά της οδηγίας Μπολκεστάϊν.
Γι’ αυτό ζητούμε την κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας στην Ευρώπη και την επιβολή φόρων πάνω στις διεθνείς συναλλαγές, ώστε να περιοριστεί η καταστροφική κερδοσκοπία της δήθεν ελεύθερης αγοράς.
Για αυτό επιμένουμε να οραματιζόμαστε έναν άλλο κόσμο που οι άνθρωποι θα είναι πάνω από τα κέρδη, όπου θα κυριαρχεί η δημοκρατία, η ειρήνη, η κοινωνική δικαιοσύνη.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Σε αυτές τις εκλογές, η ψήφος στον Συνασπισμό ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι μια ασπίδα κοινωνικής αλληλεγγύης.
Είναι μια εγγύηση ότι την επόμενη μέρα θα υπάρχει μια δύναμη ικανή να φωνάξει κάτω τα χέρια από τη κοινωνία
Λέμε λοιπόν στους πολίτες, όποιο κόμμα και αν είχαν ψηφίσει στις προηγούμενες εκλογές.
Μην τους ανέχεστε άλλο. Μην τους εμπιστεύεστε την ζωή σας και το μέλλον σας. Αποδυναμώστε τους.
Δώστε δύναμη στην φωνή σας και στις αγωνίες σας.
Και ενισχύστε την αριστερά.
Ενισχύστε το ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί το κάλπικο δικομματικό σκηνικό πρέπει να ανατραπεί.
Γιατί χρειάζεται σε αυτό το τόπο να ξαναβρούμε την περηφάνια και την αξιοπρέπειά μας. Και να ανοίξουμε νέους δρόμους στην ζωή, στην δουλειά μας.
Για να μπορούμε ξανά να ελπίζουμε, να αντιστεκόμαστε, να ονειρευόμαστε.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Ας μην εφησυχάσουμε ούτε στιγμή.
Η μάχη που χουμε μπροστά μας θα είναι δύσκολη. Και θα είναι μια μάχη μέχρι την Κυριακή το βράδυ, σε κάθε πόλη και σε κάθε χωριό ,σε κάθε χώρο δουλειάς και μόρφωσης.
Θα είναι μια μάχη για το μέλλον της κοινωνίας, μια μάχη για την ενότητα της αριστεράς, μια μάχη για τους αγώνες και την ιστορία και τη προσφορά της αριστεράς σε τούτο εδώ τον τόπο.
Γιατί η Αριστερά δεν έπεσε από τον ουρανό. Ούτε είναι κατασκευή επικοινωνιακών επιτελείων.
Η Αριστερά υπάρχει και θα υπάρχει γιατί είναι βαθιά ριζωμένη μέσα στους κοινωνικούς αγώνες.
Μέσα στην αμφισβήτηση. Μέσα στις καρδιές των ανθρώπων.
Γιατί είναι στενά δεμένη με την ανάγκη των ανθρώπων για ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Και γι αυτό υπάρχει και θα υπάρχει, όσο υπάρχει κοινωνική αδικία, όσο υπάρχουν κοινωνικές ανισότητες, όσο υπάρχει ζωντανή η ελπίδα και το όνειρο για ένα καλύτερο αύριο.
Τώρα είναι η ώρα να γυρίσουμε το παιχνίδι. Και ακόμα πιο δυνατοί, να αλλάξουμε τους συσχετισμούς.
Είναι στο χέρι μας
Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τα πράγματα.
Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε το μέλλον, για το οποίο μας προετοιμάζουν.
Είναι στο χέρι μας να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα.
Είναι στο χέρι μας να το πετύχουμε και θα το πετύχουμε.
Ο δρόμος είναι ανοιχτός.
Ας τον βαδίσουμε μαζί.
Και το βράδυ της Κυριακής να είμαστε ακόμα πιο χαμογελαστοί, ακόμα πιο αισιόδοξοι, ακόμα πιο δυνατοί για την επόμενη μέρα για τους αγώνες που έρχονται.

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

«Δίνουμε τη μάχη ενωμένοι και με μεγάλη αυτοπεποίθηση»

«Δίνουμε τη μάχη ενωμένοι και με μεγάλη αυτοπεποίθηση», δήλωσε ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας στη διακαναλική συνέντευξη Τύπου του κόμματος στο Ζάππειο, προσθέτοντας ότι όλο το προηγούμενο διάστημα το κόμμα ήταν παρόν σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα ασκώντας «σκληρή» και αποτελεσματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση.

Ο κ. Τσίπρας τόνισε ότι το κόμμα δηλώνει παρών και προσπαθεί να φέρει στο επίκεντρο της συζήτησης την ξεχασμένη κοινωνία, κάνοντας αναφορά σε ανασφάλιστους εργαζόμενους, στα προγράμματα stage κ.λπ.

«Στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η είσοδός του στη Βουλή για να δώσει, μετά τις εκλογές, νέους και αποτελεσματικούς αγώνες. Για το λόγο αυτό, καλούμε τους ψηφοφόρους να ψηφίσουν με το χέρι στην καρδιά και με συνείδηση», επεσήμανε καιαποτιμώντας τις εξελίξεις μετά την εσωκομματική κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ, πρόσθεσε ότι «οι δύσκολες ημέρες ανήκουν στο χθες» και σημείωσε πως «και την επομένη των εκλογών με δημοκρατικό τρόπο θα λυθούν τα οποια προβλήματα προκύψουν».

Εξαπολύοντας επίθεση στα δύο μεγάλα κόμματα δήλωσε ότι η ΝΔ οδεύει προς μια εκλογική συντριβή και ζητά από τους πολίτες «ψήφο ομαδικής αυτοκτονίας» καθώς το αντίδοτο της στη φτώχεια είναι περισσότερη φτώχεια και περισσότερος πλούτος στους έχοντες και κατέχοντες.

Αναφερόμενος στο ΠΑΣΟΚ, τόνισε ότι «ζητά από τους πολίτες λευκή επιταγή» για ένα πρόγραμμα που έχει τίτλο «θα τα δούμε μετά» και το κατηγόρησε ότι δεν λέει κουβέντα για την απασχόληση και την ανεργία. Επιπλέον αναρωτήθηκε ποια είναι η απόσταση μεταξύ σοσιαλισμού και βαρβαρότητας και πρόσθεσε: «Μήπως είναι 0,8%, όσο και οι αυξήσεις, που υπόσχεται ο κ. Παπανδρέου;».

Εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι από τώρα το ΠΑΣΟΚ ετοιμάζεται για την επόμενη ημέρα, δηλαδή «για να πάρει πίσω όσα έχει υποσχεθεί κατά την προεκλογική περίοδο» και διατύπωσε την άποψη πως οι τοποθετήσεις του ΠΑΣΟΚ ότι δεν θα κάνει απογραφή, όπως η ΝΔ, αλλά καταγραφή της κατάστασης, που θα παραλάβει, «έχουν αυτήν ακριβώς την έννοια». «Γι αυτό», πρόσθεσε ο κ. Τσίπρας, «επειδή είναι σίγουρο ότι θα υπάρχει ισχυρή δεξιά αντιπολίτευση από τη ΝΔ και τον ΛΑΟΣ, το ζήτημα είναι να υπάρξει και ισχυρή αριστερή αντιπολίτευση».

Ερωτηθείς για ενδεχόμενο συνεργασίας με τον νικητή των εκλογών σημείωσε ότι η συνεργασία είναι ζήτημα προγραμματικών προϋποθέσεων και όχι αρχής και απάντησε καταφατικά ότι τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν προγράμματα που δεν είναι προς την κατεύθυνση της κοινωνίας και έως εκ τούτου δεν μπορεί να υπάρξει συνεργασία.

Τέλος, κατηγόρησε την γενική γραμματέα του ΚΚΕ ότι αντί να κάνει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, κάνει αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση. «Καθημερινά η κ. Παπαρήγα αλλάζει στάση στον τρόπο που πολεμάει το ΣΥΝ. Η κ. Παπαρήγα, αντί να αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, που εγκαθίδρυσαν τον εργασιακό μεσαίωνα, κάνει κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ, που ανέδειξε τα προβλήματα. Υπάρχει εμμονή ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο εμείς θα συνεχίσουμε να βλέπουμε το δάσος και όχι το δέντρο».
www.tvxs.gr

STAGE ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ

Επειδή πολλά λέγονται για το πως χρησιμοποιείται το πρόγραμμα stage,κυρίως απο την πλευρά της Κυβέρνησης ας δημοσιοποιήσω και εγω την προσωπική μαρτυρία μου.
Επειδή ,ακριβώς, το πρόγραμμα αφορά την απόκτηση εμπειρίας για την μετέπειτα επαγγελματική εξέλιξη νέων εργαζομένων,όπως και ο Πρωθυπουργός αναφέρει, ο Μη Κυβερνητικός Οργανισμός που εργάζομαι αποφάσισε να ζητήσει δύο θέσεις stage αποτον ΟΑΕΔ για ειδικότητες Κοινωνικού Λειτουργογύ και Ψυχολόγου, αφου η δράσεις του Οργανζισμού αυτού είναι στο πεδίο της παιδικής προστασίας.
Αρχικά ο ΟΑΕΔ ανέφερε ότι ήταν πολύ δύσκολο,αυτό πριν την προκήρηξη των εκλογών, και είμασταν σίγουροι ότι δεν επρόκειτο να εγκριθούν αυτές οι θέσεις.Και αίφνης αμέσως μετάτην προκήρυξη των εκλογών μας ειδοποιούν ότι εγκρίθηκαν όχι δύο αλλά τλεσσερεις (4) θέσεις.
Μετάτο πρώτο σοκ έρχεται το δεύτερο, οι κοπέλλες που έρχονται να απασχοληθούνείχαν άσχετες ειδικότητες με το πρόγηραμμα, οι δύο ήταν τεχνολογικής εκπαίδευσης και οι δύο απόφοιτες Λυκείου. Καμία σχέση δηλαδή με το να αποκτήσουν εμπειρία στην ειδικότητα τους, απλά ο/η υποψήφιος βουλευτής θέλησε να βολέψει κάποιους νέους ,αποδεδειγμένα πρόκειται για Νεοδημοκράτη βουλευτή, δείνοντας τους μια θέση εργασίας και όχι μια θέση εκπαίδευσης.
Αυτή είναι η πραγματικότητα αγαπητοί φίλοι και δεν επιδέχεται διάψευσης.

ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΚΑΙ Η ΘΕΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ

( Μερικές επίκαιρες,αισιόδοξες θέσεις του Μίκη Θεοδωράκη)

Με κάποιες αγωνιώδεις ερωτήσεις που μου θέτουν πολλοί φίλοι, φοβάμαι ότι όλοι έχουμε «μολυνθεί» από τον ιό της απελπισίας, με τον οποίο προσπαθούν εδώ και καιρό κάποιοι γνωστοί-άγνωστοι σκοτεινοί κύκλοι να κάνουν το λαό μας να χάσει την εμπιστοσύνη του στους πάντες και τα πάντα ξεκινώντας από τους πολιτικούς και το κράτος και φτάνοντας ως τον ίδιο τον εαυτό του.

Έχω τελείως διαφορετική άποψη, ειδικά για τη θέση και την κατάσταση της χώρας και του λαού μας, αν λάβουμε υπ’ όψιν από πού ξεκινήσαμε και πού φτάσαμε μέσα σε πενήντα μονάχα χρόνια.

Για όσους γνώρισαν την Ελλάδα του ΄30, του ΄40 και του ΄50, η διαφορά είναι όση της νύχτας από τη μέρα. Κι αυτό χάρη κυρίως στην αντοχή, τη δύναμη, την εργατικότητα και τις προσπάθειες του ελληνικού λαού.

Εδώ θα πρέπει να υπογραμμίσω ότι τα μεγαλύτερα δεινά ήταν … εισαγόμενα. Δυστυχώς η μοίρα της χώρας μας σφραγίστηκε από τα «ενδιαφέροντα» των ισχυρών, που από την πρώτη στιγμή της επανάστασης του ΄21 έως σήμερα, δεν μας αφήνουν ούτε μια ώρα ησυχίας, να κοιτάξουμε μόνοι μας ελεύθεροι και αδέσμευτοι τη ζωή μας.

Έτσι και σήμερα είμαι βέβαιος ότι το 90% των όσων αρνητικών φαινομένων συγκλονίζουν τον τόπο μας, προέρχονται από ξένα κέντρα και τα εγχώρια όργανά τους, για να αποπροσανατολίσουν και να παραλύσουν τον λαό μας, να τον διαιρέσουν και να τον εκβαρβαρίσουν, να τον καταστήσουν άβουλο υποχείριο στα στρατηγικά και οικονομικά τους συμφέροντα.

Και δέχομαι να εκτεθώ λέγοντας ότι πίσω ακόμα και από τις πυρκαγιές και φυσικά απ’ τους κάθε λογής «κουκουλοφόρους» που καταστρέφουν περιουσίες, διαλύουν την Παιδεία και σπέρνουν την αμφιβολία και τον φόβο, κρύβεται βασικά το μένος της υπερδύναμης, γιατί η κυβέρνηση της χώρας μας είχε το θάρρος να πει ΟΧΙ στις εντολές της για την Κύπρο, τα Σκόπια και τις οικονομικές σχέσεις με την Ρωσία και την Κίνα.

Μας τιμωρούν! Όχι μόνο την Πολιτεία αλλά και τον ίδιο τον λαό, για την αντίθεσή του στα εγκλήματα που έγιναν στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Γάζα. Μας τιμωρούν, όπως συνέβη τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν. Και όπως έγινε και τότε, έτσι και τώρα μας διαιρούν για να περάσουν ευκολότερα τα σχέδιά τους.

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε την πλήρη ευθυγράμμιση ορισμένων ολιγαρχικών κύκλων με τις ξένες επιταγές, που έχοντας υπό τον πλήρη τους έλεγχο τα ΜΜΕ και σημαντικά τμήματα από πολιτικές δυνάμεις, έχουν αποδυθεί σε έναν άνευ προηγουμένου αγώνα πλύσης εγκεφάλου του ελληνικού λαού με κύριο στόχο όπως είπαμε να τον απογοητεύσουν, να τον αποπροσανατολίσουν και να εξουδετερώσουν κάθε θετικό στοιχείο που υπάρχει μέσα του, ώστε να τον μετατρέψουν σε άβουλο όργανο στα σχέδιά τους.

Αν μελετήσουμε την ιστορία μας, θα διαπιστώσουμε ότι, πάντοτε, πριν επιβάλουν οι «προστάτες» μας οποιαδήποτε ανώμαλη λύση, είχαν, προηγουμένως, συστηματικά κατασκευάσει και επιβάλει, παντοιοτρόπως, την ίδια ακριβώς, σημερινή, μαύρη απελπισία μας, πάντοτε,βέβαια,με την κύρια ευθύνη ανίκανων πολιτευτών και εύπιστων οπαδών και τη φανερή συνεργασία των εξαρτημένων Μ.Μ.Ε.

Ανήκω κι εγώ στην σιωπηλή πλειοψηφία των Ελλήνων, που κάτω από την επιφάνεια της λαμπερής αλλά δηλητηριώδους βιτρίνας που σκεπάζει τη χώρα μας, εργάζονται, μοχθούν, προοδεύουν, ελπίζουν και ονειρεύονται ένα μέλλον καλύτερο. Γνωρίζουμε ότι παρά τις δυσκολίες, τα επιτεύγματα που έγιναν στη χώρα μας,ευτυχώς, μάς επιτρέπουν να διαφυλάξουμε τις κατακτήσεις μας, να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες και να εξαπλώσουμε την κοινωνία της αλληλεγγύης που είναι προϋπόθεση για τον εξανθρωπισμό της ζωής μας.


Ποια είναι όμως τα βασικά εμπόδια;

Οι κάθε είδους εξουσίες, οικονομικές, μιντιακές, πολιτικές και ξενόφερτες που μας διαιρούν, μας αγχώνουν και μας διαλύουν πνευματικά, ψυχικά και βιολογικά. Έτσι όλες αυτές οι στρατιές των τίμιων εργαζόμενων, επιστημόνων, διανοουμένων, εργατών, υπαλλήλων, αγροτών, που με το ταλέντο, την αξία και τη συνεχή προσπάθειά τους γυρίζουν καθημερινά τον τροχό της ζωής, παράγοντας τον πλούτο της χώρας, παραμένουν στο σκοτάδι της αφάνειας, μιας και σήμερα μας διαφεντεύουν τα κάθε είδους παράσιτα, που όχι μόνο δεν προσφέρουν αλλά αντίθετα προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας πάνε πίσω.

Και κοντά στα δικά μας στραβά και ανάποδα, μάς ήρθε και η διεθνής οικονομική κρίση, για να μας εξουθενώσει.

Πρόκειται για μια ξένη εισβολή χειρότερη ίσως από στρατιωτική. Τι έκαναν οι Έλληνες στο παρελθόν σε παρόμοιες περιπτώσεις; Ας θυμηθούμε την Αλβανία. Ας θυμηθούμε την Κρήτη. Και ποιοι άραγε είναι αυτοί που και σήμερα εμποδίζουν την εθνική ομοψυχία; Αυτοί που πιστεύουν, υπηρετούν και πατούν επί πτωμάτων, δοξάζοντας και προσκυνώντας τον ένα και μοναδικό Θεό τους: ΤΟ ΧΡΗΜΑ..

Και, με οποιοδήποτε βίαιο ή «γοητευτικό» μέσο, μας αναγκάζουν να το δοξάζουμε και να το προσκυνούμε και εμείς…

Διαβάζουμε ότι 100, 200, 300 δισεκατομμύρια δολλάρια έφυγαν από μια βιομηχανία που άφησε πίσω της χιλιάδες άνεργους που τρώνε σε συσσίτιο. Έφυγε! Και πού πήγε; Εγώ πάντως δεν καταλαβαίνω τίποτα. Μονάχα ένα: ότι ήρθε ο καιρός να απαλλαγούμε από την λατρεία-θεοποίηση του χρήματος. Και να αναζητήσουμε την κοινωνία της αλληλεγγύης.

Πώς; Πότε; Ποιοι; Δεν ξέρω..Είμαι βέβαιος όμως ότι θα βρεθούν. Αλλοιώς μας περιμένει το απόλυτο χάος.

Όσο για την Ελλάδα, έχει συσσωρευμένο πολιτισμό (κάθε είδους), ικανό να «θρέψει» δέκα γενιές. Εκείνο που μας λείπει είναι η Παιδεία, η αυτοεκτίμηση και η γνώση και προβολή του κάθε καλού και της κάθε αξίας που διαθέτει η χώρα μας. Και ας μην ξεχνάμε ότι κυριαρχούν δυστυχώς δυνάμεις που συστηματικά μποϋκοτάρουν ο,τιδήποτε είναι ελληνικό. Ιδιαίτερα στους ευαίσθητους τομείς της Ιστορίας του Πνεύματος και της Τέχνης. Αρχής γενομένης από την ίδια την Πολιτεία, που αγνοεί -αν δεν περιφρονεί- κάθε ελληνικό στοιχείο είτε είναι ιστορική παράδοση (ιδιαίτερα πολιτιστική) είτε ατομική δημιουργία στους τομείς της επιστήμης ή -προ παντός-του Πνεύματος και της Τέχνης.

Αυτό φαίνεται εξ άλλου από τις κρατικές δαπάνες που δίδονται κάθε χρόνο από τους ίδιους, στους ίδιους..Αυτό το αλισβερίσι, υπήρξε έργο της ελληνικής ολιγαρχίας απ’ τις αρχές του αιώνα μας και συνεχίζεται από όλες τις Κυβερνήσεις όλων των παρατάξεων.

Τώρα δε μετά τον Κίσσινγκερ που διέταξε από το 1974: «Καταστρέψτε το σύγχρονο ζωντανό ελληνικό πολιτισμό», τα χιλιάδες «αμερικανάκια», τα τοποθετημένα σε θέσεις κλειδιά (ραδιόφωνο, τηλεόραση και τα ελεγχόμενα από το Κράτος και τους ολιγάρχες ιδρύματα) έχουν φιμώσει από καιρό όλες τις δημιουργικές φωνές που δεν εννοούν να υποταχτούν στον ψυχοφθόρο,ξενόφερτο,καταναλωτικό αμοραλισμό της εποχής μας..

Μίκης Θεοδωράκης - 21.9.09

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009

Προεκλογικά «όργια» της Ν.Δ. καταγγέλλει και ο Αλέξης Τσίπρας

Ο πρόεδρος του ΣΥΝ μιλώντας σε προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στην Πλατεία Ταχυδρομείου, αφού σημείωσε ότι η Ν.Δ. κάνει απεγνωσμένες προσπάθειες για να αλλάξει την ατζέντα, την κατηγόρησε λέγοντας ότι “δεν έχει να πει τίποτα για την απασχόληση, για την προστασία των ανέργων, για τα κενά στα σχολεία και στα νοσοκομεία, για τις ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις”. Γι’ αυτό, είπε ο κ. Τσίπρας, “όταν τους ρωτάμε για τα stage απαντάνε άλλα αντ’ άλλων. Παρ’ όλο που προεκλογικά οργιάσανε”. Δεν θα τους περάσει όμως, δήλωσε χαρακτηριστικά ο Αλ. Τσίπρας.

Την ίδια ώρα, υπενθυμίζοντας ότι τα stage και οι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι θεσμοθετήθηκαν με νόμους των κυβέρνησεις του κ. Σημίτη, επέκρινε το ΠΑΣΟΚ, διότι, όπως τόνισε, “δεν τολμά να πει ότι θα καταργήσει το αίσχος των stage και της ενοικίασης εργαζομένων”. Τώρα, συμπλήρωσε, “μπροστά στην ανάγκη να φανεί ότι κάνουν αντιπολίτευση, καταγγέλλουν τους εργασιακούς μεσαίωνες που δημιούργησαν. Και δεσμεύονται ότι θα καταργήσουν τα stage από τον δημόσιο τομέα και θα τα επιτρέπουν μόνο στον ιδιωτικό. Δηλαδή όλες οι επιδοτήσεις στους ιδιώτες”.

Με σκωπτικό τρόπο μίλησε για “σοβαρή παρέμβαση”, λέγοντας “να πάρουμε το κοινωνικό πρόβλημα και να το μετατρέψουμε σε κέρδη των ιδιωτών. Σε φτηνό ανασφάλιστο εργατικό δυναμικό”.

www.enet.gr

"Μαυρίστε" την εμπορευματοποίηση της δημοσιογραφίας

Μέσα στην επικοινωνιακή - διαφημιστική φούσκα της τρέχουσας προεκλογικής περιόδου πολλαπλασιάζονται και τα φαινόμενα ακραίας εμπορευματοποίησης της δημοσιογραφίας, με γνωστούς συναδέλφους σε ρόλο... διαφημιστή!

Όχι, δεν μιλάμε για τίποτε "περιφερειακό", αλλά για συστηματικό και στα όρια του ξεδιάντροπου σερβίρισμα διαφημιστικών εκστρατειών εταιρειών σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, από δημοσιογράφους στη διάρκεια της εκπομπής τους!

Όχι, δεν πρόκειται για διαφημιστικά σποτ στην έναρξη ή στο τέλος των προγραμμάτων, αλλά για σκόπιμη έκθεση - παρουσίαση του διαφημιζόμενου πελάτη - προϊόντος, προκαλώντας προφανή σύγχυση στους ακροατές τους (και εν δυνάμει πελατολόγιο). Στο παρελθόν και άλλοι "διέπρεψαν" διαφημιστικά, αλλά τώρα το "σπορ" ντοπάρεται περισσότερο.

Αναφερόμαστε στους συναδέλφους Μπάμπη Παπαπαναγιώτου (Alpha 98,9), που μάλιστα συνεντευξιάζεται καθημερινά με την αρμόδια γνωστής εταιρείας προγραμμάτων για δίαιτα (και μάλιστα αναρωτιέται μετά γιατί οι ακροατές παίρνουν τηλέφωνο στον σταθμό και όχι απευθείας στην εταιρεία!) και στον Άρη Πορτοσάλτε (ΣΚΑΪ 100,3), που έχει μαλλιάσει η γλώσσα του να αναφέρεται συχνά στην "αξία" άλλου πολυδιαφημισμένου προϊόντος που "αντιμετωπίζει" τη χοληστερίνη...

Είναι λυπηρό συνάδελφοι με διαδρομή και δημοσιογραφικό έργο να "αναγκάζονται" ή να "καταφεύγουν" σε τέτοιο εμπορευματοποιημένο σερβίρισμα αδιαφορώντας για τη δημοσιογραφική δεοντολογία και τους κανόνες απόλυτου διαχωρισμού διαφήμισης και δημοσιογραφικής δουλειάς. Θα μου πείτε, τέτοιοι καιροί τέτοια λόγια. Εδώ, πολύ πρόσφατα, τέως υπουργός της Ν.Δ. έγραψε ιστορία με το τι είναι "ηθικό" και τι "νόμιμο". Ο κοινωνικός ρόλος του δημοσιογράφου στην εποχή μας είναι ακόμη πιο δύσκολος και "ευάλωτος".

Ας στηριχούμε όλοι μας στον κώδικα δεοντολογίας (έχει εγκριθεί από τους δημοσιογράφους εδώ και 11 χρόνια!) και ας αφήσουμε τις σειρήνες της εμπορευματοποίησης, της διαπλοκής και της εξάρτησης μακριά από την άσκηση του ρόλου μας "επ' αγαθώ της δημοκρατίας και της κοινωνίας". Τέτοια εμπορευματοποιημένη δημοσιογραφία δεν διεκδικεί την εμπιστοσύνη των πολιτών, αλλά "μαυρίζει" τον ρόλο της...

Δ.Σ.

Απο την ΑΥΓΗ

Μήνυμα δημάρχου Ελληνικού

Το Μάιο ο δήμος του Ελληνικού μαζί με τους φορείς και τους πολίτες άνοιξε συμβολικά το χώρο της 129 Π.Υ.
Εκατοντάδες πολίτες περπάτησαν τότε μέσα στο πάρκο που ήταν κλειστό γι'αυτούς μέχρι τότε.
Την Κυριακή 27 Σεπτέμβρη ο Δήμος Ελληνικού θα προσπαθήσει να ανοίξει οριστικα το χώρο.
Χρειάζεται για αυτό η συμμετοχή πολλών πολιτών.

Σας καλώ να συμβάλλεται με την παρουσία σας στην προσπάθεια.

Χρήστος Κορτζίδης

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝ ΓΛΥΦΑΔΑ




ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 24/9/2009 ΣΤΙΣ 7 μμ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΤΡΥΦΩΝΑ ΣΤΗΝ ΤΕΡΨΙΘΕΑ ΓΛΥΦΑΔΑΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝ ΓΛΥΦΑΔΑ.
ΟΜΙΛΗΤΕΣ:Σ. ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗ - Γ. ΚΑΡΑΒΑΣ
ΘΑ ΧΑΙΡΕΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ Τ. ΤΑΣΤΑΝΗΣ ΚΑΙ Α.ΜΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗΣ

ΙΣΧΥΡΟΣ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Δημοσιοποιηθηκε η εκλογικη διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ, η άλλη αριστερη πρόταση αυτών των εκλογών
Όλη η Διακήρυξη εδώ

ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Βουλευτικές εκλογές 2009


  1. ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, Δημοσιογράφος
  2. ΓΕΡΟΥ ΚΑΤΙΑ, Ηθοποιός
  3. ΡΗΓΟΣ ΑΛΚΗΣ, Πανεπιστημιακός
  4. ΠΟΛΙΤΗ ΤΖΙΝΑ, Πανεπιστημιακός
  5. ΜΑΝΙΟΣ ΝΙΚΟΣ, Γιατρός
  6. ΧΑΤΖΗΣΟΦΙΑ ΑΝΝΑ, Σεναριογράφος
  7. ΜΠΕΝΟΣ ΑΛΕΞΗΣ, Πανεπιστημιακός
  8. ΓΙΑΝΝΑΚΗ-ΠΡΙΜΙΚΗΡΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ, Γιατρός, μέλος του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού
  9. ΚΑΤΣΟΥΛΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, Εκπαιδευτικός
  10. ΜΑΝΤΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, Γιατρός
  11. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ ΠΕΠH, Πανεπιστημιακός
  12. ΜΠΑΝΙΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

"Όχι" των ευρωβουλευτών της Ν.Δ. για δασολόγιο

Στο τελικό κοινό ψήφισμα για τις πυρκαγιές κατέληξε χτες η Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η συζήτηση στην Ολομέλεια -που ξεκίνησε με πρωτοβουλία του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Χουντή, ύστερα από τις φωτιές του Αυγούστου- πραγματοποιήθηκε στη βάση του κειμένου στο οποίο κατέληξαν οι ευρω-ομάδες, ψήφισμα το οποίο είχαν συνυπογράψει όλες οι πολιτικές ομάδες, εκτός από την Ευρωπαϊκή Αριστερά.

Το τελικό ψήφισμα της Ολομέλειας περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την καταδίκη της νομιμοποίησης των αυθαιρέτων σε δασικές εκτάσεις, την αναγνώριση της μη αποτελεσματικής εφαρμογής των προηγούμενων ψηφισμάτων, την επέκταση των προβλεπόμενων μέτρων και σε περιπτώσεις πλημμυρών, αλλά και τη διαπίστωση πως αν η Ελλάδα είχε λάβει αποτελεσματικά μέτρα πρόληψης, οι επιπτώσεις των πυρκαγιών θα ήταν πολύ ηπιότερες.

Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ απείχε από το τελικό ψήφισμα, καθώς δεν εγκρίθηκαν δύο βασικές τροπολογίες, όπως ο ίδιος επισημαίνει, που κατέθεσε, με αποτέλεσμα να αφεθούν “στο απυρόβλητο οι πραγματικές αιτίες των πυρκαγιών και πλημμυρών ειδικά στην Ελλάδα”. Συγκεκριμένα, ο Ν. Χουντής, που κατέθεσε έξι στο σύνολο τροπολογίες (οι τέσσερις υπερψηφίστηκαν), έθεσε στη συζήτηση την ανάγκη απαγόρευσης των αλλαγών στις χρήσεις γης καθώς και τη σύνταξη, χωρίς χρονοτριβή δασολογίου.

"Οι αλλαγές στις χρήσεις γης, που αποτελούν μια από τις σημαντικότερες απειλές για την προστασία και αποκατάσταση των δασικών οικοσυστημάτων, αφορούν κυρίως την επέκταση των οικονομικών δραστηριοτήτων στο φυσικό χώρο, με αποτέλεσμα συχνά να ξεφυτρώνει τσιμέντο στη θέση του καμένου δάσους", σημείωσε σε δήλωσή του αναφορικά με την πρώτη τροπολογία, ενώ η ανάγκη για σύνταξη δασολογίου αναγνωρίζεται, ως γνωστόν, σχεδόν καθολικά ως πρώτη προτεραιότητα για την αποτελεσματική πρόληψη από τις πυρκαγιές και την προστασία του περιβάλλοντος.

Αξίζει δε να σημειωθεί πως οι εν λόγω τροπολογίες απορρίφθηκαν από όλους τους ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, με μόνη εξαίρεση την Μ. Γιαννάκου που απείχε από την ψηφοφορία. Ο Ν. Χουντής τόνισε πως η μη αποδοχή των τροπολογιών είχε διαφανεί από τις διαπραγματεύσεις για το κοινό συμβιβαστικό ψήφισμα, όπου “ο εκπρόσωπος της Ν.Δ. έδειξε μεγάλη απροθυμία να τις περιλάβει στο κοινό ψήφισμα”.

“Πανηγυρίζουν” οι Οικολόγοι Πράσινοι για το ψήφισμα

Εν τω μεταξύ, με χθεσινή τους ανακοίνωση, οι Οικολόγοι Πράσινοι κάνουν λόγο για “σημαντική νίκη” στο Ευρωκοινοβούλιο και “μεγάλη ανατροπή στο περιεχόμενο του ψηφίσματος για τις δασικές πυρκαγιές”, που, όπως υποστηρίζουν, πέτυχε η ομάδα των Πράσινων. Ο κ. Τρεμόπουλος μάλιστα ανέφερε σε δήλωσή του πως δεν συνυπέγραψε το αρχικό κοινό σχέδιο ψηφίσματος των ομάδων, ενώ μόνο η Ευρωπαϊκή Αριστερά δεν το είχε συνυπογράψει. Την ίδια ώρα, οι τροπολογίες των Πράσινων για την απαγόρευση αλλαγής χρήσεων γης και για την άμεση κατάρτιση δασολογίων επίσης απορρίφθηκαν από την Ολομέλεια.

ΠΗΓΗ:΅ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΥΓΗ

Για να βγούμε από την κρίση - ΣΥΡΙΖΑ

Ψηφοδέλτια συσπείρωσης και προοπτικής για την αριστερά

Ψηφοδέλτια μάχης, ανανεωμένα με τη συμμετοχή 235 νέων υποψήφιων βουλευτών, παρουσίασαν χθες ο Αλ. Τσίπρας και ο Γ. Θεωνάς τονίζοντας ότι σ' αυτά εκπροσωπούνται όλες οι συνιστώσες του ενωτικού εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ και ανένταχτοι της αριστεράς.

Οι 137 γυναίκες υποψήφιοι αντιστοιχούν στο 35% και, όπως δήλωσε ο Γ. Θεωνάς, "θα θέλαμε να ήταν ακόμη περισσότερες". Στην πλειονότητά τους οι υποψήφιοι είναι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, ελεύθεροι επαγγελματίες και νέοι, συνδικαλιστές και αγροτιστές. Στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας που θα ανακοινωθεί μεθαύριο αναμένεται να συμμετέχουν άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών.

Ο Αλ. Τσίπρας, ο οποίος κατεβαίνει στην Α' Αθηνών με σταυρό, όπως και οι άλλοι εκπρόσωποι των συνιστωσών, τόνισε ότι όλοι οι υποψήφιοι "δίνουν τη μάχη με ανιδιοτέλεια, δεν διεκδικούν αλλά προσφέρουν".

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ Β' ΑΘΗΝΩΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

ΑΔΑΜΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Θεοδώρου

ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ ΣΟΦΙΑ του Χρήστου

ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΥ ΣΟΦΙΑ του Ευσταθίου

ΑΥΛΩΝΙΤΟΥ ΕΛΕΝΗ του Βασιλείου

ΒΑΛΑΒΑΝΗ ΟΛΓΑ - ΝΑΝΤΙΑ του Γεωργίου

ΒΑΜΒΟΥΡΕΛΛΗ ΜΑΡΙΑ του Παναγιώτη

ΒΑΡΕΜΕΝΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Βασιλείου

ΒΩΒΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑ (ΣΙΣΣΥ) του Ιωάννου

ΔΟΥΡΟΥ ΕΙΡΗΝΗ (ΡΕΝΑ) του Αθανασίου

ΗΣΥΧΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ - ΗΡΑΚΛΗΣ του Νικολάου

ΚΑΛΟΜΟΙΡΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ του Ευθυμίου

ΚΑΛΦΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ του Ιωάννου

ΚΑΡΑΒΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ του Ιωάννου

ΚΑΡΙΤΖΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ του Αντωνίου

ΚΑΦΑΝΤΑΡΗ ΧΑΡΟΥΛΑ (ΧΑΡΑ) του Φωτίου

ΚΟΛΙΔΑΣ - ΤΣΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ του Κωνσταντίνου

ΚΟΣΥΦΟΛΟΓΛΟΥ ΑΛΙΚΗ του Κωνσταντίνου

ΚΟΥΒΕΛΗΣ ΦΩΤΙΟΣ - ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ του Ευαγγέλου

ΚΟΥΚΑ ΜΑΡΙΝΑ του Ιωάννου

ΚΟΥΡΚΟΥΛΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ του Κωνσταντίνου

ΛΑΜΠΡΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του Κωνσταντίνου

ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ του Χρήστου

ΜΕΔΟΥΡΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ του Σωτηρίου

ΜΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ (ΑΚΗΣ) του Γεωργίου

ΜΠΑΛΑΦΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Περικλή

ΜΠΑΡΤΣΩΚΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ του Περικλή

ΜΠΑΣΚΟΖΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Γεωργίου

ΜΠΟΥΤΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Ελευθερίου

ΠΑΝΟΥΣΗΣ ΛΥΜΠΕΡΗΣ του Αθανασίου

ΠΑΝΤΑΖΙΔΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ του Νεόφυτου

ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του Χριστόδουλου

ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗ ΣΟΦΙΑ (ΣΟΦΗ) του Νικολάου

ΠΟΛΙΤΟΥ ΣΤΕΛΛΑ (ΝΑΝΗ) του Χρήστου

ΡΟΥΜΠΑΝΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ (ΓΡΗΓΟΡΗΣ) του Αναστασίου

ΣΤΡΑΤΟΥΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του Ιωάννου

ΣΦΕΤΣΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ - ΔΑΦΝΗ του Ευστρατίου

ΤΑΣΤΑΝΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ του Παναγιώτη

ΤΕΡΖΟΓΛΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του Αθανασίου

ΤΖΩΤΖΗ ΤΡΙΣΕΥΓΕΝΗ του Ιωάννου

ΤΡΙΓΑΖΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του Αγησιλάου

ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΣ ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ του Στέφανου

ΦΩΤΕΙΝΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του Δημητρίου

ΧΑΤΖΗΣΩΚΡΑΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του Σοφοκλή

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του Κίμωνα

ΨΑΡΙΑΝΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ του Νικολάου

ΨΥΚΑΚΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣ του Γεωργίου

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΡΟΥΜΠΑΝΗ,

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»

Στη 1.30 μετά τα μεσάνυχτα, σήμερα 15 Σεπτεμβρίου, ενημερώθηκα τηλεφωνικώς από τη Ιδιοκτήτρια της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», Μάνια Τεγοπούλου, ότι με απολύει, επειδή δε συμφωνεί με την υποψηφιότητα μου στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Της εξήγησα ότι το εκλέγεσθαι αποτελεί συνταγματικό μου δικαίωμα, και εξάλλου είχα ενημερώσει εγκαίρως τη Διεύθυνση. Αλλά ήταν αδιάφορη. Μου ξεκαθάρισε, και μάλιστα με αγοραίο τρόπο, ότι δεν θέλει στην εφημερίδα της βουλευτές ή υποψήφιους βουλευτές, δεν θέλει να την ταλαιπωρεί ο Αλέξης Τσίπρας. Προφανώς, στο δουκάτο της Μάνιας Τεγοπούλου δεν ισχύει το Σύνταγμα. Η ιδιοκτήτρια της «Ε» εισάγει την επιχείρησή της σε έναν καινούργιο μεσαίωνα, στον οποίο τα πολιτικά δικαιώματα είναι υπό περιορισμό. Δυστυχώς, κατά το σωτήριο έτος 2009, επιστρέφουμε στους αγώνες για τη Δημοκρατία.

15/9/2009

Δεν είμαι εγώ ο Γιώργος...

Του Θανάση Καρτερού

Είπε στη Θεσσαλονίκη ότι θα αναμορφώσει (προς Θεού, όχι θα καταργήσει) το καθεστώς ενοικιαζόμενης εργασίας, για να απελευθερώσει τους σύγχρονους δούλους τύπου Κούνεβα. Δεν είπε ότι το καθεστώς αυτό το δημιούργησε το δικό του κόμμα. Έτοιμο το βρήκε η Ν.Δ.

Είπε ότι οι εργασιακές σχέσεις είναι απαράδεκτες και κατάγγειλε τα μπλοκάκια, τις παραβιάσεις των συλλογικών συμβάσεων και τη μαύρη εργασία. (Προς Θεού, ούτε καν υπαινίχθηκε ότι θα καταργήσει τα μπλοκάκια και τις παρεμφερείς γκρίζες εργασιακές σχέσεις). Δεν είπε ότι το δικό του κόμμα όχι μόνο ανέχτηκε και νομιμοποίησε αυτό το καθεστώς, αλλά και διευκόλυνε την επικράτησή του σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Κι αυτό έτοιμο το βρήκε η Ν.Δ.

Είπε ότι είναι καιρός για γενναίες μεταρρυθμίσεις στο κράτος. Δεν είπε ότι αυτό το κράτος είναι δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ, όπως και της Ν.Δ. Ότι το ΠΑΣΟΚ παρέλαβε ένα δυσκίνητο και κομματικά μονόπλευρο κρατικό μηχανισμό, για να δημιουργήσει ένα επίσης δυσκίνητο, πολυάνθρωπο και καταπράσινο στη θέση του. Ότι το ρουσφέτι επί των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ γνώρισε τις μεγαλύτερες δόξες κι ότι η αυτοδύναμη επικράτησή του σήμαινε σε όλες τις φάσεις μετά τη μεταπολίτευση και γιουρούσι στο κράτος και στις ταλαίπωρες ΔΕΚΟ.

Είπε ότι η κυβέρνησή του θα δώσει αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό. Ενώ ο Καραμανλής όχι. Και ορθώς σχολιάστηκε η φιλολαϊκή αναγγελία από τον Γιάννη Δραγασάκη: ο ένας υπόσχεται μηδέν και ο άλλος μηδέν κόμμα οχτώ (αριθμητικώς 0,8%). Κατά τους κακεντρεχείς τριάντα λεπτά τη μέρα! Ή ανταγωνισμός περί το μηδέν...

Είπε ότι θα αναμορφώσει τη φορολογία, θα κάνει και θα δείξει με τα μερίσματα, θα δώσει στους φτωχούς και θα πάρει από τους πλούσιους. Δεν είπε όμως ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο διατήρησαν τη φορολογική αδικία, αλλά τη διεύρυναν κιόλας. Ότι χρησιμοποίησαν την άμεση φορολογία (τα συνήθη, καύσιμα, τσιγάρα, ποτά κ.λπ.) για να πάρουν από τα συνήθη υποζύγια όσα δεν έπαιρναν από τους συνήθεις επιβήτορες.

Συμπέρασμα: Ο Γιώργος Παπανδρέου υπόσχεται να αναμορφώσει όσα οι κυβερνήσεις του κόμματός του διέπραξαν. Θα αλλάξει δηλαδή ως πρωθυπουργός όσα διέπραξε ως υπουργός, ή δεν είμαι εγώ ο Γιώργος που αγαπούσες μια φορά! Επιμένει να τον πάρουμε στα σοβαρά;

απο την ΑΥΓΗ

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

Ανακοίνωση Γραφείου Τύπου ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το θάνατο δυο εργατών που εργάζονταν στα φρεάτια αποχέτευσης στην Κηφισιά

Οι ηθικοί αυτουργοί της «δολοφονίας» των δύο άτυχων μεταναστών εργαζομένων, που εργάζονταν στα φρεάτια της Κ. Κηφισιάς, είναι αφ΄ ενός οι εργολάβοι-εργοδότες τους, που δεν τηρούσαν τους νόμους και τους κανονισμούς για την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων, και αφ΄ ετέρου η κυβέρνηση, που δεν αντιδρά σε αυτές τις παρανομίες. Πολλοί χώροι εργασίας έχουν μετατραπεί σε πεδία βολής για τους εργαζόμενους, γιατί οι εργοδότες βάζουν πάνω από την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων τα κέρδη τους.

Οι αρμόδιες δημόσιες ελεγκτικές υπηρεσίες ή υπολειτουργούν ή είναι ανύπαρκτες ή είναι πλήρως διαβρωμένες από την εργοδοσία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει τα συλλυπητήριά του στις οικογένειες των νεκρών εργατών και ζητά να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι υπεύθυνοι γι αυτές τις δολοφονίες.

To Γραφείο Τύπου

Τα αναπάντητα ερωτήματα από τη Δ.Ε.Θ. και οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ»

O Πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας στην εισήγησή του τόνισε:

«Όσο και αν γίνεται μια τιτάνια προσπάθεια από τα Μέσα Ενημέρωσης να κάνουν το ψάρι κρέας, η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί.

Και η αλήθεια είναι ότι στη ΔΕΘ τόσο ο κ. Καραμανλής όσο και ο κ. Παπανδρέου παρουσίασαν προγράμματα σκληρής λιτότητας που ρίχνουν το κύριο βάρος της κρίσης στους οικονομικά ασθενέστερους και ενισχύουν τις ανισότητες στη διανομή του παραγόμενου πλούτου υπέρ των δυνάμεων του κεφαλαίου, όπως ακριβώς αξιώνουν «κύκλοι» τις αγοράς και επιβάλει το Σύμφωνο Σταθερότητας.

Η διαφορά ήταν ότι ενώ ο κ. Καραμανλής παρουσίασε το πακέτο των κοινωνικά ανάλγητων μέτρων του χωρίς περιτύλιγμα, ο κ. Παπανδρέου παρουσίασε το δικό του πρόγραμμα με περιτύλιγμα συμπόνιας.

Είναι φανερό ότι το ΠΑΣΟΚ και ο κ. Παπανδρέου, σε πολλές περιπτώσεις, δανείζεται τις λέξεις μας αλλά όχι τις προτάσεις μας

Το βασικό ερώτημα που και ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης άφησαν αναπάντητο στη ΔΕΘ, είναι το ερώτημα που ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να αναδείξει όλο το προηγούμενο διάστημα και έχει θέσει στο κέντρο της προεκλογικής του εκστρατείας:

Με ποιον τρόπο θα θωρακιστεί η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας μας απέναντι στην κρίση, πώς θα ορθώσουμε μια ασπίδα κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης για τους οικονομικά ασθενέστερους;

Και για να το κάνω πιο συγκεκριμένο:

Είναι εφικτό να έχουμε έξοδο από την κρίση χωρίς προστασία της απασχόλησης, χωρίς πρόγραμμα νέων θέσεων εργασίας, χωρίς αποτελεσματική καταπολέμηση της ανεργίας και της ελαστικής εργασίας;

Εμείς λέμε όχι.

Διότι έξοδος από την κρίση δε σημαίνει να διασφαλίσουν τα κέρδη τους οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι τράπεζες, αλλά να διασφαλιστεί η εργασία και το εισόδημα, να κατοχυρωθεί ένα πλαίσιο κοινωνικής προστασίας.

Πρέπει να γίνει καθαρό. Σε περίοδο κρίσης δε μπορεί να είναι όλοι κερδισμένοι. Δε μπορεί να είναι ευχαριστημένοι και όσοι θησαύρισαν την προηγούμενη περίοδο και όσοι βρέθηκαν να πληρώνουν το κόστος της κρίσης. Κάποιος λοιπόν, πρέπει να επωμιστεί το κόστος.

Το βασικό ερώτημα είναι από ποιων την τσέπη θα βγουν τα λεφτά που θα καλύψουν ελλείμματα και χρέη.

Από ό,τι ακούμε, διαβάζουμε, μαθαίνουμε, επιχειρηματίες, τράπεζες, ξένες αγορές είναι απολύτως ευχαριστημένοι με την προοπτική μιας ανώδυνης δικομματικής εναλλαγής.

Μήπως λοιπόν οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν;

Επιτρέψτε μου να θέσω μια σειρά από ερωτήματα που δημιουργήθηκαν από την εμφάνιση στη ΔΕΘ, του κ. Καραμανλή και του κ. Παπανδρέου σε βασικούς άξονες πολιτικής.

Πιο συγκεκριμένα:

1) Εισοδήματα

Η Νέα Δημοκρατία προαναγγέλλει «πάγωμα» μισθών, ενώ το ΠΑΣΟΚ από την άλλη, εκμεταλλευόμενο τον χαμηλότερο πληθωρισμό της ελληνικής οικονομίας, προαναγγέλλει αυξήσεις στο ύψος του πληθωρισμού.

Προαναγγέλλει επί της ουσίας ένα τριετές πρόγραμμα λιτότητας, τη στιγμή που θεωρεί ως προοδευτική πρόταση την αύξηση του βασικού μισθού ενός αποφοίτου υποχρεωτικής εκπαίδευσης κατά 30 λεπτά την ημέρα.

Θυμίζουμε ότι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ, δηλαδή η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ, υπέγραψαν την επαίσχυντη Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που προβλέπει αυξήσεις 80 λεπτών την ημέρα.

Στην ουσία και οι δύο προτείνουν μια τελείως παράλογη εισοδηματική πολιτική σε περίοδο κρίσης, ακόμα και για «ορθόδοξους» οικονομολόγους.

Ρωτάμε λοιπόν:

Πώς είναι δυνατόν να ξεφύγει η οικονομία από την κρίση αν δεν ενισχυθούν τα πραγματικά εισοδήματα, ώστε να ενισχυθεί η κατανάλωση και με αυτό τον τρόπο να τονωθεί η οικονομική δραστηριότητα;

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προτείνει νομοθετική ρύθμιση για διορθωτικό ποσό στον κατώτατο μισθό, 200 ευρώ το τρέχον έτος συν 100 ευρώ το επόμενο, ώστε ο κατώτατος μισθός να πλησιάσει τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

2) Ανεργία

Τη στιγμή που η ανεργία καλπάζει, μεσούσης της κρίσης (8,6% τον Ιούνιο), ενώ μαζί με την «κρυφή» ανεργία, οι άνεργοι εκτιμώνται στους 1,1 εκατομμύρια, δεν ακούστηκε κανένας προγραμματισμός από τα δύο κόμματα για το πώς θα αυξηθούν οι θέσεις εργασίας σε περίοδο κρίσης.

Η μόνη αναφορά του Γ. Παπανδρέου σε πολιτική για την μείωση της ανεργίας ήταν η επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών των νέων για μια τετραετία.

Με αυτό το μέτρο, που στην ουσία αποτελεί ένα ακόμη δώρο για την εργοδοσία, δεν καταπολεμάται σε καμία περίπτωση η ανεργία αφού στην ουσία, οι εργοδότες θα προτιμούν νέους εργαζομένους από τους μεγαλύτερος και έτσι απλά θα μετακυλύεται ηλικιακά η ανεργία. Ρωτάμε λοιπόν να μάθουμε:

Με ποιον συγκεκριμένο τρόπο τα δύο μεγάλα κόμματα σκοπεύουν να αντιμετωπίσουν την καλπάζουσα ανεργία;

Ο ΣΥΡΙΖΑ θέτει ξεκάθαρα ως στόχο τη δημιουργία 100.000 θέσεων εργασίας ετησίως για μια πενταετία μέσω κάλυψης των χιλιάδων οργανικών κενών στην εκπαίδευση, στην υγεία στην πρόνοια και μέσω της αύξησης των δημόσιων επενδύσεων.

3) Εργασία

Ο κ. Παπανδρέου στην ομιλία του στη ΔΕΘ έκανε αναφορά σε «εργασιακό μεσαίωνα» περιγράφοντας τις εργασιακές σχέσεις. Αυτό που ξέχασε βέβαια να αναφέρει είναι ότι αυτός ο εργασιακός μεσαίωνας, που όντως υπάρχει, είναι δημιούργημα μιας σειράς νομοθετημάτων τόσο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ. Ρωτάμε λοιπόν:

Θα καταργήσουν κάποιον από τους νόμους που έχουν καταντήσει την ελληνική αγορά εργασίας την πιο ευέλικτη στην Ευρώπη:

• Το ν. 2639/98 του ΠΑΣΟΚ που επεκτείνει τη μερική απασχόληση στο δημόσιο τομέα;

• Το ν. 2874/2000, επίσης του ΠΑΣΟΚ, που θεσπίζει την αύξηση του ορίου απολύσεων και την περαιτέρω διευθέτηση του χρόνου εργασίας;

• Το ν. 2956/2001 επίσης του ΠΑΣΟΚ που καθιερώνει τη δημιουργία εταιριών που υπενοικιάζουν εργαζόμενους σε άλλες επιχειρήσεις; Να υπενθυμίσουμε σε αυτό το σημείο πως η «υπόθεση Κούνεβα» είναι προϊόν αυτού του νόμου.

• Τους ν. 3385/2005 και 3429/2005 της Νέας Δημοκρατίας που απορρυθμίζουν πλήρως την αγορά εργασίας τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα;

Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει την κατάργηση των παραπάνω νόμων.

4) Στρατιωτικοί εξοπλισμοί

Ούτε ο κ. Καραμανλής ούτε ο κ. Παπανδρέου έκαναν την παραμικρή αναφορά σε μείωση των στρατιωτικών εξοπλισμών. Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη και 13η στον κόσμο σε στρατιωτικές δαπάνες με 4,1% του ΑΕΠ.

Ενώ είναι πρώτη στην Ευρώπη και 5η στον κόσμο σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς για την περίοδο 2004-2008. Και όλα αυτά την στιγμή που υπολείπεται σημαντικά σε δαπάνες για την παιδεία, την υγεία και την προστασία του περιβάλλοντος.

Θέτουμε λοιπόν το ερώτημα τόσο στον κ Καραμανλή όσο και στον κ. Παπανδρέου. Ρωτάμε λοιπόν:

Σκοπεύουν να μειώσουν δραστικά τα εξοπλιστικά προγράμματα ώστε να εξοικονομήσουν πόρους για τις βασικές ανάγκες της οικονομίας και της κοινωνίας; Σκοπεύουν να σηκώσουν κεφάλι στις επιταγές της διεθνούς αμυντικής βιομηχανίας και του ΝΑΤΟ;

Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει τη άμεση μείωση των εξοπλιστικών δαπανών στο μισό.

5) Τράπεζες

Η κυβέρνηση της ΝΔ, εν μέσω κρίσης, κατάφερε να διασφαλίσει 28δις. για τις τράπεζες. Ταυτόχρονα οι τράπεζες απομυζούν το δημόσιο πλούτο, αφού αξιοποιούν ένα ληστρικό μηχανισμό που τους επιτρέπει να δανείζονται με 1% από την ΕΚΤ ( τη στιγμή που το ελληνικό δημόσιο δεν μπορεί απευθείας να δανειστεί από την ΕΚΤ) και στη συνέχεια δανείζουν με 5% το ελληνικό δημόσιο, κερδίζοντας εκατομμύρια.

Η πρακτική αυτή, μεταξύ άλλων, εκτόξευσε τα κέρδη των τραπεζών το πρώτο εξάμηνο το 2009, ενώ καταληστεύει το δημόσιο χρήμα.

Οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν περιόρισαν την αυθαιρεσία των τραπεζών, αλλά φρόντισαν επιμελώς να την θέσουν σε ασυλία.

Ο κ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ, παρόλο που στο ρητορικό επίπεδο παρουσιάστηκε λάβρος κατά των τραπεζών( δήλωσε ότι θα «περιορίσει την αυθαιρεσία των τραπεζών») δεν είπε τίποτα συγκεκριμένο.

Ρωτάμε λοιπόν:

• Πώς θα συνεισφέρουν οι τράπεζες με τα υψηλά τους κέρδη στην ανάληψη των βαρών που γεννά η κρίση; Με ποιόν τρόπο θα κλείσει η ληστρική ψαλίδα επιτοκίων χορηγήσεων – καταθέσεων, πώς θα μειωθούν τα μπόνους, πως θα σταματήσει η αυθαιρεσία χωρίς ουσιαστικό ρόλο του δημοσίου;

Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει ένα δημόσιο πυλώνα στο τραπεζικό σύστημα μέσω της ανάκτησης του ελέγχου της Εθνικής Τράπεζας, του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και της Αγροτικής. Προτείνει επίσης την ίδρυση τραπεζών ειδικού σκοπού τόσο για τη στέγη όσο και για τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις

6) Εκποίηση δημόσιας περιουσίας

Την πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ για τις ιδιωτικοποιήσεις την γνωρίζουμε πολύ καλά και ο κ. Καραμανλής στη ΔΕΘ κατέστησε σαφές ότι θα συνεχιστεί η ίδια πολιτική εκποίησης της δημόσιας περιουσίας.

Ο κ. Παπανδρέου στην ομιλία τους στη ΔΕΘ άφησε πολλά ερωτηματικά σε σχέση με τις ιδιωτικοποιήσεις. Συγκεκριμένα:

• Ενώ όταν ψηφιζόταν η παράδοση του ΟΤΕ στην D.T. το ΠΑΣΟΚ δήλωνε ότι θα ακυρώσει τη συμφωνία, σήμερα μιλά απλώς για «επαναδιαπραγμάτευση». Το ίδιο ισχύει και με την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, όπου το ΠΑΣΟΚ είχε υποστηρίξει τη συμμετοχή του δημοσίου στο νέο σχήμα, ενώ σήμερα ακόμη και αυτό το αφήνει ανοιχτό. Το ίδιο ισχύει για την συμφωνία του ΟΛΠ με την COSCO (η «ακύρωση» της συμφωνίας έγινε «επαναδιαπραγμάτευση»).

• Για την ανάγκη ανάκτησης του δημόσιου ελέγχου τηςικής ο κ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ δήλωσε ασαφώς ότι στο τραπεζικό σύστημα υπάρχει η ανάγκη ενός πυλώνα που το ελληνικό δημόσιο «θα έχει λόγο».

• Για τα ΕΛ.ΠΕ ο κ. Παπανδρέου, παρόλο που ρωτήθηκε στην ΔΕΘ, δεν είπε τι προτίθεται να κάνει. Ένοχη σιωπή. Υπογραμμίζουμε ότι το ερώτημα αυτό το έχουμε θέσει κι εμείς σε σχέση με το μάνατζμεντ των ΕΛΠΕ και έχει ιδιαίτερη σημασία διότι είναι μέσω των ΕΛΠΕ που το ελληνικό δημόσιο συμμετέχει στον αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης.

Οι παλαιότερες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ιδιωτικοποίησαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο: τον ΟΤΕ (66%), την Εθνική Τράπεζα, την Εμπορική Τράπεζα, την Γενική Τράπεζα, την ΕΤΒΑ, την Τράπεζα Κρήτης, τη ΔΕΗ (49%), τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, τον ΟΠΑΠ (25,5%), τις ακτές και μαρίνες της Αττικής, την Ολύμπικ Κέτερινγκ, τα ΚΑΕ, τα Ελληνικά Πετρέλαια (64,1%), το Καζίνο της Πάρνηθας, τον ΟΛΠ (25,5%), τον ΟΛΘ (25,7%) την ΕΥΔΑΠ (48,9%). Η τελευταία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στον κρατικό προϋπολογισμό του 2004 συμπεριέλαβε ως στόχο την ιδιωτικοποίηση της Νέας ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ, των Ελληνικών Τουριστικών Ακινήτων, των ΕΛΤΑ και της Εταιρείας Επενδύσεων Ακίνητης Περιουσίας. Ρωτάμε λοιπόν:

Θεωρούν ότι με τις ιδιωτικοποιήσεις ό,τι έγινε, έγινε; Με δεδομένη την κρίση, είναι αυτή η επιλογή μια δικαιωμένη επιλογή;

Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει την ανάκτηση από το δημόσιο των εταιριών στρατηγικής σημασίας.

7) Φορολογικό σύστημα

Σε σχέση με τη φορολογία γνωρίζουμε ότι η κυβέρνηση της ΝΔ

(α) μείωσε το φορολογικό συντελεστή για τις ΑΕ και ΕΠΕ από το 35% στο 25%

(β) αύξησε τον ΦΠΑ από το 18% στο 19%

(γ) διατήρησε την άδικη για τους πολλούς σχέση μεταξύ των έμμεσων και άμεσων φόρων (60-40)

(δ) σχεδόν εκμηδένισε την φορολογία της περιουσίας και των εισοδημάτων της εκκλησίας

(ε) διατήρησε τον φορολογική ασυλία των εφοπλιστών, ακολουθώντας την πολιτική του ΠΑΣΟΚ.

Σε σχέση με τη φορολογία ο κ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ παρόλο που μίλησε για ένα «δίκαιο φορολογικό σύστημα»:

(α) Εξήγγειλε την παραπέρα μείωση του φορολογικού συντελεστή για τα μη διανεμόμενα κέρδη των επιχειρήσεων, υποτίθεται για αναπτυξιακούς λόγους (επενδύσεις – θέσεις εργασίας).

Πέρα από το ότι είναι γνωστό πως τα μη διανεμόμενα κέρδη δεν χρησιμοποιούνται κατ’ ανάγκη για επενδύσεις αλλά μέσω λογιστικών αλχημειών επιστρέφουν στους μεγαλομετόχους των επιχειρήσεων. Ο συντελεστής αυτός είναι ήδη πολύ μικρός, 25%.

Ρωτάμε λοιπόν:

Που θα πάει ο συντελεστής αυτός; στο 10% στο 5% στο 0% δηλ κέρδη χωρίς κανέναν απολύτως φόρο;

(β) Μίλησε για ενιαία φορολογική κλίμακα στην οποία θα μπαίνουν όλα τα εισοδήματα αλλά άφησε ασαφές το ποια θα είναι αυτή η ενιαία κλίματα, ποιο το αφορολόγητο όριο.

Μόνο με λεπτομερή στοιχεία, που το ΠΑΣΟΚ, όμως, επιμελώς αποκρύπτει, μπορεί κανείς να κρίνει αν προτείνει ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα.

Ρωτάμε λοιπόν:

Πόσα κλιμάκια θα έχει και τι συντελεστές σε κάθε κλιμάκιο;

(γ) Δεν έκανε καμία αναφορά στο δίκαιο και αναγκαίο μέτρο της τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας, παρόλο που υποτίθεται ότι αυτό είναι στοιχείο του προγράμματός του όπως αυτό αναγράφεται στην ιστοσελίδα του. Ρωτάμε λοιπόν:

Ποια είναι η θέση τους για την τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας;

(δ) Δεν έκανε καμία αναφορά στην άδικη σχέση των έμμεσων – άμεσων φόρων παρόλο που και αυτό υποτίθεται ότι είναι στοιχείο του προγράμματός του και μάλιστα «άμεσης προτεραιότητας». Ρωτάμε λοιπόν:

Θεωρούν ότι η αναλογία άμεσων –έμμεσων φόρων είναι δίκαιη;

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη προτείνει με λεπτομέρεια ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα

8) Κοινωνική ασφάλιση

Για τη ΝΔ γνωρίζουμε ότι, παρά τις περί του αντιθέτου δεσμεύσεις της στις εκλογές του 2000, με την αντιασφαλιστική μεταρρύθμισή (ν. Πετραλιά) και τη ρύθμιση για ΒΑΕ που «πέρασε» το φωτεινό καλοκαίρι περιέκοψε ασφαλιστικά δικαιώματα και επιδείνωσε την ήδη δυσμενή κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων.

Ιδιαίτερη ανησυχία όμως προκαλούν και όσα είπε ο κ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ όπου δήλωσε ότι προτίθεται να «ανοίξει το ασφαλιστικό».

Ο κ. Παπανδρέου ούτε λίγο ούτε πολύ επανέφερε τη βασική φιλοσοφία των προτάσεων Γιαννίτση, όπου ανατρέπεται ο δημόσιος και αναδιανεμητικός χαρακτήρας του ασφαλιστικού συστήματος.

Προωθείται το σύστημα των τριών πυλώνων όπου περιλαμβάνει (α) μία εθνική σύνταξη για όλους η οποία είναι τόσο χαμηλή που καταντάει προνοιακό επίδομα (500 ευρώ το άτομο και 950 το ζευγάρι είπε ο κ. Παπανδρέου), (β) ένα μέρος ανταποδοτικών των εισφορών που έχει καταβάλει ο εργαζόμενος και (γ) αμιγώς ιδιωτική ασφάλιση.

Επίσης ο κ. Παπανδρέου στην ομιλία του στη ΔΕΘ διακήρυξε τη διάσπαση του κλάδου υγείας – πρόνοιας όχι μόνο για το ΙΚΑ αλλά και για τα 4 μεγάλα ταμεία αφού δήλωσε ότι η κυβέρνησή του θα προχωρήσει στην «κοινοπραξία των τεσσάρων μεγάλων ασφαλιστικών φορέων (ΙΚΑ, ΟΓΑ, ΟΑΕΕ, ΟΠΑΔ) με στόχο τον από κοινού έλεγχο των δαπανών υγείας.»

Ρωτάμε λοιπόν:

Είναι στις προθέσεις τους να προωθήσουν ένα ασφαλιστικό σύστημα τριών πυλώνων; Θα πληρώσει ποτέ το δημόσιο τα χρέη του προς τα ασφαλιστικά ταμεία;

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εδώ και χρόνια προτείνει την ουσιαστική στήριξη του ασφαλιστικού συστήματος.

9) Παιδεία

Ενώ τα δύο κόμματα μιλούν για ενίσχυση της δημόσιας, δωρεάν παιδείας έχουν στόχο την παραπέρα εμπορευματοποίηση της παιδεία με την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτό είναι διακηρυγμένος στόχος της ΝΔ, ενώ ο κ. Παπανδρέου - παρόλο που πρόκειται για θέμα που δίχασε το ίδιο το ΠΑΣΟΚ κατά την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος - επανέλαβε στη ΔΕΘ τη θέση του ότι ο ίδιος δεν διαφωνεί με τα «μη-κρατικά ιδρύματα» στην εκπαίδευση. Ρωτάμε λοιπόν:

Με ποιόν ακριβώς τρόπο τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και κολέγια θα ενισχύσουν την δημόσια, δωρεάν παιδεία (δεδομένης μάλιστα της πολύ κακής αντίστοιχης εμπειρίας από τον χώρο της υγείας).

Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως είναι γνωστό σε όλους είναι υπέρ του δημόσιου χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και έχει κάνει αγώνες για αυτό.

10) Υγεία

Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι ο κ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ όταν μίλαγε για σπατάλη έδινε για παράδειγμα τα Νοσοκομεία. Παρόλο που τα χρέη τους είναι πράγματι πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί, η αναφορά του κ. Παπανδρέου στον χαρακτηρισμό των ελληνικών νοσοκομείων από τον ΟΟΣΑ ως «άντρο διαφθοράς» και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία λέει ότι αυτά «λειτουργούν με 30% άνω του κόστους» απ’ ότι θα χρειαζόταν. Ρωτάμε λοιπόν:

Είναι αρκετά τα λεφτά που δίνονται για την υγεία, ή μήπως προοιωνίζεται παραπέρα μείωση των δαπανών για τη δημόσια υγεία;

Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει τη γενναία αύξηση των δαπανών για την υγεία και κυρίως την άμεση κάλυψη των αναγκών σε προσωπικό. Ούτε μια κενή οργανική θέση.

11) Πράσινη Ανάπτυξη

Για άλλη μια φορά, το ΠΑΣΟΚ εξαγγέλλει την "πράσινη ανάπτυξη" χωρίς να μπαίνει σε λεπτομέρειες για τις λεπτομέρειες των πολιτικών και μέτρων που θα λάβει, χωρίς να περιγράφει συγκεκριμένους όρους εφαρμογής των σχεδιασμών. Η "πράσινη ανάπτυξη" του ΠΑΣΟΚ τείνει να αποτελέσει έναν όρο-λάστιχο, που μέσα χωρούν τα πάντα - αρκεί να (λένε ότι) έχουν μια δόση περιβαλλοντικής ευαισθησίας. Ρωτάμε λοιπόν:

Θα καταργηθεί ο "δασοκτόνος" νόμος Δρυ; Θα κυρωθούν άμεσα οι δασικοί χάρτες; Θα καταργηθεί η "εκτός σχεδίου" δόμηση; Θα αποτραπούν τα σχέδια γιγαντιαίων τουριστικών μονάδων με γήπεδα γκολφ, σε εκτάσεις που το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς ορίζεται από τα χρυσόβουλα των σουλτάνων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προτείνει μια σειρά μέτρων τόσο για την προστασία του περιβάλλοντος αλλά και μια στρατηγική για τον συνολικό οικολογικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας.»

Γ. ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Θα ήθελα να συνεχίσω λέγοντας ότι 20 ημέρες πριν τις εκλογές, με την ολοκλήρωση της παρουσίασης των θέσεων των δύο μεγάλων κομμάτων στη Δ.Ε.Θ., το εκλογικό τοπίο αποκτά ορατότητα. Και ως ένα βαθμό αρχίζει να αποκτά ορατότητα και το μετεκλογικό τοπίο, υπό την έννοια ότι είναι πλέον σαφές ότι απέναντι στους πολίτες είναι δύο «πακέτα»: Το «πακέτο» του κ. Καραμανλή και το «πακέτο» του κ. Παπανδρέου. Το πρώτο είναι ένα πακέτο για διετές πρόγραμμα σταθεροποίησης και το δεύτερο για τριετές πρόγραμμα σταθεροποίησης. Το πρώτο είναι χωρίς περιτύλιγμα, σαφές, ξεκάθαρο, μιλάει για περικοπή των μισθών και των κοινωνικών δαπανών εδώ και τώρα. Το δεύτερο είναι ένα πρόγραμμα με περιτύλιγμα υπό την έννοια ότι -όπως είπε και ο κ. Παπανδρέου- οι λεπτομέρειες του τριετούς προγράμματος θα προκύψουν μέσα από μια διαπραγμάτευση με την Ε.Ε.

Αυτή όμως ήδη η εικόνα μας δείχνει ότι μπαίνουμε σαν κοινωνία σε μια φάση απροσδιόριστης διάρκειας όπου για μια ακόμη φορά κυριαρχούν λογικές περιοριστικές, λογικές λιτότητας, όπως έγινε το ΄85, όπως έγινε κατά διαστήματα όλα αυτά τα χρόνια, όπου διαρκώς έρχονται διάφορα σταθεροποιητικά προγράμματα για να αντιμετωπίσουν, υποτίθεται, τα προβλήματα που δημιούργησε η πολιτική η οποία ασκήθηκε.

Τίθεται, το ερώτημα: Αυτά τα δύο «πακέτα» είναι ίδια μεταξύ τους; Δεν υπάρχουν διαφορές; Είναι ταυτόσημα;

Η δική μας απάντηση σ΄ αυτό το ερώτημα είναι η εξής: Τα δύο «πακέτα» έχουν διαφορές μεταξύ τους. Δεν είναι ταυτόσημα. Αλλά το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι αυτό. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν τα δύο «πακέτα» είναι ανταγωνιστικά μεταξύ τους ή είναι συμπληρωματικά μεταξύ τους.

Τα δύο «πακέτα» έχουν διαφορές. Το ένα είναι διετές, το άλλο είναι τριετές. Το πρώτο μιλάει για μια πολιτική γνωστή ως στρατηγική soc του ΔΝΤ, η δεύτερη στρατηγική, που κι αυτή ξεκινάει με βάση τις προτάσεις του ΔΝΤ, επεκτείνει το χρόνο προσαρμογής στα τρία χρόνια ή και περισσότερο.

Η πρώτη στρατηγική προβλέπει μηδενικές αυξήσεις στο δημόσιο τομέα. Η δεύτερη στρατηγική υπόσχεται αυξήσεις στο ύψος του πληθωρισμού, δηλαδή 0,8%.

Μπορεί κάποιος να εντοπίσει κι άλλες διαφορές, τις οποίες εμείς δεν αγνοούμε, ούτε παραβλέπουμε.

Όμως είναι προφανές ότι οι ομοιότητες είναι οι κυρίαρχες, οι ομοιότητες είναι εκείνες που προσδιορίζουν το στίγμα και των δύο «πακέτων».

Τα δύο αυτά «πακέτα» δε χωρίζονται με σινικά τείχη. Μπορεί στην πορεία του χρόνου το ένα «πακέτο» να μετεξελιχθεί στο άλλο. Θυμίζω, για να μην ακουστεί αυθαίρετη αυτή η εκτίμηση, ότι και στο παρελθόν, στις αρχές της δεκαετίας του ΄90, τις ιδιωτικοποιήσεις στην Ελλάδα τις εξήγγειλε ο κ. Μητσοτάκης. Οι ιδιωτικοποιήσεις όμως έγιναν κυρίως από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.

Είναι προφανές, ότι το «πακέτο» του κ. Παπανδρέου έχει κάποιον άλλο σχεδιασμό. Προσπαθεί να εξοικονομήσει ένα χρόνο μεταβατικό, ένα χρόνο προσαρμογής. Προσπαθεί αυτό το χρόνο να αξιοποιήσει τα 15 δις από τα 28 του πακέτου για τις τράπεζες με έναν διαφορετικό τρόπο, όπως άλλωστε έχουν ζητήσει οι τραπεζίτες. Αυτό εμφανίζεται ως μια πολιτική στήριξης της ρευστότητας για την οικονομία.

Θέλω να επισημάνω τον κίνδυνο το μέτρο αυτό να μην οδηγήσει σε ενίσχυση της ρευστότητας της οικονομίας, αλλά στη ρευστότητα μόνο των τραπεζών. Εκείνο το οποίο ζητούσαν οι τραπεζίτες και από την παρούσα κυβέρνηση ήταν το εξής: Με εγγύηση του κράτους να δοθούν δάνεια σε υπερχρεωμένες επιχειρήσεις, οι υποχρεωμένες επιχειρήσεις να εξοφλήσουν τις τράπεζες και από εκεί και πέρα οι επιχειρήσεις θα μπορούσαν και να κλείσουν ή θα μπορούσε να γίνει οτιδήποτε άλλο. Πρόκειται δηλαδή για μια πολιτική μεταφοράς μέρους των επισφαλών δανείων από τις τράπεζες στο κράτος. Πρόκειται για μια προσπάθεια κοινωνικοποίησης των χρεών με παράλληλη ιδιωτικοποίηση των κερδών.

Εμείς λοιπόν, κοιτώντας με αντικειμενικότητα και τις δύο πολιτικές, διαπιστώνουμε ότι εκείνο που μας προτείνουν στην ουσία είναι μια άνεργη αμφίβολη ανάκαμψη. Αμφίβολη ανάκαμψη -δεν είναι βέβαιη-η οποία, και αν υπάρξει, θα είναι άνεργη. Θα συνοδεύεται από ανεργία. Κι αν κάποιος θέλει να μας διαψεύσει, καλούμε τον κ. Καραμανλή και τον κ. Παπανδρέου, αφού λένε ότι έχουν και οι δύο συγκεκριμένα προγράμματα, να πουν στον ελληνικό λαό, με βάση τα προγράμματά τους, πόσο εκτιμούν ότι θα είναι η ανεργία στο τέλος του 2010; Καλούμε και τα δύο κόμματα να δεσμευτούν για τις θέσεις απασχόλησης που θα δημιουργήσουν με την πολιτική τους.

Δεύτερον: Μας προτείνουν μια λιτότητα ξανά απροσδιόριστης διάρκειας. Και, κυρίως, μας προτείνουν μια πολιτική στην οποία οι εργαζόμενοι δεν έχουν καμία συμμετοχή στην όποια αύξηση του εθνικού εισοδήματος και της παραγωγικότητας. Αυτό σημαίνει, επομένως, ότι τα περί αναδιανομής είναι κούφια λόγια. Δεν μπορείς να πετύχεις αναδιανομή αν οι εργαζόμενοι δεν έχουν συμμετοχή στην όποια αύξηση του εθνικού εισοδήματος.

Μας προτείνουν μια πράσινη ανάπτυξη που, πέρα από τις ασάφειές της, μπορούμε να διακρίνουμε ήδη το χαρακτήρα της. Άλλος θα πληρώνει, άλλος θα κερδίζει. Διότι αυτό που ονομάζουν πράσινη ανάπτυξη, είναι μια επιδοτούμενη από το κράτος ανάπτυξη, την οποία θα πληρώνουν βεβαίως οι φορολογούμενοι. Ποιοι θα κερδίζουν όμως απ΄ αυτή την ανάπτυξη; Από την στιγμή που προβάλλεται ως ένα νέο πεδίο κερδοσκοπίας; Η απάντηση πιστεύουμε ότι είναι ορατή.

Γιατί είμαστε αντίθετοι σ΄ αυτό που μας προτείνουν; Είμαστε αντίθετοι γιατί θίγεται η κοινωνία που πονάει ήδη. Η ξεχασμένη κοινωνία των ανέργων, της επισφαλούς εργασίας, της υποβαθμισμένης ζωής. Πλήττεται η κοινωνία, που επλήγη ήδη από την πολιτική που προηγήθηκε. Πλήττεται η κοινωνία που θα έπρεπε σήμερα να νιώσει μια ανακούφιση.

Αλλά όχι μόνο γι αυτό. Είμαστε αντίθετοι γιατί μας ζητούν θυσίες χωρίς ελπίδα. Δε θίγεται κανένας από τους πυλώνες του μοντέλου που οδήγησε στη σημερινή κρίση. Δεν ακούσαμε τίποτα για τις τράπεζες. Οι τράπεζες δεν είναι απλές επιχειρήσεις. Είναι κέντρο οικονομικής δύναμης και εξουσίας.

Δεν ακούσαμε τίποτα για τα ΜΜΕ. Δεν ακούσαμε τίποτα για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τον μονόπλευρο προσανατολισμό της στον πληθωρισμό και όχι στην ανάπτυξη και καταπολέμηση της ανεργίας, καθώς και την απουσία ουσιαστικού δημοκρατικού πολιτικού ελέγχου των αποφάσεών της

Δεν ακούσαμε τίποτα για το Σύμφωνο Σταθερότητας, που είναι το πλαίσιο άσκησης πολιτικής. Άρα δεν αλλάζει τίποτα σε ό,τι συγκροτεί εκείνο το μοντέλο που οδήγησε σε κρίση.

Τέλος, είμαστε αντίθετοι και για έναν ακόμα λόγο. Πιστεύουμε ότι στις συνθήκες της κρίσης που ζούμε, σε μια χώρα υπερχρεωμένη, χωρίς ένα αξιόπιστο σχέδιο διεξόδου από την κρίση με όρους παραγωγικής ανασυγκρότησης, με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και πλήρους απασχόλησης και με όρους αειφορίας, η ελληνική κοινωνία κινδυνεύει να γίνει έρμαιο των διεθνών αγορών και των δανειστών της και των όποιων απαιτήσεών τους, κοινωνικών, οικονομικών, ακόμα και εθνικών.

Για τους λόγους αυτούς επισημαίνουμε τους κινδύνους. Και η βασική αντίρροπη δύναμη προς αυτούς είναι ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή και ανάταση των κοινωνικών κινημάτων στην κοινωνία.

ΑΝΤ. ΝΤΑΒΑΝΕΛΟΣ: Να κάνω και εγώ τρεις παρατηρήσεις από τη σκοπιά περισσότερο στα εργασιακά. Η πρώτη αφορά τους μισθούς. Τα συνδικάτα, ακόμη και τα συνδικάτα με σοσιαλδημοκρατική ηγεσία, στις διαπραγματεύσεις για τις συλλογικές συμβάσεις πάντα προσέρχονται με μια αρχιτεκτονική τελείως διαφορετική από αυτή που ακούσαμε στην Θεσσαλονίκη. Διεκδικούν πληθωρισμό συν αύξηση της παραγωγικότητας συν διορθωτικό για τις απώλειες. Αντίθετα, μια πολιτική που παρουσιάστηκε ως αναδιανομή εισοδήματος δηλ. αυξήσεις στο ύψος του πληθωρισμού, είναι πάντα η αρχιτεκτονική της εργοδοσίας στις διαπραγματεύσεις για τις συμβάσεις και δεν έχει καμία σχέση με αναδιανομή.

Δεύτερη παρατήρηση. Υπήρξε μια υπόσχεση για επίδομα ανεργίας στο 70% του βασικού μισθού. Προσοχή, υπό την αίρεση της τριετίας και ετησίως με το κριτήριο της αντοχής των δημόσιων οικονομικών. Γιατί το λέω αυτό; Πρώτον, για το 70% είναι πολύ τσιγκούνικο ακόμη και τα συνδικάτα με σοσιαλδημοκρατική ηγεσία ζητάνε 80% αλλά, κυρίως, γιατί το ΠΑΣΟΚ στην προηγούμενη κυβέρνησή του το είχε πάει στο 66%, πράγμα το οποίο ποτέ δεν υλοποιήθηκε, γιατί κάθε χρόνο κρινόταν εκτός της αντοχής των δημόσιων οικονομικών .

Και τρίτον, εγώ ως εργατικός συντάκτης ομολογώ ότι το να ακούω σε μια συνέντευξη μια εξαγγελία με κυριολεκτικά θηριώδεις συνέπειες, δηλ. σε ένα χρόνο θα θεσμοθετήσω την βασική σύνταξη και παρόλο που ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ρωτήθηκε από δημοσιογράφους, δεν διευκρίνισε αν αυτό το νέο πράγμα υποκαθιστά τις σημερινές συντάξεις ή υποκαθιστά τον τρόπο υπολογισμού των σημερινών συντάξεων. Να κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε ότι αυτό μπορεί να είναι μια κορυφαία αντιμεταρρύθμιση, ότι αυτό μπορεί να είναι επιστροφή στην αρχή του συστήματος των τριών πυλώνων, είναι τουλάχιστον αθωότητα. Όταν πετάγεται ένα τέτοιο μέτρο θα όφειλε να είναι κατοχυρωμένο απέναντι σε πράγματα που σημαίνουν πολύ σκληρές εξελίξεις για τους ασφαλισμένους και τα δικαιώματά τους.

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009

ΕΚΛΟΓΕΣ 2009ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ "Δεν θα ξεμπερδέψει το πολιτικό σύστημα με την ενοχλητική Αριστερά"

ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα «αντέξει» στις εκλογέςεμφανίζεται ο πρόεδρος του ΣΥΝ κ. Αλ. Τσίπρας και δηλώνει στη συνέντευξή
του ότι δεν θα ξεμπερδέψει το πολιτικό σύστημα εύκολα με την «ενοχλητική Αριστερά» επισημαίνοντας: «Λυπάμαι, αλλά δεν θα τους κάνουμε τη χάρη». Επίσης δηλώνει υπερήφανος που είναι ο πρώτος
πολιτικός αρχηγός ο οποίος διεκδικεί σταυρό, ενώ σχετικά με το ενδεχόμενο μετεκλογικής συνεργασίας με το ΠαΣοΚ υπογραμμίζει ότι δεν υπάρχουν οι απαραίτητες προγραμματικές συγκλίσεις.

- Οδεύετε προς τις κάλπες με τις χειρότερες προϋποθέσεις εμφανίζοντας μια εικόνα διάλυσης.Πώς τα καταφέρατε έτσι; «Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω κάθετα με την άποψή σας. Βεβαίως υπήρξαν προβλήματα, και μάλιστα αρκετά σοβαρά. Αλλά καταφέραμε με πλήρη δημοκρατική συνεννόηση να διευθετήσουμε τα ανοιχτά θέματα και να βάλουμε τον ΣΥΡΙΖΑ σε διάταξη εκλογικής μάχης. Υπάρχει αισιοδοξία και συσπείρωση στον κόσμο μας και νομίζω ότι με σοβαρή δουλειά θα πετύχουμε ένα καλό αποτέλεσμα». - Η αίσθηση που είχε καλλιεργηθεί ήταν ότι ο ΣΥΝ θα κατέβαινε στις εκλογές με επικεφαλής του εσάς και σας αποδίδουν ότι υποκύψατε σε εσωκομματικές πιέσεις για χάρη του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι έτσι;

«Δεν ξέρω τι εννοείτε “υπέκυψα σε εσωκομματικές πιέσεις”. Υπήρξαν συνεχείς διαβουλεύσεις, συνεδριάσεις οργάνων και οι αποφάσεις ελήφθησαν με μεγάλη πλειοψηφία. Και όλα έγιναν δημόσια, με απόλυτα δημοκρατικό τρόπο, με σεβασμό στις αποφάσεις των κομματικών συνεδρίων που αποτυπώνουν τη θέληση της πλειοψηφίας των μελών μας. Και βεβαίως για... χάρη του κόσμου της Αριστεράς, που απαιτεί από εμάς ενότητα και σοβαρότητα. Τώρα αν κάποιοι επιθυμούσαν διακαώς να μας δουν διασπασμένους στην εκλογική μάχη, για να ξεμπερδεύουν εύκολα με την ενοχλητική παρουσία της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς στην πολιτική ζωή, ε, λυπάμαι, αλλά δεν θα τους κάνουμε τη χάρη».

- Θα περίμενε κάποιος,έπειτα από όσα έχουν συμβεί, να διασώσετε το τρωθέν ηγετικό σας προφίλ. Αντ΄ αυτού υιοθετήσατε αυτό το πρωτότυπο ηγετικό σχήμα των 11 επικεφαλής του συνδυασμού. Τι περιμένετε;

«Δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρείτε υποτιμητικό και “αντιηγετικό” το να ζητώ την ψήφο των πολιτών και να απεμπολώ το δικαίωμα να εκλεγώ δίχως σταυρό σε δύο περιφέρειες. Ζήτησα εγώ πρώτος να τεθώ στην κρίση του κόσμου μας και όλοι μαζί να ξεπεράσουμε δυσκολίες που δεν είχαμε τον πολιτικό χρόνο να αντιμετωπίσουμε διαφορετικά. Προσωπικά είμαι περήφανος που θα είμαι ο πρώτος πρόεδρος κόμματος με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση που αρνείται να εκλεγεί ex officio στην επόμενη Βουλή. Ο πρώτος τουλάχιστον στη χώρα μας, γιατί στην Ευρώπη η συλλογική ηγεσία έχει προκύψει επανειλημμένως, τόσο στον οικολογικό χώρο όσο και στην Αριστερά. Στις δεδομένες συνθήκες, μια λύση που προχωράει ενωτικά και δεν κολλάει στα τυπικά για τον κόσμο τον δικό μας είναι πλεονέκτημα». -Πώς ερμηνεύετε την απόφαση Αλαβάνου να μην είναι υποψήφιος;

«Είναι προσωπική του επιλογή και επομένως απολύτως σεβαστή. Είμαι σίγουρος ότι θα δώσει τη μάχη για τον ΣΥΡΙΖΑ μαζί μας, από τη θέση που ο ίδιος επιλέγει».

- Λένε ότι με την αποχώρησή του διευκολύνεται η επίτευξη αυτοδυναμίας από το ΠαΣοΚ. Πιστεύετε ότι εκλογικά σάς κάνει κακό η κίνησή του;

«Δεν μπορώ να τον παρακολουθήσω αυτόν τον συλλογισμό, αν και τον είδα διατυπωμένο σε πολλά πρωτοσέλιδα. Οσο πιο έκδηλα φανερώνονται οι ευσεβείς πόθοι εκείνων που ψάχνουν την αυτοδυναμία του ΠαΣοΚ στην εξαφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ τόσο πιο πολύ συσπειρώνουν τον κόσμο μας, αλλά και ευρύτερα τους προοδευτικούς πολίτες με το μέρος μας».

- Ο Κ. Καραμανλής είπε επί της ουσίας από τη ΔΕΘ «ψηφίστε με για πιο δύσκολες ημέρες» και ο Γ. Παπανδρέου υπόσχεται εκ βάθρων «αλλαγές». Πώς κρίνετε τις προτάσεις τους; «Ο κ. Καραμανλής βάζει τον πήχη ψηλά σε σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, που θα επιτείνουν την ύφεση, για δύο λόγους: Πρώτον, γιατί έτσι όπως τα έχει κάνει δεν είναι σε θέση πια να υποσχεθεί τίποτε. Δεύτερον, γιατί θέλει να προκαλέσει τον κ. Παπανδρέου να τοποθετηθεί επί της ουσίας και να εκτεθεί. Ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ, από την άλλη πλευρά, εμφανίζεται τόσο ανοιχτός και γενικόλογος στα πάντα, που επί της ουσίας δεν λέει τίποτε. Ποια ακριβώς είναι η γραμμή του ΠαΣοΚ στα οικονομικά; Αυτά που λέει η κυρία Κατσέλη ή αυτά που λέει ο κ. Παπαδήμος, ο κ. Χρυσοχοΐδης και η κυρία Διαμαντοπούλου; Ο κ. Παπανδρέου έχει ένα και μοναδικό όπλο και αυτό είναι τα απερίγραπτα χάλια της κυβέρνησης. Αλλά αυτό δεν αρκεί στον κόσμο».

- Θα διεκδικήσετε την ψήφο των πολιτών. Και αναρωτιέται κάποιος γιατί να σας ψηφίσουν, ειδικά έπειτα από όσα έχουν συμβεί;

«Αυτά που έχουν συμβεί, και ιδίως από τη στιγμή που βρήκαμε τον τρόπο να τα ξεπεράσουμε, είναι πολύ λίγα για να ξεμπερδέψει το πολιτικό σύστημα με την ενοχλητική Αριστερά. Ισχυρή Αριστερά σημαίνει περισσότερη δύναμη στους εργαζόμενους και στην κοινωνία. Η θέση μας είναι μια ασπίδα κοινωνικής προστασίας για τους εργαζόμενους και τους πιο αδύναμους. Είμαστε η μοναδική πολιτική δύναμη που αυτά τα πράγματα τα λέει και τα εννοεί. Και χαιρόμαστε πολύ όταν μας ρωτάνε “πού θα βρείτε τα λεφτά;”, γιατί φανερώνουν την πρόθεσή τους να κάνουν κοινωνική πολιτική χωρίς λεφτά, ακόμη και αν τα λεφτά αυτά υπάρχουν. Δηλαδή εξαπατούν τον κόσμο. Να γιατί οι πολίτες θα στηρίξουν και θα ενισχύσουν τον ΣΥΡΙΖΑ».

- Αν δεν τα καταφέρετε στις εκλογές, όλοι θα σας θεωρήσουν υπεύθυνο. Αν πάλι περάσετε το κατώφλι του 3% και δεν υπάρξει αυτοδυναμία του ΠαΣοΚ, εφόσον έλθει πρώτο κόμμα, θα σας πιέζουν να συνεργαστείτε μαζί του. Τι θα πράξετε τότε;

«Δεν θα υπάρξει μετεκλογικό τοπίο χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ. Για δεκαετίες προσπαθούν να βάλουν την Αριστερά στη γωνία και ποτέ δεν τα κατάφεραν. Αποδειχτήκαμε, ακόμη και σε πολύ πιο δύσκολες περιστάσεις από τις σημερινές, σκληρό καρύδι για τα δόντια του πολιτικού κατεστημένου. Οσο για τις μετεκλογικές συνεργασίες, έχουμε προ πολλού ξεκαθαρίσει τη θέση μας. Για εμάς οι συνεργασίες δεν είναι άθροισμα εδρών για την πρόσβαση στην εξουσία. Οι συνεργασίες έχουν ως προϋπόθεση σοβαρές προγραμματικές συγκλίσεις. Και οι συγκλίσεις αυτές δεν υπάρχουν. Η μόνη ορατή προγραμματική σύγκλιση αυτή τη στιγμή στο πολιτικό πεδίο είναι η κοινή προγραμματική αφασία της ΝΔ και του ΠαΣοΚ».

- Δηλαδή, προτιμάτε την ακυβερνησία;

«Οταν λέτε ακυβερνησία, τι ακριβώς εννοείτε; Οτι θα καίγονται τα δάση και δεν θα έχουν οι πυροσβέστες μάνικες; Οτι τα μοναστήρια θα βάζουν στο χέρι δημόσιες εκτάσεις με χρυσόβουλλα του σουλτάνου; Οτι τα golden boys θα βάζουν στο χέρι τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων; Οτι θα δίνουμε στις τράπεζες κρατικά ομόλογα που θα τα πουλάνε στην Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα με τόκο 1% και μετά τα λεφτά που παίρνουν θα τα δανείζουν στο ελληνικό Δημόσιο με τόκο 5%; Οτι θα πετάνε τον κόσμο από τις δουλειές του χωρίς το κράτος να παρεμβαίνει στις επιχειρήσεις, έστω τις κερδοφόρες; Ακυβερνησία δεν είναι όλα αυτά; Τι φοβάστε λοιπόν; Μην ανησυχείτε. Ακυβερνησία δεν πρόκειται να υπάρξει. Για εμάς το δίλημμα δεν είναι κυβέρνηση ή ακυβερνησία. Είναι κάτω από ποιους συσχετισμούς και για ποιων το όφελος διαμορφώνονται οι κεντρικές πολιτικές επιλογές».

-Πάντως κάποιοι σύντροφοί σας υπαινίσσονται από τώρα ότι θα πρέπει να στηρίξετε το ΠαΣοΚ, αφήνοντας να αιωρείται ότι αν δεν το κάνετε εσείς, ίσως να το κάνουν εκείνοι...

«Εγώ δεν το άκουσα να αιωρείται πουθενά. Η στάση μας μετεκλογικά θα καθοριστεί συλλογικά και θα τους δεσμεύει όλους και όλες. Και το λέω κατηγορηματικά. Μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και διαφορετικές προσεγγίσεις σε θέματα τακτικής. Και αυτό δεν το κρύβουμε. Αλλά αναφέρεστε σε προβεβλημένα στελέχη της Αριστεράς, στελέχη με ιστορία, αγώνες, ήθος και αξιοπρέπεια, που ό,τι έχουν να πουν, το λένε ευθέως. Μη με πάτε λοιπόν πάλι σε ευσεβείς πόθους άλλων πολιτικών χώρων. Δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα».
Συνέντευξη στον Λ. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟ | Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜ. ΤΟ ΒΗΜΑ

Η έκπληξη είναι εφικτή με ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ

ου Παναγιώτη Λαφαζάνη, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ

Σπάνια οι εκλογές προκηρύσσονται πριν κλείσουν καν δυο χρόνια διακυβέρνησης. Η δικαιολογία για την επίσπευση ότι, έτσι κι αλλιώς, με ευθύνη του ΠΑΣΟΚ, θα είχαμε πρόωρες εκλογές σε περίπου έξι μήνες με αφορμή την επιλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, μπορεί να έχει κάποια βάση αλλά δεν είναι πειστική. Οι εκλογές «εξπρές», περίπου, επεβλήθησαν από την οικονομική ολιγαρχία και τα εκτός χώρας διευθυντήρια για δύο κυρίως λόγους. Πρώτος λόγος είναι ότι η χώρα, κατ' αυτούς τους κυρίαρχους κύκλους, χρειάζεται κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή, η οποία θα είναι σε θέση να «αντιμετωπίσει αποτελεσματικότερα» πιθανότατες μεγάλες κοινωνικές εκρήξεις, που μπορεί να προκύψουν ανά πάσα στιγμή και να θέσουν υπό αμφισβήτηση τα θεμελιώδη δεδομένα του σημερινού «κλειστού» συστήματος. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η κυβέρνηση της νωπής λαϊκής εντολής είναι απαραίτητη για τους εγχώριους και διεθνείς ολιγάρχες, προκειμένου να εφαρμοστεί με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις ένα έκτακτο σκληρό πρόγραμμα γενικευμένων κοινωνικών και εργασιακών κατεδαφίσεων, σύμφωνα με τις αντιδραστικές συνταγές του ΟΟΣΑ και του ΔΝΤ.

Υπάρχει, όμως, και κάτι ακόμα που δεν τυγχάνει της παραμικρής δημοσιότητας. Κι αυτό είναι ο κρίσιμος ερχόμενος Δεκέμβρης, στη διάρκεια του οποίου θα εξεταστεί, εφ' όλης της ύλης, κατά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Τόσο ο Αγγλο-αμερικανικός άξονας και το ΝΑΤΟ, όσο και οι πλέον Ατλαντικοί κύκλοι της ΕΕ θέλουν στην Αθήνα μια ισχυρή κυβέρνηση νωπής λαϊκής εντολής, η οποία θα παραμερίσει θεμελιώδη νόμιμα εθνικά συμφέροντα και όχι μόνο δεν θα θέσει προσκόμματα στον «πολυπόθητο» ευρωπαϊκό δρόμο της Τουρκίας αλλά και θα κάνει ότι είναι δυνατόν για να τον διευκολύνει. Αυτό σημαίνει ότι η μετεκλογική κυβέρνηση των Αθηνών θα πρέπει να συμβάλλει για την επαναφορά μιας λύσης στο Κυπριακό στη βάση του απαράδεκτου σχεδίου Ανάν και να κάνει τα «στραβά μάτια» στην κλιμακούμενη «αναθεωρητική» στρατηγική της Άγκυρας στο Αιγαίο. Άλλωστε αυτή η «κρυφή» γεωπολιτική πλευρά των εκλογών έγινε ορατή από την όχι τυχαία προεκλογική παρέμβαση του κ. Γ. Παπανδρέου στο θέμα του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης, με την οποία έκλεισε διακριτικά το μάτι στους Αμερικανούς και τις θέσεις τους για αυτήν την τόσο κρίσιμη διένεξη των ενεργειακών δρόμων.

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Μια τέτοια κυβέρνηση κοινωνικής κατεδάφισης και αμερικανοατλαντικής εξυπηρέτησης δεν θα είναι μόνο μια κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ή αν χρειαστεί μια συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σε ένα σχήμα ιδιόμορφου κεντροαριστεροδεξιού προσανατολισμού. Άλλωστε η σημερινή ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ με τις παρούσες θέσεις της και το παρελθόν της αποτελεί εγγύηση ότι θα κάνει ότι είναι δυνατόν για να στηρίξει το σημερινό σύστημα.

Μήπως, όμως, οι εγχώριοι και ξένοι ολιγάρχες λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο; Μήπως το παιχνίδι της εναλλαγής χωρίς αλλαγή δεν είναι δεδομένο; Μήπως καιροφυλακτεί η έκπληξη; Και η μόνη δύναμη που μπορεί να χαλάσει τη ξαναζεσταμένη σούπα της αέναης δικομματικής εναλλαγής είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ανατρεπτικός χωρίς να χάνει την επαφή του με τη σημερινή πραγματικότητα. Γιατί είναι ριζοσπαστικός και ενοχλητικός όχι μόνο με το όραμά του αλλά και με την τολμηρή δράση του. Γιατί είναι δημοκρατικός και διεισδυτικός σε ευρύτερα στρώματα για μεγάλες ανακατατάξεις. Γιατί τέλος διαθέτει σύγχρονο, ρεαλιστικό και εναλλακτικό πρόγραμμα για νέους ελπιδοφόρους δρόμους. Ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει πρώτα απ' όλα ελπίδα και δυναμική ανατροπής.

ΠΗΓΗ: eklogika.gr

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009

Γιατί ΣΥΡΙΖΑ; 19+1 λόγοι

1. Επειδή βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αγώνων. Στο πλευρό των πιο αδύναμων, των ανέργων, της γενιάς των 700 ευρώ.

2. Επειδή υπερασπίστηκε τα δημόσια αγαθά, τις κοινωνικές υπηρεσίες και το περιβάλλον από την εμπορευματοποίηση.


3. Επειδή οι πολίτες δεν έχουν να περιμένουν τίποτε άλλο από τη Νέα Δημοκρατία ούτε από το ΠΑΣΟΚ. Μόνο εύκολες υποσχέσεις που διαψεύδονται όταν έρθουν στην εξουσία.


4. Επειδή η ψήφος στη Νέα Δημοκρατία είτε στο ΠΑΣΟΚ είναι ψήφος για τη διάλυση του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών σχέσεων. Είναι ψήφος στα golden boys του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και του ΟΟΣΑ, που απαιτούν να καθορίζουν την οικονομική και κοινωνική πολιτική της χώρας.


5. Επειδή δεν γίνεται να βγούμε από την κρίση ενισχύοντας αυτούς που την προκάλεσαν: τις ανεξέλεγκτες αγορές, τις τράπεζες, το μεγάλο κεφάλαιο και τα κόμματα που τους εκπροσωπούν.


6. Επειδή η κρίση αντιμετωπίζεται μόνο με νέες θέσεις εργασίας, προστασία από τις απολύσεις, στήριξη των χαμηλών εισοδημάτων, βοήθεια στις μικρές επιχειρήσεις, αύξηση των κοινωνικών δαπανών.


7. Επειδή η χώρα μας δεν αντέχει άλλο να ξοδεύει δισεκατομμύρια ευρώ για ατλαντικούς εξοπλισμούς και μίζες, την ώρα που το κοινωνικό κράτος εγκαταλείπεται στην τύχη του.


8. Επειδή η δημόσια δωρεάν παιδεία και η δημόσια υγεία είναι δικαίωμα για όλους. Και αυτό το δικαίωμα πρέπει να το υπερασπιστούμε.


9. Επειδή το όνειρο των νέων παιδιών δεν χωράει στην ανεργία, τα προγράμματα stage, την επισφάλεια, τη μαύρη εργασία, τις δουλειές του ποδαριού.


10. Επειδή η δημόσια διοίκηση δεν είναι φέουδο της εκάστοτε κυβέρνησης ούτε εργαλείο κομματικών πελατειακών σχέσεων.


11. Επειδή οι κυβερνήσεις των δύο μεγάλων κομμάτων μάς κληροδότησαν το πιο άδικο φορολογικό σύστημα της Ευρώπης.


12. Επειδή οι δημόσιες επιχειρήσεις πρέπει να λειτουργούν με κριτήριο την κοινή ωφέλεια και όχι την κερδοσκοπία.


13. Επειδή οι αγρότες χρειάζονται στήριξη ώστε να μπορέσουν να δουλέψουν και να ζήσουν με αξιοπρέπεια.


14. Επειδή τα δάση, οι ακτές, τα ποτάμια, ο φυσικός πλούτος της χώρας δεν είναι για εμπορική εκμετάλλευση. Ανήκουν σε όλους και πρέπει να προστατεύονται.


15. Επειδή οι άφθονες διακηρύξεις περιβαλλοντικής ευαισθησίας δεν αρκούν για να προστατεύουν το περιβάλλον. Χρειάζονται αγώνες. Και σύγκρουση με συγκεκριμένα συμφέροντα.


16. Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μοναδική πολιτική δύναμη που αντιστέκεται αποφασιστικά στην ξενοφοβία, τον ρατσισμό, τον ακροδεξιό λαϊκισμό.


17. Επειδή το μέλλον μας δεν είναι οι κάμερες, οι παρακολουθήσεις, τα υπερσύγχρονα και πανάκριβα όπλα της αστυνομίας. Είναι η δημοκρατία και ο σεβασμός στην ελευθερία και τα κοινωνικά δικαιώματα.


18. Επειδή η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ψήφος στον αγώνα των ανθρώπων για καλύτερη ζωή.


19. Επειδή κερδισμένοι είναι πάντα αυτοί που αντιστέκονται και διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Και τα δικαιώματα ολόκληρης της κοινωνίας.


20. Επειδή ψηφίζοντας αριστερά δεν νιώθεις εξαπατημένος την επόμενη ημέρα. Και ανοίγεις ένα παράθυρο στην ελπίδα για μια καλύτερη και πιο δίκαιη κοινωνία.

Ρατσισμός και συμμαχίες

του ΣΤΑΥΡΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗ*

«Από παιδί αναρωτιέμαι, ποιος έχει τη δύναμη: Αυτός που χτυπάει ή αυτός που πονάει;». Αυτό ήταν το σύνθημα μιας από τις αφίσες που αντίκρισα όταν βρέθηκα για πρώτη φορά στο πανεπιστήμιο. Κι όταν αυτός που πονάει μπορεί ξαφνικά να χτυπήσει κάποιον άλλον που πονάει; Τότε, όπως γίνεται συνήθως στην Ελλάδα, η δύναμη ταυτίζεται με τον απροσχημάτιστο και βίαιο μετασχηματισμό της σε εξουσία.

Το σκηνικό είναι μια συνοικία της Αθήνας. Εκεί, η «επ' αυτοφώρω»(;) σύλληψη ενός μετανάστη, που διέρρηξε ένα αυτοκίνητο, αποτέλεσε ευκαιρία για να έρθουν στην επιφάνεια πολλές από τις αρετές της φυλής των Νεοελλήνων. Ο συλληφθείς (από πολίτες) μετανάστης βρέθηκε στριμωγμένος, εν μέσω απειλών, ύβρεων και βίαιων ενεργειών από το έξαλλο θύμα της κλοπής. Ίσως η ένταση των στιγμών και ο εκνευρισμός να «δικαιολογούν» κάποια τέτοια ξεσπάσματα και σίγουρα δεν είναι εκεί το θέμα μας. Αλλά οι εκπρόσωποι της φυλής ένιωσαν την ανάγκη να επιβεβαιώσουν την αλληλεγγύη τους, την οποία όμως συμπτωματικά επιδεικνύουν μονίμως εναντίον των... πιο αδύνατων. Περαστικοί στέκονταν και παρακολουθούσαν απαθείς τον λιπόσαρκο μετανάστη να απειλείται. Ηλικιωμένοι χάζευαν το θέαμα ρητορεύοντας αυτάρεσκα πως «πρέπει να τους διώξουν όλους». Και, βεβαίως, οι θαμώνες του παρακείμενου καφενείου, αποφασισμένοι να μη χάσουν την ευκαιρία να νιώσουν για λίγο την ηδονή της εξουσίας και της επιβεβαίωσης του ανδρισμού τους, περικύκλωσαν τον διαρρήκτη(;) τραμπουκίζοντάς τον, παρακινώντας το θύμα της κλοπής να τον χτυπήσει, ζητώντας του την ταυτότητά του, αλλά ακόμη και να τους μιλήσει… αραβικά για να τους αποδείξει πως είναι πράγματι, όπως ισχυριζόταν, Παλαιστίνιος! Γιατί καλή η ξενοφοβία, αλλά μην ξεχνάμε και τον παλιό, πατροπαράδοτο αντισημιτισμό.

Τα παραπάνω μού θύμισαν ένα αφιέρωμα της Αυγής για τη φυσικότητα με την οποία αντιμετωπίζονταν στον αμερικανικό Νότο τα λιντσαρίσματα έγχρωμων πολιτών. Ακόμη και παιδιά φωτογραφίζονταν κάτω από τα απαγχονισμένα πτώματα. Οι φωτογραφίες γίνονταν καρτ-ποστάλ για συγγενείς και φίλους. Όμως, ακόμη κι αν οι φωτογραφίες είναι ασπρόμαυρες, αυτό που αποτυπώνεται σε αυτές μπορεί να έχει και τα χρώματα της δικής μας εποχής. Πόσο μακριά είναι όλα αυτά; Πόσο μακριά είμαστε από λιντσαρίσματα μεταναστών στις γειτονιές, όχι πια από οργανωμένους ακροδεξιούς αλλά από κατοίκους; Ξέρουμε καλά πως ο ρατσισμός αναπτύσσεται σε συνθήκες κοινωνικής καταπίεσης και ανέχειας. Η οικονομική κρίση, η απομάκρυνση των πολιτών από κάθε πεδίο λήψης αποφάσεων, η συνακόλουθη οπισθοχώρηση του ορθολογισμού, δίνουν πεδίο στην ανάπτυξη τέτοιων τυφλά εκδικητικών συμπεριφορών.

Η αριστερά έχει ένα μεγάλο οπλοστάσιο για την επίτευξη πολιτικών αποτελεσμάτων. Ένα από αυτά είναι η άσκηση πίεσης σε άλλους χώρους. Η αποδυνάμωση του δημόσιου λόγου μας για το μεταναστευτικό, η επίμονη ακτιβιστική παρουσία αντιρατσιστικών ομάδων στον Άγιο Παντελεήμονα και η άνοδος του ΛΑΟΣ οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ στη σκλήρυνση των θέσεών του. Και επειδή δεν επηρεάζει μόνο ο κόσμος τα κόμματα αλλά και τα κόμματα διαπαιδαγωγούν τον κόσμο, ο κίνδυνος της συνολικής συντηρητικοποίησης του «μεσαίου χώρου» είναι άμεσος. Μία πολιτική διαρκούς «φιλικής» επίθεσης προς το ΠΑΣΟΚ (αλλά με σαφείς και λειτουργικές θέσεις) είναι απολύτως ενδεδειγμένη, για να ξυπνήσουμε εμείς (αφού το ίδιο αδυνατεί) τα αριστερά και ανθρωπιστικά αντανακλαστικά του κόσμου του και να το μετατοπίσουμε. Και κάτι ακόμη. Η παρουσία του νυν αρχιεπισκόπου προσφέρει μια ευκαιρία για μία επαφή ακόμη και με την Εκκλησία, η οποία επιμένει απαράδεκτα να σιωπά. Είναι θεμιτό (και απαραίτητο!) και όχι υποχωρητικό το να χρησιμοποιούμε προς όφελός μας (και στο μέτρο του εφικτού) τους φορείς κοινωνικού νοήματος που έχουν προνομιακές σχέσεις με τους πολίτες. Άλλωστε, η αριστερά πρέπει να στοχεύει εκεί που βρίσκεται ο κόσμος...

* Ο Στ. Παναγιωτίδης είναι υποψήφιος διδάκτορας ιστορίας
ΠΗΓΗ:Η ΑΥΓΗ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Με αφορμή ορισμένα δημοσιεύματα σχετικά με τα ενδεχόμενα σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, προκαλείται σύγχυση σε σχέση με τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι τοποθετήσεις και τα δημοσιεύματα αυτά αδιαφορούν για το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει συλλογικά επεξεργαστεί και διαμορφώσει ένα συνεκτικό πρόγραμμα ριζοσπαστικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων. Για το σήμερα και για το αύριο. Εφικτών και ρεαλιστικών αλλά με αριστερό πρόσημο. Σε σύνδεση με μια άλλη πορεία της κοινωνίας.

Θέλουμε για άλλη μια φορά να τονίσουμε:

Ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζεται μέσα στην κοινωνία, στα κινήματα και τους θεσμούς, στη βάση αυτού του Προγράμματος.

Παράλληλα, ο ΣΥΡΙΖΑ με σαφήνεια από την Ιδρυτική του διακήρυξη και με όλες τις μέχρι σήμερα αποφάσεις του έχει τοποθετηθεί και δεσμευθεί ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο προγραμματικής σύγκλισης και κυβερνητικής συνεργασίας ή ακόμη και «ανοχής» στα κόμματα που είναι υπεύθυνα για την αντιλαϊκή πολιτική. Αυτό σαφώς αφορά και το ΠΑΣΟΚ.

Η κρίση, η φτώχεια, η κοινωνία των 600 ευρώ, η κατάργηση των δικαιωμάτων στην εργασία, στην παιδεία, την υγεία και την ασφάλιση, η δραματική υποβάθμιση του περιβάλλοντος, η αντιλαϊκή πολιτική συνολικά, είναι αποτέλεσμα και των δικών του πολιτικών. Τόσο αυτών που εφάρμοσε όσων και αυτών που προτίθεται να εφαρμόσει αν γίνει κυβέρνηση. Σταθερός του προσανατολισμός υπήρξε και παραμένει η ικανοποίηση των απαιτήσεων του ΣΕΒ, των τραπεζιτών, των πολυεθνικών (της SIEMENS περιλαμβανομένης), του ΝΑΤΟ, του Συμφώνου Σταθερότητας, του κ. Μπαρόζο και του (σοσιαλδημοκράτη) κ. Αλμούνια.

Το δίλημμα της ακυβερνησίας, που τίθεται είτε από αυτούς που προωθούν την αυτοδυναμία είτε αυτούς που θέλουν τη συγκυβέρνηση των δύο μεγάλων κομμάτων, είναι υποκριτικό. Γιατί ο στόχος τους είναι η υφαρπαγή της ψήφου του λαού, προκειμένου να εξαπολύσουν ένα νέο κύμα επίθεσης στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Γιατί γνωρίζουν ότι, αν στην πολιτική σκηνή υπάρχει μια σύγκλιση, αυτή αφορά τις πολιτικές των δύο μεγάλων κομμάτων, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Σήμερα ο λαός έχει ανάγκη από ισχυρή αντιπολίτευση. Σε σύνδεση με τους αγώνες, τις αγωνίες αλλά και την αγανάκτηση του λαού.

Ισχυρή αντιπολίτευση για την αλλαγή των συσχετισμών και όχι για την εναλλαγή κεντροαριστερής ή κεντροδεξιάς διαχείρισης της κρίσης.

Ισχυρή αντιπολίτευση για τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων και όχι μαξιλαράκι για να επιβληθούν των οικονομικά ισχυρών.

To Γραφείο Τύπου