Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΩ

Έλαβα ενα email απο τον σύντροφο blogger ,Ftanei_piaπου πρισωπικά δεν γνωρίζω.Όμως δυστυχως στην παρούσα φάση με εκφράζει απολυτα και σαν τέτοιο θέλω να το αντιγράψω σε αυτό το blog στέλνωντας και εγω το μήνυμα προς ΟΛΟΥΣ και ΟΛΕΣ που μας εκπροσωπούν στην Βουλή και να ζητήσω να σταματήσει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ αυτή η ανόητη αντιπαράθεση και κατρακύλα στον ΣΥΝ.
Δεν έχετε το δικαίωμα να μας απαξιώνετε σαν μέλη του κόμματος και συννενοηθήτε όσο είναι καιρός.
"

Καλά δεν ντρέπονται καθόλου αυτοί οι άνθρωποι; Προκειμένου να ικανοποιήσουν τις ανομολόγητες επιδιώξεις και φιλοδοξίες τους, έφτασαν σε τέτοιο σημείο ξετσιπωσιάς και να μην νοιάζονται καθόλου, αν (με κύρια ευθύνη τους) φαίνεται τελευταία ο ΣΥΡΙΖΑ σαν σκορποχώρι;

Είναι εικόνα αυτή που παρουσιάσαμε χθες στη Βουλή (Ελευθεροτυπία ΕΔΩ) : Άλλα να αποφασίζει η κοινοβουλευτική ομάδα, και άλλα να ψηφίζουν στη Βουλή η πλειοψηφία (Αλέκος Αλαβάνος, Γρηγόρης Ψαριανός, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Γιάννης Δραγασάκης, Σοφία Ανδρεοπούλου, Γιάννης Μπανιάς και Θοδωρής Δρίτσας) και άλλα να ψηφίζουν οι (μονίμως) διαφωνούντες της Ανανεωτικής Πτέρυγας Φώτης Κουβέλης, Θανάσης Λεβέντης;

Σε ποιο άλλο κόμμα του Ελληνικού Κοινοβουλίου, συμβαίνουν αυτές οι τραγελαφικές καταστάσεις και να μην «πέφτουν τα νταβάνια να τους πλακώσουν», ή έστω από στοιχειώδη αξιοπρέπεια και φιλότιμο, κάποιοι βουλευτές να μην πουν, διαφωνώ με το κόμμα μου και παραιτούμαι;

Τι ήθος είναι αυτό που διαθέτουν και τι αντιδημοκρατική λογική είναι αυτή που τους διακατέχει , ώστε να αγνοούν κάθε κανόνα δημοκρατικής και κομματικής δεοντολογίας και σεβασμού στην αρχή της πλειοψηφίας;

Από πού πήραν το δικαίωμα να αναγάγουν σε υπέρτατη αρχή, αυτή της μειοψηφικής τους τάσης ~30% , σε μία συνιστώσα (του ΣΥΝ), έναντι της συντριπτικής πλειοψηφίας του ΣΥΝ, των άλλων 10 συνιστωσών και των χιλιάδων ανένταχτων του ΣΥΡΙΖΑ; Πού ακούστηκαν αυτά τα αδιανόητα;

Και αυτή την αλαζονεία και τον αυταρχισμό από πού και ως που θέλουν να τον επιβάλλουν ετσιθελικά σε εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ;

Που το πάνε τελικά;

Δεν σκέφτονται ούτε υπολογίζουν καθόλου εμάς, τη βάση; Που λειώσαμε στα πόδια μας για να εκλεγούν αυτοί οι κύριοι βουλευτές και που με τη στάσης τους μας «φτύνουν κατάμουτρα»; Εμάς! Που ξαναλειώσαμε στα πόδια μας, στις ευρωεκλογές για να πιάσουμε το «ταπεινωτικό» ...4,7 % , του σ. Κύρκου;

Μπορεί τέλος, να απαντήσει κανείς γιατί με τα καμώματα τους, μας βάζουν σε τόσο σκληρή δοκιμασία, να βλέπουμε το κόμμα μας να γίνεται χλεύη των Λαμογιών, των Πρετεντέρηδων, των Λωποδυτών της ΖΗΜΕΝΣ, των Βατοπεδινών, των Νταβατζήδων, του Οικονομικού και Πολιτικού κατεστημένου, του Συστήματος γενικά;

Και ταυτόχρονα να βλέπουμε εν κινήσει τα «τάγματα εφόδου» του Μαρκογιαννάκη και του Καρατζαφέρη, να καίνε, να δηώνουν, και να συλλαμβάνουν ότι έγχρωμο κινείται, μαζί με τις κάμερες, τα DNA, τις παρακολουθήσεις των τηλεφώνων μας, των e-mail , των κινητών, των FAX.

Παρέα με τους φορομπήχτες του Παπαθανασίου νας μας εξωθούν στην ανέχεια και στην απελπισία και με τις εγκάθετες των βιομηχάνων Πετραλλιάδες να διαλύουν το ΙΚΑ, την Υγειονομική περίθαλψη, τα βαριά και ανθυγιεινα, τις συντάξεις και τα επικουρικά μας κλπ. κλπ.;

Αντί να κινηθούν στα πιό πάνω, τόσο ΤΥΦΛΟΙ ΤΑ Τ'’ΩΤΑ ΤΟΝ ΤΕ ΝΟΥΝ ΤΑ Τ'’ΟΜΜΑΤ’ΕΙΣΙ * ώστε να βλέπουν μόνο τι συμφέρει στην τάση τους, να μην συναισθάνονται την οργή και την αγανάκτηση που αρχίζει να φουντώνει, και να μην φέρνουν στο νου τους ότι «όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες» ή παραιτείται;

Και δυστυχώς κάποιοι έσπειραν πολλούς τελευταία…


* ("τυφλοί στ'αυτιά, στο μυαλό, στα μάτια είστε" κραύγαζε ο Οιδίπους στο μάντι Τειρεσία)


Ftanei_pia: Συνδιαχειριστής του Blog syrizaeydap.wordpress.com

Που δεν αντέχει 3 και δεκαετίες τώρα

νάναι "στο ίδιο έργο θεατής".

Και που γι'αυτό ζητάει την συντροφική σας κατανόηση."

Κυριακή 19 Ιουλίου 2009

Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε!

Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΠΑΚΟΥ

Αυτό που συνέβη με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να διδάσκεται σε σεμινάριο για να μπορούν να το αποφύγουν ακόμη και οι πρωτοετείς φοιτητές. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο κατασπατάλησε ό,τι έχτισε με κόπο, ξεπερνώντας αμφισβητήσεις και εσωτερικές συμπληγάδες. Έπειτα από τα συνεχή προεκλογικά λάθη, ήρθε η αυτοκαταστροφική διαχείριση του εκλογικού αποτελέσματος, που μόνο οργή και θλίψη μπορεί να προκαλεί σε όσους έφτασαν στην κάλπη ψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ.

Η κρίση στην ηγετική ομάδα και η συμπεριφορά κορυφαίων στελεχών απ' όλες τις τάσεις του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, προσέλαβε τέτοιες διαστάσεις, που μόνο όσοι διακατέχονται από αυτοκαταστροφικό σύνδρομο θα μπορούσαν να διαχειριστούν, όπως διαχειρίστηκαν, το εκλογικό αποτέλεσμα. Ας μη γελιόμαστε, δεν υπάρχει ανάλογο προηγούμενο ούτε στις πιο σκληρές στιγμές της ανηλεούς αντιπαράθεσης ΚΚΕ και ΚΚΕ Εσωτ., ή στις αλήστου μνήμης αντιλήψεις "εισοδισμού", που ενδημούσαν στις μαοϊκές ή τροτσκιστικές ομάδες. Αυτό που συμβαίνει όλο το 2009, αλλά κυρίως μετά τις ευρωεκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ και στον ΣΥΝ, είναι από τα άγραφα.

Θα μπορούσε κανείς να φανταστεί τι θα συνέβαινε αν στα ίδια στελέχη ο λαός έδινε τη δυνατότητα να παίξουν κεντρικό ρόλο και να διαχειριστούν τις τύχες της χώρας; Και το χειρότερο είναι πως τις περισσότερες φορές η αποθέωση του τακτικισμού και ο ευτελισμός της συλλογικότητας γινόταν με επίκληση του διαλόγου, της εσωκομματικής δημοκρατίας και της διαφορετικότητας. Αν μπορούσε να διαγραφεί από τη συλλογική μνήμη της αριστεράς η τελευταία περίοδος θα ήταν μια κάποια λύση. Αυτό όμως δεν γίνεται ούτε στα πιο τρελά όνειρα. Δεν γίνεται να σβήσει αυτή η αυτοκαταστροφική περίοδος, που οδήγησε την ιστορική αριστερά όχι μόνο σε μια εκλογική ήττα, αυτό υπό προϋποθέσεις μπορούσε έστω και δύσκολα να ξεπεραστεί, αλλά σε μια πρωτοφανή πολιτική ανυποληψία.

Αν για κάτι διακρίθηκαν οι γενιές του Πολυτεχνείου και της μεταπολιτευτικής περιόδου ήταν γιατί πρόταξαν το συλλογικό απέναντι στην προσωπική ανέλιξη, το πολιτικό απέναντι στο παραπολιτικό, την αμφισβήτηση απέναντι στις κατεστημένες λογικές, το δημόσιο συμφέρον και τα δημόσια αγαθά απέναντι στην αυτορυθμιζόμενη αγορά, το εμείς απέναντι στο εγώ, το πάθος απέναντι στη μοιρολατρία στην κοινωνική ευαισθησία απέναντι στον ωχαδερφισμό. Τι απ' όλα αυτά έκαναν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΣΥΝ, τι από όλα αυτά έκαναν τα επονομαζόμενα ιστορικά στελέχη; Τίποτα απολύτως. Και οι ελάχιστες εξαιρέσεις είναι για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Αντιθέτως, επιδόθηκαν σε μια άνευ προηγουμένου αλληλοεξόντωση, πολλές φορές χωρίς ίχνος πολιτικής ηθικής, ευτελίζοντας τις αξίες, που υποτίθεται ευαγγελίζονται για την κοινωνία. Ο ΣΥΡΙΖΑ από πρωταγωνιστής των εξελίξεων, κατάντησε η χλεύη των ανθρώπων του κατεστημένου.

Ιστορικές ευκαιρίες δεν παρουσιάζονται συχνά στην πολιτική, πολύ δε περισσότερο όταν κατασπαταλώνται ή ευτελίζονται με πρωτοφανή αμοραλισμό. Δεν έχω καμιά πρόθεση να τσουβαλιάσω, πολύ δε περισσότερο να απονείμω δικαιοσύνη για ένα πολιτικό έγκλημα, όπως αυτό που συνιστά η διαχείριση του εκλογικού αποτελέσματος. Το σαράκι της εσωτερικής διαμάχης φαίνεται πως δεν έχει πάτο... Η συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ έδειχνε πως η ιστορική αριστερά άρχισε να αποκτά κουλτούρα συνύπαρξης. Αμ δε, φρούδες αποδείχθηκαν οι ελπίδες. Και το χειρότερο, όλα αυτά έγιναν σε μια περίοδο, κατά την οποία η κοινωνική βάση της αριστεράς δοκιμάζεται σκληρά από την οικονομική κρίση. Εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι, γυναίκες έκπληκτοι έβλεπαν τα στελέχη όχι να βρίσκονται δίπλα τους, την κρίσιμη ώρα της δοκιμασίας, αλλά να αλληλοκατηγορούνται μανιωδώς. Οι ηγετικές ομάδες του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ φάνηκε τελικά να μην διαθέτουν ούτε το στοιχειώδες ένστικτο αυτοσυντήρησης.

Ο αγαπημένος ποιητής της γενιάς μας, που τον αποκάλεσαν "ποιητή της ήττας", συντροφεύοντας τις ακριβές μας αμφιβολίες, έγραψε: "δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε". Αν ζούσε σήμερα, υποψιάζομαι θα αφιέρωνε αυτόν τον στίχο στις ηγετικές ομάδες του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά στους ηγέτες των ομάδων, που τις αποκαλούν τάσεις...

Το παρακράτος δεν είναι είδηση; Ας ρωτήσουμε τους αρμόδιους


Γιατί σχεδόν κανένα μέσο ενημέρωσης δεν θέωρησε σημαντικό γεγονός την πρώτη επίσημη, δηλαδή με την βούλα της αστυνομίας, ανάληψη δράσης από το παρακράτος; Υπάρχει τρόπος να μάθουμε, αναλαμβάνοντας δράση.

Σε οποιαδήποτε σοβαρή Ευρωπαική χώρα το περιστατικό θα αποτελούσε κύριο θέμα της ειδησεογραφίας: μια νεοφασιστική οργάνωση επιτίθεται σε μετανάστες και τα παιδιά τους που παίζουν σε μια πλατεία. Η επιχείρηση έχει προαναγγελθεί και γι αυτό διεξάγεται παρουσία αστυνομικών δυνάμεων που παρατηρούν αμέριμνες τα συμβάντα. Την επόμενη μέρα ο αρχηγός της αστυνομίας,αν όχι και ο αρμόδιος υπουργός, θα είχε παραιτηθεί υπό την πίεση της κοινής γνώμης που εκφράζουν τα μέσα ενημέρωσης.

Ακριβώς αυτό το σκηνικό είδαμε προχθές στην Αθήνα με τις εκκαθαρίσεις της Χρυσής Αυγής στην πλατεία Αττικής. Γιατί ,εκτός από το Tvxs,σχεδόν κανένα μέσο ενημέρωσης δεν θέωρησε σημαντική την πρώτη επίσημη, δηλαδή με την βούλα της αστυνομίας, ανάληψη δράσης από το παρακράτος;

Οι δημοσιογράφοι και τα τηλεοπτικά συνεργεία που σίγουρα βρίσκονταν στην πλατεία ήταν από το πρακτορείο Reuters, τον Αντέννα και τον Alpha , τον Σκάι (τηλεόραση και ραδιοφώνο) και τον Αθήνα 9,84. Απ όλα αυτά οι μόνες αναφορές που έπεσαν στην αντίληψη μας έγιναν από τον συνάδελφο Κυριάκο Αργυρόπουλο στο ραδιόφωνο του Σκάι τόσο εκείνη την ώρα στην εκπομπή του Β.Κουφόπουλου όσο και την επόμενη μέρα το πρωί(εκπομπή Πορτοσάλτε) και στο μεσημεριανό μαγκαζίνο του σταθμού. Ο Σκάι δεν θέλησε πάντως να δώσει διαστάσεις στην υπόθεση, στην οποία οι τηλεοπτικοί σταθμοί δεν αναφέρθηκαν καθόλου.

Αντίθετα μάλιστα στις διαδικτυακές εκδόσεις ορισμένων εφημερίδων(Καθημερινή, Νέα καθώς και στο in.gr) η είδηση εμφανίστηκε τελείως διαστρεβλωμένη και χωρίς καμμία αναφορά στην Χρυσή Αυγή:

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τη λαθρομετανάστευση, τα ναρκωτικά και τη βία πραγματοποίησε απόψε η «Επιτροπή κατοίκων» της πλατείας Αττικής. Οι διαδηλωτές καλούσαν τους περίοικους… να ενωθούν μαζί τους σε ένα κοινό αγώνα με στόχο να «σωθεί η γειτονιά και η πόλη μας από την αλλοίωση που επιφέρουν οι μετανάστες». Υπογράμμιζαν ότι δεν πρέπει να υπάρχει γκέτο πουθενά στην πόλη, ότι η σιωπή είναι συνενοχή και η αλληλεγγύη το μόνο όπλο. Ένας ο αγώνας παντού, ένας στόχος, ένας σκοπός, ήταν το σύνθημα των κατοίκων της πλατείας Αττικής.».

Δεν υπάρχει καμμία συνομωσία εδώ: η είδηση που δημοσίευσαν είναι copy paste τηλεγραφήματος του Αθηναικού Πρακτορείου Ειδήσεων. Απομένει να διευκρινιστεί αν το τηλεγράφημα απηχούσε κυβερνητικές απόψεις ή οφείλεται σε λάθος κάποιου συντάκτη.

Γιατί όμως τα τηλεοπτικά κανάλια που δίνουν και τον τόνο δεν αναφέρθηκαν στο περιστατικό παρ ότι πολλά ήταν εκεί; Υπάρχουν δύο εξηγήσεις. Α. Γεγονός είναι ότι μόλις έγινε το ντου οι κάμεραμαν έτρεξαν να σωθούν και μάλλον δεν πρόλαβαν να αποθανατίσουν την επίθεση. Επειδή δεν είχαν εικόνες προτίμησαν να μην παίξουν καθόλου το θέμα. Β εξήγηση: απέκρυψαν την είδηση για πολιτικούς λόγους.

Υπάρχει τρόπος να μάθουμε τι συνέβη..Nα πάρουμε τηλέφωνο ή να στείλουμε mail ζητώντας μια εξήγηση: γιατί δεν αναφερθήκατε σε ένα περιστατικό που δείχνει το παρακράτος να αναλαμβάνει καθήκοντα αστυνομίας; Που οδηγείται μια χώρα όπου ομάδες προχωρούνε σε πράξεις αυτοδικίας μπροστά στα μάτια της αστυνομίας; Από τις ιντερνετικές εκδοσεις μπορούμε επίσης να ζητήσουμε να επανορθώσουν το λάθος τους.Ας ζητήσουμε απ όλους να αναφερθούν έστω και καθυστερημένα στο περιστατικό γιατί είναι σημαντικό.

Ας πάρουμε τηλ-στείλουμε μέιλ όσοι περισσότεροι μπορούμε, βάζοντας φίλους και γνωστούς στο παιχνίδι. Και ύστερα γράψτε εδω υπό μορφή σχολίου τι απαντήσεις πήρατε. Η πείρα δείχνει ότι ο ευγενικός και πολιτισμένος τρόπος υποβολής ερωτήσεων και διαμαρτυρίας φέρνει πάντα καλύτερα αποτελέσματα.


ΥΓ. Στην αρχική ανάρτηση υπήρχαν και τα τηλέφωνα-ηλεκτρονικές διευθύνσεις ΜΜΕ. Τα αποσύραμε γιατί δεχθήκαμε διαμαρτυρίες από τα τελευταία τα οποία με την σειρά τους δέχθηκαν υβριστικά ή και απειλητικά τηλεφωνήματα.
Επαναλαμβάνουμε για μια ακόμη φορά ότι ο στόχος της δράσης αυτής είναι η ευαισθητοποίηση των φορέων της ενημέρωσης και η πληροφόρηση της κοινής γνώμης για τις παρακρατικές δραστηριότητες.

Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Η Σύσκεψη του Πανελλαδικού Σώματος, στις 18, 19 Ιουλίου

Το επόμενο Σαββατοκύριακο 18 και 19 Ιουλίου η σύσκεψη του πλατιού Πανελλαδικού Σώματος στην Αθήνα, στο ΣΕΦ - αίθουσα Μελίνα Μέρκούρη.

Η απόφαση της Γραμματείας για την σύνθεσή του είναι ότι το σώμα θα αποτελείται από 7 αντιπροσώπους από κάθε Νομαρχιακή και Τοπική Επιτροπή, 5 αντιπροσώπους από κάθε Θεματική, Κλαδική (Εργασίας, Υγείας, Παιδείας, Τραπεζών, Περιβάλλοντος, Δικαιωμάτων, Δίκτυο Γυναικών), την Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, την Οργανωτική Επιτροπή, την Κοινοβουλευτική Ομάδα και σε κάθε περίπτωση η σύσκεψη θα έχει ανοιχτό χαρακτήρα. Μετά την αναβολή της από τον αρχικό προγραμματισμό (11 - 12/7) εξαιτίας της συζήτησης που έχει ανοίξει μετά το εκλογικό αποτέλεσμα και τις συνέπειες που έχει στην λειτουργία, θα πραγματοποιηθεί η σύσκεψη του Πανελλαδικού Σώματος το προσεχές Σαββατοκύρια.. Όσοι και όσες από τις τοπικές επιτροπές πανελλαδικά μπορούν να συμμετέχουν μεταφέροντας την εμπειρία και την συζήτηση που έχει γίνει τοπικά είναι αναγκαίο να το επιδιώξουν. Το πρόγραμμα της σύσκεψης (άνοιγμα, εισηγήσεις) θα αποφασιστεί στην Γραμματεία μέσα στην βδομάδα.

Είναι προφανές ότι στο Πανελλαδικό Σώμα μπορούν να συμμετέχουν σύντροφοι και συντρόφισσες ανεξάρτητα αν είναι εκπρόσωποι οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ.

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009

Σε απεργία πείνας 19 Πακιστανοί κρατούμενοι στη Γλυφάδα

Σε απεργία πείνας έχουν προχωρήσει εδώ και 4 μέρες 19 Πακιστανοί πρόσφυγες οι οποίοι κρατούνται στο Τμήμα Γλυφάδας για να μην απελαθούν. Ένας εκ των κρατουμένων, ο Μοχάμεντ Αμπάς, καταγγέλει ότι χτυπήθηκε βίαια μετά την άρνηση του να υπογράψει τα έγγραφα για την απέλαση.

Ο πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας, Τζαβέντ Ασλάμ, δήλωσε στο tvxs.gr ότι οι απεργοί δεν θέλουν τα γυρίσουν στο Πακιστάν, καθώς αν γίνει κάτι τέτοιο πρόκειται να περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους στη φυλακή, ενώ απειλείται και η ζωή τους.

Ο ίδιος επισημαίνει ότι είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν την απεργία έως ότου τους δοθεί πολιτικό άσυλο. Ακόμα, αναφέρει ότι η αστυνομία αδιαφορεί επειδικτικά για το γεγονός ότι δεν λαμβάνουν τροφή.

Η απέλαση τους προωθείται από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, σε συνεννόηση με την πρεσβεία του Πακιστάν στην Αθήνα. Ο κ. Αλσάμ τονίζει ότι η Πακιστανική Κοινότητα θα μαζέψει υπογραφές και θα κάνει ότι άλλο είναι δυνατόν ώστε να λάβουν πολιτικό άσυλο οι 19 κρατούμενοι.
www.tvxs.gr

Να δώσουμε πάλι μια ελπίδα στην ελληνική κοινωνία

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ Κ.Ο. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΥ

ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΚΠΕ ΤΟΥ ΣΥΝ

12/7/2009

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Τηλεγραφικά, θα ήθελα να αναφέρω 10 σημεία.

Πρώτο σημείο: Νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά μετά το Τακτικό Συνέδριο του ΣΥΝ που βρίσκομαι σ’ αυτήν την αίθουσα για να μιλήσω. Υπάρχουν διάφορες ερμηνείες. Η δική μου ερμηνεία και η ώθηση η δική μου να μην μιλήσω είναι ότι πίστευα και πιστεύω στην ανάγκη της διακριτότητας των ρόλων σ’ όλη τη δομή του κόμματός μας και του ΣΥΡΙΖΑ και πολύ περισσότερο, βέβαια, στον χώρο της ηγεσίας.

Ο καθένας μπορεί να έχει τη δική του γνώμη και άποψη - και τα ΜΜΕ βεβαίως. Πολλές φορές δεχόμαστε φιλικά πυρά, από φιλικές πλευρές, δεν πρόκειται, όμως, αυτά να κατευθύνουν ούτε εμένα και πιστεύω ούτε και εσάς στην πορεία που θα πάρουμε. Και πιστεύω στη συλλογικότητα. Και πρέπει να κάνουμε μια μεγάλη προσπάθεια - και νομίζω ότι την κάνουμε - να την αποκαταστήσουμε. Όχι απλώς ως μια λειτουργική σχέση. Κυρίως ως μια έκφραση αξιών, αλληλεγγύης, συνεργασίας που πρέπει να εκφράζει συνεχώς η Αριστερά. Γιατί, αν θέλετε, η ηθικοπολιτική μας αναβάθμιση είναι κάτι δύσκολο, ίσως, αλλά είναι κάτι που μπορεί να γίνει και μπορούμε να το κάνουμε. Λυπάμαι, όμως, σήμερα που παρουσιάζομαι στο βήμα της ΚΠΕ έχοντας συνείδηση ότι φέρω κεντρικό βάρος στις ευθύνες για το αποτέλεσμα που είχαμε. Τα έχω πει και δεν θα επιμείνω σ’ αυτό το θέμα.

Το δεύτερο σημείο. Είναι αλήθεια ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει μια ανησυχία, ένας θυμός ίσως, μια απογοήτευση σε δυνάμεις του κόμματός μας, σε δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, στο χώρο μας, τις ευθύνες μας, κ.λ.π. Πιστεύω, όμως, τελικά ότι, παρόλο αυτό το αρνητικό, παρά την εσωστρέφεια που αντλείται από την περίοδο των εκλογών και μετά, τελικά μας δίνει μια μεγάλη δυνατότητα να δούμε σε βάθος ζητήματα που έχουν σχέση με τη θέση του εγχειρήματός μας, του κόμματός μας και του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα νέο τοπίο, που σφραγίζεται από την οικονομική κρίση, τον ιδιότυπο τρόπο που αυτή έρχεται στην Ελλάδα, που σφραγίζεται από μια προσπάθεια αναζωπύρωσης του δικομματισμού με αντιστραμμένες σχέσεις, δηλαδή με πρώτο το ΠΑΣΟΚ και δεύτερη τη Ν.Δ., την οποία δεν είχαμε ξανασυναντήσει παρά μόνο στο τέλος της προηγούμενης δεκαετίας και που έχει ως αιτούμενο από εμάς να διαμορφώσουμε κατευθύνσεις σε βάθος που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της κοινωνίας, κατανοώντας ότι ο βασικός αντίπαλός μας δεν είναι η Ν.Δ. Ο βασικός αντίπαλός μας δεν είναι το ΠΑΣΟΚ. Βασικός αντίπαλός μας δεν είναι τα συγκροτήματα των ΜΜΕ. Αντίπαλος μας είναι η δυνατότητα μας, αν και περιορισμένη, στο να ανταποκριθούμε στις νέες συνθήκες. Και είναι ισχυρός αντίπαλος. Αν δει κανείς την ευρωπαϊκή Αριστερά σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, με ορισμένες μόνο εξαιρέσεις και αν τη δει σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και αν δει ότι είναι ίσως μια από τις πρώτες μεγάλες παγκόσμιες κρίσεις όπου δεν έχει αναδειχθεί, με τα καλά του και τα κακά του, ένας πόλος υπερθετικός της Αριστεράς. Μπορούμε να το νικήσουμε αυτό.

Το τρίτο σημείο. Έχει έρθει πολύ στην επιφάνεια, θες από τον Τύπο, αλλά έχει μπει και ως στερεότυπο μέσα στο μυαλό μας ότι έχει παρουσιαστεί μια μεγάλη σύγκρουση ανάμεσα στον ΣΥΝ, το κόμμα μας, και τον ΣΥΡΙΖΑ. Τριβές υπάρχουν. Όταν έχουμε μια δυναμική ανοδική πορεία, τότε είναι λογικό αυτές να λανθάνουν, να κοιμούνται ή να περιορίζονται, να εξατμίζονται. Όταν βλέπουμε μια πορεία πιο δύσκολη και είμαστε σε βράχους και σε υφάλους, αυτές αναδεικνύονται. Όμως, εγώ πιστεύω πως δεν υπάρχει - ως ένα κεντρικό στοιχείο που πρέπει να μας προβληματίσει - μια σύγκρουση ανάμεσα στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύω, αντίθετα, ότι τα ζητήματα που διαπερνούν τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ζητήματα που διαπερνούν τον ΣΥΝ. Και ίσως, πολύ περισσότερο αντίθετα: Ζητήματα που διαπερνούν τον ΣΥΝ και διαφορετικές απόψεις και αντιλήψεις έρχονται μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και ίσως τον δυσκολεύουν. Θα σας αναφέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Έγινε στον Τύπο μια πολύ μεγάλη συζήτηση σε σχέση με το κείμενο, το οποίο παρουσίασε η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ - ή η πλειοψηφία της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και γι’ αυτό δεν είναι απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ - και την αντίδραση του ΣΥΝ, ο οποίος είχε μια σειρά 5 παρατηρήσεων, αν δεν κάνω λάθος, σε πολλές από τις οποίες συμφωνώ και εγώ προσωπικά. Όμως, σύντροφοι, πρέπει να ξέρουμε ότι αυτό το κείμενο ήταν μια πρόταση τριμερούς επιτροπής μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, ομόφωνη απόφαση, στη οποία συμμετείχαν οι εκπρόσωποι της ΑΚΟΑ, της ΚΟΕ και του ΣΥΝ. Και με αυτήν την έννοια, είναι ένα πρόβλημα που δεν αφορά τη σχέση ΣΥΡΙΖΑ και ΣΥΝ. Αν θέλετε, αφορά στην ίδια τη λειτουργία του ΣΥΝ. Εκφράζεται ως σημείο ρήξης αυτών των δύο χώρων, με όλους τους κινδύνους που έχει, ενώ δεν είναι έτσι. Γιατί το λέω αυτό; Όχι για να κάνω κριτική σε κανέναν. Αλλά για να δούμε τη μεγάλη δύναμη - και, σύντροφοι, την έχω βιώσει, μη ζώντας, αν θέλετε μέσα στις κομματικές διαδικασίες, τη μεγάλη δύναμη, την οποία έχει ο ΣΥΝ για την απογείωση του ΣΥΡΙΖΑ ή για την καθήλωσή του στο έδαφος. Και θέλω να πιστεύω ότι σήμερα, με την ΚΠΕ αυτή, με την εκλογή του νέου Γραμματέα, που είναι ένα σήμα μιας νέας αντιμετώπισης των προβλημάτων του κόμματος, με την οριστικοποίηση, κατά κάποιον τρόπο, των πρώτων μας εκτιμήσεων για το εκλογικό αποτέλεσμα, αφήνεται η δυνατότητα στον ΣΥΝ να συνειδητοποιήσει την ανάγκη, όχι να θέτουμε όρια σύνορα και ελέγχους όσο να φέρει ιδέες, προτάσεις, σκέψεις, κινηματικές δράσεις, προβληματισμούς μέσα στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ.

Τέταρτο σημείο. Υπάρχει ένα ιστορικό παράδοξο στον τρόπο που διατάσσονται οι δυνάμεις σήμερα της Αριστεράς, στις οποίες συμμετέχουμε και εμείς και οι οποίες είναι πολλαπλά ρεύματα. Μερικά ρεύματα μένουν λόγω ιστορικής αδράνειας, αν θέλετε, αλλά μερικά, τα περισσότερα έχουν υπόσταση. Είναι διαφορετικές γωνιές αντιμετώπισης μιας πάρα πολύ σύνθετης εθνικής, κοινωνικής, διεθνούς, οικονομικής πολιτικής πραγματικότητας. Ποιο είναι το ιστορικό παράδοξο; Κάποια από τα ρεύματα αυτά εκφράζονται σε διαφορετικά κόμματα, οργανώσεις, κινήματα και συμμετέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ ως διαφορετικές συνιστώσες. Κάποια από τα ρεύματα αυτά εκφράζονται μέσα στον ΣΥΝ. Χρησιμοποιούμε πολλές φορές τον όρο «πλειοψηφία» ή «μειοψηφία» ή «αριστερό ρεύμα» ή «κοκκινοπράσινο» ή «ανανεωτικοί» ή «αριστεροί ευρωπαϊστές», κ.λ.π. Ποιο είναι το παράδοξο, το οποίο είναι υπαρκτό, σύντροφοι, και νομίζω ότι όλοι μας το έχουμε βιώσει - το έχω βιώσει εγώ προσωπικά - όντας στον ΣΥΝ να είσαι πιο κοντά στις θέσεις μιας άλλης συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ σε κάποιο θέμα και πιο μακριά από τις θέσεις ενός ρεύματος που είναι μέσα στο ίδιο σου το κόμμα. Είναι υπαρκτό. Δεν είναι κακό. Η ιστορία δεν λειτουργεί με βάση προδιαγεγραμμένους κανόνες ορθολογισμού. Είναι υπαρκτό και πρέπει να το λάβουμε υπ’ όψιν. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι πρέπει να διασπαστεί ο ΣΥΝ; Με καμία δύναμη. Είναι το μεγάλο οξυγόνο σ’ αυτό το εγχείρημα. Τι σημαίνει, όμως; Σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε ένα μεγάλο τραπέζι, χωρίς διαμεσολάβηση, που να συναντιούνται όλοι. Και έτσι, αν θέλετε, από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, που τον έχω βιώσει μέσα από τη Γραμματεία και την Κοινοβουλευτική Ομάδα, εγώ αντιλαμβάνομαι την ανάγκη πάρα πολύ σύντομα πρώτον να υπάρχει μια αντιπροσωπεία του ΣΥΝ που να εκφράζει την κεντρική γραμμή του ΣΥΝ, τις αποφάσεις, αλλά, δεύτερον, να υπάρχει αντιπρόσωπος από τον χώρο της μειοψηφίας, τους ανανεωτικούς. Ξέρω ότι ο Πρόεδρος του ΣΥΝ είχε πάρει αυτήν την πρωτοβουλία, προσέκρουσε, όμως, στις δυσκολίες και τις διαδικασίες τις εσωτερικές μας. Είναι, όμως, ανάγκη αυτό. Βλέπω εδώ τον σ. Παπαδημούλη, τον σ. Κουβέλη. Με τον Αλέξη Τσίπρα έχουμε μια εμπειρία από την εκλογική επιτροπή, άσχετα αν η εκλογική επιτροπή συνέβαλε ή όχι στο να έχουμε θετικό εκλογικό αποτέλεσμα, να μην ήταν αυτή που έπαιξε τον κύριο ρόλο στις ευρωεκλογές, όμως, ξεκινώντας μέσα σε δύσκολες συνθήκες, έχουμε μια καλή εμπειρία συνύπαρξης, ανταλλαγής απόψεων και μια ικανότητα δημιουργίας συνθέσεων.

Πέμπτο σημείο. Είναι ο «κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ». Μας βάζει προβλήματα ο κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ. Μας βάζει το πρόβλημα να μην μείνουμε μόνο στη διαπραγμάτευση και τη συζήτηση και την ομοφωνία των συνιστωσών, αν θέλετε, αλλά να βάλουμε τον λαϊκό παράγοντα του ΣΥΡΙΖΑ. Τυγχάνει να είμαι βουλευτής και επομένως να ζω πολύ σε έναν νομό, στον οποίο είναι κατ’ εξοχήν δυνατό το ΠΑΣΟΚ, το οποίο ΠΑΣΟΚ είναι και σε έναν βαθμό η τοπική εξουσία. Και εκεί, αυτό που συνάντησα από την κοινωνία, από τον σοσιαλιστικό χώρο είναι πολύ μεγάλα ρεύματα, τα οποία είτε έκαναν βήματα, είτε διάλογο, είτε είχαν ως σημείο αναφοράς εμάς. Και από αυτούς αλλά κυρίως και από τον χώρο της Αριστεράς. Δυνάμεις οι οποίες ενεργοποιήθηκαν μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να είναι ΣΥΝ, χωρίς να είναι ΑΚΟΑ ή ΚΟΕ ή ΔΕΑ. Είναι ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό κάποιους συντρόφους τους φοβίζει. Κατ’ αρχήν δεν πρέπει να μας φοβίζει ο διάλογος. Να τα συζητήσουμε αυτά τα προβλήματα. Ούτε πρέπει να οχυρωθούμε - νομίζω ο σ. Βίτσας το είπε - πίσω από θέσεις και να αρχίσουμε να πολιορκούμε ο ένας τον άλλο. Είναι υπαρκτό θέμα και υπάρχει ένας εύκολος τρόπος να το λύσουμε. Υπάρχει ο κίνδυνος - τον είδα εγώ στο Ηράκλειο, στις ευρωεκλογές - αυτός ο κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ να αφυδατωθεί, να χαθεί αυτή η δυναμική. Ξέρω ότι κανείς δεν το θέλει αυτό. Επομένως, πρέπει να προβληματιστούμε. Υπάρχουν προτάσεις. Δεν πρέπει να φοβάται κανείς τις προτάσεις. Πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει μια δημοκρατική συμμετοχή, μια δημοκρατική νομιμοποίηση. Πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχουν μέλη στον ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύω ότι μπορούμε να έχουμε στη Συνδιάσκεψη κάρτα. Πιστεύω ότι σε θέματα, τα οποία θα αποφασιστούν από κοινού, μπορούν να επιλέξουν ή να επικυρώσουν. Ξέρω ότι πολλοί σύντροφοι, με πολύ ισχυρά επιχειρήματα, έχουν άλλη άποψη. Μη φοβηθούμε τη συζήτηση. Κι ας την κάνουμε αυτή τη συζήτηση. Και θα είναι σημαντικό, νομίζω όλοι, κλείνοντας αυτή τη φάση μετά τις εκλογές, να πούμε ότι κάνουμε αυτή τη συζήτηση, ξέροντας ότι υπάρχουν αρκετές διαφορετικές θέσεις.

Το έκτο σημείο. Το κέντρο λήψης αποφάσεων. Είμαστε συλλογικοί, δουλεύουμε πολλαπλά, έχει μεγάλη σημασία να μπορέσει να έχει και αυτονομία ακόμη και ενεργητικότητα η τοπική οργάνωση του ΣΥΝ, η συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ, κ.λ.π., αλλά χρειάζεται κάποιο κέντρο στο οποίο λαμβάνονται οι αποφάσεις για το πολιτικό αυτό σχήμα, μέσα από το οποίο γίνεται και η νόμιμη έκφρασή μας μέσα στην πολιτική πραγματικότητα. Κέντρο λήψης αποφάσεων η ΚΠΕ, η Π.Γ. για τον ΣΥΝ. Για τις άλλες συνιστώσες είναι τα εσωτερικά ηγετικά τους όργανα. Για τον ΣΥΡΙΖΑ ποιος θα είναι, σύντροφοι; Μπορεί κανείς να πει ότι θα είναι μια συνιστώσα; Κανείς δεν μπορεί να το πει. Όταν, δηλαδή, προσγειώσουμε τη συζήτηση. Μπορεί κανείς να πει ότι θα είναι η κοινοβουλευτική του ομάδα; Δεν μπορεί να είναι η κοινοβουλευτική ομάδα διότι έχει μια σύνθεση, η οποία διαμορφώθηκε μέσα από συγκεκριμένες συνθήκες και δεν εκφράζει όλο τον χώρο. Και λειτουργεί με πλειοψηφία και μειοψηφία. Εγώ θα έλεγα στο άμεσο διάστημα να αποφορτίσουμε αυτό το θέμα και να πούμε ότι χρειαζόμαστε ένα σχέδιο συνάντησης και να είμαστε όλοι, να κάνουμε τις βασικές επιλογές. Δεν μπορεί αυτό να είναι κάτι άλλο από τη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ και αυτό, νομίζω, είναι κάτι αυτονόητο. Δεν βρίσκω άλλη λύση. Ο ΣΥΝ και κάθε συνιστώσα έχουν τη δυνατότητα σήμερα να βάζει το βέτο, να λέει ότι όχι, δεν συμφωνώ σε αυτό, όπως στο θέμα της απόφασης, όπου δεν υπάρχει απόφαση για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το έβδομο σημείο. Σύντροφοι, εδώ μέσα, κυρίως από συντρόφους της Ανανεωτικής Πτέρυγας, έχουν ακουστεί ορισμένες κριτικές. Καλό είναι κανείς να δίνει προσοχή στις κριτικές και έχουν μια βάση πάντα. Μας λείπει το εναλλακτικό σχέδιο και μας λείπουν οι μεταρρυθμίσεις. Μας λείπουν, σε πολύ μεγάλο βαθμό. Θέλω να πω, όμως, ότι έχουν γίνει και μεγάλα βήματα και στον ίδιο τον ΣΥΝ - με το πρόγραμμα, το οποίο έκανε, και, αν θέλετε, τροφοδότησε και τη δυναμική, ήταν μια από τις καλές ενέργειες του ΣΥΝ στον ΣΥΡΙΖΑ - αλλά θα έλεγα και στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ. Και θα έλεγα.. που γνωρίζω στην κοινοβουλευτική του ομάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι είμαστε από όλα τα λουλούδια του αγρού στην κοινοβουλευτική ομάδα. Από τις τάσεις, ανένταχτοι, εκτός τάσης από τον ΣΥΝ, συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, ανένταχτοι του ΣΥΡΙΖΑ και καταφέρνουμε και συνθέτουμε, και καταφέρνουμε και έχουμε προτάσεις, και καταφέρνουμε σε πεδία που είναι, αν θέλετε, εκτός του δικού μας πρώτου ενδιαφέροντος, που μας επιβάλλονται από έξω, όπως είναι η διαφθορά, να καταλήγουμε με προτάσεις δικές μας. Και έχουμε επανειλημμένα όλες αυτές τις εφημερίδες που έκαναν τελευταία την έρευνα και έχουμε έναν κανόνα που δεν παραπέμπει κανέναν βουλευτή. Δεν καταγγέλλουμε μόνο, κάνουμε αντιπρόταση.

Το ζήτημα, επομένως, δεν είναι αυτό. Το ζήτημα που τίθεται στον καθένα, ο οποίος κάνει κριτική για μεταρρυθμίσεις και προτάσεις είναι «δώσε μας τις δικές σου, δώσε μας τις προτάσεις σου, δώσε μας τις μεταρρυθμίσεις σου» και κυρίως η τέχνη η δική μας να το συνδέουμε αυτό με κινηματικές δράσεις, διότι τα καλύτερα βιβλία δεν έχουν αποτέλεσμα αν δεν αναδειχθούν δύο-τρεις στόχοι, οι οποίοι ενέχουν κινηματική δράση. Και μπορούμε να το κάνουμε αυτό εκτός ορίων. Δεν είναι τυχαίο, σύντροφοι, ότι ομόφωνα η κοινοβουλευτική ομάδα αποφάσισε μία από τις πρώτες δραστηριότητές της το Φθινόπωρο να είναι μια ημερίδα, ένα διήμερο στη μνήμη του Μιχάλη Παπαγιαννάκη, με στόχο, όπως είπαμε όλοι μας, να αναδειχθούν οι δικές του ιδέες. Ταυτόχρονα, βεβαία, σαν να είναι παρών, να ακουστούν οι κριτικές σε αυτές τις απόψεις.

Όγδοο σημείο. Είναι το θέμα της γενικής πολιτικής μας γραμμής. Συζητήσαμε για τα ρεύματα, για τους πόλους, κ.λ.π. έχουν ένα ενδιαφέρον, έχουν μια βάση ότι δίνουμε μια μάχη, εμείς δίνουμε μία μάχη, ο δικός μας χώρος τη δίνει, να παραμείνει το τρίτο ρεύμα ζωντανό και ισχυρό μέσα στην ελληνική κοινωνία, το ρεύμα της αντισυστημικής, κατά τη δική μου γνώμη, της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής Αριστεράς. Παράλληλα, όμως, δεν πρέπει να αυτοπεριοριστούμε. Και δεν πρέπει, επίσης, να υποτιμήσουμε τα προβλήματα που είναι σε ηγετικό επίπεδο, όπως οι σχέσεις που μπορεί να έχει κανείς σε ηγετικό επίπεδο με το ΚΚΕ, μια γεύση πήραμε τον Δεκέμβρη για όλα τα ζητήματα. Και με αυτήν την έννοια, όλες αυτές οι επεξεργασίες για το πώς εμείς θα συντελέσουμε σε μια νέα κοινωνική δυναμική, σε μια νέα κοινωνική πλειοψηφία με ενεργό πρωταγωνιστικό ρόλο της Αριστεράς που θα ενσωματώνει ρεύματα από διαφορετικές προελεύσεις, θα ενσωματώσει τον αριστερό ευρωπαϊσμό, ο οποίος αποξενώθηκε. Δεν λέω ότι δεν έχουν ευθύνη διάφοροι σύντροφοι λόγω των κομματικών εντάσεων και θέσεων που μπορεί να πήραν ατομικά. Αποξενώθηκε, όμως και πρέπει να τον επανενσωματώσουμε. Θα ενσωματώνουμε μια τάση που έφυγε από τον χώρο τον σοσιαλιστικό, κ.λ.π.

Ένατο σημείο. Θα ήθελα να μιλήσω για τη σχέση μας με αυτόν τον χώρο και ειδικά τον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Η δική μου άποψη είναι ότι δεν υπάρχει περιθώριο γενικής προγραμματικής σύγκλισης σε ένα κυβερνητικό πρόγραμμα με τον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Υπάρχει, όμως, και τονίστηκε και από εδώ, η δυνατότητα επικοινωνίας με ένα μεγάλο μέρος των κοινωνικών δυνάμεων εκείνων που το ακολουθούν. Και νομίζω ότι αν δει κανείς τις μεγάλες αιχμές της Αριστεράς: η ΕΔΑ στο μέσο της δεξιοκρατίας την περίοδο του ’58, το τέλος της χούντας και η νεολαία, θα έλεγα ακόμη και ελευθεριακά οι κινητοποιήσεις για το δημόσιο πανεπιστήμιο, θα δει ότι η μεγάλη δύναμη της Αριστεράς είναι όταν μπορεί να έρθει σε επαφή και να εκφράσει ένα ευρύτερο λαϊκό ρεύμα, το οποίο βγαίνει έξω από τα όρια της ιστορικής κάθε στιγμή Αριστεράς, όπως το ΕΑΜ που είχε βγει εντελώς έξω από τα όρια της Αριστεράς, αυτό πρέπει να το έχουμε υπ’ όψιν και πρέπει να είναι καθοριστικό στοιχείο της πολιτικής μας. Να συζητήσουμε με αυτόν τον κόσμο. Και αυτό σημαίνει ότι έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε προτάσεις προς αυτόν τον κόσμο, προτάσεις προς τους φορείς για κοινές δράσεις, και η υπόθεση της χώρας θα πάει μπροστά, αλλά κυρίως η υπόθεση του κινήματος θα πάει μπροστά. Και να μάθουμε να το κάνουμε αυτό όχι μόνο όταν είναι σε βαθιά κρίση ο χώρος ο κεντρώος, ο χώρος ο σοσιαλιστικός, αλλά και όταν είναι σε σχετική άνοδο χωρίς δυναμισμό, όπως σήμερα. Μπορούμε να το κάνουμε.

Δέκατο και τελευταίο σημείο. Βλέπει κανείς τις δημοσκοπήσεις και άλλα και βλέπει και αυτήν την εσωτερική αναταραχή που περάσαμε και νομίζω ότι τώρα δεν θα την βάλουμε στο συρτάρι, την πλαισιώνουμε, την οριοθετούμε και τη βάζουμε κάτω από κανόνες. Και θα πει ότι είναι πολύ άσχημα τα πράγματα και πάμε για εκλογές το Φθινόπωρο ή μετά από λίγους μήνες, κ.λ.π. Είναι η μία πλευρά. Υπάρχει, όμως και μια άλλη πλευρά. Η πλευρά, την οποία είδαμε στις ευρωεκλογές με αρνητικό τρόπο, ίσως. Δηλαδή, υπάρχει η ζήτηση μιας δύναμης έξω από τους κανόνες του συστήματος, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε νέους δρόμους τη χώρα και η οποία μπορεί να δώσει απαντήσεις σε μεγάλα προβλήματα που υπάρχουν. Αυτό πρέπει να αγκαλιάσουμε σήμερα. Και πρέπει και το καλοκαίρι ή αμέσως μετά το καλοκαίρι η πορεία μας προς τα εμπρός, η συνέχιση των συζητήσεων, η πορεία προς τη Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ να είναι σε ένα άλλο πλαίσιο έντονης κινητοποίησης και έντονης δραστηριότητας των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Χρειάζεται από τώρα να προγραμματίσουμε την κινητοποίησή μας σε περίοδο κρίσης, ανεργίας, εισόδημα, εργασιακές σχέσεις. Να πάρουμε την ηγεμονία. Μπορούμε να πάρουμε την ηγεμονία στο θέμα της μετανάστευσης με τις προτάσεις μας όπως με την ελεύθερη διακίνηση στο έδαφος της Ε.Ε., κρατώντας πάντα σταθερά τις θέσεις αξιών τις αντιρατσιστικές, μην κάνοντας ούτε ένα βήμα πίσω. Μπορούμε να κάνουμε μια ειδική καμπάνια για τα μεσαία στρώματα, τα οποία θα βιώσουν, ειδικά το Φθινόπωρο, την πίεση και να δώσουμε αυτήν την εναλλακτικότητα, η οποία ζητείται και την οποία πολλές φορές εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να καταφέρουμε. Με αυτήν την έννοια, αν κινηθούμε έτσι, μπορούμε να βάλουμε στόχους πολιτικούς, οι οποίοι θα μας δέσουν με τις μεγάλες στιγμές του ΣΥΝ, του ΣΥΡΙΖΑ, είτε με το άρθρο 16 είτε με τις κινητοποιήσεις μας στα μεγάλα οικολογικά ζητήματα και θα δώσουμε πάλι μια ελπίδα στην ελληνική κοινωνία.

Κυριακή 12 Ιουλίου 2009

Ανακοίνωση ΣΥΡΙΖΑ για το «Πογκρόμ στη Πάτρα»

Η Επιτροπή Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ με ανακοίνωση καλεί τον Χρήστο Μαρκογιαννάκη να παραιτηθεί και κάνει λόγο για ακροδεξιά ατζέντα της ΝΔ που θα γκρεμίσει και τα τελευταία υπολείμματα δημοκρατικού κράτους δικαίου.

Η ανακοίνωση αναφέρει: «Η κτηνωδία της εισβολής αστυνομικών δυνάμεων που ισοπέδωσαν ολοσχερώς τον καταυλισμό που στέγαζε τους αλλοδαπούς αιτούντες άσυλο και μετανάστες της Πάτρας, χωρίς το παραμικρό ίχνος ευαισθησίας για τη διασφάλιση του δικαιώματος στέγασης τους υπό μόνιμες και αξιοπρεπείς συνθήκες, μαρτυρεί για άλλη μια φορά τον αυταρχικό κατήφορο της κυβέρνησης αναφορικά με ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σκηνές που άλλοτε βλέπαμε να λαμβάνουν χώρα μόνο σε αντιδημοκρατικά καθεστώτα του εξωτερικού, τώρα συμβαίνουν και στην Ελλάδα, και μάλιστα σε βάρος ανθρώπων που είναι θύματα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της Δύσης που στηρίζεται αναφανδόν και από την Ελλάδα.

Δεν χωράει αμφιβολία ότι το εγκληματικό αυτό πογκρόμ έχει τη συναίνεση του ίδιου του υπουργού κ. Μαρκογιαννάκη, τον οποίο καλούμε πλέον να παραιτηθεί, προτού ο φανατισμός με τον οποίο προωθεί την ακροδεξιά ατζέντα της ΝΔ γκρεμίσει και τα τελευταία υπολείμματα δημοκρατικού κράτους δικαίου. Όσο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους είτε πατάει σε δύο βάρκες είτε στηρίζει ανοιχτά τις λογικές της μηδενικής ανοχής, θα είναι κι αυτό ανάλογα υπόλογο για την εκτροπή στον τομέα των δημοκρατικών ελευθεριών.

Η Αριστερά, πιστή στις αξίες και στις παραδόσεις αιώνων, θα συνεχίσει με έργα και με λόγια να βροντοφωνάζει «Κάτω τα χέρια από τους αιτούντες άσυλο, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες».
ΠΗΓΗ: TVXS.gr

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009

Σύντροφοι, μην ταλαιπωρείτε άλλο τον κόσμο της αριστεράς.....

Του ΝΙΚΟΥ ΣΥΡΜΑΛΕΝΙΟΥ*

Είχα ετοιμάσει ένα ενιαίο κείμενο, που θεωρήθηκε από το σ. Ν. Φίλη μεγάλο, έτσι δέχτηκα να μπει σε δυό συνέχειες στην "Αυγή" (το α' μέρος δημοσιεύτηκε ήδη), αλλά την επόμενη μέρα ήλθε η παραίτηση του Αλέκου και έτσι το β' μέρος που αναφέρεται στο κόμμα και στο ΣΥΡΙΖΑ, υποχρεωτικά έμπαινε κάτω από άλλη οπτική.

Τώρα λοιπόν που τα πράγματα έχουν κάπως κατασταλάξει έχω να πω τα εξής:

Σύντροφε Αλέκο -με όλο το θάρρος που μπορώ να σου μιλάω, ως συμμαθητής και ως συνκυκλαδίτης- κατάφερες να μας μπερδέψεις, αλλά το δίλημμα δεν είναι ΣΥΝ ή ΣΥΡΙΖΑ, είναι με ποιά πολιτική. Καταρχήν δεν κατάλαβα γιατί όλα όσα είπες (διάβασα την παρέμβασή σου στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ), δεν μπορούσες όλους τους τελευταίους μήνες να τα θέσεις υπεύθυνα στα αρμόδια όργανα (Κοινοβουλευτική Ομάδα, Π.Γ. ΣΥΝ, ΚΠΕ ΣΥΝ, Διαρκές Συνέδριο ΣΥΝ, Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ, Β' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη ΣΥΡΙΖΑ). Είμαι σίγουρος ότι πολλά θέματα θα μπορούσαν να είχαν αντιμετωπιστεί πολύ πιο έγκαιρα και ενδεχομένως να είχαν διορθωθεί κάποια σημαντικά λάθη, για τα οποία πολλοί συμφωνούμε (Δεκέμβρης, πρωτοβουλίες προς τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, συγκρότηση ψηφοδελτίου κ.λπ.). Δεν κατάλαβα λοιπόν εγώ και πολλοί άλλοι, ίσως χιλιάδες, προς τι αυτή η δραματική παραίτηση, που λειτούργησε αποσυσπειρωτικά προς τον κόσμο μας και απαξιωτικά προς το πρόσωπό σου.

Εν πάση περιπτώσει, ας δουλέψουμε τώρα όλοι, για να επουλώσουμε τις πληγές μας και ας αφήσουμε εγωισμούς και δικαιώσεις στην άκρη. Μετά από τόσα χρόνια δεν αντέχει πια ο κόσμος μας να δικαιολογεί και να τρέχει πίσω από τις όποιες προσωπικές συμπεριφορές, ούτε αντέχει τον ανελέητο πόλεμο τάσεων και απόψεων που διεκδικούν όλοι την απόλυτη καθαρή αλήθεια. Ας δουλέψουμε με γνώμονα την προωθητική σύνθεση σε πολιτική βάση και ας γίνουν οι όποιες οργανωτικές ρυθμίσεις με αυτό ως αποκλειστικό κριτήριο.

Ας επιστρέψουμε επιτέλους στο πεδίο της πολιτικής, αφήνοντας στην άκρη τις μεγαλοστομίες περί αριστεράς-κεντροαριστεράς και άλλους πραγματικούς ή και φανταστικούς ιδεολογισμούς και ας συζητήσουμε για το πρόγραμμά μας, για τα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, για την Ελλάδα στην Ευρώπη και στον κόσμο. Στη βάση αυτή, ας χωριστούμε σε "δεξιούς", "αριστερούς", "ριζοσπάστες", "μεταρρυθμιστές" και ό,τι άλλο θέλετε και ας αναδιατάξουμε τα ρεύματα ιδεών - τάσεις με βάση τα νέα δεδομένα. Είναι πραγματικά αδιέξοδο να συνεχίζονται οι εσωκομματικοί διαχωρισμοί και οι περιχαρακώσεις, βάσει δεδομένων που προέκυψαν είτε από τις κομματικές μας προελεύσεις, είτε από την αναδιάταξη τους το 1991-92. Επιτέλους, ας ανοίξει η προγραμματική, ιδεολογική, πολιτική συζήτηση με σύγχρονο τρόπο στον σύγχρονο κόσμο και ας αναζητηθούν έτσι οι πραγματικές συγκλίσεις εντός-εκτός ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ.

Το κόμμα

Το κόμμα μας, ο ΣΥΝ, δεν μπορεί να συνεχίζει να πορεύεται άλλο έτσι, ούτε οργανωτικά, ούτε και επικοινωνιακά. Δεν μπορεί να υπάρχει παραλυσία στα κεντρικά όργανα, δεν μπορεί οι τάσεις να συνεχίζουν να λειτουργούν ως μαγαζιά αναπαραγωγής της κομματικής εξουσίας και ως υποκατάστατα της εσωκομματικής δημοκρατικής λειτουργίας, δεν μπορεί ο απλός κόσμος των μελών είτε στις πόλεις, είτε στην περιφέρεια, να είναι απλώς εντολοδόχοι και εκτελεστές της γραμμής, μηχανισμοί προσυνεδριακών διαδικασιών και προεκλογικών εξορμήσεων.

Χρειάζονται γενναία μέτρα για να αλλάξουν κατεστημένα μυαλά και νοοτροπίες. Η διαφορά μας είναι ότι απαιτείται καταρχήν πολιτική συννενόηση και όχι επιβολή, έτσι ώστε όχι να ακυρωθούν τα όποια μέτρα και οι όποιες προσπάθειες, αλλά να εξηγηθούν οι κατευθύνσεις που πρέπει να αλλάξουν ριζικά τη λειτουργία του κόμματος.

Θα επαναλάβω πάλι μια προ καιρού διατυπωθείσα πρόταση για τη δομή των κεντρικών οργάνων, που κατά τη γνώμη μου θα συνιστούσε τομή στη λειτουργία μας.

Μικρή ευέλικτη και αντιπροσωπευτική εκτελεστική γραμματεία (9-11 μέλη) που θα λειτουργεί εν είδει πρωινού καφέ σε καθημερινή βάση. 31μελής εκτελεστική επιτροπή με μηνιαία λειτουργία, όπου θα συντίθενται βασικοί τομείς δουλειάς και ρεύματα ιδεών. Κεντρική Πολιτική Επιτροπή 151 μελών που θα συνεδριάζει μια φορά το εξάμηνο.

Ανοιχτές συνεδριάσεις των τάσεων, προσδιορισμένες με δημόσιες ανακοινώσεις και φυσικά με δυνατότητα συμμετοχής των ηγετικών στελεχών ανεξάρτητα άποψης. Επανεξέταση εκλογικού συστήματος διαμόρφωσης των κεντρικών οργάνων, έτσι ώστε πλάι στην αντιπροσωπευτικότητα να διασφαλίζεται και η αξιοκρατία. Συλλογικός και ατομικός απολογισμός των στελεχών σε θέσεις ευθύνης. Πολιτικοποίηση της λειτουργίας των οργανώσεων (Πολιτικών Κινήσεων) με υποχρεωτική συζήτηση σε τακτά χρονικά διαστήματα των επιμέρους προγραμματικών θέσεων.

Σύγχρονη επικοινωνιακή πολιτική με αξιοποίηση των επαγγελματιών του χώρου.

ΣΥΡΙΖΑ

Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, παρά τα προβλήματα φυσιογνωμίας, πολιτικής και λειτουργίας, αποτελεί τη συμμαχική παράταξη δυνάμεων της αριστεράς που συμπυκνώνει σε σημαντικό βαθμό τη θέληση χιλιάδων αριστερών για κοινή στέγη. Αποτελεί τη συνέχεια του Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης καθώς και την κληρονομιά των αγώνων του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ. Βεβαίως, η συγκρότησή του ως εκλογικού σχήματος το 2004 ή ως συμμαχική παράταξη της αριστεράς αργότερα, δεν συνοδεύτηκε με ουσιαστικές προγραμματικές, πολιτικές και ιδεολογικές διεργασίες τόσο ανάμεσα στις συνιστώσες, όσο και το κυριότερο ανάμεσα στον κόσμο της αριστεράς. Έτσι οι εκλογικές διακηρύξεις του δεν διαθέτουν ουσιαστική δημοκρατική νομιμοποίηση, αφού το μόνο όργανο που τις ενέκρινε είναι η γραμματεία του, που ουσιαστικά αποτελείται αποκλειστικά και μόνο από εκπροσώπους των συνιστωσών, ερήμην του κόσμου των ανεντάχτων.

Προφανώς, αυτή η αντιδημοκρατική λειτουργία δεν μπορεί να συνεχιστεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ ή θα μετατραπεί σε χώρο πολιτικής ενότητας με δημοκρατική νομιμοποίηση και διασφάλιση της έκφρασης όλων των δυνάμεων που τον συναποτελούν (συμπεριλαμβανομένων και των ανένταχτων), βρίσκοντας και τα κατάλληλα εργαλεία προωθητικής σύνθεσης ή θα αποσυντίθεται και θα φθίνει.

Προφανώς, σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να αναζητηθούν όλες οι προτάσεις που θα συμβάλουν στη δημοκρατική λειτουργία και την αντιπροσωπευτική έκφραση όλων των συνιστωσών και των ανένταχτων. Μια τέτοια λειτουργία μπορεί να διασφαλίσει τόσο τη δημοκρατική νομιμοποίηση του εγχειρήματος, όσο και την αυτονομία των επιμέρους συνιστωσών. Ο ΣΥΝ, ως η μεγαλύτερη συνιστώσα, δεν μπορεί παρά να λειτουργεί ως η ατμομηχανή του ΣΥΡΙΖΑ, που οφείλει να πάρει όλες τις απαραίτητες πρωτοβουλίες για την υπέρβαση των σημερινών δυσκολιών. Οφείλουμε όμως γρήγορα να καταθέσουμε όλοι και όλες τις προτάσεις μας, έτσι ώστε οι επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις να μας βρουν έτοιμους.

Πολιτικές πρωτοβουλίες

Η μεγαλύτερη πολιτική πρωτοβουλία που συμπεριλαμβάνει τα πάντα είναι η ζύμωση του προγράμματος του ΣΥΝ μέσα στην κοινωνία. Η επικοινωνία αυτή μπορεί να έχει το χαρακτήρα είτε επίκαιρων παρεμβάσεων στη βάση των κοινωνικών μετώπων του καθημερινού αγώνα, είτε χαρακτήρα εξόρμησης στις πόλεις, στις γειτονιές και στα χωριά, όπου σε ανοιχτή πρόσκληση φορέων, κοινωνικών οργανώσεων και λαού θα αναλύονται και θα συζητώνται οι βασικοί άξονες των προγραμματικών μας θέσεων. Έτσι αφενός μεν θα ενημερώνεται η κοινωνία και αφετέρου θα διασφαλίζεται η αμφίδρομη σχέση, που αποτελεί και την πρώτη προϋπόθεση δεσμών εμπιστοσύνης.

Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες, έχω την πεποίθηση ότι μόνο μέσα από ένα τέτοιο ολοκληρωμένο σχέδιο, μπορούμε να ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος και τη χαμένη εμπιστοσύνη του ευρύτερου κόσμου της αριστεράς. Διαφορετικά, η τύχη μας είναι προδιαγεγραμμένη. Ας αφουγκραστούμε επιτέλους την πραγματική θέληση τού λαού μας, που αναζητά λύσεις, διεξόδους, ελπίδα. Με συλλογικότητα, αλληλεγγύη, δημοκρατία!

* Ο Νίκος Συρμαλένιος είναι μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ, νομαρχιακός σύμβουλος Κυκλάδων.

Η ανανέωση και ο κούκος


Ημερομηνία δημοσίευσης: 05/07/2009
του Θανάση Καρτερού

«Αν κανείς από όσους θητεύουν κοντά τρεις δεκαετίες σε δημόσιους ρόλους δεν παραμερίσει, εγώ δεν θα μείνω για πολύ να παριστάνω τον κούκο που μάταια προσπαθεί να φέρει την άνοιξη». Η φράση ανήκει στον πρόεδρο του ΣΥΝ, Αλέξη Τσίπρα και σηκώνει συζήτηση.

Γιατί, με όλη τη παρορμητικότητα που αναδύει, συνδέεται με μια παλιά αντίληψη περί ανανέωσης, η οποία μπορεί να αποδειχτεί κινούμενη άμμος για την αριστερά. Πολύ περισσότερο σήμερα, που τα πράγματα είναι έτσι κι αλλιώς μπλεγμένα στα δίχτυα του εκλογικού αποτελέσματος, στις πολλαπλές επιδιώξεις πολλαπλών κέντρων και σε μια απωθητική για τον πολύ κόσμο κρίση, για την οποία δεν είναι άμοιρος ευθυνών ο τρόπος με τον οποίο πολιτεύτηκε ο πρόεδρος του ΣΥΝ.

Δευτερεύον, αλλά όχι για πέταμα: Είναι η εγωιστική παρομοίωση του κούκου αντάξια του θεσμικού ρόλου που ο Αλέξης Τσίπρας επικαλείται στη συνέντευξή του; Ταιριάζει με όσα λέει για τον εαυτό του, ότι είναι προλετάριος της πολιτικής, ότι δεν έχει προσωπικές φιλοδοξίες και ότι δεν αξιοποίησε ποτέ τις ευκαιρίες για ανέλιξή του; Με το συμπάθιο δηλαδή, και όλα καλώς καμωμένα, αλλά δεν αποτελεί ο ίδιος ο Αλέξης το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ανανέωσης; Δεν υπήρξε γραμματέας της νεολαίας; Δεν υπήρξε επίσης τολμηρή επιλογή για το δήμο της Αθήνας, στη θέση μάλιστα του Μιχάλη Παπαγιαννάκη;

Δεν προτάθηκε με πιεστικό τρόπο -για να μην πούμε επιβλήθηκε…- από τον Αλέκο Αλαβάνο (έναν από αυτούς με τα τριάντα χρόνια θητείας κ.λπ. που τώρα καλείται να «παραμερίσει») και δεν δόθηκε πολιτική μάχη από μια σειρά «παλιούς» για να αναδειχτεί σε πρόεδρο του Συνασπισμού; Τι και ποιον ωφελεί να εμφανίζονται τώρα οι παλιότεροι συλλήβδην ως κολλημένοι σε δημόσιους ρόλους, από τους οποίους αρνούνται να ξεκολλήσουν; Διότι, αν δεν αρνούνται, τότε προς τι όλα αυτά τα περί κούκου, και προς τι η ευθεία απειλή παραίτησης;

Από τη συνέντευξη συνάγεται σαφώς ότι η «ανανέωση» είναι μια μάχη νέων εναντίον «παλιών». Μακάρι να είναι λάθος αυτό το συμπέρασμα, αλλά η φράση περί κούκου δεν αφήνει πολλά περιθώρια για παρερμηνείες. Θα ξεκινήσει λοιπόν τώρα ένα κυνήγι μαγισσών εναντίον των, ή κάποιων, «παλιών». Τι θα πει αν δεν παραμερίσει «κανένας»; Μας φτάνει ένας και ποιος; Ο Δραγασάκης, ο Λαφαζάνης, ο Αλαβάνος, ο Κουβέλης ο δεν ξέρω 'γώ ποιος; Και αν στο Θεό μας όχι ένας ή δύο, αλλά όλοι οι παραπάνω αποσυρθούν στις επόμενες εκλογές, «παραμερίσουν», τότε θα κερδίσει κάτι η ανανέωση; Θα κερδίσουν κάτι ο ΣΥΝ, ή ο ΣΥΡΙΖΑ;

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι υπάρχουν παλιοί πολιτικοί, ακόμα και στην αριστερά, που γοητεύονται από δημόσιες θέσεις και κομματικά αξιώματα, όπως υπάρχουν και νέοι (στην ηλικία) που γοητεύονται ακριβώς από την ίδια Κίρκη και τη δημοσιότητα που η κατάκτησή της συνεπάγεται. Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι το ζήτημα της ανανέωσης είναι ΚΑΙ ζήτημα ηλικιακό, όπως ΚΑΙ ζήτημα εναλλαγής στις δημόσιες θέσεις. Μπορούμε όμως να ξεχνάμε ότι ριζοσπαστικές κινήσεις ανανέωσης, όπως η λεγόμενη αριστερή στροφή, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ανάδειξη μιας μεγάλης ομάδας νέων στελεχών στην κορυφή του κόμματος, με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα, έγιναν με την έμπνευση, την πρωτοβουλία και την πολιτική επιμονή κυρίως ανθρώπων παλιών και έμπειρων που καλούνται τώρα να παραμερίσουν;

Το πραγματικό και δύσκολο πρόβλημα της ανανέωσης είναι, αν μου επιτραπεί μια προσωπική γνώμη, το κλίμα, οι πρωτοβουλίες, ο άνεμος ανανέωσης που φυσάει «από τα πάνω». Υπήρξε τέτοιο κλίμα στο προηγούμενο διάστημα; Υπήρξε μια πολιτική γλώσσα, ένα καθοδηγητικό στυλ, μια επικοινωνιακή έστω φρεσκάδα; Άλλαξε προς το καλύτερο, ή προς το χειρότερο, το νεανικό-ριζοσπαστικό πρόσωπο του ΣΥΝ; Αποδείχτηκε ότι η οργανωτική ανανέωση και η τόσο τολμηρή και με τόσα ρίσκα ανάδειξη στις κορυφές του κόμματος ανανέωσε το λόγο και το ακροατήριό του;

Αν αυτό έχει συμβεί, ή συμβαίνει τώρα, τότε ο «παραμερισμός» θα ακολουθήσει, γιατί ο ίδιος ο κόσμος της αριστεράς θα κάνει τις επιλογές του σ’ αυτό το κλίμα. Αν δεν έχει συμβεί, ας δουν αν και πώς μπορεί να συμβεί οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, κούκοι, αηδόνια, τσαλαπετεινοί και παγώνια…

Αυγή 05/07/2009

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

Η ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΩΝ

Του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ*



Φαίνεται ότι οι τάσεις και τα ρεύματα στον ΣΥΝ (από τα πολλά, κινδυνεύουμε να κρυολογήσουμε βαριά) δεν έβγαλαν μέχρι αυτή τη στιγμή τα αναγκαία συμπεράσματα από την αγωνία του κόσμου της αριστεράς που στήριξε το ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου, όχι μόνο για την υποχώρηση του εκλογικού του ποσοστού, αλλά και για το πώς θα δρομολογηθούν από εδώ και πέρα οι εξελίξεις στο εσωτερικό του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ.



Έτσι εξακολουθούν να κινούνται για μια ακόμη φορά και ο καθένας για τους δικούς του ιδιαίτερους λόγους σε άλλους ουρανούς και μακράν της γήινης πραγματικότητας.



Π.χ. η μεν πλειοψηφία αναζητεί με φανερή αγωνία και λίγους μήνες πριν από τις βουλευτικές εκλογές εξωστρεφή δράση, η δε ανανεωτική πτέρυγα φαίνεται ότι "τώρα ανακάλυψε" ότι θίγονται προγονικά της χαρακτηριστικά και πως βέβαια μετά το χαμηλό εκλογικό ποσοστό είναι η ώρα να πάρει τη ρεβάνς από την ηγετική ομάδα του ΣΥΝ, αλλά και από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.



Τα περί εξωστρεφούς δράσης, τα περί παραλυτικών ισορροπιών, καθώς και τα περί ανανεωτικών ομφαλοσκοπήσεων ανά τακτά χρονικά διαστήματα χωρίς χειροπιαστά αποτελέσματα με εξαίρεση τις βουλευτικές εκλογές του 2007 είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα, το ερώτημα άλλο είναι. Εάν δεν έχεις σοβαρό και αξιόπιστο κόμμα στον χώρο της αριστεράς και το κυριότερο εάν δεν έχεις ανάλογη στρατηγική για το τι θέλεις να κάνεις μάλλον με τις πιο ηπιότερες εκφράσεις μοιάζεις γραφικός στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας, μια και σ' αυτήν την κρίσιμη συγκυρία δείχνεις ότι αδυνατείς να "υπερβείς" χρόνιες αδυναμίες και δομικά προβλήματα που υπάρχουν στους κόλπους του ΣΥΝ και όχι μόνο.



Χρόνιες αδυναμίες και δομικά προβλήματα που δεν έχουν να κάνουν με το ότι ο ΣΥΝ δεν έχει θέσεις και πρόγραμμα, αλλά με το ότι στους κόλπους του επικρατεί μια ιδιόμορφη πολιτική και οργανωτική πολυκεντρικότητα χωρίς αρχή και τέλος με αποκλειστική ευθύνη των δύο μεγάλων τάσεων που λειτουργούν στο εσωτερικό του και που για χρόνια ολόκληρα κρατούν σε πολιτική και οργανωτική ομηρεία τα μέλη του κόμματος.



Τα μέλη του κόμματος που χρόνια ολόκληρα χλευάζονται από τους διάφορους τασιάρχες, ηγετίσκους, ομαδάρχες, παράγοντες, περίεργους (ο κατάλογος είναι μακρύς και σταματώ εδώ) μια και τους στερούν το πολιτικό οξυγόνο που σε καθημερινό επίπεδο παίρνουν από τη μάχη που δίνουν στους χώρους δουλειάς για την πολιτική επιβίωση του ενωτικού εγχειρήματος της αριστεράς.



Πρόκειται για σοβαρή εσωτερική παθογένεια του ΣΥΝ που με τις πιο ήπιες εκφράσεις μπορεί να χαρακτηριστεί σαν πολιτική διαστροφή μια και στο όνομα "τασικών ιδιοτελών αυτοεπιβεβαιώσεων" καταστρατηγεί καταστατικές αρχές και θεμελιώδεις λειτουργίες που πρέπει να διέπουν ένα πολιτικό φορέα της αριστεράς.



Το κρίσιμο σημείο λοιπόν για τον ΣΥΝ που τείνει να γίνει θηλιά στον λαιμό του και να τον πνίξει, αναδεικνύεται για μια ακόμη φορά από την ίδια τη ζωή ότι είναι η πολιτική και οργανωτική του λειτουργία που σε περιόδους κρίσης είναι σε φανερή αναντιστοιχία και κατώτερη των προσδοκιών του κόσμου της αριστεράς.



Έρχομαι τώρα στις αιτίες που μαζί με την προαναφερόμενη κατάσταση μας οδήγησαν στο εκλογικό αποτέλεσμα της 7ης Ιουνίου.



Πρώτη αιτία: Ο δικομματισμός το είχα εντοπίσει και σε παλαιότερες επισημάνσεις μου δεν έχασε και ούτε πρόκειται να χάσει τόσο εύκολα τα δομικά του χαρακτηριστικά, αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς σαν αριστερά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα δημοσκοπικά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ που όταν τα πράγματα ηρέμησαν στο ΠΑΣΟΚ ξεφύτρωσαν όπως η περιχειρίδα ενός ηλεκτρονικού πιεσομέτρου, ενώ ταυτόχρονα μας αποκάλυψαν τις χρόνιες πολιτικές και οργανωτικές ανεπάρκειες του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ.



Πληρώσαμε και θα εξακολουθούμε να πληρώνουμε και στο μέλλον με πολύ χειρότερους όρους τη λειτουργία των τάσεων στο εσωτερικό του ΣΥΝ, ενώ η ίδια η ζωή μας απέδειξε ότι η λειτουργία τους δεν είναι εποικοδομητική μια και βασίζεται όχι στην παραγωγή ιδεών, αλλά στην ιδιοτέλεια και στην αυτοπροβολή.



Αν η παραπάνω εικόνα δεν αντιστραφεί με πολιτικούς και οργανωτικούς όρους και με ριζική ανασυγκρότηση από μηδενική βάση που θα βασίζεται σε ένα διαφορετικό οργανωτικό μοντέλο λειτουργίας, ο ΣΥΝ σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ίσως οδηγηθεί σε μεγάλες περιπέτειες.



Δεύτερη αιτία: Τα προβλήματα που προέκυψαν μετεκλογικά στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Τώρα ζητούν επιτακτικά τη λύση τους και με αυτή την έννοια ούτε μπορούν να περιμένουν, ούτε μπορούν να σπρωχθούν κάτω από το χαλί, σε διαφορετική περίπτωση, εάν εξακολουθήσουν να παραμένουν θα επιτείνουν τις διαλυτικές τάσεις και τις αμφισβητήσεις στο εσωτερικό του ΣΥΝ και κατ' επέκταση στον ΣΥΡΙΖΑ.



Τρίτη αιτία: Η κατάρτιση του ευρωψηφοδελτίου πέρα από δημοκρατικές διαδικασίες και τυπικότητες, φανέρωσε για μια ακόμη φορά ότι κορυφαία πολιτικά ζητήματα αντιμετωπίζονται με σκοπιμότητες. Στα μάτια της κοινής γνώμης το ευρωψηφοδέλτιο ερμηνεύθηκε σαν τη ρεβάνς που ήθελε να πάρει η πλειοψηφία του κόμματος έναντι της μειοψηφίας.



Τέταρτη αιτία: Ο λαός μας λέει και πολύ σοφά ότι μετά Χριστόν προφήτες δεν υπάρχουν. Εμείς βγάλαμε θέσεις για το μεταναστευτικό κατόπιν εορτής και βέβαια το πληρώσαμε πολύ ακριβά.



Πέμπτη αιτία: Τα γεγονότα του Δεκέμβρη μας έδωσαν τη χαριστική βολή μια και δεν καταφέραμε να αποκρούσουμε ικανοποιητικά και με πειστικά πολιτικά επιχειρήματα τη συκοφαντική εκστρατεία κατά του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι η κοινωνία μας ταύτισε με τα κάθε λογής γκρουμπούσκουλα αλλά και με προβοκατόρικες ομάδες που δρούσαν στους κόλπους του νεολαιίστικου κινήματος. Η ταύτιση αυτή ενισχύθηκε σημαντικά και από τη στάση του ΚΚΕ, που τις μέρες εκείνες με τη στάση του και τη συμπεριφορά του συνέτεινε προς την κατεύθυνση αυτή.



Με βάση τα παραπάνω είναι φανερό ότι στους κόλπους του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται σοβαρή και υπεύθυνη συζήτηση με αρχή και τέλος που θα συνοδεύονται από βαθύτερες πολιτικές και οργανωτικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, έτσι ώστε ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ να αντιστοιχηθούν με αυτό που πραγματικά εκπροσωπούν.



Αυτό που περιμένουν με αγωνία από τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ οι χιλιάδες φίλοι του είναι η ριζική αναστροφή της προαναφερόμενης κατάστασης και φυγή προς τα εμπρός χωρίς διγλωσσίες, αμφισημίες, παραγοντισμούς, και ταλαντεύσεις.



Η εμπιστοσύνη που έδειξαν στο ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα δείχνει να εξαντλείται και να παρουσιάζει έντονα σημάδια κόπωσης και απογοήτευσης.



Είναι η ώρα για τολμηρές αποφάσεις και ανατροπές με σοβαρότητα υπευθυνότητα και ψυχραιμία χωρίς εύκολη συνθηματολογία και κυνήγι μαγισσών.



* Ο Νικόλαος Λαμπρόπουλος είναι μέλος της Γραμματείας του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του Συνασπισμού
http://blog.avgi.gr/

ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ, ΑΝΤΙ-ΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Είμαστε απλά μέλη του ΣΥΝ, ενταγμένοι του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς πολιτικά δικαιώματα, αλλά και ανένταχτοι αριστεροί, που συναντηθήκαμε στο διαδίκτυο και αποφασίσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και την σκέψη μας για μια παρέμβαση στα τεκταινόμενα του ΣΥΡΙΖΑ απο την σκοπιά μιας σύγχρονης αντι-συστημικής και πραγματικά ριζοσπαστικής Αριστεράς.



Απευθυνόμαστε σε όλους τους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ ανεξάρτητα απο συνιστώσα και ένταξη, και στα θεσμοθετημένα όργανα των συνιστωσών και ιδιαίτερα του ΣΥΝ, αφού κατα γενική ομολογία η ιδεολογική και οργανωτική μάχη στο εσωτερικό του ΣΥΝ αποτελεί την πιο σημαντική τροχοπέδη για το βάθεμα και την διεύρυνση του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ.



Πρόθεσή μας δεν είναι να δημιουργήσουμε μια ακόμα τάση ή ομάδα μέσα στον ΣΥΝ ή στον ΣΥΡΙΖΑ ούτε να στοιχηθούμε πίσω απο πρόσωπα ή μηχανισμούς, αλλά να συμβάλλουμε στον ιδεολογικό και πολιτικό εξοπλισμό με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα, με επιχειρήματα και συγκεκριμένες προτάσεις, όλων των συντρόφων, απλών μελών του κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στις μάχες που έρχονται.



Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ ΠΡΟΤΑΣΗ


Πεποίθησή μας είναι οτι πίσω απο τις διάφορες διαμάχες εντός κυρίως του ΣΥΝ και κατ’επέκταση και του ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται η ιδεολογική και πολιτική πάλη για το στίγμα, το περιεχόμενο και τους στόχους της σύγχρονης, μη δογματικής, ριζοσπαστικής Αριστεράς. Με απλά λόγια πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα, τι είναι για μας σήμερα Αριστερά και πως διαφοροποιείται απο το υπόλοιπο πολιτικό φάσμα, με ποιο τρόπο συγκροτεί την σύγκρουση μαζί του και με ποιο τρόπο οργανώνει τις κοινωνικές δυνάμεις για την υπέρβασή του.



Σταθερή και αδιαπραγμάτευτη αφετηρία μιας σύγχρονης Αριστεράς δεν μπορεί παρα να είναι η στόχευση για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου απο άνθρωπο, και η ανατροπή του συστήματος οργάνωσης της κοινωνίας, του καπιταλισμού, που στηρίζεται πάνω σε αυτήν την εκμετάλλευση. Σταθερή και αδιαπραγμάτευτη πυξίδα δράσης της σύγχρονης Αριστεράς αποτελούν τα πρόταγματα του αντι-παγκοσμιοποιητικού κινήματος «Όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι» και «σκέψου παγκόσμια δράσε τοπικά».



Σταθερός και αδιαπραγμάτευτος στόχος της σύγχρονης Αριστεράς είναι το χτίσιμο μιας κοινωνίας όπου ΟΛΟΙ όσοι γεννιούνται μέσα σε αυτήν, θα έχουν ίσες ευκαιρίες σε ΟΛΑ τα αγαθά που προσφέρει η φύση κι έχει δημιουργήσει ο ανθρώπινος πολιτισμός, μιας κοινωνίας που θα αναπτύσσεται στην βάση της αλληλεγγύης αλλά και με την όσο περισσότερο δυνατή εναρμόνιση της με τις ανάγκες των οικοσυστημάτων. Δεν μπορεί η σύγχρονη αριστερά να μην βλέπει οτι η καταστροφή του πλανήτη συμβαίνει όχι γιατί υπάρχουν κάποιες "λάθος πολιτικές" αλλά για να αυξάνονται τα κέρδη των καπιταλιστών. Ούτε είναι δυνατόν να κλείνει τα μάτια στο γεγονός οτι δεκάδες χιλιάδες παιδιά στον τρίτο κόσμο πεθαίνουν απο την έλλειψη ενός και μόνο αντιβιοτικού, την ίδια στιγμή που στην Δύση υπάρχει υπερκατανάλωση φαρμάκων. Δεν μπορεί σε αυτόν τον κόσμο να ζούν μόνο όσοι μπορούν να εξαγοράσουν την ζωή τους απο τις πολυεθνικές και τα μονοπώλια, και οι υπόλοιποι να πεθαίνουν. Στόχος της Αριστεράς πρέπει να είναι η αλλαγή αυτού του κόσμου κι όχι η συντήρηση των σημερινών δομών του, με την βελτίωση απλά της "αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων" στα στενά πλαίσια του εθνικού ή ευρωπαϊκού χώρου.



Είναι αυταπάτη να πιστεύει κανείς πως ένας τέτοιος στόχος μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την ανατροπή του καπιταλισμού, που στηρίζεται στην ανισότητα και την ιδιοποίηση απο ελάχιστους όσων ανήκουν σε όλους. Όμως είναι το ίδιο αυταπάτη να πιστεύει κανείς πως η ανατροπή του καπιταλισμού θα συμβεί ξαφνικά και ως δια μαγείας όταν οι καταπιεσμένοι θα σπάσουν τις αλυσίδες τους. Οι καταπιεσμένοι και οι κολασμένοι αυτού του κόσμου ενδιαφέρονται για μια στέγη, για ένα πιάτο φαί, για μια κάρτα εργασίας, για μια δουλίτσα απο τον βουλευτή, για μια θέση στον ήλιο, όχι για την ανατροπή του καπιταλισμού. Η εξαθλίωση είναι μηχανισμός αναπαραγωγής του καπιταλισμού, κι όχι αφετηρία ανατροπής του. Ακόμα και η εξαθλίωση των ανθρώπων στις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού ήταν και η βασική αιτία για την παλινόρθωση του καπιταλισμού στις χώρες αυτές.



Τα κύρια καθήκοντα λοιπόν για μια σύγχρονη Αριστερά είναι πρώτον η κοινωνική αλληλεγγύη και η δυνατότητα να δώσει φωνή σε όσους δεν έχουν φωνή αφού βέβαια πρώτα αυτή τους ακούσει, και δεύτερον η πάλη για την δημιουργία ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ συνθηκών και θεσμών ίσης πρόσβασης απο όλους σε όλα. Όπως έλεγε ο Πουλαντζάς: Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΩΡΑ. Αυτό το δεύτερο καθήκον ξεχωρίζει και την σύγχρονη Αριστερά ΚΑΙ απο το δογματικό γραφειοκρατικό παρελθόν της ΚΑΙ απο την σοσιαλδημοκρατία. Πρακτικά σημαίνει δημιουργία και επιβολή απο τα κινήματα που η Αριστερά συμμετέχει και πρωτοστατεί, συνθηκών ίσης πρόσβασης και ευκαιριών όλων στην μόρφωση, στη δουλειά, στην πληροφορία, στην συμμετοχή στις αποφάσεις, στους ελεύθερους χώρους, στην υγεία, στην αξιοπρεπή διαβίωση, στον πολιτισμό, στην αναψυχή, στην διαμόρφωση της προσωπικότητας, στην δια βίου μάθηση. Μια τέτοια Αριστερά μπορεί να διαπαιδαγωγήσει και να διαπαιδαγωγηθεί, να εμπνεύσει και να εμπνευστεί, ωστε αύριο να διεκδικήσει με αξιώσεις και τον πολιτικό σχεδιασμό της αυτό- διεύθυνσης της κοινωνίας από όλους πρός όλους και για όλους, και την ισότιμη συμμετοχή όλων στην ιδιοποίηση της κοινωνικής παραγωγής.



Πώς όμως μια τέτοια Αριστερά μπορεί να εμπνεύσει τον κόσμο, όταν αυτό που θέλει για την κοινωνία, δεν το εφαρμόζει στο εσωτερικό της;



Η ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΜΑΣ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝ


Αν φιλοδοξεί ο ΣΥΝ να αποτελέσει κομμάτι ή πολύ περισσότερο τη ραχοκοκαλιά μιας τέτοιας Αριστεράς, οφείλει να προχωρήσει άμεσα σε καταστατικό συνέδριο με τα εξής προτάγματα:



Κατάργηση των τάσεων ως μηχανισμών και διατήρησή τους μόνο ως ιδεολογικών ρευμάτων. Κατάργηση όλων των λιστών και ποσοστόσεων στα όργανα. Αν ένα ιδεολογικό ρεύμα έχει απήχηση στο κόμμα δεν χρειάζεται λίστες και ποσοστόσεις για να εκπροσωπηθεί στα όργανα, μόνο την εμπιστοσύνη των μελών.
Διασφάλιση της λειτουργίας του κόμματος. Όσες οργανώσεις ή νομαρχιακές δεν λειτουργούν για διάστημα 3-6 μηνών να συγκαλούνται αυτόματα συνελεύσεις και συνδιασκέψεις απο το παραπάνω όργανο, να παύονται οι γραμματείες τους και να αντικαθίστανται με άλλες.
Δημοψηφίσματα για όλα τα σοβαρά ζητήματα πολιτικής αφού έχουν προηγηθεί συνελεύσεις και η ευρύτερη δυνατή διαβούλευση και συζήτηση. Τα μέλη του ΣΥΝ να συνδιαμορφώνουν τις προτάσεις κι όχι απλά να τις ψηφίζουν σαν ψηφοφόροι αστικών κομμάτων
Εναλλαγή σε ΟΛΑ τα όργανα. ΚΑΝΕΙΣ να μην μπορεί να εκλέγεται στο ίδιο όργανο για πάνω απο δύο θητείες, απο την γραμματεία της ΠΚ μέχρι την ΚΠΕ και το Προεδρείο. Όσες θέσεις είναι επαγγελματικές να στελεχώνονται πάλι με εναλλαγή προσώπων. Να υπάρξει μέριμνα για όσα στελέχη μας είναι για δεκαετίες επαγγελματικά, να συνταξιοδοτηθούν ή να βρούν απασχόληση στα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ή στην Βουλή. Εναλλαγή ΚΑΙ στους βουλευτές ΚΑΙ στους δημοτικούς συμβούλους. Με αυτόν τον τρόπο όλα τα μέλη του κόμματος θα περάσουν απο τα όργανα και όλα τα στελέχη θα γίνουν μέλη.
Δημιουργία κλειστού διδικτυακού τόπου οριζόντιας δικτύωσης όπου όλες οι οργανώσεις και όλα τα όργανα του κόμματος θα υποχρεούνται να ενημερώνουν όλο το κόμμα για την δραστηριότητα και την κοινωνική δράση στον χώρο ευθύνης τους.
Κατάργηση της θέσης του Προέδρου και αντικατάστασή της με συλλογικό Προεδρείο


Η ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΜΑΣ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ


Οι τοπικές και θεματικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν παρά να αποτελούν τα ζωντανά κύτταρα της σύγχρονης Αριστεράς που περιγράψαμε παραπάνω. Κατανοώντας τις ευαισθησίες των συνιστωσών και τις φοβίες απέναντι στον ΣΥΝ, τις καλούμε να τις ξεπεράσουν, και σε συνδυασμό με την πρότασή μας για την μετατροπή του ΣΥΝ σε κόμμα μελών προτείνουμε τα εξής για τον ΣΥΡΙΖΑ:



Άμεση δημιουργία τοπικών και θεματικών οργανώσεων ΣΥΡΙΖΑ παντού όπου δεν υπάρχουν.
Καθιέρωση κάρτας μέλους, διπλή ένταξη για τα μέλη συνιστωσών
Καμμιά ποσόστωση για συνιστώσες στο τοπικό και πρωτοβάθμιο επίπεδο
Ποσόστωση για συνιστώσες μόνο για το πρώτο Πανελλαδικό όργανο που θα προκύψει απο την Πανελλαδική του Οκτώβρη σε ποσοστά που έχει προτείνει το 2ο κύμα με πιθανή τροποποίησή τους ύστερα απο συννενόηση.
Εκλογή τού πρώτου αντιπροσωπευτικού οργάνου του ΣΥΡΙΖΑ απο ολόκληρη την συνδιάσκεψη κι όχι μόνο με προκαθορισμένες λίστες απο τις συνιστώσες. Οι συνιστώσες να έχουν πολύ περισσότερες υποψηφιότητες απο αυτές που τους αναλογούν και να ψηφίσει όλο το σώμα ποιούς επιλέγει.
Κατάργηση της θέσης του Προέδρου και αντικατάστασή της απο Συλλογικό Προεδρείο.
Το πανελλαδικό όργανο που θα προκύψει να εκλέξει και την γραμματεία και το Προεδρείο.
Εξασφάλιση της δημόσιας έκφρασης των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ απο συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ που θα επιλέγει ο ΣΥΡΙΖΑ κι όχι απο παράγοντες που επιλέγουν τα ίδια τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης. Αυτοί μπορεί να εκφράζουν τον εαυτό τους αλλά όχι τον ΣΥΡΙΖΑ.


Είναι σαφές πως χρειάζεται μια μεταβατική περίοδος για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν κατανοούμε τα φοβικά σύνδρομα για την μετατροπή του σε ενιαίο κόμμα. Ας κάνουμε τώρα το πρώτο βήμα κι ας αφήσουμε την ζωή να δείξει αν αυτό θα είναι μια αναγκαιότητα σε 2 ή 3 χρόνια. Ας μην χρησιμοποιούμε σαν φόβητρο κάτι που μπορεί ή μπορεί να μη γίνει μεθαύριο (την κομματική συγκρότηση), για κάτι που έπρεπε ήδη να έχει γίνει απο χτές (την κινηματική-οργανωτική συγκρότηση). Αυτό που προέχει σήμερα είναι η εξασφάλιση της ισότιμης συμμετοχής και συστράτευσης όλων των δυνάμεων του κοινωνικού και πολιτικού ΣΥΡΙΖΑ στον σχεδιασμό και την παραγωγή της πολιτικής του και της δράσης του.



Τα οργανωτικά ζητήματα θα λύνονται και στην πορεία, στο βαθμό που οι τοπικές και θεματικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ θα συνδέονται με τα κινήματα που αναπτύσσονται σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο και θα πρωτοστατούν στους αγώνες για την ποιότητα ζωής, την εργασία, την αξιοπρέπεια, τα δικαιώματα και την κοινωνική δικαιοσύνη.



Ίσως με μια τέτοια εξέλιξη κάποιοι να χάσουν τα κομματικά τους κεκτημένα. Αλλά όλοι εμείς οι υπόλοιποι θα ανακτήσουμε την περηφάνεια και την αξιοπρέπεια να λεγόμαστε αριστεροί, και ο ΣΥΡΙΖΑ συνολικά θα αποκαταστήσει τις σχέσεις του με τις κοινωνικές δυνάμεις, που συνθλίβονται απο την λαίλαπα του νεο-φιλελευθερισμού και της κρίσης που αυτός δημιούργησε, δίνοντάς τους αισιοδοξία και πολιτική διέξοδο.







Για την Πρωτοβουλία για μια Αντι-Συστημική Αριστερά:





Δημήτρης Κωφίδης, Μηχανικός Τ.Ε., μέλος ΣΥΝ Αμαρουσίου



Αχιλλέας Παναγούλης, Δημοσιογράφος, μέλος ΚΟΕ Ζωγράφου



Σύλλα Παπαγιανοπούλου, Επαγγελματίας του Τουρισμού, Ανένταχτη Αριστερή, Ηράκλειο Κρήτης



Κώστας Λεγάκης, Γραφίστας, Ανένταχτος ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Ψυχικό



Γιάννης Χατζηχρήστος, Σύμβουλος Ανάπτυξης Μονάδων Υγείας, μέλος Γραμματείας ΣΥΝ Π. Φαλήρου, Συντονιστής ΣΥΡΙΖΑ Π. Φαλήρου



Γιάννης Κυριακάκης, Ανθρωπολόγος, μέλος ΣΥΝ Εξαρχείων



Κώστας Χιωτέλης, Άνεργος, Ανένταχτος Αριστερός, Ηράκλειο Κρήτης.