Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

Εργαζόμενοι στις δομές ψυχικής υγείας


Της Αγγελικής ΣΥΛΛΙΓΑΡΔΑΚΗ



Μέρος της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης που άρχισε τη δεκαετία του '80 ανατέθηκε σε ιδιώτες που είτε προϋπήρχαν στο χώρο και είχαν ήδη γνώση και εμπειρία, είτε σε κάποιους που με την ευκαιρία αυτή σύστησαν ΜΚΟ, προκειμένου να αναλάβουν την ευθύνη για την υλοποίηση της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης. Οι υποδομές για τις Μονάδες αυτές, καθώς και η λειτουργία για το πρώτο 12μηνο ή 18μηνο, χρηματοδοτήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση και μάλιστα με προδιαγραφές που συνιστούσαν σε πολλές περιπτώσεις ποιοτικές υπηρεσίες, με προσωπικό αρκετό (αν και συνήθως κακοπληρωμένο), πολλές δραστηριότητες που θα προήγαγαν τη δημιουργικότητα και την κοινωνικοποίηση των ασθενών, κ.ο.κ.. Με το πέρας των χρηματοδοτήσεων όμως άρχισαν να εγκαταλείπονται από το κράτος οι παραπάνω υπηρεσίες.

Η ηγεσία του υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης συστηματικά, εδώ και χρόνια, αρνείται να δώσει μια λύση στο πρόβλημα που η ίδια έχει δημιουργήσει και αθετεί προκλητικά κάθε δέσμευσή της για τη στήριξη της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης. Η υποχρηματοδότηση από το υπουργείο έφερε τραγικές συνέπειες για τους ψυχικά ασθενείς, τις οικογένειές τους και τους εργαζόμενους που τους υποστηρίζουν. Για πολλοστή φορά οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι έως και 5 μήνες. Το υπουργείο Υγείας δεν έχει εκφράσει ρητά την πολιτική του για την ψυχική υγεία, δεν έχει ξεκαθαρίσει πώς, πόσο και πότε θα χρηματοδοτεί τις υπηρεσίες μας. Συμπεραίνουμε ότι δεν υπάρχει πολιτική βούληση να υποστηρίξει τη δημόσια ψυχική υγεία, αποποιείται την ευθύνη του για την προστασία των ευάλωτων πληθυσμών της χώρας μας και των λειτουργών που τους φροντίζουν. Η διοίκηση πολλών φορέων ανατίθεται σε ιδιώτες προκειμένου να απορροφηθούν κονδύλια. Το υπουργείο Υγείας δεν εποπτεύει, δεν ελέγχει και δεν οδηγεί στη δικαιοσύνη όσες διοικήσεις λειτουργούν με μη νόμιμους τρόπους.

Δυστυχώς, συχνά οι εργαζόμενοι υποφέρουν και από τις διοικήσεις-εργοδότες που με τη στάση τους δεν προασπίζονται τα συμφέροντα των ψυχικά ασθενών και των εργαζομένων, δεν διεκδικούν ουσιαστικές λύσεις, εκβιάζουν, απειλούν και απολύουν εργαζόμενους, όταν αυτοί διεκδικούν τα αυτονόητα. Οι εργαζόμενοι πέρα από την εξάντληση που νιώθουν από τη μακροχρόνια κρίση, τη μη καταβολή των δεδουλευμένων τους για μήνες, την απειλή για κλείσιμο των δομών τους, νιώθουν οργή και αγανάκτηση που την εκφράζουν μέσα από διεκδικητικούς αγώνες που αυξάνονται με το πέρασμα του χρόνου.


Η Αγγελική Συλλιγαρδάκη είναι ψυχολόγος, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο Ελληνικό Κέντρο για την Ψυχική Υγεία και Θεραπεία του Παιδιού και της Οικογένειας "Το Περιβολάκι"

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΑΠΟ ΚΑΤΟΙΚΟ ΤΗΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣ

Η κα Αναστασία Μπαγρή μας έστειλε το παρακάτω γράμμα - καταγγελία που αφορά την ανακύκλωση στον δήμο Γλυφάδας.Πιστεύουμε ότι ο Δήμαρχος οφείλει μια απάντηση.


"ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 18/10/ 2008 ΣΤΙΣ 6 38 ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΔΟΥ Χ ΤΡΙΚΟΥΠΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΕΥΡΙΑΛΗ ΣΤΗΝ ΓΛΥΦΑΔΑ ΤΟ ΟΧΗΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΓΛΥΦΑΔΑΣ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 4285 ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΒΑΤΙΚΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΥΝΕΛΛΕΞΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΠΛΕ ΚΑΔΟ ΜΕ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ .

ΣΤΑΜΑΤΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΕΒΑΛΑ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΣΤΟΝ ΥΠΑΛΛΗΛΟ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ

ΟΤΙ ΑΠΛΑ ΟΤΙ ΕΓΙΝΕ ΛΑΘΟΣ !!!!!

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΕΧΕΙ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΕΙ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ

ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΕΙΧΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΣΕ ΟΤΙ ΘΑ ΕΞΕΤΑΣΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ !!!

ΤΟΝ ΕΨΑΞΑ ΚΑΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟ 210 96 80 733 ΑΛΛΑ Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΗΤΑΝ ΑΔΥΝΑΤΗ

ΤΟΝ ΠΡΟΚΑΛΩ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ ΤΟ ΟΧΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΗΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ.

ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΣΤΑ ΜΠΑΛΚΟΝΙΑ ΝΑ ΤΟ ΔΟΥΜΕ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΟΣ ….

ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΓΛΥΦΑΔΑΣ ΤΟ ΚΥΚΛΩΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ ΠΑΡΟΤΙ ΓΕΜΙΣΑΝ ΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΕ ΜΠΛΕ ΚΑΔΟΥΣ ,

ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΤΣΑΛΑΠΑΤΩΝΤΑΣ ΟΣΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

ΝΤΡΟΠΗ !!!!!!

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ,

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΜΠΑΓΡΗ "

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008

Απάνθρωπη κράτηση μεταναστών στην Πάτρα.

ΑΣΤΕΓΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Οι άστεγοι στην Ελλάδα και κυρίως στους Δήμους της Αττικής είναι ένα φαινόμενο που το συναντάμε όλο και πιο συχνά σε καθημερινή βάση.Οι αιτίες του κοινωνικού φαινομένου είναι πολλές και η ανάγκη μια μελέτης τους είναι πλέον απαραίτητη ώστε να παρθούν τα απαραίτητα μέτρα υποτήριξης αυτών των συμπολιτών μας.
Δυστυχώς στην Ελλάδα ΠΟΤΕ οι κρατικοί φορείς Πρόνοιας δεν ασχολήθηκαν με την έρευνα του προβλήματος ,με αποτέλεσμα να μην υπάρχει καμία ουσιαστική αντιμετώπιση και κανένα σοβαρό μέτρο υποστήριξης δεν έχει ληφθεί απο μέρους της Κυβέρνησης.
Για τον λόγο αυτό η ερώτηση προς τον Υπουργό Υγείας στην Βουλή εκ μέρους του Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γρ. Ψαριανό έχει ιδιαίτερη σημασία:
"

ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς τους κ.κ. Υπουργούς:

  • Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας
  • Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης
  • ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε.
  • Οικονομίας και Οικονομικών

Άστεγοι στην Ελλάδα: πόσοι είναι; Επίσημα στοιχεία δεν υπάρχουν. Ενδεικτικά υπολογίζονται γύρω στις 20.000, εκ των οποίων στην Αθήνα, σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο για την Έλλειψη Στέγης, ζουν περίπου 11.000 (3.000 Έλληνες και 8.000 αλλοδαποί)!

Υπάρχουν πολλές κατηγορίες αστέγων. Δεν είναι όλοι οι άστεγοι σε κοινή θέα. Μπορεί να είναι άνθρωποι υπό έξωση, άνθρωποι που ζουν σε απαράδεκτα κτίρια ή σε παραπήγματα. Όσοι, (μετανάστες κυρίως), ζουν στοιβαγμένοι δέκα σε ένα δωμάτιο. Πρώην τρόφιμοι ψυχιατρικών ιδρυμάτων που τους έχει δοθεί εξιτήριο χωρίς καμιά πρόνοια για τη συνέχεια, αποφυλακισμένοι, χρήστες ναρκωτικών.

Αν και η Ελλάδα υπέγραψε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισμα σχετικά με την εξάλειψη του προβλήματος των αστέγων(22/04/2008), αν και «η απόκτηση κατοικίας από αυτούς που τη στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του Κράτους» σύμφωνα με το Ελληνικό Σύνταγμα (άρθρο 21, παρ. 4), σήμερα στη χώρα μας:

  • Οι άστεγοι δεν καταγράφονται επίσημα από τις κοινωνικές υπηρεσίες, όπως συμβαίνει στο εξωτερικό.
  • Η ιδιότητα του αστέγου δεν είναι νομοθετικά καθορισμένη ως ειδική κοινωνική ομάδα που χρήζει ιδιαίτερης υποστήριξης, όπως ο άπορος ή ο τοξικομανής- ως εκ τούτου οι άστεγοι δεν μπορούν να βγάλουν ούτε βιβλιάριο Υγείας από την Πρόνοια, εάν δεν αποδείξουν ότι πάσχουν από 67% αναπηρία!
  • Δεν προβλέπεται δαπάνη στον κρατικό προϋπολογισμό για την αντιμετώπιση του προβλήματος και μόνο οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, οι Δήμοι, η Εκκλησία και ο Ερυθρός Σταυρός δραστηριοποιούνται ιδιαίτερα πάνω στο θέμα.

Με βάση τα προαναφερόμενα,

Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:

  1. Θα δημιουργηθεί θεσμικό πλαίσιο που να αναγνωρίζει τους άστεγους ως ειδική κοινωνική ομάδα;
  2. Στο πλαίσιο μιας ολιστικής αντιμετώπισης του προβλήματος, θα υπάρξει συνεργασία με τους φορείς που δραστηριοποιούνται πάνω στο θέμα και ένας κεντρικός συντονισμός όλων των δράσεων;
  3. Θα διατεθούν επαρκείς πόροι από το 4ο ΚΠΣ προκειμένου να ληφθεί μέριμνα για τους άστεγους;
  4. Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι μεγάλες μονάδες είναι προσωρινή λύση, με ποιες ενέργειες θα προχωρήσουν στη στήριξη και την επανένταξη των αστέγων με απώτερο στόχο τη σύνδεσή τους με την αγορά εργασίας;
  5. Είναι ενήμεροι για το θεσμό κοινωνικής στέγης (που ήδη ευδοκιμεί σε πολλές χώρες της Ευρώπης) και αν ναι, προβλέπεται να εφαρμοστεί ο θεσμός άμεσα και στη χώρα μας;"

Ανακοίνωση ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τον τραυματισμό 6 διαδηλωτών μετά από απρόκλητη επίθεση των ΜΑΤ κατά την απεργιακή κινητοποίηση της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ

Καταγγέλλουμε την απολύτως απρόκλητη επίθεση διμοιρίας των ΜΑΤ επί της οδού Πανεπιστημίου σε τμήμα διαδηλωτών της ΟΤΟΕ που επέστρεφαν από τη σημερινή απεργιακή διαδήλωση των συνδικάτων. Η διμοιρία των ΜΑΤ, με το πρόσχημα της μετακίνησης της από τη μία πλευρά της Πανεπιστημίου στην άλλη, άνοιγε δρόμο ανάμεσα στους ανύποπτους διαδηλωτές, χτυπώντας τους με τα γκλοπς. Αποτέλεσμα: 5 διαδηλωτές με σπασμένα χέρια και ένας με σπασμένο κεφάλι που μεταφέρθηκαν αρχικά στην Πολυκλινική Αθηνών και από εκεί διακομίστηκαν στο Λαϊκό Νοσοκομείο. Από αυτούς, οι δύο είναι εκλεγμένοι συνδικαλιστές στον Σύλλογο Εργαζομένων της Τράπεζας Αττικής και οι 4 είναι φοιτητές.

Καλούμε τον αρμόδιο υπουργό Εσωτερικών και την κυβέρνηση να πάρουν αμέσως θέση για αυτήν την εγκληματική ενέργεια. Και ζητάμε την άμεση διερεύνηση του θέματος και τον αυστηρό καταλογισμό των ευθυνών στους υπεύθυνους. Ο κυβερνητικός αυταρχισμός δεν θα περάσει.

To Γραφείο Τύπου

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Με τη σημερινή συνέντευξη θέλουμε:

Πρώτο να διαδηλώσουμε τη ριζική μας αντίθεση στο σχέδιο της κυβέρνησης η οποία αντί να παρουσιάσει ένα σχέδιο στήριξης των ασφαλιστικών ταμείων, στήριξης της απασχόλησης, και αντιμετώπισης της χρηματοπιστωτικής κρίσης από τη σκοπιά των αναγκών και της κοινωνίας θέτει το τεράστιο ποσό των 28 δις ευρώ στη διάθεση των τραπεζιτών χωρίς καν να προηγηθεί καμιά αλλαγή στους όρους λειτουργίας των τραπεζών.

Δεύτερο να διατυπώσουμε τις δικές μας απόψεις και προτάσεις για το χρηματοπιστωτικό σύστημα από τη σκοπιά των αναγκών της κοινωνίας και των εργαζομένων• Οι προτάσεις μας αυτές εντάσσονται στην ευρύτερη προσπάθεια την οποία κάνουμε για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Απευθύνονται στην κοινωνία, σαν προτάσεις δράσης αλλά και δημόσιας διαβούλευσης.

1) Το σχέδιο είναι κραυγαλέα κοινωνικά άδικο, αδιαφανές, χαριστικό για το τραπεζικό κεφάλαιο και οικονομικά ατελέσφορο.

Πρώτο. Το «σχέδιο στήριξης των ελληνικών τραπεζών» που ανακοίνωσε η κυβέρνηση (καθώς και το αντίστοιχο της Ε.Ε. το οποίο εξειδικεύει) είναι γραμμένο με το χέρι των τραπεζιτών και όχι της κοινωνίας. Κύριο μέλημα του σχεδίου είναι να στηρίξει το σύστημα και να του επιτρέψει να συνεχίσει την κερδοσκοπική του λειτουργία σε βάρος της πραγματικής οικονομίας και της κοινωνίας, να διασώσει τους υπεύθυνους της κρίσης, τη στιγμή που υπάρχει τεράστια ανάγκη για την υποστήριξη ενός μεγάλου αριθμού δανειοληπτών, οι οποίοι βρέθηκαν να πληρώνουν τους πειραματισμούς των «μάγων» του απελευθερωμένου χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Το ποσό που διατίθεται είναι τεράστιο για τα ελληνικά δεδομένα (μεγαλύτερο του 10% του ΑΕΠ) και αντιστοιχεί σε 3.000 ευρώ σχεδόν ανά άτομο. Το σχέδιο αυτό αποκαλύπτει πλήρως την υποκρισία της πολιτικής της κυβέρνησης η οποία χρόνια τώρα αρνείται το 0,5% του ΑΕΠ που ζητούσαμε για τη θεσμοθέτηση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος η την αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση στο 5%. Τα μέτρα αυτά βαρύνουν τους Έλληνες φορολογούμενους και μάλιστα χωρίς κανένα ορατό αντίκρισμα. Ο εργαζόμενος που έχει ένα στεγαστικό δάνειο θα πληρώσει μεγαλύτερη δόση στην τράπεζα λόγω αύξησης των επιτοκίων και περισσότερους φόρους στο κράτος για τη χρηματοδότηση αυτών των μέτρων.

Δεύτερο: Το κυβερνητικό σχέδιο που αποφασίσθηκε στο όνομα της ομαλής προσφοράς δανείων, δεν συνοδεύεται από αντίστοιχα μέτρα ενίσχυσης της ζήτησης δηλαδή των επενδύσεων της παραγωγής και της κατανάλωσης των λαϊκών στρωμάτων. Αυτό θα απαιτούσε, όπως επανειλημμένα έχουμε προτείνει, μια γενναία στήριξη των δανειοληπτών, ιδιαίτερα των πιο ευάλωτων κατηγοριών τους, καθώς και ένα ευρύτερο αναπτυξιακό πλαίσιο για ανάσχεση της επερχόμενης ύφεσης, αύξηση των δημοσίων επενδύσεων και στήριξη των χαμηλών εισοδημάτων και των κοινωνικών υπηρεσιών. Χωρίς αυτό, τα μέτρα που ανακοινώθηκαν καθίστανται ακόμη πιο κραυγαλέα κοινωνικά άδικα και οικονομικά ατελέσφορα.

Τρίτο: Την ίδια ώρα που η χρηματοδότηση των τραπεζών γίνεται με δημόσιο χρήμα, η κυβέρνηση συνεχίζει την ίδια πολιτική που έχει αναγορεύσει τις τράπεζες σε «κράτος εν κράτει» και το κέρδος των μεγαλομετόχων σε υπέρτατη αρχή και απόλυτο κριτήριο λειτουργίας τους. Η κυβέρνηση δεν προχωρά στην αναμόρφωση του τραπεζικού συστήματος, του τρόπου και του περιεχομένου της λειτουργίας του. Τα μέτρα στηρίζονται στην αρχή «άλλος πληρώνει – άλλος θέτει τους κανόνες», «άλλος πληρώνει - άλλος κερδίζει».

Πρόκειται για εκείνες ακριβώς τις αρχές που ισχύουν και τώρα και οδήγησαν στη σημερινή κρίση. Μία είναι η λύση: η κοινωνική καταδίκη και ανατροπή τους.

2) Ένα διαφορετικό, προοδευτικό σχέδιο για την αντιμετώπιση των χρηματοπιστωτικών προβλημάτων και των άμεσων κινδύνων, ιδιαίτερα στη φάση της παρούσας κρίσης, θα έπρεπε, πέραν των άλλων, να εξασφαλίζει τα ακόλουθα:

i) να είναι διαφανείς οι όροι και τα κριτήρια με τα οποία θα χορηγηθεί και θα κατανεμηθεί η όποια στήριξη. Η στήριξη να αφορά στην αντιμετώπιση υπαρκτών προβλημάτων και όχι την επιδότηση των τραπεζών και των κερδών τους,

ii) να συνοδεύεται από σαφείς κανόνες που να δεσμεύουν τις τράπεζες για ουσιαστικές μειώσεις των επιτοκίων, που και πριν την κρίση ήταν υψηλά,

iii) να εντάσσεται σε ένα εναλλακτικό σχέδιο για την αποτελεσματική εποπτεία, τον κοινωνικό έλεγχο και την αναδιάρθρωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, με σαφείς αναπτυξιακές κατευθύνσεις, με νέα κριτήρια αποδοτικότητα και με πυρήνα του έναν ισχυρό δημόσιο τραπεζικό τομέα και βασικό πυλώνα την Εθνική Τράπεζα υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο,

iv) να εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα και τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος πράγμα που απαιτεί την ανατροπή του νεοφιλελεύθερου θεσμικού πλαισίου και των πολιτικών που ευθύς εξαρχής ευθύνονται για την κρίση,

v) να διασφαλίζει τον ρόλο των εργαζομένων στις τράπεζες μέσω του σεβασμού των εργασιακών τους δικαιωμάτων, της εξασφάλισης και τήρησης των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, της ανεμπόδιστης συνδικαλιστικής δράσης.

3) Η κεφαλαιακή επάρκεια να αποκατασταθεί με αύξηση των ιδίων κεφαλαίων και όχι με λογιστικά τεχνάσματα. Η αλλαγή του λογιστικού προτύπου με αριθμό 39 δεν είναι ένα τεχνικό απλά ζήτημα, αλλά ανοίγει το δρόμο για την εφαρμογή «δημιουργικής λογιστικής», με στόχο τη συγκάλυψη ζημιών. Έτσι οι τράπεζες θα μπορούν να εμφανίζονται με «υγιείς» ισολογισμούς ενώ τα ίδια κεφάλαιά τους και η κεφαλαιακή τους επάρκεια μπορεί να έχει μειωθεί. Αυτό ακριβώς το ενδεχόμενο, εκτός των άλλων, έρχονται να καλύψουν τα μέτρα της κυβέρνησης. Είναι μέτρα για να συγκαλυφθούν οι ζημιές, να στηριχθούν τα κέρδη, έστω και με τρόπο πλασματικό, να ευνοηθούν κάποιες τράπεζες με αδιαφανείς διαδικασίες, να μην αλλάξει τίποτα στο τραπεζικό σύστημα.

Αν οι τράπεζες έχουν ανάγκη από κεφάλαια θα πρέπει να τα βρουν με αύξηση του μετοχικού τους κεφαλαίου. Αν οι μέτοχοί τους είναι απρόθυμοι να συνεισφέρουν τότε δεν έχουν το δικαίωμα να διατηρούν υπό τον έλεγχό τους τα συγκεκριμένα τραπεζικά ιδρύματα. Η λύση είναι μία: Αν μια τράπεζα έχει ανάγκη από κεφάλαιο αλλά οι μέτοχοί της δεν μπορούν ή δεν θέλουν να τα εξασφαλίσουν τότε η τράπεζα αυτή περνά ολοκληρωτικά στον κρατικό έλεγχο χωρίς καμιά αποζημίωση.

4) Στο κέντρο της πολιτικής πρέπει να έλθει η κρίση της απασχόλησης και του κοινωνικού κράτους.

Κάθε μέρα που περνά η χρηματοπιστωτική κρίση μετεξελίσσεται και σε μια κρίση απασχόλησης και του κοινωνικού κράτους.

Η δυσκολότερη και ακριβότερη χρηματοδότηση της οικονομίας θα φέρει πολλές επιχειρήσεις στο «κόκκινο» με τον κίνδυνο να αυξηθούν οι χρεοκοπίες, και οι απολύσεις. Είναι ανάγκη να ληφθούν συμπληρωματικά μέτρα χρηματοδοτικής στήριξης των μικρών ιδιαίτερα επιχειρήσεων και να δημιουργηθούν μηχανισμοί δημόσιας παρέμβασης, στήριξης και αναδιάρθρωσης σε κλαδικό και περιφερειακό επίπεδο με στόχο τη διάσωση θέσεων απασχόλησης.

Υποστηρίζουμε τη λήψη άμεσων μέτρων για την ανάσχεση της κρίσης αλλά και μια στρατηγική ανάκτησης των μέσων και των δυνατοτήτων παρέμβασης και άσκησης δημόσιας πολιτικής με την κατάργηση του συμφώνου σταθερότητας, το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων, την ανάκτηση του δημοσίου ελέγχου σε επιχειρήσεις – εργαλεία αναπτυξιακής πολιτικής.

5) Στήριξη των δανειοληπτών για δάνεια που καλύπτουν άμεσες ανάγκες.

Με την άνοδο των επιτοκίων και των δόσεων η θέση πολλών δανειοληπτών έχει γίνει δύσκολη. Πέρα από τα άμεσα μέτρα που έχουμε προτείνει για την προστασία των δανειοληπτών είναι ανάγκη πρώτον να υπάρξουν πιο γενναίες παρεμβάσεις προς την κατεύθυνση αυτή

Καταθέτες και δανειολήπτες

• Πρέπει να εξασφαλιστεί ότι δεν θα αυξηθεί η επιτοκιακή επιβάρυνση των δανειοληπτών αλλά αντίθετα να μειωθεί.

• Άμεση απαγόρευση των κατασχέσεων και πλειστηριασμών της πρώτης κύριας κατοικίας για στεγαστικά δάνεια, ειδικά για την πρώτη κατοικία, που σήμερα κινδυνεύει για χρέη 1000 και 2000 ευρώ. Προς αυτή την κατεύθυνση επίσης προτείνουμε να ιδρυθεί «Εγγυοδοτικό Ταμείο Στέγασης», το οποίο, με συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις, να παρεμβαίνει ανάμεσα στην δανείστρια τράπεζα και τον δανειολήπτη, για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ώστε να αποφεύγονται οι πλειστηριασμοί κατοικιών.

• Περιορισμός του ανατοκισμού (πανωτόκια) για όλους σε όριο όχι πάνω από το διπλάσιο του αρχικού κεφαλαίου, όπως γίνεται σήμερα με τους αγρότες.

• Άμεση νομοθετική κατάργηση των καταχρηστικών πρακτικών και χρεώσεων των τραπεζών, που επιβαρύνουν τους δανειολήπτες και που πολλές από αυτές έχουν θεωρηθεί παράνομες από τα δικαστήρια.

6) Ειδική τράπεζα για τις πολύ μικρές και μικρές επιχειρήσεις.

i) Μετεξέλιξη του Ταμείου Εγγυοδοσίας Μικρών και Πολύ Μικρών Επιχειρήσεων (ΤΕΜΠΜΕ) σε τράπεζα ειδικού σκοπού δημοσίου συμφέροντος ή δημιουργία νέας με αντικείμενο τη χορήγηση δανείων σε μικρές, πολύ μικρές επιχειρήσεις και αυτοαπασχολούμενους. Οι όροι των προσφερόμενων δανείων πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τα ειδικά χαρακτηριστικά κάθε επιχείρησης. Σε κάθε περίπτωση βασικοί όροι οφείλουν να είναι η υιοθέτηση φιλικών προς το περιβάλλον πρακτικών, η δυνατότητα δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας πλήρους και σταθερής απασχόλησης ή η μετατροπή θέσεων μερικής ή ορισμένου χρόνου απασχόλησης σε θέσεις πλήρους και διαρκούς απασχόλησης.

ii) Ενίσχυση της αυτοχρηματοδότησης των πολύ μικρών και των μικρών επιχειρήσεων μέσω της παροχής δυνατότητας για διαμόρφωση αφορολόγητου αποθεματικού του οποίου η διάρκεια και το ύψος θα διαφοροποιείται ανάλογα με το μέγεθος και τον τζίρο κάθε συγκεκριμένης επιχείρησης.

7) Κοινωνική πολιτική κατοικίας – Στεγαστική Τράπεζα εργαζομένων.

Η κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος απέδειξε με τον ποιο δραματικό τρόπο το γεγονός ότι όταν βασικές κοινωνικές ανάγκες (όπως αυτή της στέγασης) επιλέγεται να καλυφθούν μέσω της αγοράς τα αποτελέσματα μπορεί να είναι καταστροφικά. Το δικαίωμα στη στέγαση δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο κερδοσκοπίας, αλλά υπόθεση μιας ολοκληρωμένης δημόσιας κοινωνικής πολιτικής.

Πρέπει επομένως να υπάρξουν νέες πολιτικές δημόσιου χαρακτήρα για την ικανοποίηση βασικών αναγκών, όπως χάραξη μιας πολιτικής κοινωνικής κατοικίας η οποία θα μπορούσε να συνδυασθεί και με προγράμματα οργανωμένης δόμησης και αναβάθμισης του περιβάλλοντος.

Στην κατεύθυνση αυτή μπορεί να συμβάλλει και η δημιουργία τράπεζας ειδικού σκοπού όπως για παράδειγμα μια στεγαστική τράπεζα των εργαζομένων με βάση τις δικές τους συνεισφορές στον ΟΕΚ – με τη συμμετοχή του ΟΕΚ, τη συμμετοχή ή τη συνεργασία του Ταμείου Παρακαταθηκών & Δανείων και άλλων κοινωνικών φορέων ή φορέων δημοσίου συμφέροντος.

8) Να σταματήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις.

Σε ό,τι αφορά ειδικότερα τα μέτρα της κυβέρνησης για τη στήριξη τραπεζών που αντιμετωπίζουν προβλήματα ρευστότητας ή κεφαλαιακής επάρκειας, απουσιάζει απ’ αυτά κάθε ένδειξη μεταμέλειας της κυβέρνησης ή αλλαγή πλεύσης από την πολιτική της ιδιωτικοποίησης του τραπεζικού συστήματος, της μεταφοράς δημόσιων πόρων προς τους τραπεζίτες και τους μεγαλομετόχους των τραπεζών, με τα φορολογικά προνόμια, και την απαράδεκτη και αντισυνταγματική λύση του ασφαλιστικού των τραπεζών. Ζητούμε να σταματήσει αμέσως κάθε κίνηση περαιτέρω ιδιωτικοποίησης στους τομείς των τραπεζών και των ασφαλιστικών εταιρειών.

9) Να ανακτηθεί ο δημόσιος έλεγχος της Εθνικής Τράπεζας.

Να ενισχυθεί ουσιαστικά ο μετοχικός έλεγχος του δημοσίου στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο σε ποσοστό τουλάχιστον 51%. Να ενισχυθεί η θέση και να διευρυνθεί ο ρόλος των τραπεζών δημοσίου συμφέροντος, και συγκεκριμένα του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, της τράπεζας Αττικής, της ΑΤΕ, του Ταμείου Παρακαταθηκών & Δανείων. Να ανακτηθεί ο δημόσιος έλεγχος της Εθνικής Τράπεζας.

10) Εγγύηση καταθέσεων και αντιμετώπιση συστημικών κινδύνων.

Η πρόσφατη κρίση, απέδειξε ότι το ΤΕΚ είναι κατώτερο των περιστάσεων και δεν έχει τη δυνατότητα να εγγυηθεί τις καταθέσεις όταν πραγματικά υπάρχει ανάγκη. Πέραν της ενίσχυσης του Ταμείου αυτού είναι αναγκαίος κι ένας νέος μηχανισμός, ο οποίος θα χρηματοδοτείται από τις τράπεζες με σκοπό την αντιμετώπιση κρίσεων και άλλων συστημικών κινδύνων.

11) Νέοι κανόνες και κριτήρια λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος.

Κεντρικός άξονας των προτάσεών μας είναι η δημιουργία ενός νέου πολιτικού πλαισίου για τη λειτουργία της πίστης και του χρηματοπιστωτικού συστήματος:

i) με νέους κανόνες πλήρους και αποτελεσματικής εποπτείας και ρύθμισης από ενιαία αρχή δημοκρατικά νομιμοποιημένη και ελεγχόμενη.

ii) με νέα κριτήρια αποδοτικότητας μακριά από κερδοσκοπικές λογικές που να βασίζονται στη μεγιστοποίηση της αναπτυξιακής και κοινωνικής αποτελεσματικότητας και όχι των κερδών των μεγαλομετόχων και των μπόνους των μεγαλοστελεχών.

iii) με ένα ισχυρό δημόσιο χρηματοπιστωτικό δίκτυο, με κεντρικό πυλώνα του την Εθνική Τράπεζα, υπό δημόσιο έλεγχο, αλλά και τη λειτουργία άλλων δημόσιων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και τραπεζών, όπως η Αγροτική Τράπεζα, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, καθώς και τράπεζες ειδικού σκοπού, οι οποίες θα καλύπτουν ειδικές ανάγκες και θα αντιμετωπίζουν ειδικά προβλήματα τμημάτων του πληθυσμού και περιφερειών.

12) Νέο πλαίσιο λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Η χρηματοπιστωτική κρίση που ζούμε έχει εθνικές, ευρωπαϊκές και παγκόσμιες διαστάσεις. Νέα πλαίσια λειτουργίας, νέα κριτήρια και νέες εποπτικές και ρυθμιστικές αρχές απαιτούνται και στα τρία αυτά επίπεδα. Σε ό,τι αφορά ειδικότερα την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αναγκαία:

i) η αλλαγή του καταστατικού και του πλαισίου λειτουργίας της ΕΚΤ ώστε οι σκοποί της να μην περιορίζονται στον έλεγχο του πληθωρισμού αλλά να αφορούν και στη μείωση της ανεργίας και την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και της ισόρροπης περιφερειακά ανάπτυξης.

ii) ο πολιτικός έλεγχος των επιλογών της ΕΚΤ έτσι ώστε οι αποφάσεις να είναι σε αντιστοιχία με αυτούς τους διευρυμένους στόχους της.

iii) το «σύμφωνο σταθερότητας» να αντικατασταθεί από ένα σύμφωνο απασχόλησης, ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής το οποίο να προβλέπει μηχανισμούς αντιμετώπισης τόσο των συστημικών κρίσεων όσο και κρίσεων και κινδύνων που πλήττουν μεμονωμένες χώρες.

iv) Ανάληψη πρωτοβουλιών για την κατάργηση των φορολογικών παραδείσων.

13) Μόνο ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης και αναδιανομής για πλήρη απασχόληση και κοινωνική δικαιοσύνη μπορεί να διώξει το φόβο και την ανασφάλεια από τη ζωή των ανθρώπων.

Η χρηματοπιστωτική κρίση συνεχίζεται. Δεν αποκλείεται μια ενδεχόμενη νέα όξυνσή της να οδηγήσει στην επιλογή, ως επιλογή ανάγκης του ίδιου του καπιταλισμού για εθνικοποίηση ολόκληρου του τραπεζικού συστήματος, όπως άλλωστε εισηγούνται διάφοροι παράγοντες.

Σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να εξασφαλιστεί ότι φανερές ή κρυφές ζημιές των τραπεζών και μη εξυπηρετούμενα δάνεια μεγαλοοφειλετών δεν θα επιβαρύνουν το δημόσιο χρέος και το κοινωνικό σύνολο.

Πρέπει, επίσης, να εξασφαλιστεί ότι η εθνικοποίηση των τραπεζών δεν θα σημάνει την έναρξη μιας περιόδου «κρατικού καπιταλισμού» που θα αναπτύσσεται βάσει των ίδιων λογικών του συστήματος που χρεοκόπησε, αλλά θα οδηγήσει στην οικοδόμηση ενός τραπεζικού συστήματος με αναπτυξιακά χαρακτηριστικά, σε όφελος της κοινωνίας.

Η κρίση όμως δεν είναι πλέον μόνο χρηματοπιστωτική. Πρόκειται για μια γενικευμένη καπιταλιστική κρίση διαρθρωτικού χαρακτήρα.

Στη νέα ιστορική φάση που η κρίση αυτή σηματοδοτεί η δική μας στρατηγική επιλογή προοπτικής δεν είναι ούτε ένας παραλλαγμένος νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός, ούτε ένας κρατικός καπιταλισμός που με άλλα μέσα θα υπηρετεί τους ίδιους ταξικούς σκοπούς. Η δική μας στρατηγική επιλογή είναι ο σοσιαλισμός, ένας νέος σοσιαλισμός με ελευθερία και προωθημένη δημοκρατία, ο σοσιαλισμός του 21ου αιώνα.

Στην κατεύθυνση αυτή διατυπώνουμε τις προτάσεις μας για τα άμεσα προβλήματα, διεκδικούμε τις ώριμες αλλαγές που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία, αγωνιζόμαστε για την ανατροπή του νεοφιλελεύθερου θεσμικού πλαισίου, των απελευθερώσεων, απορρυθμίσεων, ιδιωτικοποιήσεων κλπ. που διαμόρφωσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ κατά τις τελευταίες δεκαετίες.

Μόνο ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης και αναδιανομής με κοινωνικό στόχο την πλήρη απασχόληση και την κοινωνική δικαιοσύνη, μπορεί να διώξει την ανασφάλεια και τον φόβο από τους ανθρώπους, και να ανοίξει τον δρόμο σε νέες αισιόδοξες προοπτικές.

To Γραφείο Τύπου

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008

Όλοι στην Πανεργατική Απεργία - Τρίτη 21 Οκτώβρη

Η απεργία στις 21 Οκτώβρη μπορεί να γίνει η αφετηρία μια πλατειάς εργατικής δυναμικής συσπείρωσης, κλιμάκωσης και συντονισμού των αγώνων στην Ολυμπιακή, στον ΟΣΕ, στις ΔΕΚΟ, στα λιμάνια, στο εμπόριο, στα εργοστάσια, στα σχολεία, στα νοσοκομεία στους δήμους, μαζί με τις μαθητικές καταλήψεις που εξαπλώνονται και τους φοιτητές που παλεύουν ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης.

Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς καλεί:

Να δώσουμε όλοι μαζί την μάχη για την επιτυχία της απεργίας, με ενημερώσεις και συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, οργάνωση της συμμετοχής των σωματείων στις απεργιακές συγκεντρώσεις, εξορμήσεις στις γειτονιές.

Να απαιτήσουμε από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ την αποφασιστική συνέχεια και ένταση του απεργιακού αγώνα.

Απαιτούμε άμεσα:

* Κάτω ο προϋπολογισμός της λιτότητας.

* Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, επαναδιαπραγμάτευση της ΕΓΣΣΕ της φτώχειας και επιπλέον διορθωτικές αυξήσεις για την αντιμετώπιση της ακρίβειας. Γενναίες αυξήσεις στις κοινωνικές δαπάνες.

* Δημόσιος έλεγχος χρηματοπιστωτικού συστήματος, των τιμών και των τραπεζικών επιτοκίων.

* ΑΜΕΣΗ ΔΙΑΚΟΠΗ των ιδιωτικοποιήσεων, επανάκτηση από το δημόσιο των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων. Φτηνές και ποιοτικές δημόσιες υπηρεσίες.

* Ανάκληση των αυξήσεων-πάγωμα των τιμολογίων ΔΕΚΟ, των κοινωφελών υπηρεσιών, των εισιτηρίων των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς.

* Μόνιμη και σταθερή πλήρη εργασία, λιγότερη εργασία, εργασία για όλους. Κατάργηση κάθε μορφής μαύρης και ελαστικής εργασίας. Αυστηροί έλεγχοι εφαρμογής ΣΣΕ.

* Μαζικές προσλήψεις στις κοινωνικές υπηρεσίες, σχολεία, νοσοκομεία.

* Να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι. Δημόσιο-Κοινωνικό ποιοτικό σύστημα ασφάλισης. Κάτω τα χέρια από τα ΒΑΕ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί σε κοινή δράση, για την ανατροπή της αντιλαικής κυβερνητικής πολιτικής.

Να δώσουμε μαζικά, δυναμικό παρόν στις απεργιακές συγκεντρώσεις των συνδικάτων με κεντρικό σύνθημα: Οι ανάγκες μας πάνω από τα κέρδη τους!

Την κρίση να πληρώσουν οι τραπεζίτες και όχι οι εργαζόμενοι!

ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ είναι η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ.

Στην κρίση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού η ΑΡΙΣΤΕΡΑ μπορεί να απαντήσει αποτελεσματικά και μόνιμα!

Προσυγκέντρωση ΣΥΡΙΖΑ: 10:30 πμ Πατησίων & Ιουλιανού.

Συγκέντρωση ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ: Αθήνα, Πεδίο του Άρεως, 11πμ

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008

ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ

Η παρούσα διεθνής οικονομική κρίση καταδεικνύει την παταγώδη αποτυχία της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και των επιστημονικοφανών θεωρητικών παραδοχών της. Πρόκειται για μια πολιτική που άφηνε ασύδοτες τις αγορές κρατώντας για το κράτος το ρόλο του εγγυητή αυτής της ασυδοσίας. Παράλληλα, η νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική κατέστρεφε συστηματικά το κοινωνικό κράτος και τον δημόσιο πλούτο, παραδίδοντας στην κερδοσκοπία και τον τζόγο υπαρκτές κοινωνικές ανάγκες όπως οι ανάγκες για στέγαση, ασφάλιση, υγεία, παιδεία κλπ.

Η ασύδοτη κίνηση των χρηματοπιστωτικών κεφαλαίων είχε ως αποτέλεσμα την άντληση υπερκερδών κατά τον κερδοσκοπικό τζόγο των αγορών η οποία στέρησε πόρους, απαραίτητους για την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Τα υπερκέρδη των χρηματοπιστωτικών κεφαλαίων τις προηγούμενες δεκαετίες είτε κατέστρεψαν είτε περιόρισαν την παραγωγική βάση των κοινωνικών σχηματισμών στους οποίους τα κεφάλαια αυτά έδρασαν ανεξέλεγκτα. Αυτό αποτελεί την αθέατη αλλά ίσως ουσιαστικότερη διάσταση της κρίσης που βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι συνέπειες αναμένονται οδυνηρές για τον κόσμο της εργασίας σε ολόκληρο τον κόσμο (κίνδυνος μακροχρόνιας υποχώρησης των ρυθμών ανάπτυξης, αύξηση της ανεργίας και του πληθωρισμού, παραπέρα επιδείνωση της εισοδηματικής κατάστασης των λαϊκών στρωμάτων, παρατεταμένη ένταση της εσωτερικής και της διεθνούς αστάθειας και αβεβαιότητας).

Ο πακτωλός των δις κρατικής χρηματοδότησης με την οποία οι κυβερνήσεις (συντηρητικές και κεντρώες-'σοσιαλδημοκρατικές') επιχειρούν να αντιμετωπίσουν την παρούσα κρίση καταδεικνύει ότι τα επιχειρήματα που πρόβαλαν οι υπέρμαχοι του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού ενόψει του αιτήματος των δυνάμεων της Αριστεράς για γενναία αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου και χρηματοδότηση ενός εύρωστου κοινωνικού κράτος - ότι δεν υπάρχουν χρήματα για την κάλυψη κοινωνικών αναγκών ή ότι αν υπάρχουν δεν πρέπει να δαπανούνται για να παρεμβαίνει το κράτος στην αγορά, γιατί μια τέτοια παρέμβαση είναι αντιαναπτυξιακή - ήταν απλώς ιδεολογήματα που διασφάλιζαν τα κέρδη του κεφαλαίου παραχωρώντας στην κερδοσκοπία τις υπαρκτές κοινωνικές ανάγκες. Το ότι ξαφνικά βρίσκονται όλα αυτά τα χρήματα καθώς και η θέληση να δαπανηθούν για τη στήριξη των ιδιωτικών τραπεζών καταδεικνύει ότι το αν υπάρχουν ή όχι χρήματα είναι ζήτημα ταξικό αφού η απάντησή του εξαρτάται από το ποια ταξικά συμφέρονται καλούνται να υπερασπιστούν τα χρήματα αυτά.

Πολιτικές δυνάμεις (συντηρητικές και μεταλλαγμένες 'σοσιαλοδημοκρατικές') που μέχρι χθες κατηγορούσαν ως ξεπερασμένες και ανεδαφικές τις αντιλήψεις της Αριστεράς για την ανάγκη κοινωνικού ελέγχου και σχεδιασμού σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, σήμερα, αποφασίζουν κρατικές παρεμβάσεις και ενισχύσεις για να καλύψουν τις ζημιές των ιδιωτικών τραπεζών. Το ίδιο το γεγονός αυτής της επαμφοτερίζουσας πολιτικής ιδιωτικοποιήσεων των κερδών και κρατικοποιήσεων των ζημιών καταδεικνύει την ταξικότητα των συναφών επιλογών. Πρόκειται για πολιτικές επιλογές που υπερασπίζονται με κάθε τρόπο και εντελώς απροκάλυπτα τις δυνάμεις του κεφαλαίου, και καταβαραθρώνουν εισοδηματικά, κοινωνικά και πολιτισμικά τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τη νεολαία και τους συνταξιούχους.

Οι προτάσεις μας

Οι προηγούμενες δεκαετίες της απίστευτης κερδοφορίας των ιδιωτικών τραπεζών (αλλά και άλλων μερίδων του κεφαλαίου), για τις δυνάμεις της εργασίας ήταν περίοδος σκληρής λιτότητας και ραγδαίας επιδείνωσης των εισοδημάτων τους. Το μάρμαρο της παρούσας οικονομικής κρίσης δεν πρέπει να το (ξανα)πληρώσουν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και η νεολαία.

Να πάψει πια η πολιτική που ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία και καθιστά τις κοινωνικές ανάγκες (στέγαση, ασφάλιση, υγεία, παιδεία, μεταφορές, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες κλπ) πεδίο κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης. Οι τράπεζες δεν μπορεί να υποκαθιστούν το κοινωνικό κράτος ή την αδυναμία των κυβερνήσεων να ασκούν κοινωνική πολιτική. Δεν μπορούν να είναι οι τράπεζες η λύση στην αδυναμία των κυβερνήσεων να ασκούν κοινωνική πολιτική για τη στέγη, για την εκπαίδευση, για την υγεία.

Ο δημόσιος έλεγχος και η δημόσια ιδιοκτησία των Τραπεζών, ο επαναπροσανατολισμός του ρόλου τους με αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια δεν είναι απειλή, αλλά απαραίτητη στρατηγική επιλογή. Τα ευρωπαϊκά σχέδια, έμπνευσης Γκόρντον Μπράουν, με τα οποία επιχειρείται «πάσει θυσία» να διασωθεί το τραπεζικό κεφάλαιο σε βάρος των εργαζόμενων-φορολογουμένων, συνιστούν τον έσχατο παραλογισμό, ενώ θα τινάξουν στον αέρα προϋπολογισμούς και νομίσματα. Αυτό που χρειάζεται σήμερα η Ελλάδα και η Ευρώπη είναι μια νέα στρατηγική κρατικοποίησης του τραπεζικού συστήματος, και η ριζική αλλαγή προσανατολισμού του με αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια.

Η Ελλάδα, για να σταθεί όρθια στην οικονομική θύελλα, πρέπει να προχωρήσει σε μια μεγάλη ριζοσπαστική προοδευτική στροφή γενναίας αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου και κοινωνικής αναδιάρθωσης της παραγωγικής της βάσης.

Το προσχέδιο προϋπολογισμού του 2009 που κατέθεσε η κυβέρνηση αυξάνει την φορολογία των λαϊκών στρωμάτων και μειώνει τις δημόσιες επενδύσεις, πράγμα που καθιστά πιο επώδυνες τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης για τα λαϊκά στρώματα. Προτείνουμε ένα νέο προϋπολογισμό αντίστασης στην οικονομική κρίση και διεξόδου που θα περιλαμβάνει:

· Φορολογικές ελαφρύνσεις για τα πλατειά λαϊκά στρώματα.

· Στήριξη και ουσιαστική ενίσχυση των μισθών και συντάξεων.

· Ένα νέο μεγάλο και παραγωγικό πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων .

Προτείνουμε, ως πρώτο βήμα, την ανάκτηση από το δημόσιο του πλειοψηφικού πακέτου της Εθνικής Τράπεζας και την ενίσχυση του ρόλου του δημόσιου Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και της ΑΤΕ. Με πυρήνα αυτές τις τράπεζες πρέπει να ασκηθεί μια νέα χρηματοπιστωτική πολιτική με κοινωνικά κριτήρια που θα έχει ως επίκεντρο τη συγκράτηση και μείωση των επιτοκίων, και την ουσιαστική προστασία των δανειοληπτών.

Για τις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ

Ο κ. Γ. Παπανδρέου ανακάλυψε τελευταία την ανάγκη «νέας συμφωνίας» (new deal) ενώ πρόσφατα ψήφιζε μαζί με τον κ. κ. Καραμανλή τη «μεταρρυθμιστική» Συνθήκη της Λισαβόνας που συνιστούσε σε Ελλάδα και Ευρώπη το θρίαμβο των τραπεζιτών και του νεοφιλελευθερισμού. Η «νέα συμφωνία» του κ. Γ. Παπανδρέου μέσω της οποίας θα βγουν από κοινού κερδισμένοι εργαζόμενοι, κράτος και επιχειρηματίες ελίτ, επιχειρεί να «τετραγωνίσει τον κύκλο». Η συνήθης κατάληξη τέτοιων προτάσεων είναι ο θρίαμβος των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων σε βάρος του κόσμου της εργασίας και του δημοσίου. Ο κ. Παπανδρέου απλώς θέλει να κάνει ομελέτα χωρίς να σπάσει αυγά. Άτοπον !


Άκης Μπαδογιάννης

Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2008

ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Η κρίση δεν είναι μια τιμωρία για τις αμαρτίες μας ούτε και φυσικό φαινόμενο. Είναι κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, αποτέλεσμα νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται.

Σήμερα είναι ορατή κυρίως η οικονομική της διάσταση. Όμως οι επιπτώσεις της στην ανεργία, στις ανθρώπινες σχέσεις και αξίες, στο περιβάλλον δεν θα αργήσουν να φανούν.

Στη συζήτηση που διοργανώνουμε με εισηγητή τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, οικονομολόγο, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ θα συζητήσουμε εκτός από τα αίτια και τις επιπτώσεις της κρίσης, τις δυνατότητες που υπάρχουν για διέξοδο και τη στρατηγική της Αριστεράς.

Σε περιμένουμε στο Πολιτιστικό κέντρο του Δήμου Ελληνικού στο χώρο της πρώην Αμερικάνικης Βάσης (Αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου) την Κυριακή 19 Οκτώβρη στις 11.00.

Η Γραμματεία της ΠΚ Ελληνικού του ΣΥΝ

Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2008

Η ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΜΕΤΑΡΥΘΜΙΣΗ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ


Εργαζόμενοι σε δομές της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης διαδήλωσαν χτές μπροστά στο Υπουργείο Υγείας ζητώντας να μην εγκαταλειφθεί η προσπάθεια αυτή και να μην επιστρέψουμε στην ασυλική περίθαλψη.
Η κυβέρνηση ως γνωστόν υποχρηματοδοτεί τις δομές του ΨΥΧΑΡΓΩΣ με αποτέλεσμα εργαζόμενοι να μην πληρώνονται και οι εξυπηρετούμενοι πολίτες να κινδυνεύουν να μείνουν κυριολεκτικά στον δρόμο.Ήδη προγράμματα που υλοποιούν ΜΚΟ όπως η ΕΨΥΠΕ, τα Παιδικά Χωριά κλπ πρόκειται να βάλουν λουκέττο μέχρι το τέλος του 2008 λόγω αδυναμίας τους να τα χρηματοδοτήσουν αφού η λειτουργία τους βασίστηκε στην ένταξη τους στον κρατικό προυπολογισμό.
Είναι πραγματικά παράλογο το Υπουργείο να μην ενδιαφέρεται για την συνέχιση των προγραμμάτων,ενω παράλληλα εξαγγέλει νέες προγραμματικές συμφωνίες ,πχ με την Εκκλησία της Ελλάδος ,για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους δημιουργώντας νέες μελλοντικές προβληματικές δομές.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ με αφορμή την χθεσινή κινητοποίηση εξέδωσε την εξής ανακοίνωση:
"Το υπουργείο Υγείας συνεχίζει να υπενθυμίζει σε όλους μας το πλήρες αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγήσει η πολιτική του στο χώρο της Ψυχικής Υγείας. Οι επί πεντάμηνο απλήρωτοι εργαζόμενοι, ο αυταρχισμός και οι απολύσεις, η πτώση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών είναι αψευδείς μάρτυρες. Οι καλοκαιρινές διαβεβαιώσεις του υφυπουργού Υγείας στους εργαζόμενους για επίλυση των προβλημάτων ήταν, φυσικά, λόγια του αέρα. Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση δεν δείχνει να ενδιαφέρεται για τους ψυχικά ασθενείς, αλλά μόνο για την άντληση κοινοτικών κονδυλίων και το βόλεμα ημετέρων. Καλούμε την κυβέρνηση να πράξει το αυτονόητο, να καταβάλει άμεσα τα δεδουλευμένα των εργαζομένων και να ανοίξει το διάλογο με την κοινωνία για τη συνέχιση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης με γνώμονα τις ανάγκες των ψυχικά πασχόντων. Στηρίζουμε τη σημερινή (χθεσινή) διαδήλωση διαμαρτυρίας των εργαζομένων έξω από το υπουργείο Υγείας, αλλά και κάθε έκφραση του αγώνα τους για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας σε ένα ποιοτικό δημόσιο και δωρεάν σύστημα Ψυχικής Υγείας".

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2008

Προκαταλήψεις και γραφειοκρατία εμποδίζουν την παρηγορητική φροντίδα





Του Βασίλη ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Την άμεση αναθεώρηση της παρωχημένης νομοθεσίας της χώρας σχετικά με τη διαθεσιμότητα των οπιοειδών αναλγητικών, όπως η μορφίνη, και τη διευκόλυνση της πρόσβασης των ασθενών οι οποίοι βασανίζονται από χρόνιους πόνους σε όλες τις διεθνώς διαθέσιμες θεραπείες και τις υπηρεσίες Υγείας ζητεί η Ελληνική Εταιρεία Παρηγορητικής Συμπτωματικής Φροντίδας Καρκινοπαθών και μη Ασθενών (ΠΑΡΗΣΥΑ), με αφορμή τη μεθαυριανή 11η Οκτωβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Παρηγορητικής Φροντίδας.

Η ΠΑΡΗΣΥΑ ζητεί επίσης από την κυβέρνηση να συμπεριλάβει τη δημιουργία ειδικών ξενώνων και την υποστήριξη της παρηγορητικής φροντίδας στις κρατικές δομές Υγείας, όπως προτείνεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, να αναγνωρίσει την πρόσβαση στην παρηγορητική φροντίδα ως ανθρώπινο δικαίωμα, να διαθέσει πόρους για την παρηγορητική φροντίδα, να συμπεριλάβει την παρηγορητική φροντίδα στα ειδικά προγράμματα για την αντιμετώπιση του AIDS, να καταστήσει την παροχή παρηγορητικής φροντίδας και ανακούφισης πόνου φυσική συνέχεια του ΕΣΥ, να εργαστεί προκειμένου η παρηγορητική φροντίδα να είναι διαθέσιμη σε όλους τους πολίτες στο χώρο της επιλογής τους, συμπεριλαμβανομένων των Κέντρων Υγείας, των ειδικών ξενώνων και των σπιτιών των ασθενών.

Αναχρονιστική η νομοθεσία

Μπορεί ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) να δέχεται πλέον τον χρόνιο πόνο ως νόσο και την αντιμετώπισή του ως βασικό ανθρώπινο δικαίωμα, η Ελλάδα, όμως, παραμένει ουραγός σε αυτόν τον τομέα. Συγκεκριμένα, τα Κέντρα Πόνου δεν είναι θεσμοθετημένα στους οργανισμούς των νοσοκομείων, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ενώ η κατ' οίκο νοσηλεία έχει θεσμοθετηθεί τυπικά με υπουργική απόφαση από το 1992, αλλά παραμένει ακόμη ανενεργή... Επίσης, τα Κέντρα Πόνου που λειτουργούν στη χώρα μας είναι πολύ μικρές μονάδες, με έλλειψη προσωπικού και χώρου. Ακόμη, η κυκλοφορία των ναρκωτικών - αναλγητικών φαρμάκων, όπως της μορφίνης και των παραγώγων της, για θεραπευτικούς σκοπούς είναι ελλιπής και η διάθεσή τους αδικαιολόγητα γραφειοκρατική. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι η αναχρονιστική νομοθεσία της χώρας μας επιτρέπει να χορηγούνται ημερησίως μόλις... 4 mg μορφίνης ανά άτομο, έναντι των 90 mg ανά άτομο που χορηγούνται στη Γαλλία!

Έρευνα του ΠΟΥ που πραγματοποιήθηκε το 2005 στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης έδειξε ότι ο πόνος ταλαιπωρεί 75 εκατ. άτομα, ενώ ο υψηλότερος επιπολασμός του εμφανίζεται στη Νορβηγία, την Πολωνία και την Ιταλία (περίπου 25% του γενικού πληθυσμού) και ο χαμηλότερος στην Ισπανία (περίπου 11%).

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ίδιας έρευνας, περισσότεροι από το 40% των πασχόντων από πόνο αναφέρουν ότι αισθάνονται αβοήθητοι, καθώς και ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να σκέφτονται ή να λειτουργούν φυσιολογικά, ενώ ένας στους έξι αναφέρει ότι ο πόνος του είναι μερικές φορές τόσο ισχυρός ώστε να επιθυμεί να πεθάνει. Η πιο συχνή αιτία χρονίου πόνου είναι η αρθρίτιδα/οστεοαρθρίτιδα (34%) και η πιο συχνή εντόπιση είναι η χαμηλή οσφυαλγία.

Κι όμως, τα πλέον συχνά συνταγογραφούμενα φάρμακα (44%) για την ανακούφιση από τον πόνο είναι τα... μη συνταγογραφούμενα, δηλαδή εκείνα που δεν αποζημιώνονται από τα ασφαλιστικά ταμεία!... Ακολουθούν τα ήπια οπιοειδή (23%) και η παρακεταμόλη (18%), ενώ ο μέσος όρος δισκίων που λαμβάνονται καθημερινά είναι 3,4 ανά άτομο.

Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, 15 εκατ. άνθρωποι διεθνώς θα πάσχουν από καρκίνο το 2015, ενώ, από αυτούς, το 80-90% θα υποφέρει από πόνο. Επίσης, ένας στους πέντε ανθρώπους διεθνώς ηλικίας 40-60 ετών υποφέρει σήμερα από μέτριο έως έντονο πόνο, ένας στους τέσσερις έχει διαταραγμένη ή κατεστραμμένη σχέση με συγγενείς και φίλους λόγω του πόνου, ένας στους τρεις είναι ανίκανος, λόγω του πόνου, να ζήσει ανεξάρητη ζωή. Ακόμη, ο πόνος είναι το δεύτερο σύμπτωμα μετά τον πυρετό στους ασθνείς με AIDS, ενώ το 50% αυτών υποφέρει από νευροπαθητικό πόνο.

ΠΟΥ: Δημιουργήστε υποδομές

Στο μήνυμά του για την Παγκόσμια Ημέρα Παρηγορητικής Φροντίδας, ο ΠΟΥ προτείνει μεταξύ άλλων: "Όλες οι χώρες να δημιουργήσουν σαφή και ικανή πολιτική και προγράμματα δημόσιας Υγείας που να περιλαμβάνουν την αντιμετώπιση συμπτωμάτων, την ψυχοκοινωνική και πνευματική υποστήριξη των ασθενών και των φροντιστών τους. Ο ΠΟΥ αναγνωρίζει επίσης ότι τα σχετικά με την παρηγορητική φροντίδα προγράμματα πρέπει να ενσωματωθούν στον προϋπολογισμό κάθε χώρας και στις υπάρχουσες δομές Υγείας, διότι υπάρχουν πολλές ιδιαιτερότητες σε κάθε χώρα σε σχέση με την πολιτισμική αντίληψη για την παρηγορητική φροντίδα και τη διαθεσιμότητα πόρων. Η παροχή κατ' οίκον φροντίδας από εκπαιδευμένους φροντιστές προερχόμενους από την κοινότητα ή την οικογένεια είναι ο καλύτερος τρόπος για παροχή παρηγορητικής φροντίδας στην πλειονότητα των ασθενών που τη χρειάζονται και, κυρίως, στις χώρες με φτωχή οικονομία".

ΠΗΓΗ:ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "Η ΑΥΓΗ"

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2008

ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ


Η Π.Κ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ Γλυφάδας καταγγέλλει το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης για την απαράδεκτη αντιμετώπιση και την προσπάθεια υποβάθμιση των Κέντρων Πρόληψης του ΟΚΑΝΑ που τα οδηγεί στο κλείσιμο.
Εφαρμόζοντας μια απαράδεκτη και αντιλαική πολιτική δεν χρηματοδοτεί τα προγράμματα αυτά που στόχο έχουν την εφαρμογή συμβουλευτικών και προληπτικών παρεμβάσεων στους έφηβους και νέους ώστε να υιοθετήσουν στάσεις ζωής που θα τους βοηθήσουν να αντιμετωπίσουν την μάστιγα των ναρκαωτικών.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ κατά επανάληψη έχει εκφράσει στην πράξη την αλληλεγγύη του στον αγώνα των εργαζομένων των ΚΕΝΤΡΩΝ ΠΡΟΛΗΨΗΣ που προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανά τα προγράμματα αυτά και να συνεχίζουν να στηρίζουν την νεολαία .
Η Π.Κ ΣΥΝ Γλυφάδας συμπαρίσταται στους εργαζόμενους του Κέντρου Πρόληψης Γλυφάδας-Ελληνικού-Αλίμου -Αργυρούπολης και καλεί κάθε φορέα της πόλης μας να πράξει το ίδιο.
Η συνέχιση της λειτουργίας του Κέντρου Πρόληψης πρέπει να γίνει κεντρικό πρόβλημα για το Δημοτικό Συμβούλιο και για κάθε συλλογική κίνηση (Σύλλογοι γονέων-Ένωση Γονέων κλπ).

Η Π.Κ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΓΛΥΦΑΔΑΣ

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ "ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ" ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Εδώ και λίγες μέρες η Κυβέρνηση αναφέρεται σε μέτρα Κοινωνικής Φροντίδας σε μία προσπάθεια να ξεπεράσει την λαική δυσφορία και αγανάκτηση σε μια αντιλαική πολιτική που εφαρμόζει ,κυρίως σε βάρος των φτωχοτέρων και περιθωριοποιημένων στρωμάτων της κοινωνίας μας.
Για να καταλάβει κανείς τι σημαίνει στην πράξη η κοινωνική πολιτική της Κυβέρνησης αρκεί κανείς να απαριθμήσει τις δομές κοινωνικής φροντίδας του ΨΥΧΑΡΓΩΣ που κλείνουν η μια μετά απο την άλλη ή να ρωτήσει τους εργαζόμενους που έχουν να πληρωθούν πολλούς μήνες.
Πιό συγκεκριμμένα ΟΛΕΣ οι δομές που εντάχθηκαν στην ψυχιατρική μεταρύθμιση του ΨΥΧΑΡΓΩΣ μετά την υποχρεωτική τους ένταξη στον Κρατικό προυπολογισμό αντιμετωπίζουν τεράστια οικονομικά προβλήματα αφού το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης τις υποχρηματοδοτεί οδηγώντας τες στο κλείσιμο.
Σημαντικές και πρωτοποριακές δομές που εξυπηρετούν ειδικές ομάδες πληθυσμού,όπως η Δομή του των Παιδικών Χωριών SOS που αφορά εφήβους με προβλήματα συμπεριφοράς, οδηγούνται σε άμεσο κλείσιμο αφού η χρηματοδότηση τους έχει σχεδόν σταματήσει.
Ήδια η κατάσταση και στα Κέντρα Πρόληψης του ΟΚΑΝΑ. προγράμματα με τεράστια σημασία στην πρόληψη του μεγάλου προβλήματος της χρήσης ναρκωτικών ,η Ελλάδα είναι πρώτη στην ΕΕ σε θανάτους απο αυτήν την αιτία, με αποτελέσμα να βρίσκονται και αυτά λίγο πριν το κλείσιμο.
Ας σταματήσει η Κυβέρνηση να υποκρίνεται ότι ασκεί Κοινωνική Πολιτκική,είναι για γέλια η δήλωση του κ Λιάπη περί της πολιτικής που έχει σημασία μόνο όταν αντιμετωπίζει τα κοινωνικά προβλήματα, και ας προχωρήσει στην επίλυση των τραγικών προβλημάτων των δομών Κοινωνικής φροντίδας.