Για τον Άρη Ταστάνη

Η Οργάνωση Μελών του ΣΥΡΙΖΑ Γλυφάδας και η Νομαρχιακή Επιτροπή των Νοτίων του ΣΥΡΙΖΑ θυμάται σήμερα το φίλο, το σύντροφο, τον αγωνιστή της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης Άρη Ταστάνη.

Ο σύντροφός μας έφυγε από τη ζωή πριν ένα χρόνο με το κεφάλι ψηλά, ακούραστος στον αγώνα για τα δικαιώματα των ανθρώπων με αναπηρίες, με πλούσιο συγγραφικό έργο που ενδυναμώνει τη θέληση για ζωή, δημιουργία, δικαιοσύνη. Θα τον θυμόμαστε πάντα ακούραστο να συμμετέχει σε εκδηλώσεις για τον πολιτισμό και πολύ περισσότερο σε μαχητικές εκδηλώσεις δίνοντας τη μάχη για τα δικαιώματα των ανθρώπων με αναπηρίες.

«Με οξύ, αλλά και τρυφερό λόγο μιλά για τον κοινωνικό αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση των αδύναμων ανθρώπων της πολιτείας», «με γνήσιο ρεαλισμό τραγουδά τα πάθη των ανθρώπων. «Με λυρισμό και νόστο ταξιδεύει στην Αιολική γη». Πως θα μπορούσε αλλιώς; Δεκατεσσάρων ετών οργανώνεται στη Νεολαία Λαμπράκη, το 74 στο Ρήγα, το ΚΚΕ Εσωτερικού, στο ΣΥΝ και στο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά κι εδώ στη Γλυφάδα, από τα πρώτα χρόνια που ήρθε από τη Μυτιλήνη, δίνει το στίγμα του συμμετέχοντας στη λέσχη της Τερψιθέας αλλά και σε άλλες δράσεις. Ακούραστος πάντα, μαχητικός και ονειροπόλος

Ονειροπόλους μας ονόμασαν άνθρωποι,

Που γεννιούνται ζουν και πεθαίνουν

Μακριά από τους βόγγους των κυμάτων.

Όμως εμείς

Κάθε στιγμή θα ξεκινάμε για μακρινά ταξίδια

Μ΄ ένα λουλούδι στα μαλλιά

Κι ένα βιβλίο ανοιγμένο στην πρώτη σελίδα

Και θα αγαπάμε την πραγματικότητα μας

Όπως εκείνοι

Τα πάθη της ασήμαντης παρουσίας τους

Φτάνει να μείνουμε πάντα ονειροπόλοι.

Αυτή την υπόσχεση θα την κρατήσουμε Άρη. Να οραματιζόμαστε και να αγωνιζόμαστε για ν΄ αλλάξουμε την κοινωνία.

ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΦΙΛΕ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΑΡΗ

Κυριακή, 21 Σεπτεμβρίου 2014

Ακολούθως αναδημοσιεύουμε από την Αυγή της Κυριακής 

Για τον Άρη Ταστάνη: Έφερε το αποτύπωμα των αξιών της Αριστεράς

·         Παπαστεργίου Βασίλης

|

·         20.09.2014

Καθώς τις μέρες αυτές κλείνει ένας χρόνος από τον ξαφνικό θάνατο του Άρη Ταστάνη, σκέφτομαι ότι υπάρχουν αρκετοί λόγοι για να θυμόμαστε συχνά τον Άρη.

Ένας προφανής λόγος είναι το πείσμα του. Χτυπημένος από μια σκληρότατη μοίρα, ο Άρης έζησε παρ' όλα αυτά προσηλωμένος με πείσμα στην τέχνη, τη δημιουργία και τον αγώνα. Η τέχνη και η δημιουργία για τον Άρη ήταν ένα ολόκληρο σύμπαν μέσα στο οποίο κινούνταν με γνώση και με πάθος. Διαβάσματα, βιβλία, ιστορίες και λεπτομέρειες, και η συνεχής άσκηση της γραφής. Νομίζω ότι ο Άρης -παρ' όλο που είχε πλήρη συνείδηση του άνισου αγώνα που έδινε- είχε αποφασίσει να μην παραιτηθεί, να φτιάξει έναν δικό του κόσμο δημιουργίας και επικοινωνίας. Και τον έφτιαξε. Όχι με την αγωνία της υστεροφημίας, αλλά με την ανάγκη να νοηματοδοτήσει μια ζωή που ήταν αρκετά νωρίς φανερό ότι θα ήταν εξαιρετικά δύσκολη.

Σκέφτομαι επίσης τον Άρη σαν σύντροφο. Ο Άρης ήταν ένας από τους συντρόφους (και τις συντρόφισσες, φυσικά) που ήταν πάντα εκεί και που ξέρεις ότι θα είναι πάντα εκεί. Τους συντρόφους που δε στελεχώνουν τις κεντρικές επιτροπές ή τα κομματικά όργανα, που δεν είναι επαγγελματικά στελέχη, αλλά είναι σταθεροί στις επιλογές τους, παρόντες στις καλές και τις κακές στιγμές του κινήματος. Που οι ανάγκες τους ξεπερνούν την τρέχουσα ανάλυση της καθοδήγησης. Που κουράζονται και αδιαφορούν για την ατελείωτη εσωκομματική ίντριγκα. Τους συντρόφους δηλαδή που αποτελούν τη ραχοκοκκαλιά του ιστορικού ρεύματος της ελληνικής Αριστεράς.

Για τον Άρη η ένταξη στην Αριστερά ήταν μια βαθιά ανθρωπιστική επιλογή. Η βασική πηγή της έμπνευσής του -τόσο στην ποίηση όσο και στην κοινωνική του δράση- ήταν οι αγώνες των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Η αγωνία του για το κίνημα της κοινωνικής απελευθέρωσης αποτυπωνόταν στα διαβάσματά του και τη βαθιά γνώση της ιστορίας των κοινωνικών αγώνων όπου γης.

Ήταν τύχη αγαθή που τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ζώντας στα νότια προάστια, ο Άρης συνδέθηκε με τον αγώνα της υπεράσπισης του Ελληνικού και της πρόσβασης στην παραλία του, έναν υποδειγματικό αγώνα που συμπύκνωνε τις αξίες και τα νοήματα που ενέπνευσαν και τον Άρη σε όλη του ζωή. Οι "ανυπότακτοι γαλάτες" του Ελληνικού αποτέλεσαν για τον Άρη μια νέα πολιτική οικογένεια. Και με πολύ μεγάλη ικανοποίηση συχνά ανέφερε ότι με τον αγώνα αυτό μπορούσε και ο ίδιος πλέον να κάνει μπάνιο στην απελευθερωμένη παραλία χάρη στην ειδική πρόβλεψη που υπήρχε για τους ανθρώπους με αναπηρία. Μια φαινομενικά μικρή, αλλά εξαιρετικά σημαντική (συμβολικά και πραγματικά) νίκη.

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Άρης ήταν ο άνθρωπος μιας άλλης εποχής, που έφερε το αποτύπωμα των αξιών της Αριστεράς των αγώνων της δεκαετίας του '60, του αντιδικτατορικού αγώνα, του ενθουσιασμού της μεταπολίτευσης. Ελπίζω ότι δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Ελπίζω ότι ο Άρης είναι ο άνθρωπος μιας ενδιαφέρουσας εποχής που έρχεται, ένας άνθρωπος της εποχής "των σεισμών που μέλλονται για να' ρθουν".


Το βιογραφικό του Αρη Ταστάνη