Δευτέρα 2 Ιουνίου 2008

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ (ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ)

Είναι οδυνηρό να αποχαιρετάμε για πάντα κάποιον που στάθηκε οδηγός και συνοδοιπόρος στους δρόμους που περπατήσαμε, στέγασε και κατηύθυνε τα πρώτα μας κείμενα, στήριξε τις επιλογές μας. Από τις πιο πολύτιμες διαδρομές μας και το παρόν ένθετο: οφείλουμε στον Άγγελο το ξεκίνημά του, ενώ αρκετοί από τους συνεργάτες των «Αναγνώσεων» είμαστε και δικά του παιδιά.

Σήμερα, βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να εκπληρώνω το καθήκον που ο ίδιος λίγα χρόνια πριν μου απέδωσε, μακάβρια χαριτολογώντας, ότι τάχα κάποια στιγμή θα του εκφωνήσω τον επικήδειο. Πρόκειται άλλωστε για το πάγιο χρέος των επερχόμενων γενεών, μόνο που αυτού του είδους οι απολογισμοί, εκτός από θλιβερό καθήκον, είναι τόσο σκληροί, όσο και η συνείδηση της ενηλικίωσης.
Από τις πατρικές, μ’ άλλα λόγια ηγεμονικές φιγούρες της Αριστεράς, ο Άγγελος ήταν εδώ για να ενισχύει τις πιο αισιόδοξες σκέψεις μας, να συντηρεί τη δύναμη της ουτοπίας, να επιβεβαιώνει την εναλλακτική πρόταση στην καθημερινή «κανονικότητα».
Διαρκώς αμφισβητίας του κομφορμισμού και των δογματισμών που τον συνοδεύουν, ουσιαστικά μάχιμος αριστερός μέχρις εσχάτων, είχε κάνει στάση ζωής τις πολιτικές του θέσεις.
Το περιοδικό του, ο |Πολίτης|, η πιο χαρακτηριστική και πολύχρονη αποτύπωση του πνεύματος της μεταπολίτευσης και της διαδρομής της, καθιέρωσε τη γόνιμη έκφραση των πιο προωθημένων πολιτικών και κοινωνικών απόψεων, μέσα σ’ ένα περιβάλλον όπου ακόμη και στην Αριστερά είχε τον άμβωνά της η αυθεντία.
Το περιοδικό ο |Πολίτης| -καθώς και η πλούσια αρθογραφία και η λοιπή εργογραφία του Άγγελου- φιλοξένησαν, και καθόρισαν εν τέλει, τη διαδρομή της σύγχρονης αριστερής ελληνικής πρωτοπορίας. Μάλιστα, σήμερα που στην Αριστερά οι παραδοσιακές μορφές απολιθώθηκαν, ενώ τα εκσυγχρονιστικά τερτίπια σχετικοποιούν τα κεκτημένα, για να τα «ανακαλύψουμε» οδυνηρά εκ νέου, το περιεχόμενο που η πορεία του Άγγελου και η μνήμη της μάς κληροδοτούν, συνιστά μια από τις προοπτικές για το διαρκές μέλλον.

Μάρθα Πύλια