Της Daria Pavlovna (www.dariapavlovna.blogspot.com)
Με το Διαδίκτυο έχω επαφή από το 1999. Αρχικά αντάλλασσα μέιλ με φίλους και σερφάριζα σε κάποιες ιστοσελίδες. Πριν από λίγα χρόνια, άρχισα να μπαίνω σε fora, να επισκέπτομαι blogs φίλων και στο τέλος έφτιαξα το δικό μου blog. Τότε κατάλαβα πως πέρα και έξω από την κανονική μας ζωή υπάρχει και το παράλληλο σύμπαν του Internet. Ένα από τα πράγματα που μ’ εντυπωσίασαν -και ίσως δεν θα έπρεπε- είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζονται οι γυναίκες που «ζουν» και παρεμβαίνουν στο Διαδίκτυο. Ο σεξισμός που αντιμετωπίζουμε στην κανονική ζωή μας δεν είναι τίποτε, ώρες-ώρες, μπροστά στον διαδικτυακό. Στο Διαδίκτυο κυκλοφορούν πολλοί άντρακλες-τραμπούκοι που καλύπτονται πολύ καλά πίσω από τον φερετζέ της ανωνυμίας που εξασφαλίζει το Ίντερνετ. Δεν κρατάνε στειλιάρια, δέρνουν όμως με τις λέξεις φτύνοντας χολή και μπινελίκια απίστευτης προστυχιάς.
Οι γυναίκες αντιμετωπίζονται στο Διαδίκτυο με δύο, κυρίως, τρόπους, ανάλογα με τη συμπεριφορά που θα επιλέξουν οι ίδιες για τη διαδικτυακή περσόνα τους. Αν ακκίζονται, χαριεντίζονται και γεμίζουν τα κείμενα και τα blogs τους με καρδούλες, ροζ κουφέτα, emoticons και λεξούλες τύπου: «Άαααντεεεεεε!!!!!! Σοβαράαααααααα;;;;;», τις αντιμετωπίζουν με συγκατάβαση και μια υποψία καμακιού (η οποία κάποτε μετατρέπεται σε αισχρή βεβαιότητα έως παρενόχληση).
Αν όμως η περσόνα έχει άποψη, χώνεται και εκφέρει λόγο σε θέματα που δεν άπτονται του νοικοκυριού, της μαγειρικής, άντε και της τέχνης, μαύρο φίδι που την έφαγε! Οι αισχροί χαρακτηρισμοί, τα υπονοούμενα για τη σεξουαλική της πληρότητα και για την εξωτερική της εμφάνιση, η οποία σίγουρα είναι χάλια, περισσεύουν. Σπάνια θα υπάρξει σοβαρός αντίλογος στον λόγο που προσπαθούν να αρθρώσουν. Φυσικά, κανείς από τους μάγκες που ξεχειλίζουν από τεστοστερόνη δεν θα τολμούσε να κάνει τέτοιους χαρακτηρισμούς πρόσωπο με πρόσωπο. Μου έχει συμβεί. Κάλεσα κάποιον να μου τα πει όλα αυτά «ζωντανά», γιατί επέμενε πως δεν τα λέει πίσω από την κάλυψη της ανωνυμίας. Ακόμα τον περιμένω τον μάγκα του γλυκού νερού...
Διευκρίνιση: Δεν έχει σημασία ποια άποψη υποστηρίζει μια γυναίκα σε μια διαδικτυακή συζήτηση ή στο μπλογκ της. Δεν έχει σημασία δηλαδή αν εκφράζει αριστερές ή δεξιές θέσεις. Αν εμφανίζεται σαν αναρχική ή ναζί. Σπάνια η αντιπαράθεση στις θέσεις της θα γίνει με όρους πολιτικής αντιπαράθεσης. Οι «αντίπαλοι» θα της την πέσουν με σεξιστικά και σεξουαλικά υπονοούμενα. Και θα υπάρχει συνήθως η παραίνεση να πάει να πλύνει κανένα πιάτο ή κανένα σώβρακο του άντρα της.
Δεν έχει επίσης σημασία αν ο άντρας που αντιπαρατίθεται μαζί της είναι δεξιός ή αριστερός. Οι εννιά στους δέκα, όποια πολιτική θέση κι αν έχουν, στο Διαδίκτυο απελευθερώνονται και βγάζουν όλο τον σεξισμό που κρύβουν. Ένα προβάδισμα στην καφρίλα το έχουν οι δεξιοί, μάλιστα όσο πιο δεξιοί τόσο χειρότερα, αλλά και οι αριστεροί δεν πάνε πίσω.
Όλα αυτά στην αρχή με εντυπωσίαζαν και με εκνεύριζαν. Τώρα πια μάλλον συνήθισα. Κι έχω βρει τον τρόπο να κρατιέμαι ψύχραιμη και να τους αντιγυρίζω τα χτυπήματα, συνήθως με χιούμορ. Άλλωστε, όπως λέει και η σοφή παροιμία, «η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει».
