Πολλές γυναίκες κατακρεουργούνται
καθημερινά….
Η γυναίκα είχε χέρια και πόδια και σήμερα βρίσκεται στο Κατ
δίνοντας αγώνα να ζήσει. Ένας πρωην σύζυγος ακρωτηρίασε το
αναφαίρετο δικαιώμα να ελέγχει το δικό της σώμα. Συνεχώς
γινόμαστε θεατές φρικιαστικών δολοφονιών κατά των γυναικών,
η βία κατά των γυναικών αποτελεί την πρώτη αιτία θανάτου
στην “πολιτισμένη” Ευρώπη. 5000 γυναίκες βιάζονται κάθε χρόνο
στην Ελλάδα 50 φτάνουν στην καταγγελία, ενώ μόνο10
καταφέρνουν να πείσουν ότι δεν “επιθυμούσαν” το βιασμό τους...
Μια κοινωνία που μας
ξεπουλά ως φτηνό
Όχι μόνο δεν υπάρχουν τα παραπάνω,
αλλά κυριαρχούν τα αντίθετά τους. Το
εµπόρευµα…
σώμα και το πνεύμα των γυναικών
Δίκτυο
Γυναικών
ΣΥΡΙΖΑ
θεωρούνται ιδιοκτησία του πατέρα,
συζύγου, αδελφού, μαστροπού… Η
κυβέρνηση σε συνεργασία με το ΛΑ.Ο.Σ
επέλεξε την αλλαγή στο νομοσχέδιο για
το επώνυμο των γυναικών
αναπαράγοντας τις παραδοσιακές
αντιλήψεις που θέλουν τις γυναίκες
εξαρτημένες από το σύζυγο. Το σώμα των
γυναικών υποβαθμίζεται, προβάλλεται ως
εμπόρευμα και αντικείμενο στα ΜΜΕ,
στα περιοδικά, στους νόμους του στρατού
που απαιτούν από τις γυναίκες να
στέκονται γυμνές μπροστά από ένα
κράτος εργοδότη, στα κελία της ντροπής
που οι κρατούμενες αναγκάζονται σε
κολπικές έρευνες, σε εξευτελιστική
μεταχείριση.
Μόνες στο
«ιδιωτικό»
μας δράμα…
Κι όμως όλα αυτά θεωρούνται ιδιωτική υπόθεση
και μεμονωμένα περιστατικά. για τα οποία δεν
χρειάζεται οι κυβερνήσεις να παρέμβουν και η
κοινωνία να αλλάξει. Πού είναι η καταπολέμηση
των παραδοσιακών αντιλήψεων που θέλουν τις
γυναίκες στο σπίτι να φροντίζουν για όλα, τα
παιδιά, τους ηλικιωμένους ενώ παράλληλα
εργάζονται; Πού είναι ένα νομοσχέδιο που θα
προστατεύει τις γυναίκες θύματα βιασμού στην
οικογένεια; Πού είναι τα κέντρα εκείνα που θα
μπορούν να δέχονται γυναίκες θύματα βιασμού;
Πού είναι οι κοινωνικές παροχές για τις γυναίκες
μονο-γονείς; Που είναι η ισότητα στην εργασία
και στους μισθούς για τις γυναίκες άνεργες,
επισφαλώς εργαζόμενες; Που είναι ό νόμος για
ανεξάρτητη άδεια παραμονής σε συζύγους
μετανάστριες; Πουθενά!
Οι γυναίκες μετανάστριες θύματα του traffickin βιάζονται καθημερινά για
να ζήσουν, ζώντας στον τρόμο. Η κυβέρνηση επιτίθεται στα εργασιακά
δικαιώματα των γυναικών. Το κοινωνικό κράτος απουσιάζει. Η εκπροσώπηση
των γυναικών υπολείπεται σε όλες τις θέσεις ευθύνης. Αντίθετα με όλα αυτά
η Κωσταντίνα Κούνεβα δέχτηκε βιτριόλι επειδή ύψωσε τη φωνή της. Η
Κατερίνα Γκουλιώνη είναι νεκρή. Οι γυναίκες βιώνουν τη βία καθημερινά
μέσα στο σπίτι, μέσα στη σιωπή, να μην ακούσουν τα παιδιά, να μην
ακούσουν οι γείτονες. Έχουμε μάθει να ζούμε με το φόβο, μήπως συμβεί σε
εμάς, ενώ δεχόμαστε καθημερινά λεκτική, ψυχολογική βία, ενω μπορεί να
υποστούμε σωματική βία μέσα στην οικογένεια.
Θέλουμε να φωνάξουμε ότι παράλληλα με το σύστημα αυτό που παράγει όλες τις
μορφές καταπίεσης χρειάζεται γυναίκες και άντρες να αγωνιστούμε ενάντια στις
παραδοσιακές αντιλήψεις ριζωμένες βαθιά, που οδηγούν στην πολλαπλή καταπίεση
των γυναικών. Θέλουμε μέτρα ενάντια στο ξεπούλημα των ζωών μας: ανεξαρτησία,
δουλειά, εξίσωση μισθών, ασφαλιστικά δικαιώματα, κράτος πρόνοιας, αγώνα για την
ανάδειξη της καταπίεσής μας, μέτρα ενάντια στη συντηρητικοποίηση της κοινωνίας.
