Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Πρώτο : Το ενωτικό μας εγχείρημα, ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι σε δύσκολη κατάσταση. Μπορεί όμως να απογειωθεί.
Υπήρξε, σύμφωνα με διάφορες τοποθετήσεις, ένα εκλογικό αποτέλεσμα θετικό. Σε αυτό δεν είχα καμία προσωπική συμμετοχή.
Όμως :
Οι τρεις βασικοί μας στόχοι στη φάση διακυβέρνησης της ΝΔ δεν πραγματοποιήθηκαν τελικά : Η ακύρωση του δικομματισμού. Η αλλαγή συσχετισμών μέσα στη ιστορική αριστερά, μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ. Το πλατύ άνοιγμα στη νεολαία και τα πρωτοποριακά της στοιχεία.
Και οι τρεις αυτοί στόχοι, αδιανόητοι κάποτε, αποδείχθηκαν ρεαλιστικοί. Κατακτήθηκαν στη διάρκεια της κούρσας. Και χάθηκαν και οι τρεις πριν τον τερματισμό.
Για τελευταία φορά: Γνωρίζω ότι κανείς άλλος μέσα στην αίθουσα δεν έχει τόση ευθύνη όσο εγώ. Για πρωτοβουλίες μετά τις εκλογές του 2007. Για την υποτίμηση των μηχανισμών.
Η αποτυχία είχε συντελεστεί ήδη πριν τις εκλογές.
Κι όμως : Εκείνοι οι μήνες και τα χρόνια αναδεικνύουν την ασύλληπτη μετασχηματιστική δύναμη που διαθέτει η ριζοσπαστική αριστερά.
Μη ξεχνάμε.
Εδώ μέσα γεννήθηκε και άνθισε για δυο χρόνια μια αριστερά με αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση.
Από εδώ μέσα πυροδοτήθηκαν και εκφράσθηκαν κινήματα που μένουν πια στην ιστορία, όπως με το άρθρο 16.
Εδώ μέσα αναδείχθηκε η αντιπολίτευση.
Εδώ μέσα αποφασίσθηκαν οι πρωτοβουλίες που μας ανάδειξαν σε σημείο αναφοράς για όλο τον δημοκρατικό χώρο.
Εδώ μέσα ξεκίνησε κι έσπασε το φράγμα από το 1989 ανάμεσα στον λαϊκό κόσμο και την αριστερά.
Εδώ μέσα το όνειρο για «αλλαγή του τοπίου» άρχισε να ξεδιπλώνεται και να σχηματοποιεί την πολιτική πραγματικότητα.
Οι δυνατότητες μας, λοιπόν, ήταν και παραμένουν μεγάλες.
Ας χαρεί το οικονομικό και εκδοτικό κατεστημένο λίγο ακόμη. Ας έχει την ψευδαίσθηση ότι κατάφερε να έχει μια αριστερά με τις μικρές προγραμματικές της διορθώσεις, με«διαγωγή κοσμιωτάτη».
Για λίγο όμως. Ας χαρεί για λίγες βδομάδες, για λίγους μήνες.
Παρά τη σημερινή παρένθεση, έχουμε την τεχνογνωσία. Να σπέρνουμε τον φόβο στο σύστημα. Αυτό είναι το πιο αξιόπιστο κριτήριο της δύναμής μας
Φόβο που προκαλείται όχι από την βία, αλλά από την ακαταμάχητη δύναμη της μαζικής λαϊκής δράσης.
Φόβο που απορρέει από την ικανότητά μας να συγκρουστούμε και να ακυρώσουμε την πολιτική λειτουργία της εναλλαγής και να εγκαινιάσουμε μια νέα διαδρομή για όλη τη χώρα.
Οφείλουμε να ξαναβρούμε το νήμα που χάσαμε.
Δεύτερο : Η πρώτη ευκαιρία με την διακυβέρνηση της ΝΔ χάθηκε. Είμαστε σε πολύ πιο δύσκολη θέση. Όμως η δεύτερη ευκαιρία με το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να χαθεί.
Δεν ταυτίζουμε το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ. Δεν αγνοούμε τις διαφοροποιήσεις του σε οικολογικά ή θεσμικά θέματα. Δεν κρίνουμε προθέσεις.
Βλέπουμε όμως πολύ καλά ότι κινείται μέσα στα ασφυκτικά όρια που έχει θέσει το εγχώριο και ευρωπαϊκό κατεστημένο.
Η πραγματική κυβέρνηση δεν είναι στην Αθήνα. Είναι στις Βρυξέλλες.
Τον Έλληνα Πρωθυπουργό παριστάνουν ο Ισπανός Αλμούνια, ο γάλλος Τρισέ, ο πορτογάλος Μπαρόζο.
Καμιά αλλαγή δεν μπορεί να προωθηθεί στη χώρα μας με τον ευρωπαϊσμό που οδηγεί στην υποταγή στις Βρυξέλλες.
Εδώ βρίσκεται ο γόρδιος δεσμός στην πολιτική της χώρας.
Σύγκρουση με όλα τα κοινωνικά μέσα, με τη λογική των spread, της κερδοσκοπίας στα ομόλογα, της επιτήρησης.
Αν επιμένει η κυβέρνηση, την περιμένει ένας εργατικός «Δεκέμβρης».
Εδώ θα κριθεί η αξιοπιστία κάθε πολιτικής δύναμης – και η δική μας.
Κι ας μιλήσουμε με ειλικρίνεια.
Δεν είναι δυνατόν σήμερα, τις ώρες της «επιτήρησης», να μιλάμε σε εργάτες και αγρότες για ένα ΣΥΡΙΖΑ του «ευρωπαϊσμού».
Δεν είναι δυνατόν τα μέλη και οι φίλοι μας να είναι αιχμάλωτοι μια μικρής ομάδας επαγγελματικών στελεχών μιας συνιστώσας που ακόμη δεν έχουν συναισθανθεί την ευθύνη τους από την υπερψήφιση του Μάαστριχτ.
Όπως δεν είναι δυνατόν τη στιγμή που δίνουμε την πιο δύσκολη μάχη για τον Δεκέμβρη τα ίδια στελέχη να αναμασούν την επίθεση της Παπαρήγα και του Καρατζαφέρη ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ και τη νεολαία.
Όπως δεν είναι δυνατόν για τον ίδιο λόγο η δημοκρατία στον ΣΥΡΙΖΑ να είναι κλειδωμένη έξω από την εξώπορτα.
Αυτή η ομηρεία πρέπει να λήξει. Σήμερα κιόλας.
Τρίτο : Η δική μας πολιτική για την Ευρώπη δεν έχει καμία σχέση με τον ευρωπαϊσμό.
Το είπε προχθές ο Αλέν Μπαντιού στο Γαλλικό Ινστιτούτο στην Αθήνα.
«Εδώ είχατε την εξέγερση του Δεκέμβρη που αποτέλεσε ένα μήνυμα ελευθερίας προς την Ευρώπη. Τα Δεκεμβριανά ανάδειξαν τις δυνατότητες για τη νεολαία σε όλο τον κόσμο.»
Οι «10 μέρες που συγκλόνισαν την Ελλάδα» συγκλόνισαν όλη την Ευρώπη.
Η Ελλάδα είναι σήμερα η πιο προβληματική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι ο αδύναμος κρίκος της.
Με τα κινήματα των δύο προηγούμενων χρόνων αναδεικνύονταν και ως ο αδύναμος πολιτικός κρίκος για τις κυρίαρχες δυνάμεις του ευρωπαϊκού χώρου.
Εδώ. Σε αυτή τη χώρα. Με την επιτήρηση να οδηγεί την οικονομία σε πάγωμα, την κοινωνία σε διάλυση, τον ρατσισμό σε άνθιση , τους εργαζόμενους σε ουρές ανέργων, τους νέους και τις νέες στη ματαίωση και τις ουσίες – μπορούμε να κάνουμε αυτό που τελικά δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν οι σύντροφοί μας στη Γαλλία ή στην Ιρλανδία ή στη Δανία.
Ο κλήρος έχει πέσει στη χώρα μας. Και στην Αριστερά της.
Διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις εδώ, στη χώρα μας, να συντρίψουμε τη συνθήκη του Μάαστριχτ.
Μπορούμε να δώσουμε άλλη τροπή στις ευρωπαϊκές εξελίξεις.
Μπορούμε να φέρουμε ένα μοναδικό απελευθερωτικό άνεμο σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτή είναι η ευρωπαϊκή ταυτότητα της Ελλάδας.
Τέταρτο : Γι’ αυτό η αντιπολίτευση μας πρέπει να είναι δυναμική, προωθημένη, σκληρή.
Γι’ αυτό δεν μπορούμε να στοιχιζόμαστε πίσω από μια απλά «προγραμματική» αντιπολίτευση.
Η αντιπολίτευση πρέπει να είναι δομική, να αποδομεί τις κεντρικές επιλογές του κατεστημένου.
Πρέπει να είναι κινηματική, να ενεργοποιεί την κοινωνία.
Πρέπει να είναι συγκρουσιακή, να επιδιώκει να κερδίσει τη μάχη του δρόμου.
Πρέπει να είναι αντισυστημική, να οδηγεί σε ανατροπές.
Κυρίως πρέπει να ενσωματώνεται στους δύο θετικούς στόχους που είχαμε θέσει στις μεγάλες στιγμές του ΣΥΡΙΖΑ. :
- Αλλάζουμε το Τοπίο
- Νέα κοινωνική πλειοψηφία με επίκεντρο την αριστερά
Να μας αναδείξει πάλι στη θέση που είχαμε βάσιμα διεκδικήσει και δεν έχουμε σήμερα:
Τη θέση του πρωταγωνιστή των εξελίξεων.
Πέμπτο : Πολλοί θα πουν : Με τόσο μεγάλη κρίση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κάνει τόσο μεγάλα πράγματα.
Ας σκεφθούν όμως :
Δεν μας πτόησε η ολοκληρωτική επίθεση του συστήματος.
Δεν μας πτόησε η συμμαχία από το ΛΑΟΣ μέχρι το ΚΚΕ.
Δεν μας πτόησαν τα Μέσα Ενημέρωσης που συνδέουν τον ΣΥΡΙΖΑ με εικόνες τρόμου και πυρκαγιές.
Δεν έχουμε ηττηθεί από τους αντιπάλους μας.
Αντίθετα από την επίθεση δυναμώνουμε. Αποκτούμε ταυτότητα. Γινόμαστε ο Άλλος απέναντι σε ένα σάπιο πολιτικό σύστημα.
Παγιδευόμαστε όμως εκ των έσω. Με την αφύπνιση των μηχανισμών, τις εξουσιαστικές λογικές, τις απολίτικες δράσεις.
Και η κύρια ζημιά τους, αυτό που δεν μπόρεσε να πετύχει η δεξιά: η αποδόμηση της ηθικής υπεροχής και του φορτίου αξιών που σε τόσο σύντομο διάστημα, σε ένα χώρο που παρήγαγε πριν υποψήφιους Προέδρους Δημοκρατίας, είχαμε κατακτήσει.
Με ρωτούν πολλοί: «Εξήγησέ μας».
Καμία άλλη εξήγηση. Για καμία σαπουνόπερα.
Θα είμαι όμως σαφής. Κανείς πια συμβιβασμός στο όνομα του κομματικού πατριωτισμού με τους μηχανισμούς. Ούτε σε προεκλογικές. Ούτε σε εκλογικές. Ούτε σε μετεκλογικές περιόδους.
Αλλιώς, στο όνομα της κομματικότητας, πολλοί θα ήμασταν ακόμα στον Περισσό.
Έκτο : η οργανωτική διάρθρωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε να ακολουθήσει το αυτόνομο πολιτικό του πνεύμα.
Πολιτικά, όλοι μαζί βαδίζαμε προς το μέλλον. Οργανωτικά ξυπνούσε το παρελθόν της Αριστεράς.
Η πολιτική ηγεμονία εκτός των τειχών, προσκρούει πια σε διοικητισμό και υπαγορεύσεις εντός των τειχών.
Ο πολιτικός σκοπός για δημοκρατία άρχισε να υποκύπτει σε ένα οργανωτικό μέσο με έλλειμμα δημοκρατίας.
Κι όμως υπάρχει ελπίδα.
Ήδη έχει αναδυθεί με δυναμισμό ακόμα και μέσα από τις εργασίες μιάς Συνδιάσκεψης που δεν ψηφίζει και κάνει «Επιτροπές Ανασύνθεσης».
Χαιρετίζω τις συντρόφισσες και τους συντρόφους που με απλά λόγια λένε :
- Μέλος του ΣΥΡΙΖΑ . Χωρίς διακρίσεις. Με τη θέλησή του.
- Τοπικές οργανώσεις με εξουσία
- Υλοποίηση των αποφάσεων της Πρώτης Συνδιάσκεψης
- Συνέδριο σε τακτό χρόνο
Χαιρετίζω όσους και όσες έχουν κατανοήσει ότι σε όλους αυτούς που πίστεψαν και εμπνεύσθηκαν από το μοναδικό εγχείρημά μας οφείλουμε να απαντήσουμε με ειλικρίνεια και απλότητα. Κι όχι με σχέδια Ανάν, με προσχήματα και ιδιοτέλειες.
Χαιρετίζω το «Δώσε Πάσα», την «Ένωση Οπαδών ΣΥΡΙΖΑ», όλες τις διαδικτυακές προσπάθειες που έφεραν ήδη μια οριζόντια επαφή από τα κάτω.
Χαιρετίζω τις κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν ήδη ανοίξει Μητρώο Μελών.
Διαμορφώνεται πλέον ένα νέο πλαίσιο. Σε μια φάση διαιρέσεων, πολλαπλές δυνάμεις δεν διαιρούν. Ενώνονται και ενώνουν.
Δυνάμεις που δεν εμπνέονται με τις «έσωθεν» αναμετρήσεις, αλλά με τις «έξωθεν» μάχες.
Δυνάμεις που δεν εξαντλούνται σε ένα γραφειοκρατικό τέλμα, αλλά επιχειρούν να αποκαταστήσουν προς τα έξω πάλι ένα ΣΥΡΙΖΑ ως ένα χώρο αλληλεγγύης και αξιών.
Δυνάμεις που επιδιώκουν να διευρύνουν την κοινή δράση με τον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και της αμφισβήτησης.
Δυνάμεις που γνωρίζουν ότι : Με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μας χωρίζουν κάθε μέρα περισσότερα. Με την λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ μπορούν να μας ενώνουν κάθε μέρα περισσότερα.
Σε αυτό το πλαίσιο, σε αυτή τη σύγκλιση, σε αυτό το ρεύμα βρίσκεται η μεγάλη ελπίδα.
Έβδομο: Θα ήθελα κλείνοντας να απευθυνθώ στις δυνάμεις του συστήματος που επιχαίρουν για μας.
Κάνετε λάθος.
Κάνετε λάθος αν νομίζετε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οριστικά «συνεμορφώθη με τας υποδείξεις» των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, εγχώριας ή γερμανικής ιδιοκτησίας, και των δημοσκόπων.
Κάνετε λάθος αν νομίζετε ότι στο μηνολόγιο της νεολαίας υπάρχει μόνο ένας Δεκέμβρης κι αυτός, ευτυχώς, πέρασε.
Κάνετε λάθος, αν νομίσατε ότι ξεμπερδέψατε με τη δική μου γενιά. Την τελευταία λέξη δεν την έχετε ακούσει ακόμη.
Μπορεί να πουν βέβαια ότι τόση σιγουριά σε μια εποχή κρίσης μόνο «ψυχοπαθείς» μπορεί να την έχουν. Και το έχετε ακούσει σίγουρα.
Ίσως έχουν δίκιο.
Αν δεν είμαστε τρελοί, ίσως να μην είμαστε στην αριστερά.
Τρελοί από πόνο σε ένα σύστημα όπου χιλιάδες νέοι και νέες χάνονται κάθε χρόνο από ναρκωτικά, αυτοκτονίες, εργατικά ατυχήματα, θάνατο στην άσφαλτο.
Τρελοί από παραισθήσεις , γιατί όταν βρίσκουμε φοιτητές και φοιτήτριες να διαδηλώνουν στους δρόμους βλέπουμε από πάνω τους να υπερίπτανται με φτερά οι παρέες των ΕΠΟΝιτών, των Λαμπράκηδων, των αντιδικτατορικών οργανώσεων.
Τρελοί από προσδοκία για μια νέα γενιά που σωστά γυρνά την πλάτη στον κομματισμό χωρίς ορίζοντες. Που πονάει, που κλαίει, που αποτυχαίνει, που αποκλείεται κι είναι έτοιμη για ένα ειρηνικό Αντάρτικο πόλεων, που θα αμφισβητήσει , θα αφυπνίσει, θα εμπνεύσει όλη την κοινωνία.
Τρελοί, για δέσιμο, από το όνειρο: Όπως μπόρεσε μια φούχτα αριστερών φοιτητών και φοιτητριών μέσα στη δικτατορία να εμπνεύσει όλη τη χώρα, μπορούμε και τώρα.
Όπως η ΕΔΑ, δύναμη συνεργασίας, μέσα στην αμερικανοκρατία, εξέφρασε όλο το δημοκρατικό ρεύμα, μπορούμε και τώρα.
Και κυρίως όπως το ΕΑΜ. Το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο έχει αφήσει μια αδυσώπητη και ανεξίτηλη ευχή και κατάρα στην ελληνική αριστερά. Να πετύχει αυτό που επέτυχε το ίδιο, να κερδίσει την ψυχή του ελληνικού λαού. Και να πετύχει εκεί που το ίδιο απέτυχε: τη νίκη μέχρι το τέρμα.
Ας ακούσουμε την ιστορία μας. Ας ανοίξουμε πάλι τους ορίζοντές μας.
Μπορούμε. Μέσα από δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από σας, να αναδειχθεί αυτό το Μέτωπο Αλλαγής, για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και αδελφοσύνης, για τον σοσιαλισμό, που θα κερδίσει πάλι την ψυχή της πατρίδας μας.
Ευχαριστώ.
ΓΛΥΦΑΔΑΣ - Δημοκρατία, Αλληλεγγύη, Δικαιοσύνη, Ελευθερία, Ισότητα
