Του Θανάση Καρτερού
Μήπως τα έχει χαμένα ο Κύρκος; Μήπως, ακόμα πιο πολιτικό, τα έχουν χαμένα όλοι όσοι έχουν περάσει τα ογδόντα, ή τα εβδομήντα, ή τα εξήντα; Μήπως συνεπώς πρέπει τους παλιούς, ή τουλάχιστον τους παλιότερους, να τους κηρύξουν οι οργισμένοι πολιτικά νεκρούς, με απόφαση κάποιου ειδικού θεματικού συνεδρίου με τη συμμετοχή γεροντολόγων; Με εξαίρεση εκείνους που οι απόψεις τους και οι κινήσεις τους είναι εντάξει, βέβαια, και δεν έχουν το χούι να αποκλίνουν από το κανονικό;
Αν πάλι όχι, αν η Αίγλη του Λεωνίδα δεν ήταν γεροντική παραξενιά, μήπως έχουν δίκιο οι ιστοριοδίφες, που υπογραμμίζουν όχι τη φυσική, αλλά την οπορτουνιστική ηλικία του αδιόρθωτου; Ο οποίος ως γνωστό, σύμφωνα με αξιόπιστες μαρτυρίες, υπήρξε πάπας του αναθεωρητισμού και διάκονος της αστικής τάξης επί δεκαετίες; Και του οποίου η αίγλη γενικώς και ειδικώς η προχτεσινή Αίγλη δεν υπήρξε παρά αμοιβή της αστικής τάξης για τις υπηρεσίες του στο αστικό πολιτικό σύστημα, όπως αποκαλύπτει ο φιλόφρων "Ριζοσπάστης";
Αν ούτε κι αυτό, αν ο συγκεκριμένος υπερήλιξ και οι υπερήλικες γενικώς έχουν ίσα δικαιώματα με τους straight αριστερούς, αν η γνωμάτευση περί ανίατου οπορτουνισμού θεωρηθεί ιατρικό λάθος, τότε μήπως έχουν δίκιο οι εξοστρακιστές που αναρωτιούνται πού βρήκε το δικαίωμα να διαθέτει απόψεις; Ακόμα χειρότερα να τις λέει δημοσίως και με εκνευριστική επιμονή; Και τρισχειρότερα να οργανώνει δείπνο για να δώσει αίγλη στις απόψεις του κι ένα δείγμα πώς ο ίδιος αντιλαμβάνεται το πολιτικό και αριστερό δέον γενέσθαι;
Ό,τι κι αν ισχύει πάντως, ένα έχει σημασία: Μπορεί ο περί ου ο λόγος να πολέμησε τους Γερμανούς, τους ταγματασφαλίτες και τους Εγγλέζους, να έμεινε όρθιος στην ήττα, να πέρασε τη μισή ζωή του στο σύρμα και στις φυλακές, να καταδικάστηκε σε θάνατο, να πείνασε και να δίψασε τη δικαιοσύνη σε τραγικές συνθήκες διώξεων, να έφαγε όλη του τη ζωή σε μάχες για την αριστερά και τη χώρα. Αλλά δεν μπορεί να δίνει ακόμα μάχες για την αριστερά και τη χώρα, με το δικό του μάλιστα ξεροκέφαλο τρόπο! Να επιμένει δηλαδή ζωντανός, στερώντας από τόσο κόσμο την απόλαυση να στεφανώσει το μνημείο του. Και ως ζωντανός να κάνει λάθη, όπως αυτό της Αίγλης, πράγμα απαράδεκτο στην αριστερά των αλάνθαστων...
