Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

ΟΙ ΣΑΜΑΡΟΒΕΝΙΖΕΛΟΙ ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ

του Νίκου Χατζηγιανάκη

Αστράφτει και βροντά τελευταία ο Σαμαράς κατά της Αριστεράς.

Τη μέρα λόγου χάρη που ψήφιζε στη βουλή την πλήρη εξαθλίωση των εργαζομένων και των συνταξιούχων και τη διάλυση ότι απόμεινε από το κοινωνικό κράτος.

Όπως αφηνιάζει ο Βενιζέλος όταν καλείται να αντικρούσει τα επιχειρήματα του Τσίπρα.

Δεν προξενούν κατάπληξη όλα αυτά.

΄Οσο τα κόμματα του δικομματισμού βυθίζονται στην ανυποληψία, στον αυταρχισμό και στην κατάλυση της δημοκρατίας τόσο θα δυναμώνουν οι επιθέσεις κατά της Αριστεράς.

Όταν μάλιστα μυρίζονται ότι η Αριστερά, παρά τις αδυναμίες και το δογματισμό τμημάτων της, είναι πόλος έλξης δυσαρεστημένων στρωμάτων και μοναδικό αποκούμπι της χειμαζόμενης κοινωνίας.

Αν πρόσφερε κάτι θετικό στον τόπο η εξωτερική τρόϊκα είναι ότι κατέβασε τις μάσκες από τα πρόσωπα των πολιτικών νάνων που μας διαφεντεύουν τρεις δεκαετίες.

Μέχρι σήμερα τα κόμματα αυτά παρίσταναν τους αντιπάλους μπροστά στο χάσκον τηλεοπτικό κοινό, κρύβοντας επιμελώς τον πραγματικό πολιτικό τους αντίπαλο, την Αριστερά.

Το πετύχαιναν σχετικά εύκολα απέναντι σ’ ένα λαό που είχε απαρνηθεί την κριτική σκέψη, χωνεύοντας αμάσητες τις αυταπάτες που του προσέφεραν.

Το πετύχαιναν ακόμα με την αχαλίνωτη νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα χωρίς δυνατότητα αντίλογου, με τους καλπονοθευτικούς νόμους και τους συνεχείς εκβιασμούς περί ακυβερνησίας, αυτοδυναμίας, χάους κλπ.

Τώρα άρχισαν να βγάζουν απροκάλυπτα το δηλητηριώδες κεντρί τους απέναντι σ’ αυτούς που τους ξεμπροστιάζουν και στέκονται εμπόδιο στα θανατερά σχέδια τους.

Ισχυριζόμενοι οι αθεόφοβοι με θράσος απύθμενο ότι η Αριστερά είναι τουλάχιστον συνυπεύθυνη για το κατάντημα της χώρας μας.

Και καταφεύγοντας σε μια πρωτόγονη αντιαριστερή υστερία χουντικής έμπνευσης βασισμένη στα ψεύδη και τις απειλές.

Καλοδεχούμενη η πρόκληση της αντιπαράθεσης, φτάνει όμως να γίνεται με ίσους όρους.

Έλα όμως που οι κακομαθημένοι αυτοί κουτσαβάκηδες και τζάμπα μάγκες (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ-ΔΗΣΥ) έχουν μάθει να λειτουργούν σε απολύτως προστατευμένο περιβάλλον από ένα μιντιακό σύστημα στα δικά τους μέτρα.

Έτσι λοιπόν παρακολουθούμε στις τηλεοράσεις ολόκληρους τους φιλιππικούς τους κατά της Αριστεράς αλλά τις απαντήσεις δεν θα τις ακούσουμε ποτέ.

Αυτή είναι η αντίληψη τους για τη δημοκρατία.

Για να δούμε όμως τι επικαλείται ο Σαμαράς (και αποσώνει ο Βενιζέλος) για την τρισκατάρατη Αριστερά που ευθύνεται για πολλά δεινά αυτής της δύσμοιρης χώρας.

«Η Αριστερά καταγγέλλει τα πάντα, χωρίς ποτέ να προτείνει τίποτε». «Είναι παγιδευμένη στις εμμονές της και περιορίζεται να καταγγέλλει ανέξοδα όλους τους άλλους».

Το γκεμπελίστικης έμπνευσης επιχείρημα ότι η Αριστερά δεν προτείνει τίποτα είναι το αγαπημένο προπαγανδιστικό τέχνασμα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Προβάλλεται καταιγιστικά με μοναδικό στόχο να πείσει ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, ότι ο δρόμος απαξίωσης και υποδούλωσης της χώρας στους δανειστές είναι μονόδρομος. Όταν φυσικά ζορίζονται αλλάζουν το παραμύθι, υποστηρίζοντας ότι η αριστερά έχει πρόγραμμα αλλά δεν είναι ρεαλιστικό και εφαρμόσιμο. «Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα», μας λένε.

Ας μας απαντήσει λοιπόν ο λαλίστατος Σαμαράς και ο συνεταίρος του ΠΑΣΟΚ.

Όταν πριν δυο χρόνια η Αριστερά μέσω του ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε γενναίο κούρεμα του χρέους μαζί με δέσμη μέτρων, στη λογική ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, ήταν αυτό πρόγραμμα αντιμετώπισης της κρίσης ή όχι; (Θυμίζουμε ότι τότε το μεν ΠΑΣΟΚ λοιδορούσε την πρόταση αυτή, λέγοντας ότι δίνεται κακό σήμα στις αγορές κι ότι η λέξη κούρεμα είναι απαγορευμένη, η δε ΝΔ έκανε την πάπια, υπακούοντας προφανώς στους φίλους της Μερκοζί. Σήμερα όλοι γνωρίζουμε και κρίνουμε).

Όταν το Φεβρουάριο 2009 επιστημονική επιτροπή του ΣΥΝ υπό τον Γιάννη Δραγασάκη συνέταξε αναλυτικό κυβερνητικό πρόγραμμα του κόμματος, αποτελούμενο από 400 σελίδες, καλύπτοντας όλες τις πτυχές του δημόσιου βίου, ήταν αυτό πρόγραμμα ή μαγική εικόνα;

Mήπως όμως όλοι αυτοί που επιτιμούν την Αριστερά για έλλειψη προγράμματος μπορούν να μας υποδείξουν το δικό τους;

Γιατί εμείς πέρα από διαφημιστικά σποτς, άντε και κάποια προεκλογικά φυλλάδια με χαμογελαστά πρόσωπα σε ιλουστρασιόν χαρτί, αναλυτικό κυβερνητικό πρόγραμμα δεν είδαμε ποτέ .

Εδώ που τα λέμε, τα κόμματα αυτά δεν χρειάζεται να σπαταλούν φαιά ουσία, εκπονώντας προγράμματα, αφού αυτά γράφονται και σβήνονται συνεχώς και εν κρυπτώ από διάφορα οικονομικά λόμπυ εδώ και στο εξωτερικό.

΄Αλλωστε τι αξία μπορούν να έχουν προγράμματα που γίνονται κουρελόχαρτα από αναξιόπιστα και ασυνεπή κόμματα, που έχουν σαν κύριο συστατικό της ταυτότητας και πολιτικής τους τον κωλοτουμπισμό;

«Μπορεί η ίδια να μην κυβέρνησε ποτέ, αλλά άσκησε επιρροή και στήριξε καταστάσεις νοσηρές και στρεβλώσεις απίστευτες, που έχουν μεγάλη ευθύνη για εδώ που φτάσαμε» «Αλλά ολόκληρη η Αριστερά κατά καιρούς στήριξε και υπερασπίστηκε, όλα όσα αποτελούν σήμερα τις «ασθένειες» της Ελληνικής κοινωνίας, που μας έφεραν ως εδώ».

«Τη μεγάλη ευθύνη για εδώ που φτάσαμε» γνωρίζει και ο τελευταίος ΄Ελληνας σε ποιον ανήκει. Ευθύνεται εν πρώτοις ο ίδιος ο νεοφιλελεύθερος καζινοκαπιταλισμός, του οποίου το οικοδόμημα τρίζει παγκόσμια. Και κατά δεύτερο λόγο η πολιτική και οικονομική ελίτ της χώρας που παρέα με τους πράσινους και γαλάζιους κομματικούς στρατούς ξεθεμελίωσε το κράτος, τον παραγωγικό ιστό της χώρας αλλά κυρίως τις αρχές και ηθικές αξίες που χαρακτήριζαν το λαό μας.

Οι γενικολογίες του Σαμαρά περί στρεβλώσεων, νοσηρών καταστάσεων και ασθενειών της Ελληνικής κοινωνίας είναι δημαγωγικές αρλούμπες για παραπλάνηση των αφελών. Αν έκανε τον κόπο να εξειδικεύσει τις υπαρκτές παθολογίες όλες έχουν την αφετηρία τους στις αντιλήψεις και νοοτροπίες που καλλιέργησε η κυρίαρχη ελίτ για να νέμεται απερίσπαστη την εξουσία και τον πλούτο.

Η Αριστερά ήταν αμέτοχη σε όλο αυτό το πάρτυ εκφυλισμού και φθοράς των συνειδήσεων. Προσπάθησε να αποτρέψει την ηθική κατρακύλα αλλά η φωνή της πνιγόταν μέσα στις ιαχές μιας πλαστής ευημερίας.

«Στήριξε προνόμια και αγκυλώσεις της δημόσιας διοίκησης, που δημιούργησαν ακυβερνησία και όργιο σπατάλης»

Απαιτείται μεγάλο θράσος να ενοχοποιείται η Αριστερά για τις αγκυλώσεις της δημόσιας διοίκησης, όταν είναι γνωστό και στον τελευταίο πολίτη ποιος λαφυραγωγούσε το κράτος μόλις κέρδιζε τις εκλογές. Όπως είναι γνωστό ότι οι συνδικαλιστικοί εγκάθετοι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κυριαρχούσαν μέσω του πελατειακού συστήματος και ουσιαστικά συνδιοικούσαν στο δημόσιο, ενώ η συνδικαλιστική έκφραση της αριστεράς ήταν ισχνή μειοψηφία, αδύναμη να επηρεάσει τα πράγματα.

Για την όποια ακυβερνησία και όργιο σπατάλης ο κ. Σαμαράς θα πρέπει να μέμφεται τα αδελφά κόμματα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. που δεν θέλησαν σκόπιμα και ιδιοτελώς να δημιουργήσουν στέρεες κρατικές δομές για να παραμένει το κράτος ευάλωτο στα ιδιωτικά συμφέροντα και να παίζεται ευκολότερα το παιχνίδι της διαπλοκής και συναλλαγής των ημετέρων.

Η Αριστερά δεν υπερασπίστηκε ποτέ ένα κράτος γραφειοκρατικό τέρας και δυνάστη του λαού αλλά ένα δημόσιο υπηρέτη του λαού.

Σε ότι αφορά τα περιβόητα «προνόμια» του δημοσίου, στα οποία σχεδόν αποδίδονται τα δεινά της χώρας, επιδιώχθηκε πολύ απλά, στη βάση αυτής της θεωρίας, να γονατίσουν τους δημόσιους υπάλληλους για να ακολουθήσει η σειρά των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα. Αλλά και για τις όποιες υπερβολές υπήρξαν, η Αριστερά απείχε από κάθε αλισβερίσι και συναλλαγή πάνω και κάτω απ’ το τραπέζι, αντιτασσόμενη από θέση αρχής στην πρακτική τεχνητής διάσπασης των εργαζομένων μέσω μιας άκρατης συντεχνιακής αντίληψης. Το σφάλμα της ήταν ίσως ότι δεν στηλίτευσε εντονότερα εκφυλιστικές καταστάσεις προφανώς για να μην υπονομεύσει κάποια «κεκτημένα».

«Έδιωξε επιχειρήσεις από την Ελλάδα με αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις» «Η Αριστερά δεν είναι ο κύριος υπαίτιος για την ενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα;»

Τις επιχειρήσεις κ. Σαμαρά και Βενιζέλο δεν τις έδιωξαν οι κινητοποιήσεις που στον ιδιωτικό τομέα ήταν άλλωστε σχεδόν ανύπαρκτες. Τις έδιωξαν η έλλειψη κρατικής πολιτικής για την παραγωγική δομή της χώρας και η βουλιμία του κεφαλαίου ντόπιου και ξένου που στη φάση παγκοσμιοποίησης αναζητά εργασιακά Νταχάου και φορολογικούς παραδείσους στα Βαλκάνια, την Ανατ. Ευρώπη και την Ασία. Αλήθεια κ. Σαμαρά ποιος έκλεισε προχθές το εργοστάσιο της Κόκα-κόλα στην Πάτρα; Ποιος αποβιομηχάνισε τη Β. Ελλάδα, μεταφέροντας τις επιδοτούμενες από το κράτος!!! επιχειρήσεις στα Βαλκάνια; Όχι φυσικά οι κινητοποιήσεις της Αριστεράς.

Όσο για την επιχειρηματικότητα που κανένα ψεγάδι δεν της βρίσκετε, η Αριστερά ουδέποτε ενοχοποίησε την υγιή επιχειρηματική δράση αλλά το μοντέλο των κρατικοδίαιτων επιχειρήσεων που διαπλέκονται με το διεφθαρμένο κράτος, φορτώνοντας βάρη στο λαό. Αντιτάχθηκε στην επαίσχυντη πρακτική των αδύναμων και πτωχευμένων επιχειρήσεων αλλά μεγιστάνων επιχειρηματιών, στις άμεσες και έμμεσες παροχές από το τον κρατικό κορβανά με δανεικά και αγύριστα, δωράκια δισεκατομμυρίων , απαλλαγές, ρυθμίσεις, λεόντειες συμβάσεις, μηδαμινή φορολογία κλπ.


«Δεν έκανε, επί πολλά χρόνια, μοναδικές διεθνώς καταχρήσεις στις κινητοποιήσεις, όπου λίγες εκατοντάδες ατόμων κάθε μέρα παραλύουν την πόλη και ταλαιπωρούν αφάνταστα εκατομμύρια συμπολίτες τους;»

Κατ’ αρχήν οι όποιες κινητοποιήσεις πραγματοποιούνται συνήθως από κοινωνικούς φορείς και συνδικάτα εργαζομένων και σπανιότερα από την Αριστερά.

Ψεύδεται λοιπόν ασύστολα ο κ. Σαμαράς, χρεώνοντας σε έναν μικρό σχετικά πολιτικά χώρο κινητοποιήσεις που πρακτικά θα ήταν αδύνατο να οργανώσει.

Αναφέρεται επίσης σε καταχρηστική άσκηση δικαιώματος. Αλήθεια τι σκέφτεται ο κ. Σαμαράς; Να ορίσει ποσοστώσεις; Να μας υποχρεώσει να διαδηλώνουμε στην Πάρνηθα; Να προκαθορίζει τον αριθμό των διαδηλωτών; Να θέσει υπό διαπραγμάτευση το βασικό συνταγματικό δικαίωμα για την ελευθερία του συνέρχεσθαι;

Τέλος πολύς πόνος έπιασε τους Σαμαροβενιζέλους και το σύστημα που τους στηρίζει για την παράλυση της πόλης και την ταλαιπωρία εκατομμυρίων ανθρώπων, θυμίζοντας τη χούντα που έσερνε στα ποινικά δικαστήρια τους πολίτες γιατί «διατάραζαν την κοινωνικήν και εμπορικήν ζωή της πόλεως». Είναι οι ίδιοι κύκλοι που χύνουν κορκοδείλια δάκρυα πάνω από μια σπασμένη βιτρίνα αλλά σιωπούν για το δράμα ενός εκατομμυρίου ανέργων που δημιούργησαν με την πολιτική τους. Τρέμουν το λαϊκό παράγοντα, τον ενεργό πολίτη που αγωνίζεται, διεκδικεί, αντιστέκεται και αμφισβητεί τις αυθεντίες τους. Γι αυτό χρησιμοποιούν τέτοια λαϊκίστικα τερτίπια για να επιβάλλουν τη σιωπή των αμνών.

«Η Αριστερά δεν πρωτοστάτησε και στην υπεράσπιση του ασύλου παρανομίας στους Πανεπιστημιακούς χώρους; Όπως πρωτοστάτησε και στις καταλήψεις σχολείων και Πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, επί πολλά χρόνια, απαξιώνοντας πλήρως τη δημόσια Παιδεία, για την οποία υποτίθεται ότι κόπτεται;»

Είναι γνωστή η εχθρότητα του συντηρητικού χώρου στη διαπάλη των ιδεών, η φανερή πρόθεση να μετατρέψουν τη γνώση σε εμπόρευμα, η αγωνία να προωθήσουν την αγοραία αντίληψη σε όλα τα επίπεδα. Ενοχλούνται που τα πνευματικά ιδρύματα αντιστέκονται στην άλωση τους από ιδιωτικά συμφέροντα και στη μετατροπή τους σε σούπερ μάρκετ αγορασμένων πτυχίων. Γι αυτό με περίσσια υποκρισία γαντζώνονται σε κάποιες υπερβολές ομάδων για να εμφανίσουν την εξαίρεση κανόνα, το επουσιώδες σε ουσιώδες.

Το άσυλο «παρανομίας» κατά το κ.Σαμαρά είναι άσυλο διακίνησης ιδεών, που λύσσαξαν οι δυνάμεις του κατεστημένου να καταργήσουν για να ανοίξουν το δρόμο στην ιδιωτικοποίηση.

Η δημόσια παιδεία τέλος, στα επιτεύγματα της οποίας οι ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού ποτέ δεν αναφέρονται, δεν ταλαιπωρείται από τις σποραδικές καταλήψεις αλλά από την υποχρηματοδότηση, την κακοδιοίκηση, τις σχέσεις εξάρτησης και διαπλοκής μεταξύ κράτους και τμήματος της πανεπιστημιακής κοινότητας και τις ιδιοτελείς συναλλαγές των φοιτητικών παρατάξεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που πλειοψηφούν.


«Μεγάλο μέρος της Αριστεράς, τελείως εξωπραγματικά υπερασπίζεται ακόμα πρότυπα κοινωνιών που έχουν καταρρεύσει» «Η Αριστερά δεν τολμά να διαφωνήσει με τα «πρότυπά» της, ούτε και μετά την παταγώδη αποτυχία τους!»

Η Αριστερά απελευθερωμένη από την όποια εξουσιαστική μονομανία ποτέ δεν δίσταζε να αναθεωρεί τις απόψεις της, να αμφισβητεί και τον ίδιο της τον εαυτό. Η ανανεωτική δε και ριζοσπαστική αριστερά δεν προσκολλήθηκε ποτέ σε πρότυπα και διαχώρισε από τη δεκαετία του 50 τη θέση της από τα αυταρχικά καθεστώτα των ανατολικών χωρών.

Αντί λοιπόν να παριστάνουν Σαμαράς και Βενιζέλος τους τιμητές, ας μας εξηγήσουν πότε διαφώνησαν έμπρακτα με τα δικά τους νεοφιλελεύθερα πρότυπα που οξύνουν τις ταξικές αντιθέσεις, που οδηγούν σε πολέμους, φτώχεια, εκμετάλλευση και απανθρωπιά.


«Η Αριστερά δεν βλέπει μακριά και δεν βοηθά τη χώρα».

Είναι εξοργιστικό να εγκαλείται η Αριστερά για έλλειψη προνοητικότητας, όταν εδώ και δυο δεκαετίες τουλάχιστον επισημαίνει το αδιέξοδο του νεοφιλελεύθερου καζινοκαπιταλισμού και τις δραματικές επιπτώσεις από την άνιση κατανομή του πλούτου και την ανεξέλεγκτη δύναμη του κεφαλαίου.

Όταν επιπλέον από την εκδήλωση της χρηματοπιστωτικής κρίσης και μέχρι σήμερα δικαιώθηκε σε όλες τις προβλέψεις της και για την Ευρώπη και για τη χώρα μας.

Τώρα αν βοηθούν τη χώρα αυτοί που με τις αλόγιστες πολιτικές τους την οδήγησαν στη χρεωκοπία και την υποδούλωση και όχι εκείνοι που αντιστέκονται στην εξαθλίωση και εξευτελισμό της πατρίδας μας, αυτή είναι μια περίεργη λογική που δεν μπορεί κανένας να παρακολουθήσει.

Θα θυμίσουμε τέλος στους Σαμαροβενιζέλους ότι όλες οι κατακτήσεις των εργαζομένων τον εικοστό αιώνα φέρουν τη σφραγίδα των αγώνων της αριστεράς και της ελκυστικής δύναμης που ασκούσαν οι ιδέες της.



ΥΣ 1. Η σύγχρονη Αριστερά προφανώς δεν είναι απαλλαγμένη από αδυναμίες, τα όποια όμως προβλήματα είναι διαφορετικής φύσης και σχετίζονται με παθογένειες, λάθη, εμμονές και ενσωμάτωση τμημάτων της στη μικροαστική ιδεολογία. ΄Εστω κι έτσι όμως, με τα πάθη, τις εμμονές και τις ανεπάρκειες της, απέχει παρασάγγες από τους αντιπάλους της σε σοβαρότητα, αίσθημα ευθύνης, συνέπεια, ήθος, ιδέες και κοινωνική ευαισθησία.