………..
Το έχουμε ήδη επισημάνει: όσα συμβαίνουν στη Βραζιλία είναι άκρως
ενδιαφέροντα, διότι
η κοινωνία της χώρας λατρεύει το ποδόσφαιρο όσο καμία άλλη, εξαιρουμένης μόνον
της αργεντίνικης (το βρετανικό πάθος για το ποδόσφαιρο παρουσιάζει
χαρακτηριστικά εν γένει διαφορετικά από εκείνα των λατινοαμερικάνων - αλλά αυτό
δεν είναι του παρόντος σημειώματος). Η διοργάνωση επιστρέφει στη Βραζιλία
έπειτα από 64 χρόνια, αλλά η κοινωνία καθιστά σαφές ότι, όσο κι αν θα
λατρεύει πάντα το ποδόσφαιρο, δεν ανέχεται να
γίνεται θύμα (και)
της ποδοσφαιρικής βιομηχανίας ή, ακριβέστερα, ενός ευρύτερου «επενδυτικού -
αναπτυξιακού» μοντέλου, το οποίο βρίσκει πεδίο δόξας λαμπρό και στα αθλητικά
τερέν.
Είναι δε τόσο στεντόρεια και μαζική αυτή η διακήρυξη, ώστε δεν
ένιωσαν «αιρετικοί» κάμποσοι διάσημοι παίκτες, εν ενεργεία ή παλαίμαχοι,
δηλώνοντας τη συμφωνία τους. «Βούλωσέ το επιτέλους, Πελέ» είπε πέρσι τέτοιο
καιρό ο βετεράνος Ρομάριο, σχολιάζοντας ένα τηλεοπτικό σποτ του πάλαι ποτέ
«μαύρου διαμαντιού». Στο σποτ αυτό ο αιώνιος καθεστωτικός μανδαρίνος, ο
θλιβερός Πελέ, καλούσε τους συμπατριώτες του να σταματήσουν να διαδηλώνουν και
να σκεφθούν μόνο το μεγαλείο του Μουντιάλ.Πελέ και Ρονάλντο είχαν αναλάβει να διαλαλήσουν
τις ... αρετές της «κοινωνικής γαλήνης» και λοιδωρήθηκαν για αυτό, τόσο στους δρόμους όσο και στα «σόσιαλ μίντια».
Στον αντίποδα, ο Ριβάλντο είχε σχολιάσει: «Είναι ντροπή να ξοδεύεις τόσα
χρήματα για Μουντιάλ και να αφήνεις σε κακή κατάσταση τα νοσοκομεία και τα
σχολεία (...) Ήμουν φτωχός και πονώ όταν θυμάμαι ότι ο πατέρας
μου πέθανε γιατί δεν είχε την πρέπουσα περίθαλψη, στο δημόσιο νοσοκομείο του
Ρεσίφε...»
Περισσότερα εδώ
