Να μου μιλάς πως έρχεται καλύτερη γενιά
Η ιστορία διαρκεί πολύ. Και η ζωή. Κι ευτυχώς αυτοί οι άνθρωποι θα έχουν την ευκαιρία να ξαναφιλιώσουν, όπως είθισται με τους ανθρώπους της Αριστεράς όταν καταλαγιάζουν τα πάθη και τα αναθέματα. Κυρίως θα έχουν την ευκαιρία ν' αποδείξουν ότι δεν εγκατέλειψαν την κρίσιμη στιγμή.
Κάθε γενιά που εντάσσεται στην Αριστερά έχει πρώτα απ' όλα άγνοια κινδύνου. Βγαίνει από τη βολή του "όσα πάνε κι όσα έρθουν" και μπαίνει σε μια συγκλονιστική περιπέτεια για να γευτεί ήττες και συντριβές κυρίως. Κάθε γενιά που εντάσσεται στην Αριστερά έχει μια αρχετυπική σχέση με το δίκιο και την ορμή ν' αλλάξει τον κόσμο.
Αναζητά τον ορθολογισμό σ' έναν ανορθόδοξο κόσμο. Με τους θεωρητικούς, τους ποιητές και τους έρωτες (που κάθε φορά θα κρατάνε για πάντα) προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις ή έστω ν' αντιμετωπίσουν επαρκώς τις νευρώσεις. Σκέφτονται παγκόσμια και δρούνε τοπικά. Είναι ταυτόχρονα πρόσφυγες στο Αιγαίο, μαύροι στο Φέργκιουσον, γυναίκες στο Ιράν, γκέι στο Ορλάντο, επισφαλώς εργαζόμενοι στο Παρίσι, άνεργοι στην Αθήνα. Μαθαίνουν το αλφάβητο από τη λέξη αλληλεγγύη.
Κάθε γενιά που εντάσσεται στην Αριστερά κουβαλά ένα ιδιότυπο προπατορικό αμάρτημα, να τα καταφέρει εκεί που απέτυχαν οι προηγούμενες. Γιατί πίσω από τις μαρτυρίες των ηρώων, τις ιστορικές στιγμές, τα κάδρα και τις βαριές σκιές, υπάρχουν άγιοι και δαίμονες, υπάρχει και η πικρή αλήθεια της ήττας και αυτό είναι το άνοστο μωρογάλα για κάθε γενιά που εντάσσεται στην Αριστερά.
Σήμερα ξεκινά το 1ο Συνέδριο της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ. Και πολύ καιρό τώρα έχω την απορία γιατί αυτά τα παιδιά έμειναν και δεν επέλεξαν την ευκολία να βγουν εκτός, ούτε συμφώνησαν, ούτε υπέγραψαν τίποτα. Γιατί δεν επέλεξαν την ευκολία της καταγγελίας και να συνεχίσουν να σχεδιάζουν την αλλαγή του κόσμου κουνώντας τα παγάκια στα ποτήρια τους; Γιατί επιμένουν ν' αναζητούν συλλογικές λύσεις στα ατομικά αδιέξοδα; Που βρήκαν το κουράγιο να προχωρήσουν σε γρήγορη ανασυγκρότηση και αριθμητική; Τι τους κάνει να προχωρούν σε ριζοσπαστικές επεξεργασίες; Γιατί με καρτερία δεν απαντούν στη λέζα που έχουν φάει, όταν μόνο 27 από αυτές κι αυτούς έχουν επαγγελματική σχέση ή παρέχουν ως νέοι επιστήμονες τις υπηρεσίες τους στο κυβερνητικό πολιτικό σχέδιο; Γιατί δεν επέλεξαν το "έξω" με τα κονέ του "μέσα"; Γιατί δεν επαναπαύτηκαν στις δάφνες του παρελθόντος (αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα, άρθρο 16, Δεκέμβρης, Πλατείες, τη μεγάλη πολιτική ανατροπή στην Ελλάδα) και να περιμένουν κάποια στιγμή η Ιστορία να τους καλέσει; Γιατί επιμένουν να γίνουν η γενιά της δημιουργίας, όταν στα χέρια τους δεν έχουν μια καθαρή νίκη;
Νομίζω πως η απάντηση βρίσκεται ακριβώς στο γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εγκατέλειψε. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επέλεξε να γίνει μια ακόμη ηρωϊκή στιγμή στη μακρά διάρκεια της ήττας. Αλλά επιμένει να δίνει τη μάχη για να βγούμε από τον ορίζοντά της. Και στη νέα εποχή η νέα συλλογική ταυτότητα θα φέρει το αποτύπωμα αυτής της γενιάς. Γι' αυτούς και γι' αυτές γίνονται όλα. Για να έχουν ένα καθαρό πεδίο και να σχεδιάσουν και να ζήσουν.
Η ιστορία διαρκεί πολύ. Και η ζωή. Κι ευτυχώς αυτοί οι άνθρωποι θα έχουν την ευκαιρία να ξαναφιλιώσουν, όπως είθισται με τους ανθρώπους της Αριστεράς όταν καταλαγιάζουν τα πάθη και τα αναθέματα. Κυρίως θα έχουν την ευκαιρία ν' αποδείξουν ότι δεν εγκατέλειψαν την κρίσιμη στιγμή.
Η Αριστερά - όπως και ο έρωτας - είναι άλλωστε η διαρκής υπόσχεση για μια καλύτερη ζωή. Άλλοτε τα καταφέρνει, άλλοτε όχι. Αυτό το στοίχημα παίζουμε και σήμερα.
Καλή επιτυχία λοιπόν στις εργασίες του 1ου Συνέδριου της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ.
