.jpg)
Την ώρα που το επιβατικό κοινό μετακινείται στην
πρωτεύουσα με συντροφιά του στίχους του Κωνσταντίνου Καβάφη, κάποια παιδιά πάνε
κάθε πρωί σχολείο φορτωμένα σαν εμπορεύματα σε καρότσες αγροτικών αυτοκινήτων.
Στην εποχή των χορηγούμενων παρελάσεων και των καβαφικών λεωφορείων, κάποια παιδιά
γνωρίζουν τη «βία» των άδειων ρεζερβουάρ και των άδειων ταμείων.
Σχολικές
μεταφορές στην Κέρκυρα του 2013. Τα σχολικά δρομολόγια από Άνω Παυλιάνα, Κάτω
Παυλιάνα και Βουνιατάδες προς το Σχολικό Κέντρο Αγίου Ματθαίου δεν γίνονται, με
αποτέλεσμα οι μαθητές να μεταφέρονται στο σχολείο με αγροτικά αυτοκίνητα...
Εκεί δεν βρέθηκε ούτε ένας χορηγός, δεν βρέθηκε κάποιο ίδρυμα να ντύσει την
ανέχεια. Άραγε το Ίδρυμα Ωνάση με ποιο στίχο του Καβάφη θα έντυνε αυτό το
σχολικό «λεωφορείο» της φτώχειας των ημερών μας; Ίσως να ταίριαζε το «οι τα
φαιά φορούντες και περί ηθικής λαλούντες...» για να «ντυθεί» ποιητικά η ένδεια
της βίαιης καθημερινότητας κάποιων παιδιών. Μιας καθημερινότητας χωρίς
σπόνσορες και εικαστικές παρεμβάσεις. Μιας πραγματικότητας καμουφλαρισμένης πίσω
από πατριωτικές μεγαλοστομίες και ποπ αισθητικές πολλαπλών διαδρομών. Όσο
υπάρχουν παιδιά που το πρωί πηγαίνουν σχολείο στοιβαγμένα σε καρότσες, κανένα
παρελαύνον άρμα μάχης δεν μπορεί να ανυψώσει το ηθικό του Έθνους. Όσο υπάρχουν
παιδιά σαν αυτά της Κέρκυρας, κανένας ταξιδεύων ποιητής δεν μπορεί να ανυψώσει
το πνεύμα της κοινωνίας έναντι 1,40 ευρώ.
Πέτρος
Κατσάκος
