Ράνια Σβίγκου: Δύο διαφορετικά προγράμματα, δύο ριζικά διαφορετικοί κόσμοι | ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς:
Όποιος παρακολούθησε τις ομιλίες και τις συνεντεύξεις τύπου του Αλέξη Τσίπρα και του Κυριάκου Μητσοτάκη, στο πλαίσιο της φετινής ΔΕΘ, είδε να παρουσιάζονται μπροστά του, όχι απλώς δύο διαφορετικά προγράμματα για την πορεία της χώρας, αλλά δυο ριζικά διαφορετικοί κόσμοι. Από τη μια μεριά, ο κόσμος της αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, και της ανασυγκρότησης της ερειπωμένης, από τις δεκαετίες του δικομματισμού και του πελατειακού κράτους, ελληνικής κοινωνίας. Κι από την άλλη, ο κόσμος της νεοφιλελεύθερης ζούγκλας, του κοινωνικού δαρβινισμού, της φυσικοποίησης της κοινωνικής ανισότητας, ένας κόσμος χωρίς εργασιακά δικαιώματα, χωρίς καμιά πρόνοια για τους ασθενέστερους, χωρίς καμιά κοινωνική προστασία.
Η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στην ΔΕΘ επικεντρώθηκε στα βήματα που έχουν γίνει ως τώρα, από την κυβέρνηση, αλλά και στη σκιαγράφηση του προγράμματος για τη μεταμνημονιακή Ελλάδα. Χωρίς πανηγυρισμούς, με επίγνωση των δυσκολιών για ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, παρουσιάστηκε ένα σαφές σχέδιο, ώστε η έξοδος από τα μνημόνια, τον Αύγουστο του 2018 να μην συντελεστεί με όρους επιστροφής στο παρελθόν. Ένα σχέδιο που θέτει στο επίκεντρο την κοινωνία και τις ανάγκες της, και όχι τους «λίγους κι εκλεκτούς».
Άλλωστε, η μέριμνα για τους ασθενέστερους ήταν και παραμένει το θεμέλιο της προσπάθειας κοινωνικής ανόρθωσης του ΣΥΡΙΖΑ, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την κυβερνητική ευθύνη. Αυτό αποδεικνύεται έμπρακτα, από μια σειρά από νομοθετικές πρωτοβουλίες, στην Υγεία, την Πρόνοια, την Παιδεία, στο πεδίο της προστασίας των εργασιακών δικαιωμάτων, στην επέκταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στις μεγάλες τομές και μεταρρυθμίσεις στη Δημόσια Διοίκηση, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο.
Δυο χρόνια δεν είναι επαρκής χρόνος για την ανασυγκρότηση μιας χώρας και μιας κοινωνίας αποσαθρωμένης από δεκαετίες δικομματισμού, και βαθιά τραυματισμένης από τα χρόνια της μεγάλης καταστροφής που επέφερε η κρίση. Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, έχει ήδη αρχίσει να αποφέρει καρπούς, όπως η εξασφάλιση της καθολικής και ισότιμης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των πολιτών, ανεξάρτητα από εργασία, ασφάλιση και εισόδημα, η υλοποίηση του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης, τα σχολικά γεύματα, η μεγάλη προσπάθεια ανόρθωσης του ΕΣΥ, στο οποίο, από το 2015 έχουν προστεθεί πάνω από 9.000 γιατροί, νοσηλευτικό και λοιπό παραϊατρικό και διοικητικό προσωπικό, η σύσταση, για πρώτη φορά, της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, με τη δημιουργία 239 Τοπικών Μονάδων Υγείας, η επέκταση της εφαρμογή του νόμου Κατσέλη, η ανασυγκρότηση του ΟΑΕΔ και του ΣΕΠΕ, ο εξωδικαστικός μηχανισμός, η μέριμνα για την έρευνα, την καινοτομία, η μεταρρύθμιση στην Εκπαίδευση, ο νόμος για τις τηλεοπτικές άδειες, για την Κοινωνική Οικονομία, οι τομές στον χώρο της Δικαιοσύνης και του σωφρονιστικού συστήματος, η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης, ο νόμος για την ταυτότητα φύλου, ο οποίος κατατέθηκε αυτές τις μέρες.
Απέναντι σε όλα αυτά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εμφανίστηκε στη ΔΕΘ για να απευθυνθεί, όχι στην κοινωνία, αλλά, αφενός, στην πιο σκληρή και άτεγκτη πλευρά των δανειστών, κι αφετέρου, στους πιο ασύδοτους εγχώριους και ξένους επιχειρηματίες.
Τη στιγμή που οι μεγάλες θυσίες του λαού αρχίζουν να πιάνουν τόπο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης υποσχέθηκε ένα νέο μνημόνιο, μετά τον Αύγουστο του 2018. Ένα μνημόνιο που θα περιλαμβάνει ακόμα περισσότερα κι από αυτά που ζητούν οι πλέον νεοφιλελεύθεροι αντίπαλοι του κόσμου της εργασίας, «τόσα κι άλλα τόσα», όπως θα έλεγε κι ο ακροδεξιός αντιπρόεδρος της ΝΔ, τη στάση και την ιδεολογία του οποίου υπερασπίστηκε πλήρως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, υπενθυμίζοντας ότι ο άγριος νεοφιλελευθερισμός βρίσκει συχνά συμπλήρωμα στον ακροδεξιό αυταρχισμό.
Στους προνομιακούς του συνομιλητές, ο πρόεδρος της ΝΔ, και δήθεν υπερασπιστής της νομιμότητας, πέρα από φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις, έφτασε στο σημείο να υποσχεθεί στους εγχώριους και ξένους μεγαλοεπιχειρηματίες πλήρη ασυδοσία, κατά παρέκκλιση κάθε νόμου και κάθε δικαστικής απόφασης. Ο δήθεν υπερασπιστής της νομιμότητας, εξήγγειλε ότι ένας υφυπουργός θα αποφασίζει για την υλοποίηση επενδυτικών σχεδίων, παρακάμπτοντας τους κρατικούς θεσμούς, την εθνική και διεθνή νομοθεσία.
Και φυσικά, ως πιστός θιασώτης του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, υποσχέθηκε στους ιδιώτες ότι θα τους παραχωρήσει από τη μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων μέχρι την Υγεία και την Παιδεία. Υποσχέθηκε να καταργήσει την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και να την παραχωρήσει στους ιδιώτες, παρουσίασε το όραμά του για την καταστροφή της Δημόσιας και δωρεάν Παιδείας -ένα όραμα τόσο εφιαλτικό, που συνάντησε ακόμα και την αντίδραση της ΔΑΚΕ Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Έταξε στους μεγάλους φοροφυγάδες ότι θα πάψει η διερεύνηση των διαφόρων λιστών του εξωτερικού, οι οποίες βρίσκονταν όλα τα προηγούμενα χρόνια της διακυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στα συρτάρια ή δεν παραλαμβάνονταν καν.
Όσο κι αν προσπάθησαν, διάφορα συστημικά μέσα και μια πληθώρα σχολιαστών, να κρύψουν, να διαστρεβλώσουν, να παραπληροφορήσουν, προβάλλοντας έναν Κυριάκο Μητσοτάκη «άριστο» τεχνοκράτη, ευρωπαίο πολιτικό, ανανεωτή του πολιτικού συστήματος, η προσπάθειά τους έπεσε στο κενό. Γιατί, τελικά, παρά τα όσα είπαν οι άλλοι για τον κ. Μητσοτάκη, σημασία δεν έχει η επικοινωνία, αλλά η ουσία των ίδιων του των λόγων.
Άρθρο της εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ στην εφημερίδα DOCUMENTO
Όποιος παρακολούθησε τις ομιλίες και τις συνεντεύξεις τύπου του Αλέξη Τσίπρα και του Κυριάκου Μητσοτάκη, στο πλαίσιο της φετινής ΔΕΘ, είδε να παρουσιάζονται μπροστά του, όχι απλώς δύο διαφορετικά προγράμματα για την πορεία της χώρας, αλλά δυο ριζικά διαφορετικοί κόσμοι. Από τη μια μεριά, ο κόσμος της αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, και της ανασυγκρότησης της ερειπωμένης, από τις δεκαετίες του δικομματισμού και του πελατειακού κράτους, ελληνικής κοινωνίας. Κι από την άλλη, ο κόσμος της νεοφιλελεύθερης ζούγκλας, του κοινωνικού δαρβινισμού, της φυσικοποίησης της κοινωνικής ανισότητας, ένας κόσμος χωρίς εργασιακά δικαιώματα, χωρίς καμιά πρόνοια για τους ασθενέστερους, χωρίς καμιά κοινωνική προστασία.
Η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στην ΔΕΘ επικεντρώθηκε στα βήματα που έχουν γίνει ως τώρα, από την κυβέρνηση, αλλά και στη σκιαγράφηση του προγράμματος για τη μεταμνημονιακή Ελλάδα. Χωρίς πανηγυρισμούς, με επίγνωση των δυσκολιών για ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, παρουσιάστηκε ένα σαφές σχέδιο, ώστε η έξοδος από τα μνημόνια, τον Αύγουστο του 2018 να μην συντελεστεί με όρους επιστροφής στο παρελθόν. Ένα σχέδιο που θέτει στο επίκεντρο την κοινωνία και τις ανάγκες της, και όχι τους «λίγους κι εκλεκτούς».
Άλλωστε, η μέριμνα για τους ασθενέστερους ήταν και παραμένει το θεμέλιο της προσπάθειας κοινωνικής ανόρθωσης του ΣΥΡΙΖΑ, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την κυβερνητική ευθύνη. Αυτό αποδεικνύεται έμπρακτα, από μια σειρά από νομοθετικές πρωτοβουλίες, στην Υγεία, την Πρόνοια, την Παιδεία, στο πεδίο της προστασίας των εργασιακών δικαιωμάτων, στην επέκταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στις μεγάλες τομές και μεταρρυθμίσεις στη Δημόσια Διοίκηση, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο.
Δυο χρόνια δεν είναι επαρκής χρόνος για την ανασυγκρότηση μιας χώρας και μιας κοινωνίας αποσαθρωμένης από δεκαετίες δικομματισμού, και βαθιά τραυματισμένης από τα χρόνια της μεγάλης καταστροφής που επέφερε η κρίση. Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, έχει ήδη αρχίσει να αποφέρει καρπούς, όπως η εξασφάλιση της καθολικής και ισότιμης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των πολιτών, ανεξάρτητα από εργασία, ασφάλιση και εισόδημα, η υλοποίηση του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης, τα σχολικά γεύματα, η μεγάλη προσπάθεια ανόρθωσης του ΕΣΥ, στο οποίο, από το 2015 έχουν προστεθεί πάνω από 9.000 γιατροί, νοσηλευτικό και λοιπό παραϊατρικό και διοικητικό προσωπικό, η σύσταση, για πρώτη φορά, της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, με τη δημιουργία 239 Τοπικών Μονάδων Υγείας, η επέκταση της εφαρμογή του νόμου Κατσέλη, η ανασυγκρότηση του ΟΑΕΔ και του ΣΕΠΕ, ο εξωδικαστικός μηχανισμός, η μέριμνα για την έρευνα, την καινοτομία, η μεταρρύθμιση στην Εκπαίδευση, ο νόμος για τις τηλεοπτικές άδειες, για την Κοινωνική Οικονομία, οι τομές στον χώρο της Δικαιοσύνης και του σωφρονιστικού συστήματος, η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης, ο νόμος για την ταυτότητα φύλου, ο οποίος κατατέθηκε αυτές τις μέρες.
Απέναντι σε όλα αυτά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εμφανίστηκε στη ΔΕΘ για να απευθυνθεί, όχι στην κοινωνία, αλλά, αφενός, στην πιο σκληρή και άτεγκτη πλευρά των δανειστών, κι αφετέρου, στους πιο ασύδοτους εγχώριους και ξένους επιχειρηματίες.
Τη στιγμή που οι μεγάλες θυσίες του λαού αρχίζουν να πιάνουν τόπο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης υποσχέθηκε ένα νέο μνημόνιο, μετά τον Αύγουστο του 2018. Ένα μνημόνιο που θα περιλαμβάνει ακόμα περισσότερα κι από αυτά που ζητούν οι πλέον νεοφιλελεύθεροι αντίπαλοι του κόσμου της εργασίας, «τόσα κι άλλα τόσα», όπως θα έλεγε κι ο ακροδεξιός αντιπρόεδρος της ΝΔ, τη στάση και την ιδεολογία του οποίου υπερασπίστηκε πλήρως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, υπενθυμίζοντας ότι ο άγριος νεοφιλελευθερισμός βρίσκει συχνά συμπλήρωμα στον ακροδεξιό αυταρχισμό.
Στους προνομιακούς του συνομιλητές, ο πρόεδρος της ΝΔ, και δήθεν υπερασπιστής της νομιμότητας, πέρα από φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις, έφτασε στο σημείο να υποσχεθεί στους εγχώριους και ξένους μεγαλοεπιχειρηματίες πλήρη ασυδοσία, κατά παρέκκλιση κάθε νόμου και κάθε δικαστικής απόφασης. Ο δήθεν υπερασπιστής της νομιμότητας, εξήγγειλε ότι ένας υφυπουργός θα αποφασίζει για την υλοποίηση επενδυτικών σχεδίων, παρακάμπτοντας τους κρατικούς θεσμούς, την εθνική και διεθνή νομοθεσία.
Και φυσικά, ως πιστός θιασώτης του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, υποσχέθηκε στους ιδιώτες ότι θα τους παραχωρήσει από τη μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων μέχρι την Υγεία και την Παιδεία. Υποσχέθηκε να καταργήσει την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και να την παραχωρήσει στους ιδιώτες, παρουσίασε το όραμά του για την καταστροφή της Δημόσιας και δωρεάν Παιδείας -ένα όραμα τόσο εφιαλτικό, που συνάντησε ακόμα και την αντίδραση της ΔΑΚΕ Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Έταξε στους μεγάλους φοροφυγάδες ότι θα πάψει η διερεύνηση των διαφόρων λιστών του εξωτερικού, οι οποίες βρίσκονταν όλα τα προηγούμενα χρόνια της διακυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στα συρτάρια ή δεν παραλαμβάνονταν καν.
Όσο κι αν προσπάθησαν, διάφορα συστημικά μέσα και μια πληθώρα σχολιαστών, να κρύψουν, να διαστρεβλώσουν, να παραπληροφορήσουν, προβάλλοντας έναν Κυριάκο Μητσοτάκη «άριστο» τεχνοκράτη, ευρωπαίο πολιτικό, ανανεωτή του πολιτικού συστήματος, η προσπάθειά τους έπεσε στο κενό. Γιατί, τελικά, παρά τα όσα είπαν οι άλλοι για τον κ. Μητσοτάκη, σημασία δεν έχει η επικοινωνία, αλλά η ουσία των ίδιων του των λόγων.
