Τα τελευταία δραματικά γεγονότα στην περιοχή του Καυκάσου φέρνουν την ανθρωπότητα μπροστά στο ενδεχόμενο ενός νέου Ψυχρού Πολέμου. Η Ρωσία εκμεταλλεύτηκε την άφρονα και τυχοδιωκτική πολιτική της γεωργιανής κυβέρνησης για να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας, κατά παράβαση ωστόσο των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου και περιφρονώντας την αρχή του απαραβίαστου των συνόρων, αρχή που διέπει τις ευρωπαϊκές διεθνείς σχέσεις μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Όμως, ο Ασκός του Αιόλου είχε ανοίξει πολύ πιο πριν, με τη συνολική πολιτική της Δύσης στην πρώην Γιουγκοσλαβία και εντέλει με την αναγνώριση της μονομερούς ανακήρυξης της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου πρωτίστως από τις ΗΠΑ και τους δορυφόρους τους. Βέβαια, η επίκληση των γεγονότων αυτών εκ μέρους της Ρωσίας, δε δικαιολογεί τη στάση της, που αναλαμβάνει έτσι το ρόλο της «άλλης» υπερδύναμης, ενισχύοντας ντε φάκτο την αντίληψη που αναγνωρίζει ως μοναδικές αξίες τα γεωπολιτικά συμφέροντα και την αυθαιρεσία του ισχυρού.
Σ’ ένα τέτοιο σύμπαν ανταγωνιστικών ιμπεριαλισμών η υποβάθμιση του ρόλου του ΟΗΕ και η επικράτηση μιας παράλογης λογικής η οποία δικαιώνει το δίκιο του ισχυρού, ευνοεί την αποσταθεροποίηση σε πολλές περιοχές του κόσμου. Εθνικισμοί και αποσχιστικές κινήσεις ενθαρρύνονται από τις μεγάλες δυνάμεις ανάλογα με τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα και δημιουργούν νέες εστίες έντασης, μετατρέποντας συχνά τα αισθήματα και τα αιτήματα των λαών για ελευθερία σε εργαλεία για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων άλλων.
Οι πρόσφατες εξελίξεις, με τις χιλιάδες νεκρούς, οδηγούν σε ένα και μόνο συμπέρασμα. Πως αυτό από το οποίο έχουν ανάγκη οι λαοί, είναι ένα σταθερό σύστημα ασφάλειας και ειρηνικής διευθέτησης των κρίσεων. Επίσης για μια ακόμη φορά, τίθεται θέμα κατάργησης των στρατιωτικών συνασπισμών, με πρώτο και καλύτερο το ΝΑΤΟ. Η Αριστερά οφείλει να υπηρετήσει αυτήν την προοπτική δυναμώνοντας τους αγώνες της για αποδυνάμωση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και την οικοδόμηση ενός δυνατού διεθνούς φιλειρηνικού κινήματος.
Η ελληνική κυβέρνηση, η οποία κράτησε μία νηφάλια στάση στις τελευταίες εξελίξεις στον Καύκασο, θα ήταν πιο αξιόπιστη εάν είχε πράξει αναλόγως και στο παρελθόν. Εάν δηλαδή, αντιδρούσε με τον ίδιο τρόπο όταν αναγνωριζόταν η ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου ή εάν απείχε από επεμβάσεις, όπως π.χ. στο Αφγανιστάν.
Ο ρώσος πρόεδρος Μεντβέντεφ, μπορεί να δηλώνει πως η χώρα του δε φοβάται έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο, η ιδέα όμως αυτή φέρνει στους λαούς κρύο ιδρώτα..
Η Αριστερά στέκεται μακριά από συμψηφισμούς και αρνείται να επιλέξει το στρατόπεδο ενός εκ των ισχυρών. Η ειρηνική διευθέτηση των διαφορών, ο σεβασμός των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, το απαραβίαστο των συνόρων και η πρωταρχική αξία της διαφύλαξης της ζωής και της αξιοπρέπειας των ανθρώπων αποτελούν μοναδικό πλαίσιο για την επίλυση των διαφορών και την υπέρβαση των κρίσεων.
Η Α.Κ.Ο.Α. υποστηρίζει πως η διεθνής πολιτική δεν πρέπει να γίνεται με τους κανόνες της ζούγκλας, ούτε με τις τυχοδιωκτικές κινήσεις των εκάστοτε ισχυρών. Ο αγώνας για την ειρήνη, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια όλων των λαών, εναντίον του εθνικισμού και του πολέμου, εναντίον των στρατιωτικών επεμβάσεων, είναι στις προτεραιότητές μας.
Α.Κ.Ο.Α.
