Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

Ερωτήσεις και απαντήσεις για τη χούντα των συνταγματαρχών







Το πραξικόπημα των συνταγματαρχών
Στις 21 Απριλίου του 1967 και ενώ είχαν
προκηρυχθεί εκλογές για τις 28 Μαΐου,
επίορκοι αξιωματικοί του στρατού, υπό
την φερόμενη ηγεσία του κινηματία
Συνταγματάρχη Γεωργίου Παπαδόπουλου,
και συμμετοχή του Ταξίαρχου
Τεθωρακισμένων Στυλιανού Παττακού και
του Συνταγματάρχη Νικόλαου Μακαρέζου,
ομάδας αξιωματικών του στρατού ξηράς,
καταλύοντας την Δημοκρατία και τους
υφιστάμενους θεσμούς της χώρας και
στρέφοντας τα διαπεπιστευμένα όπλα
κατά του ελληνικού λαού, κατέλαβαν την
εξουσία με πραξικοπηματικό κίνημα, το
οποίο οι ίδιοι ονόμαζαν «Εθνοσωτήριον
Επανάστασιν» ή «Επανάσταση της 21ης
Απριλίου».
Πηγή:
wikipedia
Η χουντική νομοθεσία
«περί ευθύνης υπουργών»
(Ν.Δ. 802 της 30.12.1970)
Περιείχε «μεταβατική διάταξη» (§ 48)
βάσει της οποίας δίωξη υπουργού ή
υφυπουργού της χούντας μπορούσε
να γίνει μόνο με απόφαση των
...συναδέλφων τους.


Ο όρος δικτατορία με την σύγχρονη χρήση
της αναφέρεται στην απόλυτη εξουσία ενός
ηγέτη (δικτάτορα) ή ομάδας που κυβερνά
χωρίς να περιορίζεται από τους νόμους,
το σύνταγμα, ή άλλους κοινωνικούς και
πολιτικούς παράγοντες του κράτους.
Κύριο χαρακτηριστικό της δικτατορίας είναι
η συγκέντρωση της εκτελεστικής και της
νομοθετικής εξουσίας στο πρόσωπο του
δικτάτορα, η οποία συνδυάζεται και με
έλεγχο επί της δικαστικής εξουσίας.
Μάρτυρες δικτατοριών στην Ελλάδα είναι οι
περισσότεροι «αναγκαστικοί νόμοι» και τα
περισσότερα «νομοθετικά διατάγματα». Οι
όροι αυτοί υποδηλώνουν ακριβώς ότι
ο νόμος δεν έχει ψηφιστεί από δημοκρατικά
εκλεγμένο Κοινοβούλιο. Ο όρος δικτατορία
συνήθως δεν χρησιμοποιείται από τους
ίδιους τους δικτάτορες για να περιγράψουν
την μορφή διακυβέρνησής τους. Οι
δικτάτορες συνήθως αποκτούν την εξουσία
μέσω πραξικοπήματος ή κατάργησης του
ισχύοντος συντάγματος.
Πηγή : WIKIPΕDIA

«Απεφασίσαμεν και διατάσσομεν.
Απαγορεύομεν
:
1. Τας εν υπαίθρω συγκεντρώσεις πλέον
των πέντε ατόμων.
2. Τας εν κλειστώ χώρω συγκεντρώσεις
πλην των δημοσίων θεαμάτων…. Οι
παραβάται της παρούσης θα
παραπέμπωνται εις το Εκτακτον
Στρατοδικείον και θα τιμωρούνται
συμφώνα προς τας διατάξεις του «περί
καταστάσεως πολιορκίας» νόμου.
Εν. Αθήναις, τη 22 Απριλίου 1967,
Αγγελής Οδυσσεύς, Αντ/γος - Α/ΓΕΣ».
Την 26η Απριλίου 1967, αποφασίζεται η
απαγόρευση όσον αφορά... «τας
ποδοσφαιρικάς εν γένει συναντήσεις»,
και την 5η Μαΐου απαγορεύονται
«αι πάσης φύσεως πολιτικαί εκδηλώσεις
κατά τας ως άνω συναντήσεις, πας δε
παρεκτρεπόμενος θα διώκεται κατά
νόμον».

Με απόφαση του Γενικού Επιτελείου
Στρατού, την επόμενη ημέρα…(22
Απριλίου), διαλύονται «κάθ' άπασαν την
Επικράτειαν» όλες οι νεολαίες των
πολιτικών κομμάτων.
Προκήρυξη αριθμ. 15, την 1η Ιουνίου
1967:
«Απεφασίσαμεν και διατάσσομεν.
Απαγοερεύομεν καθ' άπασαν την
Επικράτειαν:

α) Την καθ' οιονδήποτε τρόπον μετάδοσιν ή
εκτέλεσιν μουσικής, ασμάτων του
κομμουνιστού ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ, τέως
αρχηγού της διαλυθείσης κομμουνιστικής
οργάνωσης «Δημοκρατική Νεολαία
Λαμπράκη», τα οποία συν τοις άλλοις,
αποτελούν και μέσο συνδέσμου μεταξύ των
κομμουνιστών.
β) Τους ύμνους των κομματικών νεολαιών
των διαλυθεισών διά την υπ. αριθμ. 8 της 6
Μαΐου 1967 προκηρύξεως ημών, ως
αναζωπυρούντας πολιτικά πάθη και
προκαλούντας διχόνοιαν μεταξύ των
πολιτών».



1.      ΠΟΙΟΣ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΚΑΛΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΧΟΥΝΤΑ ;
Α. ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΑΠΑ ΚΑΙ ΒΟΗΘΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ.
Β. ΟΠΟΙΟΣ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΞΩΣΧΟΛΙΚΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ
Γ. ΟΠΟΙΟΣ ΕΝΘΑΡΡΥΝΕΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ
Δ. ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΕΚΤΟΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ.

Έγγραφο του γενικού επιθεωρητή Μέσης
Εκπαίδευσης, προς τους διευθυντές και
καθηγητές των γυμνασίων για το ρόλο
του εκπαιδευτικού «ιεροφάντη και
μυσταγωγού», ο οποίος:
«ως γεωργός ατιμήτων νεανικών
καρδιών καλείται να γεωπονήσει το
γεώργιόν του και να καταστή ο
καρδιοφύλαξ αυτών», παράλληλα όμως
πρέπει να προσέχει τον τρόπο ζωής τους,
καθώς «όθεν το
θαμίζειν εις κέντρα κακόφημα,
το συσφαιρίζειν και βωμολοχεύεσθαι μετά
των πολιτών είναι θέσεις σητόβρωτοι και
απαράδεκτοι προς την υψηλήν του
εκπαιδευτικού αποστολήν». Ιδιαίτερη
αναφορά γίνεται προς τις γυναίκες:
«Ιδιαιτέρως εφιστώμεν την προσοχήν των
εριτίμων κυριών, ούτω έτι πλέον,
το καπνίζειν υπό των γυναικών, το
μινιφουστοφορείν, το
οφρυοβλεφαρογραφείν σκορπίζουν την
αηδίαν».

ΣΚΛΗΡΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΣΥΣΩΡΕΥΣΗ
«Απαγόρευση απεργίας
και οκταώρου της εργασίας»

Ν.Δ. 515/1970, 264/1973
ΤΟ 1972 επί 1759 βιομηχανικών
επιχειρήσεων
οι 100 μεγαλύτερες συγκέντρωσαν :
Το 54% των πωλήσεων
Το 56% των καθαρών κερδών
Το 40 % του προσωπικού

Καθαρά κέρδη : 6δις, 250 εκατομμύρια
δρχ.
Πηγή : ICAP/1974
Αμοιβή εργασίας βιομηχανικών εργατών :
8.074 δρχ.
Αμοιβή ιδιωτικού υπαλλήλου : 4000 δρχ.
Πηγή : «Αγορά εργασίας και διάρθρωσης αμοιβών
εις την Ελληνικήν Βιομηχανίαν», Αθήναι, 1974,
Έκδοση Σ.Ε.Β


1.      ΠΟΣΟ ΑΥΞΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ, ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ
Α. 20%
Β. 30%
Γ. 50%
Δ. ΠΑΝΩ ΑΠΟ 50%

Το πρώτο πράγμα που φρόντισαν να
κάνουν οι ηγέτες της χούντας, ήταν να
αυγατίσουν τα εισοδήματά τους –σε σχέση
όχι μόνο με τους ως τότε
δημοσιοϋπαλληλικούς μισθούς τους,
αλλά και με τις απολαβές τής
ανατραπείσας κοινοβουλευτικής
«φαυλοκρατίας».

Με τον Α.Ν. 5 του 1967, ο μισθός τού
πρωθυπουργού
υπερδιπλασιάστηκε
(από 23.600 σε 45.000 δρχ),
των υπουργών και υφυπουργών
αυξήθηκε από 22.400 σε 35.000 δρχ,
ενώ θεσπίστηκαν -για πρώτη φορά-
ημερήσια «εκτός έδρας»
1.000 και 850 δρχ αντίστοιχα.
(«Πολιτικά Θέματα» 5.10.73).



1.      ΠΟΙΟΙ ΕΛΕΓΧΑΝ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑΣ Ή ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ ΑΥΤΩΝ ;
Α. Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Β. Ο ΣΤΡΑΤΟΣ
Γ. ΟΙ ΙΔΙΟΙ
Δ.Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ

Η χουντική νομοθεσία
«περί ευθύνης υπουργών»
(Ν.Δ. 802 της 30.12.1970)
Περιείχε «μεταβατική διάταξη» (§ 48)
βάσει της οποίας δίωξη υπουργού ή
υφυπουργού της χούντας μπορούσε
να γίνει μόνο με απόφαση των
...συναδέλφων τους.

Επιπλέον, όλα τα «εγκλήματα δια τα
οποία δεν ησκήθη ποινική δίωξις μέχρι
της ημέρας συγκλήσεως» της
μελλοντικής Βουλής, θεωρούνταν
αυτομάτως παραγεγραμμένα!
Αυτός ο νόμος τούς ήταν χρήσιμος για να
μην διώκονται στο μέλλον για τα
σκάνδαλα που θα ακολουθήσουν στην
διάρκεια της επταετίας.


1.      ΧΑΡΙΖΟΝΤΑΝ ΧΡΕΗ ΑΠΟ ΔΑΝΕΙΑ ΕΠΙ ΧΟΥΝΤΑΣ ;

Α. ΟΧΙ

Β. ΜΟΝΟ ΣΕ ΗΜΕΤΕΡΟΥΣ

Γ. ΜΟΝΟ ΣΕ ΦΤΩΧΟΥΣ

Δ. ΣΕ ΟΛΟΥΣ
 
Ειδική κατηγορία σκανδάλων
συνιστούν οι ανεξέλεγκτες
δανειοδοτήσεις «ημετέρων».

Τον πρώτο καιρό μετά τη
μεταπολίτευση το θέμα
απασχόλησε επανειλημμένα τα ΜΜΕ,
για προφανείς όμως λόγους οι σχετικές
κατηγορίες ουδέποτε ερευνήθηκαν σε
βάθος.
Αποκαλυπτικά είναι δυο έγγραφα του
τότε αρχηγού της ΚΥΠ Μιχαήλ
Ρουφογάλη που αποκάλυψε ο
«Ταχυδρόμος» (29.8 και 12.9.74),
με το ενδοκαθεστωτικό φακέλωμα
«δανείων άτινα θεωρούνται χαριστικά
ή επισφαλή», καθώς και των
παραγόντων που «παρενέβησαν» για
τη χορήγησή τους.
Το συνολικό ύψος των
«χορηγηθέντων» δανείων ήταν
1.519.000.000 δρχ. και των «υπό
έγκρισιν» 1.644.000.000 δρχ.
Η πρώτη σύμβαση υπογράφηκε με την
αμερικανική πολυεθνική Litton (15.5.67), για
«παροχήν υπηρεσιών οργανώσεως και
διεκπεραιώσεως της οικονομικής αναπτύξεως
ορισμένων περιοχών εις Κρήτην και Δυτικήν
Πελοπόννησον» (ΦΕΚ 1972/Α/88). Είχε προταθεί
το 1966 απ’ την κυβέρνηση των αποστατών
(κυρίως τον Μητσοτάκη), αλλά η Βουλή δεν
τόλμησε να την ψηφίσει. Η Litton θα εισέπραττε
όλα τα έξοδα που έκανε «βοηθώντας» το δημόσιο
(συν κέρδος 11%) και προμήθεια 2% επί των
κεφαλαίων (ή των δανείων) που θα έφερνε,
θεωρητικού ύψους 800.000.000 δολαρίων. Ως
«προκαταβολή», το δημόσιο της κατέβαλε
1.200.000 δολάρια.
Στην πράξη, η εταιρεία αρκέστηκε να ξεκοκκαλίζει
τα ποσοστά επί των ...εξόδων της: «Το κέρδος μας
είναι φυσικά δυσανάλογα μεγάλο», παραδεχόταν
(στις ΗΠΑ) ο υπεύθυνος του προγράμματος,
«επειδή δεν έχουμε κάνει βασική επένδυση. Η
επένδυση είναι το καλό μας όνομα». Τελικά η
σύμβαση λύθηκε στις 15.10.69, με καταβολή από
το κράτος των δαπανών της εταιρείας -συν 11%-
ακόμη και κατά την ...«περίοδο τερματισμού»
(ΦΕΚ 1969/Α/268). Επίσημη δικαιολογία: «Αι
ελληνικαί υπηρεσίαι είναι εις θέσιν να συνεχίσουν
άνευ ειδικής εξωτερικής βοηθείας τας προσπαθείας
δια την ανάπτυξιν» (Βήμα, 16.10.69).



1.      ΠΟΣΟ ΣΤΟΙΧΙΣΕ ΕΠΙ ΧΟΥΝΤΑΣ, Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΕΓΝΑΤΙΑΣ ΟΔΟΥ, ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ,  ;
Α. 1 ΔΙΣ
Β. 1, 5 ΔΙΣ
Γ. 500 ΕΚ.
Δ. 200 ΕΚ.
Απίστευτα επαχθής ήταν και η σύμβαση για
την κατασκευή της Εγνατίας, που ο
Μακαρέζος υπέγραψε με τον Αμερικανό
εργολάβο Ρόμπερτ Μακντόναλντ (ΦΕΚ
1969/Α/15).
Το δημόσιο έβαζε 45 απ' τα 150 εκατομμύρια
δολάρια του έργου, «διευκόλυνε» τον
«επενδυτή» με ομόλογα 80.000.000 και
εγγυόταν για τα δάνειά του.
Το έργο θα γινόταν από Έλληνες
υπεργολάβους, ενώ ο «ανάδοχος» θα
φρόντιζε απλώς για μελέτες και δάνεια,
εισπράττοντας αμοιβή 14% επί των εξόδων
(συμπεριλαμβανόμενης της δημόσιας
χρηματοδότησης!) – τα 4.500.000 δολάρια
«εν είδει προκαταβολής».
«Εάν κατά την διάρκειαν της μελέτης ήθελεν
διαπιστωθή» από τον ίδιο πως 150
εκατομμύρια δεν αρκούν, μπορούσε είτε να
ψάξει γι’ άλλα είτε απλά να «θεωρηθή
εκτελέσας την σύμβασιν άμα τη συμπληρώσει
της κατασκευής τμήματος της οδού, ούτινος η
αξία ανέρχεται εις δολλ. ΗΠΑ 150.000.000»
(άρθρο 1§4).
Τελικά, δεν βρήκε ούτε τα προβλεπόμενα και
έφυγε, αφού το δημόσιο επιβαρύνθηκε
με 1 ½ δις δρχ.




1.      ΤΙ ΧΑΡΙΣΕ ΣΤΟ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗ Ο ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ;
Α. ΕΝΑ ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ
Β. ΕΝΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ
Γ. ΕΝΑ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ
Δ. ΕΝΑ ΝΗΣΙ


Ο ελληνοαμερικανός Τομ Πάππας ήταν
ήδη παρών με το διϋλιστήριο της ESSO
στη Θεσσαλονίκη, επένδυση του 1962 που
είχε καταγγελθεί ως σκανδαλωδώς
προνομιακή.
Τον Μάιο του 1972, η χούντα τον
απάλλαξε από τις αντισταθμιστικές
υποχρεώσεις που είχε αναλάβει, για
ανέγερση έξι αγροτοβιομηχανικών
μονάδων σε διάφορα σημεία της χώρας
(ΦΕΚ 1972/Α/72).
Του έδωσε και άδεια για τα εργοστάσια
της Coca Cola, που οι κοινοβουλευτικές
κυβερνήσεις δεν ενέκριναν, ως
ανταγωνιστικά προς τη ντόπια
παραγωγή αναψυκτικών
(ΦΕΚ 1968/Α/201).
Μητέρα όλων των μαχών υπήρξε το
ντέρμπι των μεγιστάνων (Ωνάσης,
Νιάρχος, Βαρδινογιάννης, Ανδρεάδης,
Λάτσης κ.ά) για το 3ο διυλιστήριο της
χώρας.
Ο Παπαδόπουλος τάχθηκε αποφασιστικά
υπέρ του Ωνάση, σε βίλα του οποίου (στο
Λαγονήσι) έμενε αντί συμβολικού
ενοικίου, ενώ ο Μακαρέζος υπέρ του
Νιάρχου.
Η σύγκρουση έφτασε στα άκρα, με
απόπειρες πραξικοπημάτων και έκτακτους
ανασχηματισμούς.
Τελικά ο Ωνάσης τα παράτησε,
ακυρώνοντας τη «μεγαλειώδη» σύμβαση
που είχε υπογράψει και παίρνοντας πίσω
την εγγύησή του.
Το 3ο διυλιστήριο μοιράστηκε μεταξύ
Ανδρεάδη και Λάτση (ΦΕΚ 1972/Α/130)
και ένα 4ο παραχωρήθηκε στον
Βαρδινογιάννη (ΦΕΚ 1972/Α/181).



1.      ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΤΙΚΟ ΜΕ ΤΟ  ΝΑΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΟΒΟΥΝΙΑ;
Α. ΠΡΙΝ ΑΚΟΜΗ ΚΤΙΣΤΕΙ , ΕΙΧΕ ΚΟΣΤΙΣΕΙ  406 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΡΧ.
Β. ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟΣ ΝΑΟΣ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ
Γ. ΤΟΝ ΕΧΤΙΣΕ Ο ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΕΙΧΕ ΤΑΜΑ
«Φαίνεται ότι ο Ναός του Σωτήρος, που
πρόκειται να ανεγερθή πάνω στα
Τουρκοβούνια, θα είναι απ'τους πιο
θαυματουργούς στη χώρα μας»,
σχολίαζαν τα «Νέα» (26.1.74).
«Γιατί, πριν ακόμα κτισθή, πριν καν
γίνουν τα σχέδια για την κατασκευή του,
δαπανήθηκαν -λες από θαύμα- τα 406
εκατομμύρια δραχμές από τα 453
εκατομμύρια που είχαν τελικά
συγκεντρωθεί.
Πάντως και οι πιο ολιγόπιστοι θαύμασαν
το γεγονός ότι με εντελώς κανονικό
τρόπο αναλώθηκε ολόκληρο το τεράστιο
αυτό ποσόν για ένα έργο του οποίου
ακόμα δεν κατάφεραν οι υπεύθυνοι να
έχουν ούτε το σχέδιο. [...]
Αφού λεφτά δεν υπάρχουν πια, αφού
ούτε καν τα σχέδια του ναού δεν έχουν
γίνει ακόμη, η υπόθεση αυτή θα πρέπει να
λήξη εδώ και όλοι θα φροντίσουμε να
ξεχασθή».
«Αναγκαστικός νόμος» 89/67
(όπως δημοσιεύτηκε στο Βήμα,
16.2.1975)

 ΦΟΡΟΑΠΑΛΛΑΓΕΣ
«Οι ξένες εταιρείες «απαλλάσσονται του
φόρου εισοδήματος, ως παντός τέλους
εισφοράς ή κρατήσεως υπέρ του Δημοσίου
ή τρίτου για το εισόδημα που
πραγματοποιούν από όλες τις
δραστηριότητές τους που προβλέπει η
άδεια εγκαταστάσεως ή η υπουργική
απόφαση υπαγωγής τους στον
Α.Ν.89/67.»
«Απαλλάσσονται του φόρου εισοδήματος
κ.λ.π. το αλλοδαπό προσωπικό των
εταιρειών αυτών για τις αποδοχές τους.»
«Πλοία με ξένη σημαία ...απαλλάσσονται
του φόρου εισοδήματος, παντός τέλους,
δασμού.»
«Της αυτής απαλλαγής απολαύουν και οι πλοιοκτήτες εφοπλιστές.»

Οι νεκροί του Νοέμβρη του '73
                                                                                


Μετά την επέμβαση στο Πολυτεχνείο
Η δικτατορία δηλώνει 34 νεκρούς και
840 συλλήψεις. Με τη μεταπολίτευση
δηλώθηκαν άλλες 21 τουλάχιστον
περιπτώσεις θανάσιμου τραυματισμού και
τουλάχιστον 2.400 συλλήψεις.



ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΕΦΕΔΡΟΥ
ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΣΕ ΤΟ ΤΑΝΚ
στο Βήμα το 2003.
«ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ,
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ»
Τριάντα χρόνια πέρασαν μέχρι να σπάσει την
σιωπή του ο A. Σκευοφύλαξ, έφεδρος στρατιώτης
του τεθωρακισμένου άρματος που εισέβαλε στο
Πολυτεχνείο και αποκάλυψε όσα συνέβησαν τη
μαύρη νύχτα που σημάδεψε τη σύγχρονη
ελληνική ιστορία και στιγμάτισε για πάντα τη ζωή
του. «Ντρέπομαι γι' αυτό που ήμουν, γι'
αυτό που έκανα» λέει στην εκ βαθέων
εξομολόγησή του. «ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΓΙ' AYTO
ΠΟΥ HMOYN, ΓΙ' AYTO ΠΟΥ EKANA.
Τότε αισθανόμουν ότι έκανα κάτι καλό,
κάτι μεγάλο. Στους μαυροσκούφηδες", στο
Γουδί, είχα γίνει ο ήρωας που διέλυσε τους
εχθρούς της πατρίδας, τα
"παλιοκουμμούνια", όπως λέγαμε τότε τους
φοιτητές. Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα.
Τι περιμένεις!.. Ούτε μια εφημερίδα δεν
είχα διαβάσει μέχρι τότε. Είχα γίνει και εγώ
φασίστας. Μέχρι που μπήκα μέσα, πίστευα
αυτό που έκανα. Στη συνέχεια έγινε ο
εφιάλτης της ζωής μου. »
Μετά την απόλυσή του από τον στρατό, ο A.
Σκευοφύλαξ θα μοχθήσει για να ζήσει.
Στα 30 του θα παντρευτεί, θα αποκτήσει
παιδιά.
Ζώντας σε μια γειτονιά των νοτίων προαστίων,
όλα αυτά τα χρόνια αποφεύγει να μιλάει για τα
γεγονότα εκείνης της νύχτας.
Όσες φορές θα τον ρωτήσουν «τι σχέση έχεις
με τον "πορτάκια" του Πολυτεχνείου;», θα
μιλήσει για «μακρινό ξάδελφο που σκοτώθηκε
σε τροχαίο»!
Στη γυναίκα του θα ανοίξει την καρδιά του
ύστερα από χρόνια.
Στα τρία παιδιά του δεν το έχει αποφασίσει
ακόμη.
«Είμαι ένας άνθρωπος που δεν υπήρξε
ποτέ 20 χρόνων. Ο έφεδρος στρατιώτης
A. Σκευοφύλαξ σκοτώθηκε σε τροχαίο»!