Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με την ανεξαρτησία, αλλά με την αδυναμία της δικαιοσύνης και τις παρεμβάσεις της που καθορίζουν τις ζωές και τις τύχες των ανθρώπων
Αν ανοίξουμε ένα λεξικό για να δούμε τι σημαίνει το “κοινό περί δικαίου αίσθημα” θα διαβάσουμε ότι είναι: σύνολο κανόνων γραπτών ή άγραφων που ρυθμίζουν την κοινωνική ζωή, τις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών καθώς και μεταξύ ιδιωτών και κράτους. Αυτό δηλαδή που είναι σύμφωνο με τις αρχές της ηθικής και της δικαιοσύνης. Και δυστυχώς το τελευταίο χρονικό διάστημα αρκετοί δικαστές και οι συνδικαλιστικές ενώσεις τους, το παραβίασαν και μάλιστα με προκλητικό τρόπο. Και δεν είναι μόνον η υπόθεση της Ηριάννας και του Περικλή που έχουν φυλακιστεί με αμφισβητούμενα στοιχεία.
ΣΤΗ συγκεκριμένη υπόθεση μάλιστα δεν κρινόταν η ενοχή ή η αθωότητα των δύο κατηγορουμένων, αλλά το αν θα μείνουν προφυλακισμένοι ή ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους, μέχρι να γίνει η δίκη τους στο εφετείο. Και η απόφαση να μείνουν προφυλακισμένοι, παρότι συντρέχουν λόγοι υγείας, προκάλεσε το περί δικαίου αίσθημα. Και το προκάλεσε τόσο πολύ, διότι ο ίδιος εισαγγελέας που εισηγήθηκε ότι η νεαρή κοπέλα, έστω και με εξαιρετικά αδύναμα αποδεικτικά στοιχεία, πρέπει να παραμείνει προφυλακισμένη, επειδή είναι ύποπτη για τέλεση νέων αδικημάτων, είχε κρίνει ότι μπορούν να αποφυλακιστούν χωρίς να συνιστούν καμία απειλή οι Χρυσαυγίτες Νίκος Μιχαλολιάκος και Χρήστος Παππάς!' Ήταν ο ίδιος που είχε χορηγήσει αναστολή στην υπόθεση για τα δομημένα ομόλογα με καθείρξεις 23 χρόνια, και είχε ακόμη καθυστερήσει αρκούντως τις διαδικασίες στην υπόθεση της Siemens με συνέπεια την παραγραφή. Με λίγα λόγια υπάρχει θέμα.
ΚΑΙ σαν να μην έφταναν όλα αυτά, είχαμε και την απόφαση τμήματος του ΣτΕ που έκρινε ότι τα αδικήματα φοροδιαφυγής και μαύρου χρήματος που έχουν φτάσει στις αρμόδιες αρχές, έχουν παραγραφεί διότι πέρασε -λένε- το εύλογο διάστημαμέχρι την παραγραφή τους! Σκέφτεσαι την καλύτερη περίπτωση. Ότι οι δικαστές ζουν σε άλλη χώρα. Λες και δεν έχουν οι ίδιοι μερίδιο ευθύνης για τις καθυστερήσεις στη διευθέτηση των υποθέσεων που προκαλούν το περί δικαίου και ισονομίας αίσθημα.
ΔΕΝ τελειώσαμε όμως. Η αρχή προσωπικών δεδομένων (με επικεφαλής πρώην υψηλόβαθμο δικαστικό) γνωμοδότησε ότι δεν χρειάζεται οι δικηγόροι να έχουν POS (!) ενώ ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι η συστηματική μη καταβολή αμοιβής των εργαζομένων από τον εργοδότη δεν συνιστά βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας, εκτός αν διαπιστωθεί δόλος! Και αυτοκτόνησε μια εργαζόμενη στα σούπερ μάρκετ του Καρυπίδη που ήταν απλήρωτη (με καραμπινάτο δόλο) όπως και οι συνάδελφοί της επί 15 μήνες, με τον εργοδότη ελεύθερο και ωραίο! Ντροπή!
ΤΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ αυτά οι δικαστές και εισαγγελείς και οργίζονται για όσους ασκούν κριτική. Η αυτοκριτική στον συγκεκριμένο κλάδο είναι απαγορευμένη. Θέλουν να πιστεύουμε ότι τα μέτρα και τα σταθμά τους είναι αδιαπραγμάτευτα, Όμως όπως γράφει και ο καθηγητής και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Δουζίνας “Τα νομικά κείμενα γεμάτα αντιφατικές έννοιες -ον και δέον, κανόνας και εξαίρεση, δημόσιο και ιδιωτικό, ελευθερία και καθορισμός- επιτρέπουν σε καλούς ρήτορες να φτάνουν σε αντίθετες αποφάσεις με εξίσου πειστική επιχειρηματολογία. Ζωντανό παράδειγμα ο μάγος Βενιζέλος, ο οποίος μπορεί να αγορεύσει και να κρίνει ένα νόμο αντισυνταγματικό με την ίδια πειστικότητα που θα τον έκρινε συνταγματικό.
ΚΑΙ ΜΕΣΑ σε αυτό το κλίμα κάποιος σφύριξε στον Κυριάκο ότι είναι ευκαιρία να κάνει αντιπολίτευση κατά της κυβέρνησης, υπερασπιζόμενος την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, ασχέτως αν κανείς δεν αμφισβήτησε την ανεξαρτησία της. Εδώ όμως δεν έχουμε να κάνουμε με την ανεξαρτησία, αλλά με την αδυναμία της δικαιοσύνης και τις παρεμβάσεις της που καθορίζουν τις ζωές και τις τύχες των ανθρώπων. Τις παρεμβάσεις της, που περιορίζουν την κυβέρνηση να κυβερνήσει! Και όπως είχε πει το 2013 ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Ν. Δένδιας: “Και οι κρίνοντες κρίνονται», ασκώντας ντιρέκτ κριτική σε δικαστικούς λειτουργούς λέγοντας ότι: «εξαιτίας παραλείψεων μιας μειοψηφίας δικαστικών λειτουργών, σήμερα διαφεύγουν των συνεπειών του νόμου όχι μόνο τρομοκράτες, αλλά και κατηγορούμενοι για πάσης φύσεως εγκληματικές πράξεις».
ΤΟ ΘΕΜΑ της δικαιοσύνης είναι ιδιαιτέρως σοβαρό καθώς η χρεοκοπημένη σε όλα τα πεδία χώρα μας, έχει ανάγκη την κάθαρση και την επανίδρυση. Και χωρίς πραγματικά ανεξάρτητη και ευαίσθητη, τόσο για το γράμμα όσο και για το πνεύμα του νόμου και τις συνθήκες ζωής Δικαιοσύνη, δεν θα καταφέρουμε να προστατεύσουμε τα κοινά εθνικά μας συμφέροντα. Μπορεί ο αρχηγός της Ν.Δ. να μην νοιάζεται για τίποτε άλλο από την παλινόρθωση (των χορηγών του) στην εξουσία. Οι πολίτες όμως έχουν ιερή υποχρέωση να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και δικαίωμα να κρίνουν τους πάντες.
