ου ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
Ολα τα είχε ο Υμηττός! Καταπατήσεις, λατομεία, σκουπίδια, αναψυκτήρια... Το ελληνικό Δημόσιο, όμως, δεν περιορίστηκε να επιτρέψει όλα τα παραπάνω αλλά έδωσε και χρήματα για να απαλλοτριώσει εκτάσεις που μετά ανακάλυψε ότι βρίσκονται σε περιοχή δημόσια, δασική και αναδασωτέα!!!
Η ιστορία που διηγούμαστε σήμερα ξεκινά το έτος 1991, εκεί που συναντιέται το σχέδιο πόλης του Δήμου Γλυφάδας με τη «ζώνη προστασίας» του Υμηττού. Μέσα στην έκταση που ως «Κτήμα Καραπάνου», «Τράχωνες», «Πυρνάρι», «Αιξωνή» κ.ο.κ., διεκδικήθηκε και διεκδικείται από δεκάδες ιδιώτες, οδήγησε στο χτίσιμο της σημερινής Γλυφάδας, απειλεί πλέον αδόμητες περιοχές του Υμηττού και αποτέλεσε προσφάτως αντικείμενο δικαστικής εμπλοκής με... μεγάλα ονόματα.
Το χρονικό
Ας επιστρέψουμε όμως 18 χρόνια πριν, όταν έφθασε ο κόμπος στο χτένι και οι αρμόδιοι αποφάσισαν να βρουν εδώ χώρο 6 στρεμμάτων ώστε να κτίσουν νέο σχολείο για τους 250 μαθητές του 7ου Γυμνασίου. Η οδός λέγεται Αγίου Νεκταρίου, αλλά το θαύμα της ανέγερσης του νέου διδακτηρίου ουδέποτε επιτελέστηκε καθώς:
-Οι μαθητές «φιλοξενούνται» ακόμη στους δύο μεσαίους ορόφους τετραώροφης οικοδομής με ανύπαρκτο προαύλιο.
-Εμπλεκόμενες υπηρεσίες και δικαστήρια δικαίωσαν ιδιώτες που εμφανίστηκαν ως διεκδικητές και ο Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ) πλήρωσε το 2002, 500.000 ευρώ για μέρος της έκτασης, 3,5 στρέμματα γης.
-Το σχολείο δεν κτίσθηκε διότι το δασαρχείο Πεντέλης απεφάνθη, μετά την απαλλοτρίωση, ότι η έκταση είναι δημόσια και πλην ενός τμήματος 1.000 τ.μ. δασική και αναδασωτέα.
-Δεκαοκτώ χρόνια μετά αναζητείται λύση μέσω της οποίας το σχολείο να κτιστεί στα υπόλοιπα «δημόσια» 2,5 στρέμματα...
Γιατί λοιπόν ο ΟΣΚ πλήρωσε χωρίς λόγο μισό εκατομμύριο ευρώ και δεν ήλεγξε νωρίτερα εάν στην έκταση επιτρέπεται η ανέγερση σχολείου; Ο διευθύνων σύμβουλος του Οργανισμού Παναγιώτης Παταργιάς, υποστηρίζει ότι «δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά από τη στιγμή που υπήρχαν δικαστικές αποφάσεις». «Με βάση τον νόμο που ίσχυε τότε, δεν είχε αρμοδιότητα ο ΟΣΚ να ελέγξει την έκταση. Ο Δήμος Γλυφάδας την υπέδειξε, επιτροπή καταλληλότητας την ενέκρινε το 1991, κτηματογράφος που ορίστηκε από τη νομαρχία ήλεγξε τα πάντα το 2000 και σε εμάς απέμεινε η πληρωμή που έγινε κανονικά αφού τα δικαστήρια όρισαν την τιμή και τους δικαιούχους». Και τα λεφτά των φορολογουμένων; «Προφανώς δεν έπιασαν τόπο» παραδέχεται ο κ. Παταργιάς...
«Δεν αρκεί μια ομολογία αποτυχίας» μας λέει η αρχιτέκτων Ελένη Καραστεφάνου, μέλος της διοίκησης του Συλλόγου Γονέων του 7ου Γυμνασίου. Οταν ξεκίνησε η όλη διαδικασία, η κόρη της ήταν αγέννητη, όταν πληρώθηκαν τα χρήματα ήταν νήπιο αλλά «νέο σχολείο δεν θα δει μέχρι να αποφοιτήσει». «Είναι δυνατόν κανείς να μη σκέφθηκε από το 1991 έως το 2004 να στείλει ένα έγγραφο στο δασαρχείο και να ρωτήσει τα αυτονόητα, όπως θα έκανε κάθε πολίτης πριν αγοράσει έκταση εκτός σχεδίου; Εφτασαν στο σημείο να προτείνουν κτίσιμο σχολείου στα 1.000 τετραγωνικά μέτρα που κρίθηκαν μη δασικά με απίστευτους όρους δόμησης (συντελεστή 2,5) για σχολείο, για την περιοχή και για τον ταλαίπωρο τον Υμηττό», λέει η κ. Καραστεφάνου. *
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 26/03/2009
