Του Γιώργου Κυρίτση
 O Τσίπρας και ο Σόιμπλε μονοπώλησαν χθες τη συζήτηση στο δημόσιο πάνελ του Νταβός, όπου διασταύρωσαν τα ξίφη τους. Ο πρωθυπουργός δεν έπαιζε φυσικά εντός έδρας.
Στα μάτια των περισσότερων παρισταμένων δεν ήταν παρά ένας παρείσακτος, εκτός κλαμπ, ένα σπάνιο δείγμα του είδους aristerous - aristerous, που οι περισσότεροι δεν είχε τύχει καν να δουν από κοντά, ή έστω ένας αλυσοδεμένος Γαλάτης αρχηγός, τρόπαιο σε ρωμαϊκή φιέστα. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, πάλι, ήταν σαν στο σπίτι του. Με τους δικούς του ανθρώπους, το κύρος, την ισχύ, την πείρα, τον σεβασμό, μαθημένος να μιλάει και οι άλλοι να ακούνε και να συμφωνούν ή να συμμορφώνονται.
Οι δυο τους, όπως ήταν φυσικό, διαφώνησαν, με επίκεντρο τον ρόλο του ΔΝΤ στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη. Να θυμίσουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση, παρ' ότι συμφωνεί με την εκτίμηση του ΔΝΤ ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, γνωρίζει επίσης ότι το Ταμείο είναι σαν τον πληρωμένο δολοφόνο, που αναλαμβάνει να πειθαρχήσει κράτη χωρίς οι Ευρωπαίοι να παίρνουν πάνω τους το κρίμα. Γι' αυτό άλλωστε επιβλήθηκε η παρουσία του.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, ο εντός έδρας κ. Σόιμπλε φαίνεται ότι αισθάνθηκε στριμωγμένος και ενοχλήθηκε, χρησιμοποιώντας ύφος που δεν συνηθίζεται σε αυτό το επίπεδο πολιτικής. Για τη στάση Σόιμπλε δεν ευθύνεται μόνον η αυθάδεια του Τσίπρα να αμφισβητήσει το ΔΝΤ μέσα στο Νταβός, αλλά μια πραγματικότητα σχεδόν ομολογημένη: Η γερμανική κυβέρνηση πολιτεύεται ευρωπαϊκά αποκλειστικά και μόνο με γνώμονα τις δημοσκοπήσεις για τη δημοφιλία του κυβερνώντος κόμματος.
Ούτε Ευρώπες, ούτε σταθερότητες, ούτε τίποτα. Το μάτι είναι καρφωμένο στα γκάλοπ, των οποίων το πλαίσιο καθορίζει η φυλλάδα "Bild". Και οι 44 βουλευτές του κόμματος της Άν. Μέρκελ που στράφηκαν εναντίον της. Και οι ακροδεξιοί της Βαυαρίας και οι ξενοφοβικοί της AfD κ.λπ. Μια κοινή γνώμη φυλακισμένη σε συντηρητικά στερεότυπα.
Και τα γκάλοπ λένε ότι η Μέρκελ πέφτει σε δημοτικότητα λόγω προσφυγικού, άρα, στεγνά, πρέπει να την πληρώσει η Ελλάδα. Ευτυχώς όλο και περισσότεροι στην Ευρώπη έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται την πολιτική κοντοθωριά του Βερολίνου.