του Άρη Ταστάνη
Με αφορμή την 3η Δεκέμβρη, παγκόσμια ημέρα αφιερωμένη στα άτομα με
αναπηρίες, (μόνο στην Ε.Ε. αποτελούν περίπου το 30% του πληθυσμού) θα
ανάψουν πάλι τα λαμπερά φώτα της εικονικής πραγματικότητας για τους «νικητές
της ζωής» όπως θα τους αποκαλέσουν χωρίς αιδώ, από τα κρατικά, κομματικά,
εκκλησιαστικά, δημοτικά και βέβαια ιδιωτικής φιλανθρωπίας, βήματα!!!
Μετά, όπως κάθε χρόνο, όταν σβήσουν τα φώτα στις πασαρέλες της εύκολης
υποσχετολογίας και των άλλων βαρύγδουπων για βελτίωση υποδομών, μέριμνας
και εφαρμογής (έστω) των ελλείπων νόμων που έχουν ψηφιστεί για τα ΑΜΕΑ,
η σιωπή, για κάθε βασικό πρόβλημα που θα βελτιώνει την σκληρή πραγματικότητα
των ανθρώπων με αναπηρίες. Υπάρχουν βέβαια και τα τηλεπαράθυρα με επίκαιρα
θέματα για κατανάλωση, καθώς και οι τηλεμαραθώνιοι, τα κοντσέρτα κ.λ.π. της
ιδιωτικής φιλανθρωπίας…
Εντωμεταξύ τα τείχη του κοινωνικού αποκλεισμού όλο ψηλώνουν. Οι «χωματερές»
ανθρώπων, ένα ακόμη ανοιχτό τραύμα του πολιτισμού μας σήμερα…
Σαν άτομο με αναπηρία, κάτοικος του Δήμου Γλυφάδας, καταθέτω ορισμένες
σκέψεις, ερωτηματικά, εμπειρίες, οραματισμούς, όπως τα έχω βιώσει προσωπικά
Ζούμε σε μια πόλη με σοβαρά ελλείμματα στην Μέριμνα, στην Πρόσβαση και Προσπέλαση των συμπολιτών μας με αναπηρίες. Όλες οι δημοτικές αρχές που άσκησαν εξουσία στο Δήμο Γλυφάδας, ποτέ δεν είχαν τη βούληση να εργαστούν προς την κατεύθυνση εκείνη που γκρεμίζει τα ψηλά τείχη του κοινωνικού αποκλεισμού, που βγάζει τους πολίτες με αναπηρία και τις οικογένειες τους από τους καθημερινούς μικρούς Καιάδες…
Σε μια πόλη εχθρικά δομημένη, οι πολίτες με αναπηρία, βιώνουν την αδιαφορία, την άγνοια, τον καιροσκοπισμό και την καταστρατήγηση των δικαιωμάτων τους, από αυτούς που διαχειρίζονται το Δήμο…
Ποτέ δεν υπήρξε μια ρεαλιστική αντιμετώπιση των προβλημάτων. Κι αυτό γιατί πιο εύκολα μπορούν να σπεκουλάρουν πάνω στον πόνο και την αγωνία τους τις μικρό διαπλοκές τους και τα … οράματά τους με τις επιλεκτικές μορφές φιλανθρωπίας σε προεκλογικούς ιδιαίτερα καιρούς…
Κάποιοι πρέπει ν’ απολογηθούν κάποτε γιατί η Γλυφάδα είναι μια πόλη φοβική σε πολίτες με ιδιαιτερότητες. Μια πόλη απροσπέλαστη για τα ΑΜΕΑ στις πιο πολλές δημόσιες υπηρεσίες. Για τις καταστρατηγήσεις των νόμων από τις ιδιωτικές επιχειρήσεις , (υγείας, πολιτιστικές, κοινωνικές) αφού ο Δήμος δίνει άδεια λειτουργίας παραβλέποντας την μη εφαρμογή του ΓΟΚ για πρόσβαση των ΑΜΕΑ, {σκάλες, ασανσέρ, ράμπα, κ.λ.π.}
Για ανύπαρκτη παροχή από το Δήμο κοινωνικής υποστήριξης και μέριμνας, στους ανήμπορους πολίτες. Στην στήριξη και με κάθε τρόπο συμμετοχή τους σε όλες τις πολιτιστικές δραστηριότητες…
Η Γλυφάδα δεν μπορεί να είναι μόνο τα μεγάλα ιδιωτικά θεραπευτήρια και τα πολυτελή γηροκομεία, εκεί που έχουν πρόσβαση τα υψηλά βαλάντια. Ούτε και οι μικρές ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι λεγόμενες «χωματερές ανθρώπων». Ζούμε εδώ και γνωρίζουμε καλά, όλη την διαπλοκή που αμαυρώνει την εικόνα της πόλης…
Διεκδικούμε και απαιτούμε ένα Δήμο αλληλέγγυο για τους δημότες του με αναπηρίες.
Ένα Δήμο με Μέριμνα και κοινωνική ευαισθησία χωρίς διαχωρισμούς για όσους έχουν ανάγκη.
Ένα Δήμο που θα έχει πρωτοποριακές μορφές στην πρόσβαση και προσπέλαση σε όλες τις λειτουργίες του.
Αξίζει ν’ αγωνιστούμε ώστε ο πολίτης με αναπηρία στο Δήμο Γλυφάδας να βγει από την περιθωριοποίηση και τα ψηλά τείχη του κοινωνικού αποκλεισμού, που επέβαλαν και εχθρικές πολιτικές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Φτάνουν πια τα εύκολα αναμασήματα και τα δακρύβρεχτα λόγια της αγάπης, της συμπόνιας, του υποκριτικού ενδιαφέροντος για τους πολίτες με την στάμπα της αναπηρίας, τους αδύναμους, της τρίτης ηλικίας.
Αν γι’ αυτούς κοινωνική πολιτική και παρέμβαση είναι κάποια «γλέντια» φτωχών και ηλικιωμένων στα πνευματικά μέγαρα της παραλίας, εκδρομές και ολιγοήμερες διακοπές, πληρωμένα από τον δημοτικό κορβανά, τους αφήνουμε στον μικρόκοσμο της διαπλοκής τους…
Οραματιζόμαστε μια Γλυφάδα που όλοι οι πολίτες της θα έχουν το δικαίωμα στη Μέριμνα, την αλληλεγγύη, στο ενδιαφέρον από τον Δήμο. Μόνο έτσι θα πάψει η αναπηρία να σημαίνει φτώχεια, αποκλεισμός, καταπάτηση δικαιωμάτων…
