Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

"Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου"



Τις προάλλες μαχαίρωσαν έναν μετανάστη στο μετρό. Δεν κινητοποιηθήκαμε, ένας άγνωστος Ασιάτης ήταν. Εμείς δεν κινδυνεύουμε.
Μια άλλη ημέρα σταμάτησαν στον Κεραμεικό δύο ανθρώπους και τους ρώτησαν αν είναι γκέι. Όταν τους απάντησαν καταφατικά, έφυγαν για λίγο και ξαναγύρισαν μαζί με άλλους για να τους ξυλοφορτώσουν. Πέρασε κι αυτό στο ντούκου. Εμείς δεν είμαστε άλλωστε γκέι.
Προχθές στη Ραφήνα ανάλαβαν τα καθήκοντα των αστυνομικών. Έλεγχαν τους μικροπωλητές για το ποιοι έχουν χαρτιά. Και έσπασαν τους πάγκους των μεταναστών που πουλούσαν τα προϊόντα τους για να ζήσουν τίμια.
Ο φασισμός παραμένει ίδιος κι ας περνούν τα χρόνια. Παραμονεύει, χτυπάει, κρύβεται, ξαναχτυπάει, μέχρι που στο τέλος τα καταστρέφει όλα. Οι στίχοι του Μπέρτολτ Μπρεχτ είναι δραματικά επίκαιροι:
«Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές, δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν κατεδίωξαν τους Τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν Τσιγγάνος.
Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό, δεν έκανα τίποτα, γιατί δεν ήμουν καθολικός.
Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου».
Όσο είναι ακόμα καιρός, να κλείσουμε τον δρόμο στις φασιστικές συμμορίες. Η σειρά του καθενός μας, εφόσον δεν είμαστε μαζί τους, θα έλθει κάποια μέρα.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΑΝΤΑΔΑΚΗΣ


Ημερομηνία δημοσίευσης: 12/09/2012 Η ΑΥΓΗ