Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΒΒΙΔΗ
Παλιοί μου σύντροφοι, δεν σας είδα την Τρίτη το βράδυ στη συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ, στην πλατεία Κοτζιά! Όπως πάντα, από δημοσιογραφική συνήθεια, στις συγκεντρώσεις μας δεν κάθομαι συνέχεια σ’ ένα μέρος. Γυρίζω δεξιά και αριστερά, τρυπώνω μέσα στο πλήθος. Είδα αρκετούς από εσάς κι αρκετούς δεν τους είδα. Να σας τρόμαξε η απογευματινή ψιχάλα; Να σας κράτησε σπίτι κάποια δυσαρέσκεια; Ν’ αποφύγατε να σμίξετε με κάποιους που διαφωνείτε; Όποια και αν είναι η αιτία, χάσατε την ευκαιρία να ζήσετε τον ξέφρενο αγωνιστικό παλμό μιας μεγάλης, πολύ όμορφης συγκέντρωσης. Αλλά φοβάμαι ότι αν αφήσετε την πίκρα να σας αδρανοποιεί, θα χάσουμε και τον Δημήτρη Παπαδημούλη από τις Βρυξέλλες!
Σίγουρα, θα είδατε τη συγκέντρωση από τη τηλεόραση. Εντάξει, δεν ακούστηκε ή 9η του Μπετόβεν, αλλά δυνατές μουσικές των U2, Pink Floyd κι άλλες. Ταίριαζαν, όμως, με το παλλόμενο, από αγωνιστικό και μαχητικό ενθουσιασμό, νεανικό πλήθος. Ταίριαζαν και με τον ρητορικό οίστρο του Αλέξη Τσίπρα. Ενός Τσίπρα, που μου θύμισε τα νιάτα μας, στις μεγάλες λαοσυνάξεις και μαχητικές συγκρούσεις. Ενός δικού μας Τσίπρα.
Κι όταν ο καταδικός μας Δ. Παπαδημούλης απευθύνθηκε ειδικά σε εσάς και σας κάλεσε σε επιστράτευση, δεν μπορεί να μην άνοιξαν πιο πολύ τα μάτια σας. Να μην άνοιξαν πιο πολύ τα αυτιά σας. Να μην πεταλούδισε η καρδιά σας. Ναι, μπορούμε να κατακτήσουμε και την τρίτη έδρα! Το μπορούμε, αν δεν γυρίσουμε την πλάτη στον Δημήτρη. Αν βρεθούμε και πάλι όλοι μαζί στην κάλπη της Κυριακής. Τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ ανεβαίνουν και πάλι τις τελευταίες μέρες. Ας προσθέσουμε όλοι το μερτικό μας. Το μερτικό της αγωνιστικής μας ευθύνης.
Όσοι δεν ήλθατε την Τρίτη στη συγκέντρωση, ελάτε, παλιοί μου σύντροφοι, την Κυριακή το βράδυ, να γιορτάσουμε όλοι μαζί τα επινίκια της εκλογής και του Δ. Παπαδημούλη. Ελάτε! Μια δρασκελιά απομένει...
