Σπάνια οι εκλογές προκηρύσσονται πριν κλείσουν καν δυο χρόνια διακυβέρνησης. Η δικαιολογία για την επίσπευση ότι, έτσι κι αλλιώς, με ευθύνη του ΠΑΣΟΚ, θα είχαμε πρόωρες εκλογές σε περίπου έξι μήνες με αφορμή την επιλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, μπορεί να έχει κάποια βάση αλλά δεν είναι πειστική. Οι εκλογές «εξπρές», περίπου, επεβλήθησαν από την οικονομική ολιγαρχία και τα εκτός χώρας διευθυντήρια για δύο κυρίως λόγους. Πρώτος λόγος είναι ότι η χώρα, κατ' αυτούς τους κυρίαρχους κύκλους, χρειάζεται κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή, η οποία θα είναι σε θέση να «αντιμετωπίσει αποτελεσματικότερα» πιθανότατες μεγάλες κοινωνικές εκρήξεις, που μπορεί να προκύψουν ανά πάσα στιγμή και να θέσουν υπό αμφισβήτηση τα θεμελιώδη δεδομένα του σημερινού «κλειστού» συστήματος. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η κυβέρνηση της νωπής λαϊκής εντολής είναι απαραίτητη για τους εγχώριους και διεθνείς ολιγάρχες, προκειμένου να εφαρμοστεί με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις ένα έκτακτο σκληρό πρόγραμμα γενικευμένων κοινωνικών και εργασιακών κατεδαφίσεων, σύμφωνα με τις αντιδραστικές συνταγές του ΟΟΣΑ και του ΔΝΤ.
Υπάρχει, όμως, και κάτι ακόμα που δεν τυγχάνει της παραμικρής δημοσιότητας. Κι αυτό είναι ο κρίσιμος ερχόμενος Δεκέμβρης, στη διάρκεια του οποίου θα εξεταστεί, εφ' όλης της ύλης, κατά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Τόσο ο Αγγλο-αμερικανικός άξονας και το ΝΑΤΟ, όσο και οι πλέον Ατλαντικοί κύκλοι της ΕΕ θέλουν στην Αθήνα μια ισχυρή κυβέρνηση νωπής λαϊκής εντολής, η οποία θα παραμερίσει θεμελιώδη νόμιμα εθνικά συμφέροντα και όχι μόνο δεν θα θέσει προσκόμματα στον «πολυπόθητο» ευρωπαϊκό δρόμο της Τουρκίας αλλά και θα κάνει ότι είναι δυνατόν για να τον διευκολύνει. Αυτό σημαίνει ότι η μετεκλογική κυβέρνηση των Αθηνών θα πρέπει να συμβάλλει για την επαναφορά μιας λύσης στο Κυπριακό στη βάση του απαράδεκτου σχεδίου Ανάν και να κάνει τα «στραβά μάτια» στην κλιμακούμενη «αναθεωρητική» στρατηγική της Άγκυρας στο Αιγαίο. Άλλωστε αυτή η «κρυφή» γεωπολιτική πλευρά των εκλογών έγινε ορατή από την όχι τυχαία προεκλογική παρέμβαση του κ. Γ. Παπανδρέου στο θέμα του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης, με την οποία έκλεισε διακριτικά το μάτι στους Αμερικανούς και τις θέσεις τους για αυτήν την τόσο κρίσιμη διένεξη των ενεργειακών δρόμων.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Μια τέτοια κυβέρνηση κοινωνικής κατεδάφισης και αμερικανοατλαντικής εξυπηρέτησης δεν θα είναι μόνο μια κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ή αν χρειαστεί μια συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σε ένα σχήμα ιδιόμορφου κεντροαριστεροδεξιού προσανατολισμού. Άλλωστε η σημερινή ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ με τις παρούσες θέσεις της και το παρελθόν της αποτελεί εγγύηση ότι θα κάνει ότι είναι δυνατόν για να στηρίξει το σημερινό σύστημα.
Μήπως, όμως, οι εγχώριοι και ξένοι ολιγάρχες λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο; Μήπως το παιχνίδι της εναλλαγής χωρίς αλλαγή δεν είναι δεδομένο; Μήπως καιροφυλακτεί η έκπληξη; Και η μόνη δύναμη που μπορεί να χαλάσει τη ξαναζεσταμένη σούπα της αέναης δικομματικής εναλλαγής είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ανατρεπτικός χωρίς να χάνει την επαφή του με τη σημερινή πραγματικότητα. Γιατί είναι ριζοσπαστικός και ενοχλητικός όχι μόνο με το όραμά του αλλά και με την τολμηρή δράση του. Γιατί είναι δημοκρατικός και διεισδυτικός σε ευρύτερα στρώματα για μεγάλες ανακατατάξεις. Γιατί τέλος διαθέτει σύγχρονο, ρεαλιστικό και εναλλακτικό πρόγραμμα για νέους ελπιδοφόρους δρόμους. Ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει πρώτα απ' όλα ελπίδα και δυναμική ανατροπής.
ΠΗΓΗ: eklogika.gr
